ពលរដ្ឋមួយចំនួននៅខេត្តបាត់ដំបងធ្វើសំបកណែមលក់យកដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ
2022.09.16
ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួននៅក្នុងស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង នៅតែបន្តប្រកបរបរធ្វើសំបកណែមដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ ទោះបីមានអ្នកខ្លះបោះបង់អាជីពមួយនេះទៅហើយក្ដី។ ពួកគាត់ថា មុខរបរមួយនេះបានបញ្ជាក់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកស្រុកឯកភ្នំ និងក្លាយជាផ្នែកមួយនៃការទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរផងដែរ។
នៅតាមដងផ្លូវឆ្ពោះទៅកាន់ប្រាសាទឯកភ្នំ នៅខេត្តបាត់ដំបង អ្នកដំណើរនឹងឆ្លងកាត់ភូមិដូនទាវ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំពាមឯក ដែលប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះប្រកបរបរធ្វើសំបកណែម។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ អ្នកភូមិប្រហែល៥ ទៅ១០ផ្ទះប្របតាមដងផ្លូវ ដាក់ហាលសំបកណែមព្រោងព្រាតនៅទីធ្លាមុខផ្ទះរបស់ពួកគាត់។
ពលរដ្ឋម្នាក់រស់នៅភូមិដូនទាវ ឃុំពាមឯក ស្រុកឯកភ្នំ គឺលោកស្រី អន ស្រីមុំ ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីឱ្យដឹងថា លោកស្រីចាប់មុខរបរនេះអស់រយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំមកហើយ។ លោកស្រីលើកឡើងថា ក្នុងមួយថ្ងៃលោកស្រីប្រើអង្ករអស់ ១៥គីឡូ ហើយផលិតសំបកណែមបានប្រមាណ ១ពាន់៥រយសន្លឹក(១៥០០សន្លឹក) និងលក់បាន ១រយសន្លឹកបានចំនួន ៦ពាន់រៀល។
លោកស្រីបន្តថា សំបកណែមជាអាហារមួយប្រភេទ ដែលបញ្ជាក់ពីអត្តសញ្ញាណអ្នកភូមិដូនទាវទាំងមូល។ លោកស្រីបន្ថែមថា មុខរបរមួយនេះក៏កំពុងប្រឈមនឹងការបាត់បង់ បន្ទាប់ពីអ្នកភូមិនាំគ្នាឈប់ធ្វើ និងងាកទៅប្រកបមុខរបរផ្សេងជំនួសវិញ៖ «មុនដំបូងយាយ អស់ពីយាយទៅដល់ម៉ែ អស់ពីម៉ែទៅមកដល់ខ្ញុំ។ បីតំណមកហើយ»។
ពលរដ្ឋម្នាក់ទៀត គឺលោកស្រី សុខ វណ្ណា ឱ្យដឹងថា កាលពីមុនការធ្វើសំបកណែមជារបរមួយពេញនិយម និងមានសឹងតែគ្រប់ផ្ទះ។ ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្នលោកស្រីថា មានពលរដ្ឋប្រហែល៤០គ្រួសារតែប៉ុណ្ណោះ ដែលនៅបន្តប្រកបមុខរបរមួយនេះ។ លោកស្រីបន្តថា ការថយចុះនេះគឺបណ្ដាលមកពីប្រជាពលរដ្ឋខ្លះបោះបង់ ដោយសារវាជាមុខរបរដែលត្រូវការកម្លាំងពលកម្មច្រើន មានភាពនឿយហត់ និងទទួលបានកម្រៃតិច។ ជាមួយគ្នានេះ យុវវ័យជំនាន់ក្រោយភាគច្រើនទទួលបានការរៀនសូត្រជ្រៅជ្រះ ធ្វើឱ្យពួកគេមិនចង់បន្តប្រកបរបរមួយនេះ៖ «អ្នកខ្លះគេមានលុយ រៀនបានខ្ពស់ គេឈប់ធ្វើទៅ(សំបកណែម) ហើយគេទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញវិញ។ គេឈប់ធ្វើព្រោះមុខរបរនេះវានឿយ។ វាអត់បានសល់លុយសល់កាក់ទេ បានតែមួយហូប។ ការងារស្រីនៅផ្ទះ»។
សំបកណែមផលិតចេញពីម្សៅអង្ករត្រាំទឹកមួយយប់ រួចយកទៅវាចលើក្រណាត់ដែលចង គ្របពីលើមាត់ឆ្នាំងដាំទឹកក្ដៅកំពុងពុះ បន្ទាប់មកយកសន្លឹកសំបកណែមដែលវាចរួច ទៅសំដិលហាលលើបន្ទះពិន បិទពីខ្នងឫស្សីដែលមានក្រឡា ២ហ៊ុន(២សង់ទីម៉ែត្រ)ប្រមាណ១០នាទី និងចុងក្រោយសំដិលហាលទឹកសន្សើមបន្ទន់មួយយប់។
ទាក់ទិនរឿងនេះ ជំទប់ទី២ ឃុំពាមឯក លោក ស៊ុន ចំរើន ឱ្យដឹងថា ការធ្វើសំបកណែមជាមុខរបរប្រពៃណីមួយរបស់អ្នកស្រុកឯកភ្នំ ដែលមានកំណើតតាំងពីសម័យសង្គមរាស្ត្រនិយមមកម្ល៉េះ។ លោកបន្តថា នៅទូទាំងខេត្តបាត់ដំបងមានតែភូមិសួសអី និងភូមិដូនទាវប៉ុណ្ណោះ ដែលមានអ្នកប្រកបរបរមួយនេះ រហូតគេហៅថាជាភូមិ សំបកណែម។ លោកបន្ថែមថា ការធ្វើសំបកណែមជារបរមួយប្រភេទ ដែលមានតម្លៃអាចចាត់ទៅក្នុងមុខរបរប្រពៃណីមួយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ លោកថា សំបកណែមនៅទីនេះ មានលក្ខណៈពិសេស ព្រោះវាត្រូវបានផលិតឡើងដោយមនុស្ស រួមទាំងវត្ថុធាតុដើមធម្មជាតិគ្មានជាតិគីមីដូចផលិតផលបរទេសឡើយ។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន អ្នកប្រកបរបរនេះមានចំនួនថយចុះ ដោយកាលពីមុនមានអ្នកធ្វើប្រហែល ៤០ភាគរយ តែឥឡូវនៅសល់ត្រឹមតែ១៥ភាគរយតែប៉ុណ្ណោះនៃប្រជាពលរដ្ឋក្នុងឃុំពាមឯក ខណៈអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ស្ដារ និងថែរក្សាមុខរបរនេះឱ្យនៅស្ថិតស្ថេរ៖ «បច្ចុប្បន្នអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានហ្នឹងក៏គាត់រៀបចំបង្កើតជាសហគមន៍សំបកណែមដើម្បីយកទៅប្រកួតនៅ(ក្នុង)ទីផ្សារ»។
ទោះជារបរធ្វើសំបកណែមជាលក្ខណៈគ្រួសាររបស់អ្នកភូមិមិនមែនជារបរ ដែលអាចរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើនក៏ដោយ ប៉ុន្តែរបរនេះជួយផ្ដល់ការងារដល់ពលរដ្ឋ បន្ទាប់ពីរបរស្រែចម្ការ ជាពិសេសរបរដ៏ចំណាស់មួយនេះ ជាអត្តសញ្ញាណរបស់អ្នកស្រុកឯកភ្នំ នៅពេលពលរដ្ឋតាមបណ្ដាខេត្តផ្សេង បានបរិភោគសំបកណែមនេះ នឹងនឹកឃើញដល់ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបងមុនគេ។
ទោះយ៉ាងនេះក្ដី អ្នកសម្របសម្រួលសិទ្ធិមនុស្សរបស់សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) ប្រចាំខេត្តបាត់ដំបង លោក យិន ម៉េងលី លើកឡើងថា ដើម្បីថែរក្សាអត្តសញ្ញាណមុខរបរនេះបាន គឺត្រូវមានការចូលរួមពីអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ និងប្រជាពលរដ្ឋខ្លួនឯងផ្ទាល់។ យ៉ាងណា លោកសង្កត់ធ្ងន់ថា កិច្ចការនេះអាចសម្រេចទៅបានលុះត្រាតែមានការបង្កើតជាសហគមន៍ និងធ្វើសំបកណែមឱ្យមានស្តង់ដារនាំចេញទៅក្រៅប្រទេស ប្រកួតប្រជែងនៅលើទីផ្សារអន្តរជាតិ។ លោកបន្តថា ក្នុងនោះ អាជ្ញាធរត្រូវមានការគាំទ្រ តាមរយៈការបង្រៀនពីបច្ចេកទេសសិប្បកម្មបែបទំនើប ការវេចខ្ចប់ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញ ការពង្រឹងគុណភាពផលិតផល និងការផ្គត់ផ្គង់ ឬផ្ដល់កម្ចីហិរញ្ញវត្ថុសមស្របមួយទៅដល់ប្រជាពលរដ្ឋ៖ «ការបង្កើតហ្នឹងវាជាសិទ្ធិមួយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងការបង្កើតសហគមន៍ ក្នុងការជួយគ្នានៅក្នុងសហគមន៍ ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរត្រូវតែបង្កការងាយស្រួលដល់ពួកគាត់ ធ្វើយ៉ាងម៉េចកុំឱ្យគាត់មានការលំបាកនៅក្នុងការបង្កើតនេះ ត្រូវមានការលើកទឹកចិត្តថែមទៀត ជាពិសេសគឺអាជ្ញាធរនៅក្នុងឃុំ នៅក្នុងស្រុកដែលប្រជាពលរដ្ឋគាត់ប្រកបមុខរបរហ្នឹងតែម្ដង»។
សំបកណែម ជាមធ្យមមានទំហំប៉ុនផ្តិលទឹក (អង្កត់ផ្ចិត ១០សង់ទីម៉ែត្រ)។ ក្នុងមួយថ្ងៃជាមធ្យមគេអាចធ្វើសំបកណែម អស់អង្ករចំនួន១៥គីឡូក្រាម និងទទួលបានសំបកណែមចំនួន ១ពាន់ ៥រយសន្លឹក។ សំបកណែម១០០សន្លឹក ឬហៅថាមួយដុំ អាចលក់បានចន្លោះពី៦ពាន់រៀល ទៅ៨ពាន់រៀល។
ក្រៅពីការហូបសំបកណែមជ្រលក់ជាមួយអំបិលម្ទេស គេអាចយកវាច្នៃជាអាហារសម្រន់ផ្សេងៗបានជាច្រើនមុខ ដោយខ្ចប់ជាមួយបន្លែ ស្លឹកជីរ និងសាច់ជ្រូក ជ្រលក់ទឹកគ្រឿង បរិភោគភ្លាមៗ ឬយកទៅបំពងក៏បាន។
សំបកណែមបានដើរតួជាអាហារផង និងជាអ្នកទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរណ៍ផង។ រាល់អ្នកធ្វើដំណើរកម្សាន្តទៅកាន់ប្រាសាទឯកភ្នំ គេមិនអាចរំលងបាននោះទេ នូវការចូលទស្សនាពីរបៀបធ្វើអាហារមួយនេះ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ភ្ញៀវទេសចរជាពិសេសភ្ញៀវអន្តរជាតិ តែងតែឈប់នៅភូមិដូនទាវ ដើម្បីទស្សនានិងភ្លក់អាហារធ្វើពីសំបកណែមយ៉ាងច្រើនកុះករ ដែលបានបន្ថែមចំណូលមួយផ្នែកទៀតដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។