អាស៊ាន​ចង់​ឲ្យ​ប្រទេស​អ្នក​មាន​​​ចែក​រំលែក​ថវិកា​ជួយ​ប្រទេស​អ្នក​ក្រ

ដោយ អាន ស៊ីថាវ
2015.02.16
ក្រីក្រ ជន​អនាថា ៦១០ ១២-មិថុនា-២០១៤៖ ជន​អនាថា​ក្រីក្រ​សម្រាក​តាម​​ចិញ្ចើម​ថ្នល់​មួយ​នា​រាជធានី​ភ្នំពេញ។
Photo: RFA

គម្លាត​កាន់​តែ​ធំ​រវាង​អ្នក​មាន​និង​អ្នក​ក្រ អាច​ក្លាយ​ជា​មូលហេតុ​ចម្បង​រាំង​ស្ទះ​ដល់​ការ​បង្កើត​តំបន់​សេដ្ឋកិច្ច​តែមួយ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៥។ បញ្ហា​នេះ​ ថ្នាក់​ដឹក​នាំ​អាស៊ាន​ បាន​បង្កើត​យន្តការ​មួយ​លើក​​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន ដែល​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ខ្ពស់ ត្រូវ​បែងចែក​ថវិកា​ខ្លះ​ដើម្បី​ជួយ​ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន​ដែល​ក្រីក្រ។

បច្ចុប្បន្ន​ អ្នក​មាន​កាន់​តែ​មាន​ខ្លាំង ចំណែក​អ្នក​ក្រ​វិញ កាន់​​តែ​ក្រីក្រ​ដុន​ដាប​រហូត​ដល់​​គ្មាន​​ផ្ទះ​សម្បែង​​និង​ចំណី​អាហារ​សម្រាប់​​បរិភោគ។ គម្លាត​វាង​អ្នក​មាន​និង​អ្នកក្រ​កាន់​តែ​ធំ​នេះ ជា​បញ្ហា​សង្គម​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រំលោភ​បំពាន​ដល់​ជីវភាព​រស់​​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃ និង​បង្ហាញ​ថា រដ្ឋាភិបាល​​របស់​ប្រទេស​មួយ​អសមត្ថភាព​លើ​ការ​បែក​ចែក​ផល​ពី​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​ឲ្យ​បាន​ស្មើ​ភាព​គ្នា។

ការ​រក​ឃើញ​របស់​ធនាគារ​ពិភពលោក និង​ធនាគារ​អភិវឌ្ឍ​អាស៊ី បាន​បង្ហាញ​​ថា ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន​ភាគ​ច្រើន នៅ​មាន​គម្លាត​​អ្នក​មាន និង​អ្នក​ក្រ​កាន់​តែ​ធំ​នៅ​ឡើយ​ក្នុង​នោះ រួម​មាន​ប្រទេស​ ប្រទេស​ហ្វីលីពីន ឡាវ កម្ពុជា និង​ប្រទេស​ភូមា។ ចំណូល​​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ម្នាក់​​ជា​មធ្យម​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​មាន​ចំនួន​ក្រោម ១​ពាន់​ដុល្លារ​អាមេរិក ស្រប​ពេល​ដែល​ប្រទេស​ថៃ ឥណ្ឌូនេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី ប្រ៊ុយណេ និង​សិង្ហបុរី មាន​ចំណូល​ចាប់​ពី​ ៦​ពាន់​ដុល្លារ​អាមេរិក ដល់ ៦​ម៉ឺន​ដុល្លារ​អាមេរិក​ ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ។

បញ្ហា​នេះ កិច្ចប្រជុំ​អាស៊ាន​ ​ចុង​ក្រោយ បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ខ្ពស់​របស់​អាស៊ាន ត្រូវ​បែង​ចែក​ផល​ពី​ការ​អភិវឌ្ឍ​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ជួយ​ប្រទេស​ក្រីក្រ។ សំណើ​​នេះ ​បាន​ធ្វើ​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​កិច្ច​ប្រជុំ​កំពូល​អាស៊ាន​លើក​ទី​២៥ ​ដែល​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​នៅ​ប្រទេស​មីយ៉ាន់ម៉ា កាល​ពី​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៤។

លទ្ធផល​នៅ​ក្នុង​កិច្ច​ប្រជុំ​កំពូល​លើក​ទី​២៥​ អាស៊ាន​បាន​ចេញ​សេចក្ដី​ថ្លែង​ការណ៍​រួម ដោយ​បាន​ជំរុញ​ដល់​ប្រទេស​អ្នក​មាន​​ចំណូល​ខ្ពស់​ទាំង​អស់ ត្រូវ​កំណត់​ថវិកា​ជួយ​ដល់​ប្រទេស​អ្នកក្រ​ ឬ​ប្រទេស​ដែល​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​តិចតួច។ មូលហេតុ​ដែល​អាស៊ាន​ជំរុញ​បែប​នេះ ​គឺ​ដោយសារ​តែ​ប្រទេស​មាន​ឧស្សាហកម្ម​​ទាំង​នោះ បាន ​ទាញ​យក​ប្រយោជន៍ ឬ​ផលិតភាព​សេដ្ឋកិច្ច​ច្រើន​ជាង​ប្រទេស​ក្រីក្រ ​រួម​មាន​ការ​ប្រើប្រាស់​កម្លាំង​ពលកម្ម ការ​បង្កើត​ការងារ​ជំនាញ និង​បង្ក​ឲ្យ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ពី​​សកម្មភាព​ផលិត​របស់​ប្រទេស​ដែល​មាន​ឧស្សាហកម្ម​ជឿនលឿន។ ប៉ុន្តែ​ជំនួយ​ផ្នែក​ហិរញ្ញវត្ថុ​​ដែល​ថ្នាក់​​ដឹក​នាំ​អាស៊ាន គ្រោង​បង្កើត​នោះ ហាក់​មាន​ភាព​មិន​ច្បាស់​ដោយសារ​តែ​ប្រទេស​​សមាជិក​អាស៊ាន​ភាគ​ច្រើន​នៅ​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​រាំង​ស្ទះ​ដល់​ការ​អភិវឌ្ឍ​នៅ​ឡើយ។

ជាក់ស្ដែង​ សេដ្ឋកិច្ច​​ដែល​ធំ​ជាង​​នៅ​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ាន គឺ​ប្រទេស​សិង្ហបុរី​ ម៉ាឡេស៊ី​ ថៃ និង​​ឥណ្ឌូនេស៊ី កំពុង​​ប្រឈម​​នឹង​វិបត្តិ​​​បំណុល​គ្រួសារ​ដែល​រំពឹង​ថា នឹង​កើន​ឡើង​ខ្ពស់។ នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ហ្វីលីពីន កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​​អាច​នឹង​កើន​​ជាង ៦% ប៉ុន្តែ​ប្រទេស​នេះ ប្រឈម​នឹង​ការ​ចំណាយ​លើ​ការ​ស្ដារ​ឡើង​វិញ​ពី​ផល​ប៉ះពាល់​គ្រោះ​មហន្តរាយ​​ធម្មជាតិ ដែល​បាន​កើន​ឡើង​នៅ​ឆ្នាំ​២០១៣។

​ប្រទេស​កម្ពុជា ​នៅ​ស្ថានការណ៍​ក្រោយ​ការ​បោះឆ្នោត ​​ប្រឈម​នឹង​ហានិភ័យ​​នៃ​ទីផ្សារ​ពលកម្ម។ ប្រទេស​ភូមា ឬ​មីយ៉ាន់ម៉ា ប្រឈម​នឹង​ការ​​ធ្វើ​កំណែទម្រង់​​ផ្នែក​ស្ថាប័ន​រដ្ឋ​​របស់​ខ្លួន។ ចំណែក​ប្រទេស​វៀតណាម ដែល​ប្រឈម​នឹង​កំណែទម្រង់​ប្រព័ន្ធ​ធនាគារ។

​ប៉ុន្តែ​អ្នក​សេដ្ឋកិច្ច​​វិញ​យល់​ឃើញ​ថា​ ស្រប​ពេល​ដែល​ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន កំពុង​មាន​វិបត្តិ​ផ្ទៃ​ក្នុង​ ស្រប​ពេល​​​ដែល​អាស៊ាន​មិន​ទាន់​មាន​ផែនការ​​បង្កើត​​មូលនិធិ​ជាក់​លាក់​ដើម្បី​ជួយ​​កាត់​បន្ថយ​គម្លាត​អ្នក​មាន​និង​អ្នក​ក្រ​នោះ គឺ​ប្រទេស​សមាជិក​អាស៊ាន​​​ គួរ​​តែ​ពង្រឹង​កម្មវិធី​កំណែទម្រង់​វិស័យ​​ពន្ធដារ និង​ការ​កាត់​បន្ថយ​ឧបសគ្គ​ចំពោះ​ការ​វិនិយោគ​​​របស់​វិស័យ​ឯកជន ទើប​ជា​កត្តា​​សំខាន់​បំផុត​ទ្រទ្រង់​​ការ​អភិវឌ្ឍ​របស់​ខ្លួន។

ក្រៅ​ពី​នេះ​ ​បញ្ហា​នេះ​ការ​គោរព​សិទ្ធិមនុស្ស​មិន​ស្មើ​គ្នា ការ​អនុវត្ត​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ ភាព​ក្រីក្រ និង​ការ​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក ក៏​ជា​បញ្ហា​ប្រឈម​សំខាន់​សម្រាប់​ប្រទេស​សមាជិក​​អាស៊ាន​​ក្រីក្រ។ បញ្ហា​ទាំង​​អស់​នេះ ​ នឹង​បង្កើត​ជា​បញ្ហា​ប្រឈម​ដល់​ការ​បង្កើត​តំបន់​ពាណិជ្ជកម្ម​​សេរី​​តែ​មួយ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៥។

​របាយការណ៍​របស់​អាស៊ាន បាន​បង្ហាញ​ថា ​​ប្រទេស​​សមាជិក​អាស៊ាន​ទាំង​​១០ អនុវត្ត​ផែន​ការ​​នៃ​ការ​បង្កើត​សហគមន៍​សេដ្ឋកិច្ច​អាស៊ាន បាន​​ប្រមាណ​តែ ៨២%​ ប៉ុណ្ណោះ​នៅ​ដើម​ឆ្នាំ​២០១៥​ ដោយសារ​តែ​កម្រិត​ប្រាក់​ចំណូល​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​អាស៊ាន​ខុស​គ្នា​ខ្លាំង។

បច្ចុប្បន្ន​ ប្រជាពលរដ្ឋ​​ដែល​រស់​នៅ​ក្រោម​បន្ទាត់​ភាព​ក្រីក្រ​មាន​ប្រមាណ ៥០% ក្នុង​នោះ​អ្នក​រក​ចំណូល​ក្រោម ១​ដុល្លារ ២៥​សេន មាន​ប្រមាណ ១០០​លាន​នាក់ និង​ប្រមាណ ២០០​លាន​នាក់ មិន​អាច​រក​ចំណូល​បាន ២​ដុល្លារ​អាមេរិក​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាពលរដ្ឋ​អាស៊ាន​សរុប​ជាង ៦០០​លាន​នាក់៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។

បញ្ចេញ​មតិយោបល់៖

បញ្ចូលមតិរបស់អ្នកដោយបំពេញទម្រង់ខាងក្រោមជាអក្សរសុទ្ធ។ មតិនឹងត្រូវសម្រេចដោយអ្នកសម្របសម្រួល និងអាចពិនិត្យកែប្រែឲ្យស្របតាម លក្ខខណ្ឌនៃការប្រើប្រាស់ របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី។ មតិនឹងមិនអាចមើលឃើញភ្លាមៗទេ។ វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះខ្លឹមសារនៃមតិដែលបានចុះផ្សាយឡើយ។ សូមគោរពមតិរបស់អ្នកដទៃ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពិត។