ពលរដ្ឋក្នុងភូមិ៨នៅបន្ទាយមានជ័យចង់ឲ្យរដ្ឋាភិបាលទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការ
2012.11.25
ទន្ទឹមគ្នានេះ សហគមន៍នៅក្នុងតំបន់នោះ ក៏បានលើកសំណើសុំបង្កើតភូមិស្របច្បាប់ដាក់ទៅអាជ្ញាធរខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរខេត្តបញ្ជាក់ថា រហូតមកទល់នេះ គេនៅពុំទាន់បានដឹង ថា ក្រសួងមហាផ្ទៃ ឆ្លើយតបបែបណានោះឡើយ។
នៅឆ្នាំ១៩៩៨ មានជនភៀសខ្លួនទៅពីតំបន់ផ្សេងគ្នាបាននាំគ្នាចូលទៅបោះទីតាំងរស់នៅតំបន់កូនខ្លែង។ នៅពេលនោះពួកគាត់នាំគ្នាសង់លំនៅឋានតូចៗ រស់នៅរតេតរតូត ហើយពុំទាន់មានការរៀបចំបង្កើតឈ្មោះភូមិទេ។ នៅឆ្នាំ១៩៩៩ នៅតំបន់នោះមានប្រជាជនកើនចំនួនឡើងរហូតដល់ទៅ ១.៤៥០គ្រួសារ។ ភាគច្រើនជាអតីតកងកម្លាំងផ្ដាច់ខ្លួនរបស់កងទ័ពខ្មែរក្រហម អ្នកមកពីជំរំ និងប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀតហៀរចូលទៅពីបណ្ដាភូមិនៅជិតខាង។
លោក ទៀង សំអូន ជាសមាជិកសហគមន៍បានឲ្យដឹងថា លុះដល់ឆ្នាំ២.០០០ អ្នកភូមិនាំគ្នាបង្កើតសហគមន៍មួយឲ្យឈ្មោះថា សហគមន៍កូនខ្លែង។ សហគមន៍កូនខ្លែងស្ថិតនៅចំណុះឲ្យឃុំប៉ោយចារ ស្រុកភ្នំស្រុក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ សហគមន៍បានកើតឡើងក្រោមការជួយទំនុកបម្រុងពីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល នៅក្នុងស្រុកជាច្រើន។ សហគមន៍កូនខ្លែងមានភូមិចំនួន៨ ក្នុងនោះមានភូមិត្រពាំងភៀស ភូមិព្រះអណ្ដូង ភូមិចង្វាទូក ភូមិស្រះស្រង់ ភូមិកូនខ្លែង ភូមិបឹងអំពិល ភូមិបឹងរាំង និងភូមិធ្មេញត្រី។
លោកបញ្ជាក់ថា ភូមិទាំង៨ រដ្ឋាភិបាលនៅពុំទាន់ប្រកាសទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការទេ៖ «កាលនុះ នៅភូមិរតាត់រតាយ បានពីរឆ្នាំ បានមកដល់ឆ្នាំ២០០០ ថ្ងៃទី២២ ខែកុម្ភៈ បង្កើតជាសហគមន៍។ ប្រជាពលរដ្ឋមានបាតដៃទទេ ហើយពឹងពាក់ទៅលើអង្គការមនុស្សធម៌ អង្គការ អេស៊ីអេស មកបុក អណ្ដូង អង្គការជួយសង្គ្រោះស្ត្រីមេម៉ាយ និងអង្គការពុទ្ធសាសនា ចេះជួយមករហូត។ អង្គការទាំងនោះបានជួយបង្កើតអណ្ដូងស្នប់ កាំបិត ពូថៅ ចបកាប់ តង់កៅស៊ូ និងពូជស្រូវ បន្លែ ។ល។ កាលនុះមាន ១.៤៥០គ្រួសារ ប៉ុន្តែស្រង់ប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ មាននៅ ៤៩៦គ្រួសារ ចុះមកនៅតិច ដោយសារ អ្នកវិលទៅស្រុកទៅស្រែគេវិញ»។
ការថយចុះចំនួនគ្រួសារដោយសារតែនៅតំបន់ស្ថិតនៅចុងកាត់មាត់ញក ឆ្ងាយទីប្រជុំជន ហើយប្រជាពលរដ្ឋខ្លះបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅកាន់តំបន់ផ្សេង និងខ្លះទៀតទៅរកការងារធ្វើនៅស្រុកថៃ។
អ្នកភូមិមានមុខរបរធ្វើស្រែ ចិញ្ចឹមជ្រូក មាន់ ទា និង គោ ក្របី។ នៅពេលទំនេរ ពួកគេនាំគ្នាចុះច្រូតស្បូវយកមកក្រងលក់ និងដើររកអនុផលពីព្រៃឈើ យកទៅលក់បន្ទាប់បន្សំ។ ក្រៅពីនេះអ្នកភូមិមិនមានមុខរបរផ្សេងនោះឡើយ។
លោក ទៀង សំអូន៖ «សហគមន៍នេះ កំពុងរៀបចំធ្វើសំណើទៅរដ្ឋាភិបាល ទៅក្រសួង យកស្នាមមេដៃប្រជាពលរដ្ឋ សុំបង្កើតភូមិឲ្យស្របច្បាប់វិញ។ ធ្វើតែពីរភូមិទេ ក្នុងប្រាំបីភូមិ បង្រួមឲ្យទៅតាមស្តង់ដារគេ ភូមិកំណត់ ១៥០គ្រួសារ ក្នុងមួយភូមិ ទើបបង្កើតភូមិ ដល់អានេះដាក់ជាង ២០០ អ៊ីចឹងត្រូវធ្វើជាពីរភូមិវិញ។ ភូមិទី១ ឈ្មោះភូមិព្រះអណ្ដូង ទី២ ភូមិកូនខ្លែង»។
សំណើរបស់សហគមន៍បានដាក់ទៅសាលាខេត្តបន្ទាយមានជ័យ កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០១២ ដើម្បីបញ្ជូនបន្តទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ សុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលចេញអនុក្រឹត្យទទួលស្គាល់ជាប់ជាអង្គការលេខ ទៅជាភូមិស្របច្បាប់។ នៅសហគមន៍កូនខ្លែងសព្វថ្ងៃ គេសង្កេតឃើញមានលំនៅឋាន ប្រជាពលរដ្ឋ ធំតូច មានជាហូរហែ មានប៉ុស្តិ៍សុខភាពមួយឈ្មោះថា ប៉ុស្តិ៍សុខភាពកូនខ្លែង មានសាលាបឋមសិក្សាត្រពាំងភៀស មួយខ្នង បីបន្ទប់។
នៅភូមិចង្វាទូក មានមួយខ្នងបីបន្ទប់ នៅភូមិកូនខ្លែង មានប្រាំបីបន្ទប់ និងនៅភូមិធ្មេញត្រី មួយខ្នងបីបន្ទប់។ សាលាទាំងនោះត្រូវបានជួយឧបត្ថម្ភដោយអង្គការកុមារមេគង្គ។
មេឃុំប៉ោយចារ លោក ប៉េង ប៊ុនថារ៉ា បានឲ្យដឹងថា នៅសហគមន៍កូនខ្លែង មានភូមិចំនួន ៨ ក៏ប៉ុន្តែ ភូមិទាំងនោះ រដ្ឋាភិបាលនៅពុំទាន់ប្រកាសទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការនៅឡើយ។ បច្ចុប្បន្នអាជ្ញាធរកំពុង រៀបចំកែសម្រួលសុំបង្កើតទៅជាភូមិផ្លូវការ៖ «ប៉ុន្តែយើងមិនអាចទទួលស្គាល់ដល់ទៅ ៨ភូមិហ្នឹងបានទេ ពីព្រោះមុន ៨ភូមិ យើងរៀបចំធ្វើពីរភូមិចំណុះឲ្យឃុំប៉ោយចារ សិន គេរៀបចំយ៉ាងម៉េចក៏អត់ដឹងដែរ សំណើសុំហ្នឹង យើងមិនទាន់ធ្វើចប់ចុងចប់ដើមទេ យើងកំពុងទៅពិនិត្យស្ថានភាព យើងរៀបចំ ដូចថា ប្រជាពលរដ្ឋពីដើមមួយភូមិមានតែ ៥០គ្រួសារ ៦០គ្រួសារ អ៊ីចឹងយើងរៀបចំដល់ទៅ ១៥០គ្រួសារទៅ ១៦០គ្រួសារ»។
ទាក់ទិនការសុំបង្កើតភូមិថ្មីនៅក្នុងខេត្តបន្ទាយមានជ័យនេះ អាជ្ញាធរខេត្តធ្លាប់បានបញ្ជូនសំណើទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ ដោយបានស្នើសុំបង្កើតភូមិចំនួនជាង ២០ភូមិ នៅតាមបណ្ដាស្រុកនានា នៅក្នុងខេត្ត។ ក្នុងនោះមាននៅស្រុកម៉ាឡៃ ស្រុកអូរជ្រៅ ស្រុកថ្មពួក ស្រុកភ្នំស្រុក ជាដើម ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលក្រសួងមហាផ្ទៃ នៅពុំទាន់ឆ្លើយតបនោះទេ។
លោក អ៊ុក កែវរតនៈ មន្ត្រីនាំពាក្យសាលាខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ថ្លែងថា ភាពយឺតយ៉ាវរបស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ ដោយសារសំណើសុំបង្កើតភូមិទាំងនោះ នៅពុំទាន់មានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ពុំទាន់មាន រចនាសម្ព័ន្ធត្រឹមត្រូវ៖ «ដោយសារតែការសិក្សាទៅវាមិនគ្រប់ប្រជាពលរដ្ឋ ផ្ទះសំបែងអត់គ្រប់តាមគម្រោងផែនការដែលគេត្រូវបង្កើត គាត់នៅឆ្ងាយៗ ដាច់ពីគ្នា អ៊ីចឹងទៅការបង្កើតភូមិ ដូចថា ភូមិមួយមានប្រជាជនតិចពេក ដូច្នេះវាអត់គ្រប់បានគេក្រសួងមហាផ្ទៃ ពិចារណារង់ចាំសិនអត់ទាន់សម្រេចឲ្យ»។
មន្ត្រីនាំពាក្យសាលាខេត្តដដែលបន្តថា នៅតាមតំបន់ខ្លះ ប្រជាពលរដ្ឋបានដាក់ឈ្មោះភូមិដោយខ្លួនឯង ប៉ុន្តែឈ្មោះភូមិដែលគាត់ទម្លាប់ហៅនោះ មានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅដាច់ឆ្ងាយពីគ្នា មិនគ្រប់ចំនួនគ្រួសារ។ ខ្លះមានចំនួន ២០ ៣០ ទៅ ៤០គ្រួសារ មិនគ្រប់ចំនួនមិនអាចបង្កើតរចនាសម្ព័ន្ធភូមិបានទេ។
លោក អ៊ុក កែវរតនៈ៖ «កន្លងមកនៅស្រុកអូរជ្រៅ មានតែ ១៥ ទៅ ២០គ្រួសារប៉ុណ្ណឹងឯង ហើយគាត់ក៏ដាក់ឈ្មោះភូមិទៅ ហើយមួយទៀត នៅខាងម៉ាឡៃ ក៏មានភូមិមួយដែរ ប៉ុន្តែឥឡូវហ្នឹង យើងបានដាក់បង្រួមគ្នាហើយ ភូមិមួយដាច់ដោយឡែកតែឯង ចូលដីម៉ាឡៃខ្លះ ចូលដីប៉ោយប៉ែត នេះខ្លះទៅ យើងក៏បានរួមបញ្ចូលដាក់ភូមិតែមួយទៅយកមេភូមិឲ្យទៅគ្រប់គ្រងភូមិតែមួយទៅ ឥឡូវនៅសេសសល់ខ្លះដែលយើងកំពុងសិក្សា តើវាគ្រប់ចំនួនតាមរចនាសម្ព័ន្ធនៃការបង្កើតភូមិបានអត់»។
បច្ចុប្បន្ន អាជ្ញាធរខេត្តកំពុងសិក្សារៀបចំថែមទៀត ហើយរក្សាឈ្មោះភូមិដែលអ្នកភូមិបង្កើតឈ្មោះដោយខ្លួនឯងនោះ ប្រើប្រាស់ជាទម្លាប់ជាបណ្ដោះអាសន្នសិន រង់ចាំការសិក្សាច្បាស់លាស់ ដើម្បី រៀបចំដាក់សំណើទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ បង្កើតទៅជាភូមិស្របច្បាប់។
ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ស្ថិតនៅភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសកម្ពុជា។ បន្ទាយមានជ័យ ត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ ចេញពីខេត្តបាត់ដំបង កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧។ លុះនៅថ្ងៃទី៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៩៨ រដ្ឋាភិបាលបានប្រកាសជាផ្លូវការថា ជាខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ខេត្តនេះមានស្រុក និងក្រុង ចំនួន ៩។ មានក្រុងសិរីសោភ័ណ ក្រុងប៉ោយប៉ែត ស្រុកមង្គលបុរី ស្រុកអូរជ្រៅ ស្រុកភ្នំស្រុក ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ស្រុកម៉ាឡៃ ស្រុកថ្មពួក និងស្រុកស្វាយចេក៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។