អតីតចំណាប់ខ្មាំងខ្មែរម្នាក់ដែលបានរួចខ្លួនពីក្រុមចោរសមុទ្រនៅសុម៉ាលី បានការងារជាជាងជួសជុលម៉ូតូ
2020.02.26
អតីតចំណាប់ខ្មាំងខ្មែរម្នាក់ត្រូវបានគេជួយសង្គ្រោះឱ្យរួចផុតពីការឃុំឃាំងរបស់ក្រុមចោរសមុទ្រនៅប្រទេសសូម៉ាលី កាលពីឆ្នាំ២០១៦ កន្លងមកទើបរកការងារបានធ្វើ បន្ទាប់ពីបានរង់ចាំអស់រយៈពេលជិត ៤ឆ្នាំដើម្បីរៀនជំនាញបច្ចេកទេសបង្កើតមុខរបរផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។
អតីតចំណាប់ខ្មាំងខ្មែរលោក ញ៉ែម សុខសាន្ត អាយុ ៤១ឆ្នាំ រស់នៅក្នុងស្រុកបរិបូរណ៍ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ជាពលករខ្មែរម្នាក់ក្នុងចំណោម ៤នាក់ដែលត្រូវបានក្រុមចោរសមុទ្រសូម៉ាលី ចាប់បង្ខាំងទុកអស់រយៈពេលជិត៥ឆ្នាំ ដើម្បីទាមទារប្រាក់រាប់លានដុល្លារនោះ ទើបតែរកការងារបានធ្វើជាអ្នកបញ្ជាចរាចរណ៍ឱ្យរថយន្តចេញ-ចូលបន្ទាប់ពីរង់ចាំអស់រយៈពេលជិត៤ឆ្នាំពីអង្គការក្រៅ រដ្ឋាភិបាលដើម្បីរៀនបច្ចេកទេសជាជាងជួសជុលម៉ូតូ។
ដៃកាន់ទង់ជ័យពណ៌ក្រហមដើម្បីធ្វើសញ្ញាឱ្យរថយន្តឈប់ រឺក៏បើកបន្តទៅមុខបាន លោក សុខសាន្ត បានថ្លែងប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ចាប់តាំងពីបានវិលត្រឡប់មកដល់ស្រុកកំណើតវិញ កាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ រូបលោកទើបតែរកការងារបានធ្វើជាង ១ខែប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពីរូបលោក ក៏ដូចជាអ្នកផ្សេងទៀត រង់ចាំខាងអង្គការនាំទៅរៀនបច្ចេកទេសដែលម្នាក់ៗបានជ្រើសរើស គឺជាងជួសជុល ម៉ូតូ និងឡាន៖ «ខ្ញុំទើបតែធ្វើការឱ្យគេបាន ១ខែកន្លះប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំចង់បន្តទៀតដែរ ហើយបើចប់កុងត្រា សន្សំលុយសន្សំកាក់ទិញគ្រឿងប៉ះកង់-ម៉ូតូ អីអ៊ីចឹងទៅ»។
លោក សុខសាន្តបានថ្លែងបន្តទៀតថា ការងារដែលធ្វើនេះបានលុយបានកាក់ដើម្បីសន្សំហើយនឹងជួយសម្រួលដល់គ្រួសាបានខ្លះដែរ។ លោកធ្វើការងារនេះដើម្បីព្យាយាមបំភ្លេចរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងកន្លងមក៖ «ហេ! ធ្វើការចេះទៅ ចេះតែបំភ្លេចៗពីរឿងអតីតដែលគេចាប់ជំរិតយើងនឹងទៅរកការងារដើម្បីមកចិញ្ចឹមប្រពន្ធកូនដល់នេះទៅវាចៃដន្យអីគេចាប់ជំរិតអ៊ីចឹង»។
លោក ញ៉ែម សុខសាន្ត រំលឹកឡើងវិញពីប្រវត្តិរបស់លោកថា មុនធ្លាក់ខ្លួនជាចំណាប់ខ្មាំងនៅបរទេស លោកបានទៅរកការងារធ្វើក្រៅប្រទេសតាមរយៈក្រុមហ៊ុន Giant Ocean International Fishery ហើយការសម្រេចចិត្តទៅនោះដោយសារតែបងរបស់លោកជាអ្នកដែលប្រកបរបររកស៊ីជាអ្នកនាំមនុស្សទៅធ្វើការនៅម៉ាឡេស៊ី។
កាលពីខែតុលា ឆ្នាំ២០១០ លោក សុខសាន្ត បានធ្វើដំណើរចាកចេញពីប្រទេសកម្ពុជា ហើយក៏ជាការធ្វើដំណើរក្រៅប្រទេសជាលោកដំបូងរបស់លោក តាមយន្តហោះដែលមានពលករខ្មែរសរុប ១០នាក់ ទៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី រួចក៏ជិះរថភ្លើងបន្តទៅប្រទេសសិង្ហបុរី។ ហើយក៏ធ្វើដំណើរបន្តទៅធ្វើការនៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ដើម្បីធ្វើការជាអ្នកនេសាទ។
លោកបានចេញទៅនេសាទ ២លើក ដោយក្នុងមួយលើកត្រូវចំណាយពេលនៅលើសមុទ្រ ៦ខែ។ ហើយក្នុងមួយខែទទួលបានប្រាក់ខែ ១៥០ដុល្លារ។ ខាងក្រុមហ៊ុន គេទុកឱ្យ ១០ដុល្លារចាយក្រៅប្រទេស នឹងដាក់ក្នុងកុងធនាគារ ១០០ដុល្លារ ហើយផ្ញើឱ្យប្រពន្ធ ៥០ដុល្លារក្នុងមួយខែ ប៉ុន្តែគិតថ្លៃសេវាអស់ ក្នុងមួយខែប្រពន្ធទទួលបាន២៥ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ៖ «បំភ្លេចទាល់តែបាន យូរៗទៅធ្វើការ ទៅរំសាយកំហឹង ទាល់តែធ្វើបំភ្លេចបាន»។
លោកនិយាយទាំងទឹកភ្នែករលីងរលោង នៅពេលដែលរំលឹកអំពីប្រវត្តិរបស់ខ្លួនដែលចង់បំភ្លេច បុរសចំណាប់ខ្មាំងរូបនោះរំឭករឿងកន្លងមកថា ក្រុមចោរសមុទ្រសូម៉ាលី បានធ្វើបាបខ្លាំង ជាងរបបខ្មែរក្រហម ទៅទៀត។ ក្នុងចំណោមចំណាប់ខ្មាំង ២៩នាក់ក្នុងនោះមាន ៣នាក់ស្លាប់ដោយសារឈឺ ហើយក្នុងមួយថ្ងៃឱ្យផឹកទឹក តែមួយលីត្រតែប៉ុណ្ណោះ។
ក្រុមចោរសមុទ្រ ឱ្យរស់នៅលើសមុទ្រ ១ឆ្នាំ បន្ទាប់មកទៀតមករស់នៅក្នុងព្រៃអស់រយៈពេល ជាង ៤ឆ្នាំ។ ហើយការនៅក្នុងព្រៃដោយក្រាលតង់ អាកាសធាតុត្រជាក់នៅពេលយប់ លោកបានជីករូងសម្រាប់ដេក មិនខុសពីកណ្ដុរនោះទេ។ ចំណែកការហូបចុករបស់ក្រុមចំណាប់ខ្មាំងទាំងនោះគឺប៉ះអីហូបហ្នឹង។ ក្រុមរបស់ពួកលោកបានងូតទឹកនៅពេលដែលមានភ្លៀង។ ហើយនៅពេលខ្លះហូបទឹកនោមខ្លួនឯងដើម្បីរស់។ អ្នកខ្លះឈឺ ស្លាប់៖ «ការម្តងៗមានតែទឹកភ្នែកយំទៅបាត់ រំសាយកំហឹង ស្រក់ទឹកភ្នែកដោយសារតូចចិត្តថា ទៅធ្វើការដើម្បីរកលុយមកចិញ្ចឹមជីវភាពគ្រួសារដល់នេះអត់បានលុយកាក់អីអ៊ីចឹង ជីវភាពគ្រួសារ នឹកឃើញតូចចិត្ត ដៃពីរជើងពីរដែរ ធ្វើការនៅស្រុកខ្មែរយកលុយមិនអស់។ ដល់ទៅធ្វើការនៅប្រទេសគេនៅមានមូលហេតុដែលគេចាប់ មកពីកាពីទែន បើកកប៉ាល់ចូលទឹកដីគេអ៊ីចឹងទៅ រំលោភទឹកដីគេអ៊ីចឹងទៅគេចាប់ មានកំហឹងឈឺចុកចាប់ពេញហ្នឹង»។
នៅពេលដែលក្រុមចោរចាប់ជំរិតនោះគឺគេអនុញ្ញាតឱ្យលោកសុខសាន្តទាក់ទងមកគ្រួសារចំនួនបីលើក ដោយលើកទី១ លោកបានទូរស័ព្ទមកប្រាប់បងរបស់លោកថា លោកត្រូវបានចោរចាប់ជំរិត និងបានផ្តាំមើលប្រពន្ធកូនផង មិនដឹងមានជីវិតបានទៅវិញ ឬអត់ទេ។ លើកទី២ ប្រាប់ថា ក្រុមចោរគេទារ ១លានដុល្លារ ហើយលើកទី៣ ប្រាប់ប្រពន្ធថា ខាងអង្គការកំពុងតែចរចាដើម្បីជួយឱ្យមានសេរីភាពវិញ៖ «ផ្តាំទៅពលរដ្ឋខ្មែរបើទៅធ្វើការប្រទេសគេកុំឱ្យដូចខ្ញុំទៀត ឱ្យមើលក្រុមហ៊ុនធ្វើឱ្យបានល្អក្រុមហ៊ុនណាយើងទុកចិត្តអីបានយើងទៅធ្វើការ ហើយផ្តាំដល់បងប្អូនជាកូនខ្មែរដែលបានទៅធ្វើការនៅប្រទេសគេគ្រប់ប្រទេសហ្នឹង សូមកុំឱ្យយករឿងដូចខ្ញុំទៀត»។
អង្គការដៃគូជួយដល់ចំណាប់ខ្មាំង (The Hostage Support Partners) ជាអង្គការដែលបានជួយរំដោះចំណាប់ខ្មាំងទាំងនេះ បានប្រកាសនាពេលកន្លងមកថា ខ្លួនបានរំដោះចំណាប់ខ្មាំងចំនួន២៦នាក់ដែលនៅរស់រានមានជីវិតដែលមកពីប្រទេសវៀតណាមឥណ្ឌូណេស៊ី ប្រទេស ហ្វីលីពីន ប្រទេសចិន ដែនកោះតៃវ៉ាន់ ហើយនៅក្នុងនោះមានជនជាតិកម្ពុជា ចំនួន ៤រូបផងដែរ។
ចំណែកជនរងគ្រោះបីនាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំង២៩នាក់នោះ បានឈឺស្លាប់ដោយសារថប់ដង្ហើម និងត្រូវបានក្រុមចោរសមុទ្របាញ់សម្លាប់។
ភរិយារបស់លោក សុខសាន្ត អ្នកស្រី គង់ សុភាព អាយុ ៥១ឆ្នាំ បានថ្លែងថា រយៈពេលប្តីទៅធ្វើការ ៩ខែ នៅក្រៅប្រទេសគឺខាងក្រុមហ៊ុនគេបើកលុយឱ្យ ៤៥ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ មុនចោរចាប់យកធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំង។ ក៏ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ ប្តីរបស់អ្នកស្រីរកការងារបានធ្វើ អាចជួយចែករំលែកបន្ទុករបស់អ្នកស្រីបានខ្លះដែរ។ បើទោះជាលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នកស្រីមិនឱ្យគ្រួសាររបស់អ្នកស្រីទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសទៀតនោះទេ។
ទាក់ទងទៅនឹងការជួញដូរកម្លាំងពលករនេះកាលពីខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤ សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ បានប្រកាសសាលក្រម ផ្ដន្ទាទោសកំបាំងមុខ ជនជាតិ ចិនតៃវ៉ាន់ ៥នាក់ និងចំពោះមុខម្នាក់ដែលជាប្រធាន និងជាថ្នាក់ដឹកនាំ នៃក្រុមហ៊ុន Giant Ocean International Fishery ឱ្យជាប់ពន្ធនាគារក្នុងម្នាក់ៗ ១០ឆ្នាំ ពាក់ព័ន្ធនឹងការជួញដូរពលករខ្មែរ ចំនួន ១២៨នាក់ ឱ្យទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេស កាលពីអំឡុងឆ្នាំ២០១០ និង២០១២។ ពលករខ្មែរទាំង ១២៨នាក់នេះ ត្រូវក្រុមហ៊ុនសន្យាបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើជាពលករនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី និងជប៉ុន តែក្រោយមកត្រូវបានគេបញ្ជូនឱ្យទៅធ្វើជាទាសករនៅលើទូកនេសាទនៅក្នុងលំហសមុទ្រនៅ ប្រទេសហ្វីលីពីន ចិន ហុងកុង ឥណ្ឌា អាហ្វ្រិកខាងត្បូង និងអូស្ត្រាលី។
មន្ត្រីកម្មវិធីនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស លោក ឌី ថេហូយ៉ា បានថ្លែងថា កត្តាដែលបណ្ដាលឱ្យពលរដ្ឋកម្ពុជា នៅតែបន្តចំណាកស្រុក គឺដោយសារតែភាពក្រីក្រ គាត់ជំពាក់គេត្រូវបង់បំណុលសងគេ ភាពគ្មានការងារធ្វើនៅក្នុងស្រុក និងនៅស្រុកខ្មែរប្រាក់ឈ្នួលទាបជានៅបរទេស៖ «អ៊ីចឹងអាបង្ការការពារកាត់បន្ថយការធ្វើសំណាកស្រុកហ្នឹង វាទី១ ទាល់តែក្នុងហ្នឹងមានការងារធ្វើសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋមានន័យថាម៉េច មានន័យថាស្រុកទេសហ្នឹងមានស្ថិរភាពនយោបាយមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចរីកចំរើនមានទីផ្សារការងារធ្វើច្រើនសម្រាប់ពួកគាត់។ អាហ្នឹងវាជាផ្នែកមួយជួយកាត់បន្ថយ ក្នុងការធ្វើចំណាកស្រុកហើយ។ ទី២ដើម្បីកាត់បន្ថយមួយទៀត មានន័យថាម៉េច មានន័យថា នៅក្នុងស្រុកខ្មែរយើងគេហៅថាជាប្រទេសកសិកម្ម អ៊ីចឹងវាទាល់តែទីផ្សារ ទី១គុណភាពនៃការធ្វើកសិកម្មហ្នឹងទំនើបកម្ម។ ទី២ទីផ្សារការងារ ទី៣ គឺការធានានូវតម្លៃដំណាំកសិផល ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ»។
រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ និងជាអនុប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍នៃអគ្គលេខាធិការប្រយុទ្ធប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស លោកស្រី ជូ ប៊ុនអេង ពុំអាចទំនាក់ទំនងដើម្បីធ្វើអត្ថាធិប្បាយបានទេ។
របាយការណ៍របស់ក្រសួងការបរទេសផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែមករា បានឱ្យដឹងថា ក្រសួងបានជួយអន្តរាគមន៍សង្គ្រោះ និងធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ពលរដ្ឋខ្មែរជាពិសេសពលករ-ពលការិនីខ្មែរដែលរងគ្រោះដោយសារការជួញដូរនិងការរំលោភបំពាននៅបរទេសសរុបជិត៤ម៉ឺននាក់(៣៦,២៦២នាក់)ពីប្រទេសថៃម៉ាឡេស៊ីសិង្ហបុរីវៀតណាម ឥណ្ឌូណេស៊ីនិងចិនជាដើម។ បច្ចុប្បន្នប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ជូនពលករទៅបម្រើការងារនៅប្រទេសចំនួន៦ ដែលមានពលករសរុបចំនួនប្រមាណ ១លាន២សែននាក់។
អតីតជនគ្រោះនៃការជួញដូរមនុស្សលោក ញ៉ែម សុខសាន្ត បានថ្លែងថា ទៅថ្ងៃអនាគតលោកសុខចិត្តធ្វើជាងប៉ះកង់ ជាជាងទៅរកការងារធ្វើនៅក្រៅប្រទេសដើម្បីសុវត្ថិភាព៕