ពលរដ្ឋមួយចំនួននៅខេត្តកំពង់ធំប្រកបរបរដាក់ចង្រិតនៅតាមវាលស្រែ
2016.01.27
ប្រជាពលរដ្ឋនៅសង្កាត់ដំរីជាន់ខ្លា ក្រុងស្ទឹងសែន ខេត្តកំពង់ធំ នាំគ្នាប្រកបរបរដាក់សត្វចង្រិតនៅតាមវាលស្រែ ដើម្បីរកចំណូលផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។ មុខរបរនេះ ជួយឲ្យក្រុមគ្រួសារខ្លះមានជីវភាពប្រសើរឡើង ដោយពួកគេអាចរកចំណូលពីការលក់សត្វចង្រិតនោះបាន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ មុខរបរនេះធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ អាចរួចផុតពីការចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយពីផ្ទះសម្បែង ឬទៅក្រៅស្រុក ជាដើម។
ថង់កៅស៊ូដែលដាក់រៀបចំដោយដុំៗរាប់រយ អមដោយអំពូលម៉ែត្រមួយៗ និងអាងដាក់ទឹកនៅពីក្រោម មើលទៅជាទីចាប់អារម្មណ៍ និងជាការងឿងឆ្ងល់ពីសំណាក់ពលរដ្ឋដែលបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ម្តុំផ្លូវវាងទីរួមខេត្តកំពង់ធំ។
បើគេគយគន់នៅពេលយប់វិញ ប្រៀបបានទៅនឹងកន្លែងកម្សាន្តប្រចាំតំបន់ក្នុងខេត្តមួយនេះ រហូតប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះប្រសិទ្ធិនាមថា ជាទីក្រុងចង្រិតទៀតផង។ តែធាតុពិត គឺជាកន្លែងសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋនៅសង្កាត់ដំរីជាន់ខ្លា នាំគ្នាប្រកបរបរចាប់ចង្រិតពេលរាត្រី។ ការប្រកបរបរដាក់ចង្រិតដោយប្រើអំពូលម៉ែត្រនេះ ធ្វើឲ្យពលរដ្ឋខ្លះមានចំណូលប្រចាំថ្ងៃ ដោយមិនចាំបាច់ចំណាកស្រុក ជាដើម។
កសិករនៅភូមិបល្ល័ង្កខាងលិច សង្កាត់ដំរីជាន់ខ្លា លោក សឹង សុខនី រៀបរាប់ថា គ្រួសារលោកបានចាប់យករបរដាក់ចង្រិតជាង ១០ឆ្នាំមកហើយ។ លោកបន្តថា របរនេះធ្វើឲ្យគ្រួសារលោកមានចំណូលប្រចាំថ្ងៃក្នុងមួយថ្ងៃចន្លោះពី ៥ម៉ឺនរៀលទៅ ១០ម៉ឺនរៀល ឬអាចលើសពីនេះ ប្រសិនបើមានចង្រិតចុះច្រើន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ វាធ្វើឲ្យលោកអាចរស់នៅក្បែរប្រពន្ធកូនទៀតផង៖ «ពីដើមមក ខ្ញុំជាងសំណង់ទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំមើលទៅ ខ្ញុំចេះតែឈឺចង្កេះ ឈឺខ្នងពេក ខ្ញុំដាក់ចង្រិតទៅ ក៏ចេះតែកាក់កបទៅ»។
លោកបន្តថា ត្បិតតែរបរនេះជួយគ្រួសារលោកច្រើនក៏ដោយ ប៉ុន្តែក៏ទាមទារឲ្យគ្រួសារលោកមានភាពអត់ធ្មត់ច្រើន ដូចជា ត្រូវអត់ងងុយ ព្រោះត្រូវដើរប្រមូលចង្រិតនៅពេលយប់ ពិសេសនៅរដូវចង្រិតចុះច្រើន។ មានពេលខ្លះ ខ្យល់បក់ខ្លាំង ថង់កៅស៊ូរហែក ខ្សែអំពូលម៉ែត្រឆ្លងភ្លើង ហើយមានពេលខ្លះទៀត មានគេលួចដោះ ឬវាយអំពូលម៉ែត្រ ឬក៏លួចខ្សែភ្លើង ជាដើម។
កសិករដែលមានតែមុខរបរដាក់ចង្រិតរូបនេះ និយាយទៀតថា រដូវចង្រិតចុះខ្លាំង គឺនៅខែឧសភា ឬខែមិថុនា ក្រៅពីនោះ គឺមិនសូវមានច្រើនឡើយ។ នៅរដូវសម្បូរចង្រិត គ្រួសារលោកអាចប្រមូលចង្រិតបានពី ៣០គីឡូក្រាម ឬ ៤០គីឡូក្រាមក្នុងមួយយប់ ហើយមានយប់ខ្លះរហូតដល់ ១០០គីឡូក្រាមក៏មាន ប៉ុន្តែលោកថា នៅពេលមានចង្រិតច្រើន តម្លៃបាន ១ម៉ឺនរៀលប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយគីឡូក្រាម ប៉ុន្តែនៅខែមិនសូវមានចង្រិតវិញ លោកប្រមូលបានមួយយប់ចន្លោះពី ៣គីឡូក្រាមទៅ ១០គីឡូក្រាមប៉ុណ្ណោះ រីឯតម្លៃវិញ គឺរហូតដល់ទៅ ១៥.០០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ យ៉ាងណា លោកថា បញ្ហាទីផ្សារ គឺមិនបានចោទឡើងខ្លាំងនោះទេ៖ «ម៉ូយពេលយើងប្រមូលបានផង ម៉ូយព្រលឹមឡើងមកដល់ៗ ម៉ោង ៤ ម៉ូយមកដល់។ ម៉ូយមានច្រើនណាស់ ម៉ូយចង្រិតនោះ»។
ក្រោកពីព្រលឹមល្អះៗម៉ោងប្រមាណ ៣ ឬ ៤ព្រឹក លោក សឹង សុខនី និងប្រពន្ធ នាំគ្នាកាន់ធុងប៉េត្រូ និងកញ្ច្រែង អមដោយភ្លើងពិលមួយម្នាក់ ដើរដួស ឬចូកចង្រិតតាមថ្នក់ចង្រិតនីមួយៗ។ បន្ទាប់ពីប្រមូលរួច អ្នកទាំងពីរយកមករែងឲ្យស្អាតយកសត្វល្អិតចេញ ដោយយកតែសត្វចង្រិតលាយកណ្ដូបធំៗមួយៗ រួមនឹងកន្តេះឡង់ ពីព្រោះលោកបញ្ជាក់ថា នៅខែខ្នើត គឺមានសត្វល្អិតចុះច្រើន។
របរដាក់ចង្រិត មិនត្រឹមតែជួយគ្រួសារ លោក សឹង សុខនី ឲ្យមានចំណូលប្រចាំថ្ងៃនោះទេ ប៉ុន្តែវាជួយឲ្យកសិករធ្វើស្រែក្បែរទីតាំងដាក់ចង្រិត រួចផុតពីការបំផ្លាញពីសំណាក់សត្វល្អិតចង្រៃផ្សេងៗបាន។ លើសនេះ សត្វល្អិតផ្សេងៗដែលប្រមូលបាននោះ គឺវាក្លាយជាចំណីរបស់មាន់យ៉ាងពិសេស ហើយកសិកររូបនេះ ក៏អាចរកចំណូលបន្ថែមតាមរយៈលក់មាន់ទារបស់ខ្លួនថែមទៀត៖ «ផលល្អនេះ កុំឲ្យប្រជាជនយើងធ្វើចំណាកស្រុក ព្រោះរបរដាក់ចង្រិតនេះ ត្រូវតាមដានរហូតម៉ង»។
ក្រោយពេល លោក សឹង សុខនី និងប្រពន្ធ សម្អាតចង្រិតរួចសឹងតែមិនទាន់ ម៉ូយចាំទិញចង្រិតក៏ទៅដល់ភ្លាម។
ម៉ូយទិញចង្រិត គឺលោកស្រី ពេញ ងាម មានប្រសាសន៍ថា ក្រោយពេលយកចង្រិតទៅ លោកស្រីត្រូវយកវាទៅលាយគ្រឿង ហើយចម្អិនឲ្យឆ្អិន បន្ទាប់មកត្រូវដើរលក់តាមចំណតឡាន ឬតាមផ្សារនៅទីរួមខេត្តកំពង់ធំ។ លោកស្រីថា របរនេះពិបាកបន្តិច ព្រោះទម្រាំលក់ដាច់មួយកំប៉ុងៗ ប៉ុន្តែយ៉ាងណា មិនដែលនៅសល់ទេ ដោយលោកស្រីលក់មួយកំប៉ុងតម្លៃពី ១.៥០០រៀលទៅ ២.០០០រៀល ហើយផលចំណេញ គឺអាស្រ័យលើចង្រិតតិច ឬច្រើន៖ «អស់ៗហ្នឹង គឺខ្ញុំធ្វើដាក់គ្រឿង រ៉តឌីអីឲ្យឆ្ងាញ់ ម៉ូយធ្លាប់ហូបអី គឺមិនដែលសល់ទេ»។
ទាក់ទងរបរចាប់ចង្រិតនេះ ចៅសង្កាត់ដំរីជាន់ខ្លា លោក ព្រុំ ផាន់នី មានប្រសាសន៍ថា រដូវនេះមិនសូវមានចង្រិតចុះច្រើន ទើបធ្វើឲ្យចំនួនអ្នកប្រកបរបរដាក់ចង្រិតថយចុះ។ លោកថា កន្លងមក ប្រសិនបើនៅរដូវសម្បូរចង្រិតវិញ ប្រជាពលរដ្ឋស្ទើរគ្រប់ផ្ទះប្រកបរបរនេះ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន មានជាង ១០គ្រួសារ ពោលគឺសម្រាប់អ្នកមានអំពូលភ្លើងច្រើនប៉ុណ្ណោះ។ លោកគាំទ្ររបរនេះ ពីព្រោះវាជួយឲ្យប្រជាពលរដ្ឋមានចំណូលប្រចាំថ្ងៃ ហើយវាក៏មិនប៉ះពាល់អ្វីនោះដែរ៖ «គឺថាគាត់ដាក់តាមវាលស្រែ គឺកាត់បន្ថយ ដោយសត្វហ្នឹងចូលមកហ្នឹងអស់ទៅ ស្រូវហ្នឹងមិនសូវសត្វស៊ី»។
ដោយឡែកប្រធានមន្ទីរកសិកម្មខេត្តកំពង់ធំ លោក ធីវ វណ្ណធី មានប្រសាសន៍ថា ដោយសាររដូវនេះមិនសូវមានចង្រិតចុះច្រើន ទើបធ្វើឲ្យកសិករប្រមាណ ១០% ទៅ ២០% ប៉ុណ្ណោះ កំពុងប្រកបរបរមួយនេះ។ លោកបន្តថា ដ្បិតតែរបរចាប់ចង្រិតជួយដល់ជីវភាពប្រជាពលរដ្ឋក៏ដោយ ប៉ុន្តែវាក៏អាចប៉ះពាល់ដល់វដ្ដនៃជីវិតសត្វល្អិតផ្សេងៗទៀតដែរ៖ «អាចប៉ះពាល់ទៅនឹងវដ្ដជីវិតសត្វល្អិតផ្សេងទៀត ព្រោះអាហ្នឹងអត់មួយជួយមួយ»។
ប្រធានមន្ទីរកសិកម្មរូបនេះបន្ថែមថា ប្រជាពលរដ្ឋគប្បីបង្កើតមុខរបរកសិកម្មផ្សេងៗ ដូចជា ដាំបន្លែ ផ្លែឈើ ចិញ្ចឹមត្រី ឬចិញ្ចឹមសត្វ ដើម្បីឧបត្ថម្ភជីវភាពក្នុងគ្រួសារបន្ថែមទៀត គឺល្អជាងរង់ចាំមុខរបរតែមួយនោះ៕