កង្វល់ជុំវិញបញ្ហាស្ត្រី និងកុមារក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ
2012.12.13
ប៉ុន្តែចំនួននេះ គឺកើនក្នុងកម្រិតដ៏តិចតួច ក្នុងនោះមានមេឃុំជាស្ត្រី គឺមានតែម្នាក់។ ស្ត្រីមានចំនួនតិចតួចនៅក្នុងចង្កោមអ្នកដឹកនាំក្នុងមូលដ្ឋាននេះ បានក្លាយជាក្ដីបារម្ភថា បញ្ហារបស់ស្ត្រី និងកុមារនៅក្នុងខេត្តនេះពិបាកនឹងធ្វើអោយមានការផ្លាស់ប្ដូរទៅរកភាពរីកចម្រើន។
អំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ បញ្ហាសុខភាព និងការអប់រំសម្រាប់ស្ត្រី និងកុមារ គឺនៅតែជាបញ្ហាចោទសម្រាប់តំបន់ជនបទដាច់ស្រយាល នៅក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ហើយកង្វល់ជុំវិញបញ្ហានេះ ត្រូវស្ត្រីក្នុងមូលដ្ឋានអះអាងថាក៏អាចនឹងអូសបន្លាយទៅមុខទៀត នៅពេលដែលចំនួនស្ត្រីនៅតែតិចតួចក្នុងជួរអ្នកដឹកនាំថ្នាក់មូលដ្ឋាន។
ជំទប់ទី១ នៃឃុំត្រពាំងត្រាវ ស្រុកអន្លង់វែង អ្នកស្រី យី ប៊ុនថេង មានប្រសាសន៍ថា អ្នកស្រីបានចាប់ផ្ដើមធ្វើការងារផ្នែកស្ត្រី និងកុមារក្នុងឆ្នាំ២០០០ និងបានឈរឈ្មោះបោះឆ្នោតក្រុមប្រឹក្សាឃុំ-សង្កាត់អាណត្តិទី៣។ អ្នកស្រីរំពឹងទុកថា នឹងអាចជួយដោះស្រាយបញ្ហាស្ត្រី និងកុមារក្នុងឃុំបន្ថែមលើលទ្ធផលដែលមានស្រាប់។
អ្នកស្រី ប៊ុនថេង បានលើកឡើងដែរថា មានភាពខុសគ្នារវាងឃុំដែលមិនមាន និងឃុំដែលមានថ្នាក់ដឹកនាំជាស្ត្រី នៅពេលដែលស្ត្រីនៅតាមទីជនបទភាគច្រើនពុំសូវមានការចេះដឹង និងក្រីក្រ។
ខេត្តឧត្តរមានជ័យ មានឃុំចំនួន១៩ និងសង្កាត់ចំនួន៥ ប៉ុន្តែមានស្ត្រីតែម្នាក់ដែលបានជាប់ជាមេឃុំនៅក្នុងការបោះឆ្នោតអាណត្តិទី៣។
មេឃុំផ្អាវ ក្នុងស្រុកត្រពាំងប្រាសាទ អ្នកស្រី ច្រឹក ពេជ្រណេង មានប្រសាសន៍ថា អ្នកស្រីធ្លាប់ជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំនៅក្នុងអាណត្តិទី២។ អ្នកស្រីបានគិតទុកជាមុនថា នឹងជួយដោះស្រាយបញ្ហាសម្រាប់ស្ត្រី និងកុមារ ជាពិសេស គឺចង់ធ្វើអោយចំនួនស្ត្រីដែលឈរឈ្មោះបោះឆ្នោតមានការកើនឡើង។ ប៉ុន្តែមកដល់ពេលនេះ អ្នកស្រីមើលឃើញថា អ្នកស្រីអាចត្រឹមតែជួយដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងតំបន់អ្នកស្រី ចំណែកតំបន់ផ្សេងទៀតដែលនៅខ្វះខាតស្ត្រីក្នុងចង្កោមអ្នកដឹកនាំ គឺពិបាកនឹងធ្វើអោយមានការផ្លាស់ប្ដូរ។
បើទោះជាយ៉ាងណា តាមការវាយតម្លៃរបស់អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ដែលធ្វើការងារទាក់ទិននឹងការបោះឆ្នោតអោយដឹងថា ចំនួនស្ត្រីដែលចូលរួមក្នុងការងារឃុំ-សង្កាត់បានកើនឡើងចំនួន៣%។ មូលហេតុមួយចំនួនត្រូវបានលើកឡើងក្នុងនោះបញ្ហាចម្បង គឺសមត្ថភាពស្ត្រី និងការគាំទ្រពីគ្រួសារ។
ជំទប់ទី១ នៃឃុំត្រពាំងត្រាវ ស្រុកអន្លង់វែង អ្នកស្រី យី ប៊ុនថេង លើកឡើងថា ស្ត្រីដែលរៀនសូត្របានចេះដឹង គឺមិនសូវចាប់អារម្មណ៍បំពេញការងារក្នុងជួរអ្នកដឹកនាំឡើយ។ ចំណែកអ្នកដែលចង់ចូលប្រឡូកក្នុងការងារនេះមួយចំនួន ពុំទទួលបានការគាំទ្រពីក្រុមគ្រួសារ ពេលខ្លះទៀតក៏ត្រូវទទួលការរិះគន់ពីសំណាក់ក្រុមស្ត្រីដូចគ្នា នៅពេលជីវភាពរបស់ពួកគេក្រីក្រ។
ស្របពេលដែលការអប់រំសម្រាប់បង្កើនចំនួនស្ត្រីក្នុងវិស័យនយោបាយកំពុងត្រូវការចាំបាច់នៅឡើយ បណ្ដាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលមួយចំនួនបានបញ្ឈប់សកម្មភាពរបស់ខ្លួននៅក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ដោយសារតែពុំមានថវិកាជំនួយ។
នាយិកាអង្គការចម្រើនស្ត្រី អ្នកស្រី ប៉ុក ណណ្តា មានប្រសាសន៍ថា ខ្វះចំនួនស្ត្រីក្នុងថ្នាក់ដឹកនាំមូលដ្ឋាននៅតាមទីជនបទនឹងជះឥទ្ធិពលផ្ទាល់លើស្ត្រី និងកុមារ។ ហេតុនេះចាំបាច់ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្កើនថវិកាជាអាទិភាពសម្រាប់សកម្មភាពជួយស្ត្រីនៅតាមជនបទដាច់ស្រយាល។
របាយការណ៍ស្ដីពីចំនួនស្ត្រីដែលចូលរួមក្នុងតួនាទីអ្នកធ្វើសេចក្ដីសម្រេចបង្ហាញថា ក្នុងចំណោមមន្ត្រីរាជការសាធារណៈក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន មានស្ត្រីចំនួន ៦២.៣៧៧នាក់ ដែលស្មើនឹង ៣៤% មានស្ត្រីជាសមាជិករដ្ឋសភាជាង ២៣% សមាជិកព្រឹទ្ធសភាចំនួន ១៥% អភិបាលខេត្តរងចំនួន ១៧% ក្រុមប្រឹក្សាឃុំចំនួន ១៥% និងមេឃុំចំនួន ៤%។
សម្រាប់រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងកិច្ចការនារី អ្នកស្រី ស៊ីវណ្ណ បុទម បញ្ជាក់ថា ក្រសួងមានផែនការក្នុងការជំរុញស្ត្រីអោយកាន់តែច្រើនអោយចូលរួមក្នុងចង្កោមអ្នកដឹកនាំ។ ប៉ុន្តែចាំបាច់ត្រូវស្ត្រីខ្លួនឯងត្រៀមខ្លួនអោយបានល្អ ក្នុងការប្រកួតប្រជែង។
ក្នុងគោលដៅទី៣ នៃការអភិវឌ្ឍសហស្សវត្សកម្ពុជា ដែលព្យាយាមលុបបំបាត់គម្លាតយេនឌ័រនៅក្នុងកិច្ចការរដ្ឋាភិបាល បានកំណត់ថានឹងបង្កើនសមាមាត្រនៃអាសនៈរបស់ស្ត្រី ក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល និងរដ្ឋបាលនានា អោយកាន់តែច្រើនត្រឹមឆ្នាំ២០១៥។
ប៉ុន្តែអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលបានកំណត់ទុកជាមុនហើយថា គោលដៅរបស់រដ្ឋាភិបាលនឹងជួបឧបសគ្គ ប្រសិនបើស្ត្រី ក៏ដូចជាយុវនារីកម្ពុជា នៅខ្វះចំណេះដឹងពីការធ្វើនយោបាយ និងមិនមានភាពក្លាហានគ្រប់គ្រាន់ និងពុំត្រូវបានផ្ដល់ឱកាសអោយបានពេញលេញ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។