អ្នកការពារព្រៃឡង់ខេត្តកំពង់ធំបារម្ភចំពោះការលួចកាប់ដើមច្បោះជ័រចេះតែបន្តកើតមាន
2017.06.24
ប្រជាសហគមន៍ការពារព្រៃឡង់ នៅឃុំមានរិទ្ធ ស្រុកសណ្ដាន់ ខេត្តកំពង់ធំ បារម្ភចំពោះវាសនាដើមឈើទាល ឬដើមច្បោះជ័ររបស់អ្នកភូមិចេះតែបន្តរងការកាប់បំផ្លាញជាបន្តបន្ទាប់។ ក្តីបារម្ភនេះ ក្រោយពេលពួកគាត់នាំគ្នាចុះល្បាតព្រៃឡង់ កាលពីថ្ងៃទី២២ និងទី២៤ ខែមិថុនា ដោយប្រទះឃើញដើមច្បោះជ័ររបស់ពលរដ្ឋជាច្រើនដើម ត្រូវបានជនល្មើសកាប់បំផ្លាញ។
ដើមឈើទាល ឬដើមច្បោះជ័រ របស់ប្រជាសហគមន៍តំបន់ព្រៃឡង់ គឺជាដើមឈើមួយប្រភេទដែលមានសារសំខាន់សម្រាប់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគាត់។ ដើមឈើប្រភេទនេះ បានផ្តល់ជាមុខរបរប្រចាំថ្ងៃដល់អ្នកស្រុកនៅក្បែរតំបន់ព្រៃឡង់ តាមរយៈការដងជ័រទឹកទៅលក់គ្រាន់បានកម្រៃខ្លះសម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ បន្ថែមពីលើមុខរបរធ្វើស្រែនឹងចម្ការរបស់ប្រជាសហគមន៍ទាំងនោះ។
តំណាងបណ្ដាញការពារព្រៃឡង់ នៅស្រុកសណ្ដាន់ ម្នាក់ លោក ឃ្លោក សឿង ឱ្យដឹងថា សកម្មភាពចុះល្បាតព្រៃកាលពីថ្ងៃទី២២ ដល់ ២៤ មិថុនា ពួកគាត់ប្រទះឃើញមានបទល្មើសកើតឡើងមួយចំនួន បើទោះបីជារដូវនេះជារដូវភ្លៀងធ្លាក់ពិបាកធ្វើដំណើរចេញចូលព្រៃយ៉ាងណាក្ដី។ លោកបញ្ជាក់ថា ដើមច្បោះជ័ររបស់អ្នកភូមិជិត ១០ដើម នៅចំណុចត្រពាំងជ្រៃ ក្បែរព្រំប្រទល់ខេត្តស្ទឹងត្រែង ត្រូវបានក្រុមជនល្មើសលួចកាប់ ហើយលោកសន្និដ្ឋានថា នឹងអាចមានច្រើនជាងនេះទៀត ដ្បិតក្រុមប្រជាសហគមន៍មិនបានចុះល្បាតគ្រប់ទីកន្លែងទេ ដោយសារផ្លូវពិបាកធ្វើដំណើរពេក។ ប្រភពរូបនេះ ស្នើឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាល និងមន្ត្រីជំនាញជួយយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតចំពោះតំបន់ព្រៃការពារសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ៖ «ប្រជាសហគមន៍មានការបារម្ភដែរ ខ្លាចការពារមិនបាននៅថ្ងៃក្រោយបាន ព្រោះបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋគ្មានប្រាក់ខែស៊ីទេ»។
ព្រៃឡង់ ត្រូវបានរាជរដ្ឋាភិបាលសម្រេចដាក់បញ្ចូលជាតំបន់ព្រៃជម្រកសត្វ កាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦ លើទំហំផ្ទៃដីជាង ៤៣ម៉ឺនហិកតារ គ្របដណ្ដប់ទៅលើខេត្តចំនួនបួន ដូចជាខេត្តព្រះវិហារ ខេត្តកំពង់ធំ ក្រចេះ និង ខេត្តស្ទឹងត្រែង ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងបរិស្ថាន ដើម្បីធានាការពារធម្មជាតិនៅតំបន់មួយនេះ ដោយត្រូវសហការជាមួយស្ថាប័ន និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងប្រធានមន្ទីរបរិស្ថាន ខេត្តកំពង់ធំ លោក តុប កក្កដា បានទេ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែមិថុនា ដោយទូរស័ព្ទចូលតែគ្មានអ្នកទទួល។ យ៉ាងនេះក្តី លោក តុប កក្កដា ធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា បទល្មើសព្រៃឈើនៅតំបន់ព្រៃការពារ គឺថយចុះគួរឱ្យកត់សម្គាល់ ហើយមន្ត្រីជំនាញតែងយកចិត្តទុកដាក់ការពារ និងបង្ក្រាបបទល្មើសផ្សេងៗ ដែលកើតមាននៅតំបន់ព្រៃឡង់ ជាហែហូរ។
ចំណែកអ្នកសម្របសម្រួលលេខាធិការដ្ឋានបណ្តាញការពារព្រៃឡង់ លោក សេង សុខហេង មើលឃើញថា ដើមច្បោះជ័រ គឺមានសារសំខាន់ណាស់សម្រាប់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកភូមិរស់នៅក្បែរតំបន់ព្រៃការពារ។ លោកបន្តថា ការកាប់បំផ្លាញដើមច្បោះជ័ររបស់ប្រជាសហគមន៍មិនមែនទើបតែកើតមានទេ ហើយបច្ចុប្បន្ន ប្រភេទឈើប្រណិតស្ទើរតែលែងមានទៀតនោះ ជាហេតុនាំឱ្យដើមច្បោះជ័ររបស់អ្នកភូមិក្លាយជាមុខសញ្ញារបស់ក្រុមជនល្មើស ម្យ៉ាងស្របពេលអ្នកស្រុករវល់នឹងការងារស្រែចម្ការមិនសូវមានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឃ្លាំមើលដើមច្បោះជ័ររបស់ខ្លួនផង៖ «ទន្ទឹមនឹងនោះយើងឃើញថា ពួកជនល្មើសនៅតែមានលទ្ធភាពដឹកឈើចេញពីតំបន់ព្រៃឡង់យ៉ាងរលូន ដែលមិនសូវឃើញមានការបង្ក្រាប ឬទប់ស្កាត់ពីខាងសមត្ថកិច្ចអីប៉ុន្មានទេ»។
សង្គមស៊ីវិលរូបនេះ បារម្ភចំពោះវាសនាដើមច្បោះជ័រទាំងឡាយរបស់ប្រជាសហគមន៍ថា នឹងអាចបាត់បង់នៅថ្ងៃខាងមុខ ប្រសិនបើគ្មានវិធានការផ្លូវច្បាប់ទៅលើក្រុមជនល្មើស ពិសេសឈ្មួញដែលនៅពីក្រោយខ្នងពួកគេទេ។ លោកមើលឃើញថា ការបាត់បង់ដើមច្បោះជ័រ គឺមិនត្រឹមប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរបស់អ្នកភូមិរស់នៅក្បែរតំបន់ព្រៃឡង់ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែជាផ្នែកមួយបណ្ដាលឱ្យប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថានថែមទៀតផង៕