វាចាអំបាត
2014.04.21
១. មិនមែនមេចៃខ្ញុំជាអំបាត ប្រឹងប្រែងសង្វាតមិនគ្រប់មួយគែ
បៀវត្សរ៍មិនគ្រាន់ចាយដល់ដាច់ខែ បើកភ្នែកឃើញតែបញ្ហាញាំញី។
២. ប្រាក់ខែតិចតួចមានតែលួចផ្សំ ទ្រាំធ្វើស្អាតស្អំតើបានអ្វីស៊ី?
ខ្ញុំមានប្រពន្ធមានទាំងកូនពីរ ម្ង៉ៃៗវក់វីគិតពីក្រពះ។
៣. បេះបោចតិចៗមិនភ្លេចគុណធម៌ មិនចេះតែញ័រឲ្យតែប្រទះ
មានត្រឹមម៉ូតូហើយនិងកូនផ្ទះ មិនស៊ីចាក់ច្រាសដូចពួកមេៗ។
៤. បុណ្យសក្ដិតូចទាបអំណាចក៏តិច ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចមិនក្អាងដូចគេ
ឯរឿងលួចជាតិរឹតតែឆ្ងាយទ្វេ មិនអាចធ្វើទេព្រោះខ្ញុំជាខ្មែរ។
៥. រឿងមានហ៊ឺហាអ្នកណាមិនចង់? រស់យ៉ាងខ្ពស់ខ្ពង់ខ្ញុំក៏គិតដែរ
ខ្ញុំដេកយល់សប្ដិរាល់យប់ឥតល្ហែ វាទាស់ត្រង់តែខ្ញុំទៅមិនរួច។
៦. តាំងតែពីតូចចូលដល់វ័យជ្រេ ខ្ញុំស្អប់ជាងគេគឺពាក្យថា “លួច”
ស្អប់អ្វីជួបហ្នឹងនាំចិត្តខឹងព្រួច តែទ្រាំ “លីស៊ួច” តាមកាលវេលា។
៧. មាន់ពងលើស្រូវម្ដេចត្រូវមិនស៊ី? ជុំខ្លួនមូលមីរគេធ្វើដូចគ្នា
ខុសគេតែឯងក្រែងគេនិន្ទា ចង់ធ្វើអ្នកជាជីវភាពជួបគ្រោះ។
៨. ដល់ជៀសមិនរួចខ្ញុំក៏លួចដែរ តិចៗហែៗគ្រាន់តែមួយរស់
រឿងស៊ីសំណូកស្ដាប់មិនពីរោះ តែមិនធ្វើសោះដាច់ពោះកូនចៅ។
៩. កុំបន្ទោសខ្ញុំបន្ទោសសង្គម រឿងតូចរឿងធំក្លាយជាដំបៅ
ដាក់ថ្នាំមិនត្រូវជាតែពីក្រៅ បៀមខ្ទុះជាប់នៅរលួយអសោចិ៍៕