ពលរដ្ឋស្ទឹងត្រែង និងក្រចេះអស់សង្ឃឹមរឿងមន្ត្រីបរិស្ថានមិនអើពើអភិរក្សដើមច្បោះអ្នកស្រុក
2018.09.09
សកម្មភាពកាប់រំលំដើមឈើដុតយកជ័រទឹកធ្វើអាជីវកម្មខុសច្បាប់ នៅតំបន់ព្រៃឡង់ ខេត្តក្រចេះ និង ស្ទឹងត្រែង នៅតែកើតមានយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងរយៈពេល ៣ខែចុងក្រោយនេះ។
សហគមន៍ និងអង្គការសង្គមស៊ីវិល ព្រួយចិត្តជាខ្លាំង ប្រសិនបើក្រសួងបរិស្ថាន និងមន្ត្រីនគរបាលយុត្តិធម៌ នៅតែព្រងើយកន្តើយ មិនអនុវត្តច្បាប់រឹងមាំទេ ដើមឈើផលិតជ័រទឹក ដែលជាជម្រកប្រាក់ចំណូលរបស់ពលរដ្ឋ នៅតំបន់នោះ នឹងបាត់បង់ក្នុងរយៈពេលខ្លីខាងមុខ។
ពលរដ្ឋរស់នៅជាប់តំបន់ព្រៃឡង់ ខេត្តក្រចេះ និងខេត្តស្ទឹងត្រែង និងអង្គការសង្គមស៊ីវិល អស់សង្ឃឹមលើប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់ក្រសួងបរិស្ថាន និងសមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធច្រើនផ្នែក កំពុងមើលរំលងមិនបង្ក្រាបបទល្មើសព្រៃឈើ ក្នុងតំបន់ព្រៃឡង់ ដែលក្រុមជនល្មើសសម្រុកកាប់ដើមឈើផលិតជ័រទឹករបស់អ្នកស្រុកឥតឈប់ឈរ បណ្ដាលឲ្យដើមឈើផលិតជ័រទឹកកាន់តែថយចុះជាបន្តបន្ទាប់។
ពលរដ្ឋរស់នៅឃុំកាំងចាម ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង ថ្លែងសុំលាក់ឈ្មោះ ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី ៨ កញ្ញាថា ពលរដ្ឋជាច្រើនគ្រួសាររស់នៅឃុំកាំងចាម ពឹងផ្អែកលើការដងជ័រទឹកលក់ ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ តែបើដើមច្បោះត្រូវបាត់បង់ទាំងស្រុងមែននោះនឹងបង្កឲ្យអ្នកភូមិធ្លាក់ចុះប្រាក់ចំណូល។
លោកស្រីថា គ្រួសារលោកស្រី និងអ្នកភូមិភាគច្រើន បានខ្ចីបុលពីធនាគារ និងមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ច្រើនលានរៀល ដើម្បីទិញគោយន្ត និងម៉ូតូជាដើម ដែលរំពឹងថា ការដងជ័រទឹក អាមានលទ្ធភាពរកប្រាក់សងម្ចាស់បំណុលវិញ។ លោកស្រីបន្ថែមថា ក្នុងមួយសប្ដាហ៍ គ្រួសារលោកស្រីអាចដងជ័រទឹក ចាប់ពី ២ ខាន ដល់ ៤ ខាន ហើយក្នុងមួយកានមានតម្លៃពី ១០ ម៉ឺនរៀល ទៅ ១៥ ម៉ឺនរៀល៖ «មានការភ័យព្រួយខ្លាំងមែនទែន ខ្ញុំផ្ទាល់ និងបងប្អូនខ្ចីបុលធនាគារដោយ មានការអាស្រ័យលើហ្នឹងដែរ ដែលអាស្រ័យផលហ្នឹង។ មិនសូវមានកម្លាំងកៀបសង្កត់អ្នកបំផ្លាញតឹងរ៉ឹងអីសោះ»។
ពលរដ្ឋម្នាក់ទៀតរស់នៅឃុំអាជេន ឃុំកំពង់ចាម ស្រុកសំបូរ ខេត្តក្រចេះ ថ្លែងមិនហ៊ានបញ្ចេញឈ្មោះ ឲ្យដឹងថា រយៈពេល ៣ខែ ចុងក្រោយនេះ ពលរដ្ឋជាង ១០គ្រួសារ បានបាត់បង់ដើមច្បោះជិត ២ ពាន់ដើម ហើយបច្ចុប្បន្នកំពុងទទួលរងការកាប់រំលំធ្វើអាជីវកម្មឥតឈប់ឈរ។
លោកថា ថ្មីៗនេះ ក្រុមជនល្មើសបានសម្រុកអាររំលំ ដើមច្បោះអស់រាប់រយដើម នៅចំណុចអូរជាំ និងអូរជះ ហើយអារច្រៀកនិងដឹកជញ្ជូនចេញក្រៅនៅពេលយប់។
រីឯឆ្មាំអភិរក្សរបស់ក្រសួងបរិស្ថាន និងសមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធ មិនបានស៊ើបអង្កេតរកជនល្មើសដាក់ទណ្ឌកម្មច្បាប់នោះទេ បើទោះបីជាអ្នកភូមិបានផ្ដល់ដំណឹង និងបង្ហាញភស្តុតាងយ៉ាងណាក្តី។ លោកបន្ថែមថា អ្នកភូមិជាម្ចាស់ដើមច្បោះរន្ធត់ចិត្តជាខ្លាំង ដោយសារតែឃើញដើមច្បោះធំៗជាច្រើនដើមនៅសល់តែគល់ រីឯដើមត្រូវគេអារច្រៀកដឹកជញ្ជូនយកទៅបាត់៖ «នៅតែកាប់រាល់ថ្ងៃ ម៉ាស៊ីននៅពេញព្រៃ។ កាប់រំលំពេញព្រៃ អស់ឈើហើយ វាលួចកាប់ពេលយប់។ អ្នកជំពាក់អនាគារទាំងអស់ ទាំងគេទាំងខ្ញុំ បើកាប់ជ័រអស់បានអីបង់»។
មេឃុំកំពង់ចាម លោក ឈិន លៀង ទទួលស្គាល់ថា មានការកាប់បំផ្លាញដើមឈើផលិតជ័រទឹកខ្លាំងក្លា ដោយសារតែអ្នកភូមិធ្លាប់មកសុំឲ្យអាជ្ញាធរឃុំជួយអន្តរាគមន៍រឿងនេះដែរថ្មីៗនេះ ក៏ប៉ុន្តែលោកថា ដើមឈើផលិតជ័រទឹករបស់ពលរដ្ឋភាគច្រើនឋិតនៅក្នុងឃុំបឹងចារ គឺហួសពីសមត្ថកិច្ចរបស់អាជ្ញាធរឃុំកំពង់ចាម៖ «ដែនសមត្ថកិច្ចគ្រប់គ្រងទឹកដីក្នុងឃុំបឹងចារ យើងអត់ហានចាត់ចែងទេ ពលរដ្ឋរកអនុផលព្រៃឈើពេញព្រៃ»។
អាស៊ីសេរីបានព្យាយាមទាក់ទង មេឃុំបឹងចារ លោក ហុល សឿង តែទូរស័ព្ទហៅចូលច្រើនដង គ្មានអ្នកទទួល។
ចំណែកប្រធានមន្ទីរបរិស្ថាន ខេត្តក្រចេះ លោក ដួង ឆាយសាវុធ និងអ្នកនាំពាក្យក្រសួងបរិស្ថាន លោក សៅ សុភាព ក៏មិនអាចទាក់ទងបានដែរ ព្រោះទូរស័ព្ទហៅចូល គ្មានមនុស្សទទួលនៅថ្ងៃទី ០៨ កញ្ញា។
អ្នកភូមិថា ការកាប់បំផ្លាញដើមឈើផលិតជ័រទឹក នឹងធ្វើឲ្យសត្វស្វាព្រៃជាច្រើនក្បាលបាត់បង់ទីជម្រក ព្រោះស្វាព្រៃច្រើនហ្វូងបានរត់ពូនសម្ងំលើដើមច្បោះជ័ររបស់អ្នកស្រុក ដើម្បីគេចពីព្រានព្រៃ។ លើសពីនេះ អ្នកភូមិដែលប្រទះឃើញហ្វូងស្វាព្រៃទាំងនោះ បានផ្ដល់ដំណឹងទៅអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន និងឆ្មាំអភិរក្ស ឲ្យរកមធ្យោបាយថែរក្សា តែគ្មានប្រសិទ្ធភាព ស្របពេលដែលក្រុមអ្នកប្រមាញ់សត្វព្រៃជាច្រើនក្រុម បានអាររំលំដើមច្បោះអ្នកភូមិ ដើម្បីចាប់សត្វស្វាព្រៃលក់ខុសច្បាប់ គ្មានការបង្ក្រាប។ សកម្មភាពកាប់រំលំដើមច្បោះនោះ បង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ដើមច្បោះរាប់ពាន់ដើមផ្សេងទៀតមិនទាន់គ្រប់អាយុដងជ័រទឹក។
មន្ត្រីពង្រឹងសិទ្ធិអំណាចសហគមន៍ នៃសមាគមអាដហុក ( ADHOC ) លោក ប៉ែន ប៊ុណ្ណារ៍ ពន្យល់ថា ក្រសួងបរិស្ថាន និងមន្ត្រីនគរបាលយុត្តិធម៌ ត្រូវតែទទួលខុសត្រូវរាល់វិនាសកម្មព្រៃឈើ និងការបាត់បង់ដើមឈើផលិតជ័រទឹករបស់ពលរដ្ឋនៅតំបន់ព្រៃឡង់។ លោកថា ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ មាត្រា ៥២៨ បានចែងពីការទទួលខុសត្រូវរបស់មន្ត្រីនគរបាលយុត្តិធម៌ និងមន្ត្រីជំនាញពាក់ព័ន្ធ ដែលអនុគ្រោះឲ្យកើតមានបទល្មើសព្រៃឈើក្នុងដែនសមត្ថកិច្ចរបស់ខ្លួន៖ «ក្រសួងគ្មានការទទួលខុសត្រូវ ផ្លូវច្បាប់ត្រូវទទួលខុសត្រូវ។ ប្រមុខរដ្ឋាភិបាល ធ្លាប់ចាត់តាំងគាត់ ទទួលខុសត្រូវ ប៉ុន្តែយើងឃើញថាវប្បធម៌និទ្ទណ្ឌភាព ធ្វើឲ្យមន្ត្រីលែងគោរពតួនាទីរបស់គាត់»។
សហគមន៍ព្រៃឡង់ឲ្យដឹងថា ដើមឈើផលិតជ័រទឹក គឺជាប្រភេទឈើដែលអ្នកភូមិដុតយកជ័រទឹក បម្រើសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ព្រៃឡង់រាប់ពាន់គ្រួសារ តែបើដើមច្បោះរបស់ពួកគាត់បាត់បង់មែននោះ នឹងធ្វើឲ្យជីវភាពអ្នកស្រុកកាន់តែផុងខ្លួននិងបំណុលធនាគារវ័ណ្ឌក ដោយសារគ្មានចំណូលដើម្បីបង្វិលសងម្ចាស់បំណុលវិញ៕