អ្នកធ្វើការងារទាក់ទងព្រំដែននិងសង្គមស៊ីវិលស្នើឲ្យមានការអភិវឌ្ឍនៅតំបន់វត្តប៉ាក់ណាម
2018.12.27
អ្នកធ្វើការងារទាក់ទងព្រំដែនយល់ថា ការអភិវឌ្ឍន៍នៅតំបន់វត្តប៉ាក់ណាម ដែលជាប់ព្រំដែនវៀតណាមគឺជាអ្វីដែលអាជ្ញាធរខេត្តកណ្ដាល និងរបបក្រុងភ្នំពេញត្រូវគិតគូរជាអាទិភាព។ ដោយសារតែតំបន់នេះ ស្ទើរក្លាយទៅជាភូមិរបស់វៀតណាមទៅហើយ ព្រោះអវត្តមានពលរដ្ឋខ្មែរនិងមិនទាន់មានការអភិវឌ្ឍនៅទីនោះ។
អ្នកឃ្លាំមើលសង្គមយល់ថា ការអភិវឌ្ឍន៍តំបន់វត្តប៉ាក់ណាម ជាផ្នែកមួយជួយការពារព្រំដែនកម្ពុជា។បច្ចុប្បន្នតំបន់នោះ មានវត្តខ្មែរតែមួយឈ្មោះវត្តបាក់ណាម ដែលក្លាយជានិមិត្តរូបការពារទឹកដីខ្មែរ។
នាយកប្រតិបត្តិអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា លោក សន ជ័យ យល់ថា វត្តមានជនជាតិវៀតណាមយ៉ាងច្រើននៅទីនេះ ព្រោះរបបក្រុងភ្នំពេញមិនបានអភិវឌ្ឍនៅទីនេះ ទើបបានជាពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនពិបាកក្នុងរស់នៅ។ លោកបន្តថា បើរបបលោក ហ៊ុន សែន ចង់អភិវឌ្ឍតំបន់នេះគឺមិនទាន់ហួសពេលទេ ហើយអ្វីដែលត្រូវធ្វើមុនគេនោះ បើជនជាតិណាមិនរស់នៅខុសច្បាប់ត្រូវបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់ទៅវៀតណាមវិញ៖ «កន្លែងហ្នឹងជាដីខ្មែរត្រូវដេញជនជាតិវៀតណាមចេញមិនអាចទុកឲ្យពួកគេរស់នៅរញ៉េរញ៉ៃអ៊ីចឹងហើយបញ្ជូនខ្មែរទៅរស់នៅហើយរៀបចំផ្សារសាលារៀន មណ្ឌលសុខភាពនិងវត្តអារាមជាដើម»។
ជនជាតិដែលដែលកំពុងរស់នៅទីនេះតែងតែងចេញចូលពីព្រំដែនកម្ពុជាទៅវៀតណាមរៀងរាល់ថ្ងៃ អាជ្ញាធរមូលស្រុកកោះធំតែងតែអះអាងការពារថា ជនជាតិវៀតណាមទាំងនោះចូលមករស់នៅទីនេះតាំងពីអំឡុងឆ្នាំ១៩៩៨០មកម្ល៉េះ។ ប៉ុន្តែ កាលពីឆ្នាំ២០១៧ អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានវិទ្យុអាស៊ីសេរីបានចុះដល់ទីនោះ ជនជាតិវៀតណាមទាំងនោះមិនសូវចេះនិយាយភាសាខ្មែរទេ ជាងនេះទៅទៀតនៅពេលនេះវត្តប៉ាក់ណាម មានពិធីបុណ្យទានធំៗដែលមានពលរដ្ឋខ្មែរនាំគ្នាទៅធ្វើបុណ្យ តែងតែមានជនជាតិវៀតណាមមកឃ្លាំមើលសកម្មភាពទាំងនោះ។
យុវជនធ្វើការងារទាក់ទងបញ្ហាព្រំដែន លោក មួង សូនី ដែលធ្លាប់ចុះសិក្សានៅតំបន់ប៉ាក់ណាមជាញឹកញាប់ដែរនោះ បង្ហាញការព្រួយបារម្ភថា តំបន់នេះអាចនឹងបាត់បង់ព្រោះកំណើននៃជនជាតិវៀតណាមខណៈដែលវត្តមានពលរដ្ឋខ្មែរនៅទីនេះកាន់តែតិចទៅៗ។ លោកបន្តថា ការបាត់បង់តំបន់នេះអាចកើតឡើងក្នុងរូបភាពប្រទេសទាំងពីរដោះដូរដីគ្នា។ យុវជនរូបនេះ លើកឡើងទៀតថា ស្នើទៅអាជ្ញាធរខេត្តកណ្ដាល បង្កើតប៉ុស្តិ៍យាមដើម្បីត្រួតពិនិត្យការចេញចូលរបស់ជនជាតិនៅតំបន់នេះ៖ «ផ្អែកលើកត្តាប្រវត្តិសាស្ត្រកម្ពុជាក្រោម ហើយចម្ប៉ាបាត់បង់ដោយសារវៀតណាមគេបញ្ជូនជនជាតិគេមករស់នៅច្រើន ទៅគេធ្វើផ្លូវគេហើយគេយកតែម្ដង»។
នៅជុំវិញវត្តបាក់ណាម ហ៊ុមព័ទ្ធដោយផ្ទះជនជាតិវៀតណាម មានផ្ទះពលរដ្ឋខ្មែរតែមួយគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ដែលព្រមរួមរស់ក្បែរបងវត្ត។
លោក សឹម មៀច មានអាយុ ៨១ឆ្នាំ និងភរិយាបានមករស់នៅជាប់របងវត្តប៉ាក់ណាម តាំងពីឆ្នាំ១៩៨១ម្ល៉េះ។ លោកធ្លាប់ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា កន្លងមកធ្លាប់មកពលរដ្ឋខ្មែរមករស់ទីនេះដែរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនចេះរស់នៅនឹងចាកចេញវិញទៅ។ លោកតាបង្ហាញការព្រួយបារម្ភថា ប្រសិនបើមិនបានការពារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ទីនេះអាចនឹងបាត់បង់៖ «ខ្ញុំសព្វថ្ងៃបើមានគេ(ពលរដ្ឋខ្មែរ)មករស់នៅច្រើនខ្ញុំអរគុណណាស់ ឥឡូវមកនៅម៉ិចកើតនៅណាក៏ដីវៀតណាម»។
វត្តប៉ាក់ណាម មានព្រះសង្ឃគង់នៅចំនួន ៦អង្គ ក្នុងនោះមានព្រះភិក្ខុមួយអង្គជាចៅអធិការដែលព្រះអង្គទើបមកគង់នៅ បានជាង ជាង១ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ វត្តនេះមិនសូវមានព្រះសង្ឃគង់នៅបានច្រើនឆ្នាំទេ។
អភិបាលខេត្តកណ្ដាល លោក ម៉ៅ ភិរុណ ឲ្យអាស៊ីសេរីដឹងយ៉ាងខ្លីថា តំបន់ប៉ាក់ណាមពេលនេះមិនដូចកាលពីមុនទេ៖ «លោកឯងទៅប៉ាក់ណាមប៉ុន្មានដងហើយ? លោកឯងទៅមើលម្ដងទៀតមើលចាំមកសួរខ្ញុំ»។
ចំណែក ប្រធានរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា លោក សុខ ទូច ឲ្យដឹងថា តំបន់នេះបានបោះបង្គោលព្រំដែនរួចហើយដូច្នេះមិនប្រឈមនឹងការបាត់បង់ឡើយ។ លោក សុខ ទូច អះអាងថា តំបន់នេះមិនអំណោយផលសម្រាប់ពលរដ្ឋរស់នៅទេ ព្រោះតំបន់នេះ នៅរដូវវស្សាទឹកលិចស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែង។ ទោះបែបនេះក្ដីលោកថា របបក្រុងភ្នំពេញមិនបានព្រងើយកន្តើយក្នុងការអភិវឌ្ឍតំបន់នេះទេ៖ «ហើយបើទឹកធំសឹងតែលិចវត្តប៉ាក់ណាមទៀត ការអភិវឌ្ឍគឺមានហើយគោលនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល»។
ប៉ុន្តែ មន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិល លោក សន ជ័យ ព្រួយបារម្ភថា ការសំអាងតែបង្គោលព្រំដែនមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ បើគ្មានការគ្រប់គ្រងច្បាស់លាស់ តំបន់ប៉ាក់ណាមជាដីខ្មែរតែក្នុងផែនទី ប៉ុន្តែដែនដីពិតប្រាកដត្រូវជនជាតិវៀតណាមជាអ្នកគ្រប់គ្រង និងកាន់កាប់។
យុវជនធ្វើការងារទាក់ទងបញ្ហាព្រំដែន លោក មួង សូនី មិនសូវមានជំនឿលើការអះអាងរបស់លោកបណ្ឌិត សុខ ទូច នោះទេ ព្រោះលោកសង្កេតឃើញថា លោក សុខ ទូច តែងតែនិយាយលើសលប់ខ្លាំងពីការពិតជាក់ស្ដែងនៃតំបន់ព្រំដែននាពេលកន្លងមក៖ «ខ្ញុំឃើញឯកឧត្ដម សុខ ទូច គាត់លើកឡើងឃើញតែធ្វើប៉ុន្តែយើងទៅមើលយឹតយ៉ាវមែនទែន»។
ព្រះសង្ឃ និងចំណុះជើងវត្តប្រាប់ថា ប្រសិនបើរដូវបុណ្យទានសំខាន់ៗ ដូចជាពិធីកាន់បិណ្ឌ ឬបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌបុណ្យកឋិនបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ មានពុទ្ធបរិស័ទទៅធ្វើបុណ្យនៅវត្តច្រើន ប៉ុន្តែបើថ្ងៃធម្មតាព្រះសង្ឃស្ទើរដាច់ចង្ហាន់ ឬក៏ត្រូវចេញបិណ្ឌបាតនៅកន្លែងឆ្ងាយៗពីវត្តទើបបានចង្ហាន់។
សង្គមស៊ីវិល និងអ្នកធ្វើការងារព្រំដែនលើកឡើងថា បើថ្ងៃណាមួយវត្តប៉ាក់ណាម អាចត្រូវបាត់បង់ ឬបោះបង់ចោលប្រសិនបើគ្មានការថែរក្សាឲ្យបានត្រឹមត្រូវនោះទេ តំបន់នេះដែលជាទឹកដីរបស់ខ្មែរក៏នឹងបាត់បង់ដែរ៕