ពលរដ្ឋមួយចំនួននៅស្រុកក្រឡាញ់ប្រកបរបរជាអ្នកវាយថ្មភ្នំដើម្បីរកកម្រៃចិញ្ចឹមជីវិត
2017.02.07
អ្នកភូមិនៅស្រុកក្រឡាញ់ ខេត្តសៀមរាប វាយថ្មភ្នំទ្រង់បាត្រ លក់ដើម្បីយកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិត។ រូបថតថ្ងៃទី៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦។ RFA/Hang Savyouth
RFA/Hang Savyouth
ភ្នំទ្រង់បាត្រ ជាទីជនបទមួយក្នុងស្រុកក្រឡាញ់ ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយជិត ៧០គីឡូម៉ែត្រ ភាគខាងលិចពីទីរួមខេត្តសៀមរាប។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ នៅទីនោះមានកសិករក្រីក្រខ្លះ តែងនាំគ្នាប្រកបរបរវាយថ្មភ្នំឱ្យក្លាយទៅជាកម្ទេចតូចល្អិតៗ ដើម្បីវាស់ម៉ែត្រដាក់លក់បានកម្រៃគ្រាន់ចិញ្ចឹមជីវិត។
តើមូលអ្វីបានជាពលរដ្ឋទីនោះរើសយកមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់ចិញ្ចឹមជីវិតដូច្នេះ?
ប្រជាពលរដ្ឋប្រហែល ២០គ្រួសារ រស់នៅ ៣ភូមិ ជុំវិញជើងភ្នំទ្រង់បាត្រ នៃឃុំកំពង់ថ្កូវ នៅតែសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកមុខរបរវាយកម្ទេចថ្មភ្នំ ដោយដៃដើម្បីយកទៅលក់ដូរចិញ្ចឹមជីវិត បើទោះបីជាពួកគេដឹងថា មុខរបរនេះ ប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ច្រើនសម្រាប់ពួកគេក៏ដោយ។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចាប់តាំងពីព្រឹកព្រលឹមរហូតទៅដល់ល្ងាច ក្រុមអ្នកភូមិខ្លះដែលមានញញួរតូចធំ បានចាកចេញពីផ្ទះសំដៅទៅជើងភ្នំទ្រង់បាត្រ ហើយចាប់ផ្ដើមវាយបំបែកថ្មភ្នំធំៗឱ្យក្លាយទៅជាបំណែកតូចៗ ដើម្បីដាក់លក់។
ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកប្រកបមុខរបរវាយថ្មលក់នៅជើងភ្នំទ្រង់បាត្រនោះ គឺលោកស្រី សុខ គឹមឡៃ។ អ្នកស្រីមិនបានបញ្ជាក់ឱ្យដឹងពីមូលហេតុដែលនាងមេម៉ាយនោះទេ គឺនាងគ្រាន់តែប្រាប់ថា រូបនាងបានប្រកបមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់រយៈពេលជាង ២០ឆ្នាំហើយ។
ស្ត្រីដដែលបញ្ជាក់ថា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ តាំងពីព្រលឹមទល់ព្រលប់ គឺនាងតែងអង្គុយវាយថ្មនៅជើងភ្នំទ្រង់បាត្រនេះ។ ក្នុង ១ថ្ងៃនាងអាចវាយបំបែកថ្មធំឱ្យក្លាយទៅជាកម្ទេចតូចៗបានប្រហែល ១ម៉ែត្រគូប ហើយលក់បានប្រាក់ចំនួន ៣ម៉ឺនរៀល។ លោកស្រី គឹមឡៃ មានប្រសាសន៍ដោយទឹកមុខក្រៀមក្រំថា គាត់ចាប់យកមុខរបរនេះពោរពេញដោយការប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ ប៉ុន្តែគាត់នៅតែធ្វើវា ពីព្រោះតែគ្មានដីស្រែ និងចម្ការធ្វើកសិកម្ម៖ «ពេលដុំទៅ កម្ទេចថ្មតែងខ្ទាតមកត្រូវជើងត្រូវមុខក៏មាន ក៏ប៉ុន្តែមិនដឹងទៅណាក៏ចេះតែមកវាយថ្មភ្នំទៀតទៅ»។
នៅវេលាថ្ងៃត្រង់ដែលមានអាកាសធាតុក្ដៅហែង អ្នកវាយថ្មខ្លះ គឺមានអំណត់ក្នុងការងារនេះជាខ្លាំង ដោយអង្គុយជ្រកនៅក្នុងខ្ទមតូច ដំបូលប្រក់ស្លឹកត្នោត ហើយនៅតែបន្តការងាររហូតដល់ពេលព្រលប់។
ស្ត្រីចំណាស់ អាយុ ៦០ឆ្នាំ រស់នៅភូមិចំបក់ហែរ ដែលប្រកបមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់ដែរ អ្នកស្រី ខេង លាភ មានប្រសាសន៍ថា រូបគាត់គឺជាអតីតជនភៀសខ្លួនធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍មកពីជំរំជាយដែនខ្មែរ-ថៃ។ គាត់បានមករស់នៅឃុំកំពង់ថ្កូវ នៅអំឡុងឆ្នាំ១៩៩៤ ដោយពុំមានដីស្រែចម្ការដើម្បីធ្វើកសិកម្មចិញ្ចឹមជីវិតទេ។ គាត់បង្ខំចិត្តជ្រើសយកមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់នេះ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនៗ ចំនួន ៥នាក់តាំងពីពេលនោះរហូតមក។
ស្ត្រីដដែលបញ្ជាក់ថា មុខរបរវាយថ្មភ្នំនេះ វាពិបាកខ្លាំងណាស់ បើផ្ទាំងថ្មធំ គឺប្រឹងវាយរហូតដល់រង្គើអស់ក្បាល ហើយពេលដេកយប់ គឺឈឺរួមរឹតពេញខ្លួន ប៉ុន្តែគាត់នៅតែទ្រាំវាយថ្មទៅទៀតដើម្បីបានកម្រៃចិញ្ចឹមជីវិត៖ «ថ្ងៃណាលក់កម្ទេចថ្មបានលុយ ក៏បានទិញចំណីហូបទៅ ថ្ងៃណាលក់មិនបាន ក៏អត់។ ថ្ងៃណាគេដេញមិនឱ្យវាយ ក៏សុំអង្វរគេ បើគេមិនឱ្យវាយទៀត ក៏មិនដឹងធ្វើម៉េច»។
ក្រុមប្រជាពលរដ្ឋដែលកំពុងប្រកបមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់នេះ បង្ហាញបំណងឱ្យដឹងថា ពួកគេមិនចង់ធ្វើការងារដ៏គ្រោះថ្នាក់បែបនេះតទៅទៀតឡើយ ប្រសិនបើអាជ្ញាធរអាចជួយផ្ចុងផ្ដើមឱ្យគេអាចប្រកបមុខរបរអ្វីផ្សេងបាននោះ។
ទោះជាយ៉ាងណា អាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងអភិបាលស្រុកក្រឡាញ់ លោក ជឿន ជាន ដើម្បីសុំការអធិប្បាយជុំវិញមុខរបរវាយថ្មភ្នំនេះបានថាយ៉ាងណានៅឡើយ នៅថ្ងៃទី២ ខែកុម្ភៈ។
ចំណែកសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាស្រុកក្រឡាញ់ លោក ស៊ឹម សោភ័ណ មានប្រសាសន៍ថា លោកឃើញស្ថានភាពប្រជាពលរដ្ឋដែលវាយថ្មភ្នំលក់នោះ គឺពិបាក ប៉ុន្តែលោកមិនមានលទ្ធភាពជួយពួកគេឱ្យចេញផុតពីមុខរបរនេះបានឡើយ។ លោក ស៊ឹម សោភ័ណ បញ្ជាក់ថា មុខរបរវាយថ្មលក់នេះ គឺប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ ពេលខ្លះថ្មភ្នំអាចរមៀលសង្កត់ ព្រមទាំងប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនទៀត៖ «អ្នកប្រកបរបរវាយថ្មហ្នឹងសុទ្ធតែស្រីមេម៉ាយ។ វាយថ្មជួបការលំបាកណាស់ពេលដែលខ្ញុំឃើញគាត់ដុតកង់ឡានកម្ដៅផ្ទាំងថ្មធំៗម្ដង គឺខ្មៅទាំងខ្លួន ទាំងសាច់អីទាំងអស់»។
កាលពី ១០ឆ្នាំមុនមានប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនបានប្រកបរបរវាយថ្មលក់នៅជើងភ្នំទ្រង់បាត្រនេះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន ចំនួនអ្នកវាយថ្មលក់បានថយចុះខ្លាំង ដោយសារតែពលរដ្ឋទាំងនោះនាំគ្នាចំណាកស្រុកទៅរកការងារធ្វើនៅឯប្រទេសថៃ។
មេឃុំកំពង់ថ្កូវ លោក លន់ រួប មានប្រសាសន៍ថា បច្ចុប្បន្ននេះនៅសល់ប្រជាពលរដ្ឋតែជិត ២០គ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅតែបន្តមុខរបរវាយថ្មភ្នំលក់។ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះមកពីភូមិចំបក់ហែរ ភូមិភ្នំទ្រង់បាត្រ និងភូមិដូរ្យតន្ត្រី។ លោកមេឃុំបញ្ជាក់ថា អ្នកវាយថ្មភ្នំលក់ទាំងនោះ មិនមែនអត់មានដីស្រែចម្ការទេ ប៉ុន្តែនៅរដូវទំនេរពីស្រែចម្ការ គឺពួកគេឆ្លៀតទៅរកកម្រៃបន្ថែម ដែលវាហាក់ដូចជាមុខរបរប្រពៃណីរបស់ពួកគេ។
លោក លន់ រួប ឱ្យដឹងថា កន្លងទៅអាជ្ញាធរឃុំកំពង់ថ្កូវ ធ្លាប់បានស្នើសុំគម្រោងពីអង្គការជាដៃគូឱ្យជួយជ្រោមជ្រែងដល់អ្នកភូមិលើមុខរបរដាំដំណាំ និងចិញ្ចឹមសត្វ ដើម្បីទាញពួកគេឱ្យបញ្ឈប់មុខរបរវាយថ្មដែរ ប៉ុន្តែអ្នកភូមិនៅតែចង់ធ្វើមុខរបរនោះដដែល៖ «អាជីពវាយថ្មនេះ មិនរីកចម្រើនផង វាយទៅវាមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លះកន្លងមក តែគាត់នៅតែដើររើសកម្ទេចកំទីមកវាយផ្សំៗគ្នាទៀត»។
កាលពីឆ្នាំ២០១០ កន្លងទៅ បុរសអ្នកភូមិភ្នំទ្រង់បាត្រម្នាក់ បានគ្រោះថ្នាក់បាក់ចង្កេះ ដោយសារតែផ្ទាំងថ្មធំរមៀលសង្កត់ក្នុងពេលដែលគាត់ទៅគាស់ថ្មមកវាយបំបែក។ ពេលបច្ចុប្បន្ន បុរសម្នាក់នោះបានក្លាយទៅជាជនពិការ ហើយរស់នៅក្នុងជីវភាពគ្រួសារលំបាក៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
អត្ថបទពេញនិយម
RFA
- ពលរដ្ឋនៅតំបន់បឹងតាមោក ចោទប្រកាន់អាជ្ញាធរខណ្ឌព្រែកព្នៅថា ប្រើអំពើហិង្សា
- វៀតណាមព្រមានថា ព្រែកជីកហ្វូណនតេជោអាចជួយសម្រួលវត្តមានយោធាចិនក្នុងទឹកដីកម្ពុជាកាន់តែជ្រៅ
- ពលរដ្ឋខ្មែរ-អូស្ត្រាលីម្នាក់ ដែលរិះគន់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា រងការវាយដំពីជនមិនស្គាល់មុខមួយក្រុម ពេលទៅលេងស្រុកខ្មែរ
- ក្រសួងដែនដីបានហៅអតិថិជនបុរីពិភពថ្មីទៅពិភាក្សា ដើម្បីរកដំណោះស្រាយ
- ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី នៅតាមតំបន់មួយចំនួននៅស្រុកសុរិន្ទ
អត្ថបទពេញនិយម
សង្គម
- ក្រុមគ្រួសារលោក ហ៊ុន សែន បង្កើតកម្មវិធីរាំច្រៀងសប្បាយនៅលើគំនរទុក្ខពលរដ្ឋ
- ក្រុមអតិថិជនបុរីពិភពថ្មីដាក់ពាក្យប្ដឹង ទៅស្នងការករណីតៃកុងឡានបុរីបើកបុកពួកគាត់
- សារជូនពរឆ្នាំថ្មី ២០២៤
- ពលរដ្ឋចាញ់បោកអ្នកស្រី ឡេង ចាន់ណា ព្រមានឡើងមកតវ៉ានៅមុខផ្ទះលោក ហ៊ុន សែន បើតុលាការខេត្តសៀមរាបពន្យារពេលដោះស្រាយ