ក្រសួងវប្បធម៌ជំរុញឱ្យអ្នកនិពន្ធចម្រៀងទាំងអស់ឈរលើគោលគំនិតអប់រំនិងសីលធម៌
2016.07.09
ការស្ដាប់ ឬទស្សនាបទចម្រៀងសម័យបានក្លាយជាទីពេញនិយមសម្រាប់យុវជនភាគច្រើន ពីព្រោះវាផ្ដល់នូវការកម្សាន្ត និងបន្លប់បញ្ហា ព្រមទាំងជាមធ្យោបាយដ៏ប្រសើរសម្រាប់កាត់បន្ថយភាពតានតឹង និងកែអផ្សុក។
ទោះបីជាយ៉ាងណា បទចម្រៀងមួយចំនួនមិនសុទ្ធតែផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍បែបនេះទេ ដោយសារតែទំនុកច្រៀងត្រូវបាននិពន្ធឡើង ដោយប្រាសចាកសីលធម៌ និងសុជីវធម៌សង្គម ដែលធ្វើឱ្យយុវជនទទួលនូវគំនិតអវិជ្ជមានទៅវិញ។ ក្រសួងវប្បធម៌ជំរុញឱ្យអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងទាំងអស់ តាក់តែងស្នាដៃរបស់ខ្លួនដោយត្រឹមត្រូវតាមសីលធម៌ និងផ្ដល់គោលគំនិតអប់រំសម្រាប់អ្នកស្ដាប់។
សព្វថ្ងៃនេះនរណាៗ ក៏អាចស្ដាប់បទចម្រៀងសម័យស្ទើរនៅគ្រប់ទីកន្លែង តាមវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ និងនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។ ចម្រៀងសម័យជាទីពេញនិយមនៃមនុស្សវ័យក្មេង ប៉ុន្តែហាក់មិនជាទីពេញចិត្តនៃមនុស្សវ័យចំណាស់នៅកម្ពុជា នោះឡើយ ដោយសារបទខ្លះត្រូវបាននិពន្ធដោយមិនមានអត្ថន័យគ្រប់គ្រាន់ បញ្ឆិតបញ្ឆៀងបែបអាសអាភាស និងចម្លងពីបរទេស។
ខុសពីបទចម្រៀងសម័យដើមដែលពណ៌នាអំពីទីកន្លែងប្រវត្តិសាស្ត្រ ជីវភាពរស់នៅរបស់មនុស្ស ស្នេហាប្រុសនិងស្រី និងមានលក្ខណៈលួងលោមបំពេអារម្មណ៍អ្នកស្ដាប់ ចម្រៀងសម័យពេលនេះវិញ ភាគច្រើនពណ៌នាអំពីស្នេហាផិតក្បត់ ការសេពគ្រឿងស្រវឹង អំពើហិង្សា និងបញ្ឆិតបញ្ឆៀងទៅរកទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទបែបអាសអាភាសជាដើម។
បទចម្រៀងប្រភេទនេះ ជានិច្ចកាលរងការហាមឃាត់មិនឱ្យចាក់ផ្សាយតាមវិទ្យុ និងទូរទស្សន៍ ដោយក្រសួងព័ត៌មាន ក្រោមហេតុផលថា ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់តម្លៃវប្បធម៌ជាតិ និងមានអត្ថន័យប្រាសចាកអំពើសីលធម៌ខ្មែរ។
នៅពេលដែលមានប្រតិកម្មខ្លាំងពីសាធារណមតិ និងឈានដល់ការហាមផ្សព្វផ្សាយ អ្នកនិពន្ធ ឬម្ចាស់បទ តែងចេញមុខបកស្រាយថា សិល្បៈជាការច្នៃប្រឌិត ដូច្នេះមិនមានអ្វីខុស ឬត្រូវនោះទេ ឬក៏ជួនកាលគេបកស្រាយអំពីអត្ថន័យបែបនេះបែបនោះជាដើម តាមការនឹកឃើញរបស់គេ។
អ្នកនាំពាក្យក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ លោក ថៃ នរៈសត្យា ដែលជាកវីនិពន្ធបទចម្រៀងមួយរូបដែរនោះ ច្រានចោលហេតុផលបែបនេះ។ លោកថា សិល្បៈជាការច្នៃប្រឌិតតែច្នៃប្រឌិតទៅរកភាពវិជ្ជមាន មិនមែនទៅរកភាពអវិជ្ជមានតាមតែអំពើចិត្តរបស់អ្នកនិពន្ធនោះទេ៖ «កុំឆ្លើយថា ជាការច្នៃប្រឌិត! យើងគាំទ្រហើយចំពោះការច្នៃប្រឌិត ប៉ុន្តែយើងដឹងច្បាស់ណាស់ ការច្នៃប្រឌិតមិនមែនជាការច្នៃប្រឌិតឆ្ពោះទៅកាន់គន្លងអគុណធម៌ អាក្រក់ និងសង្គមមនុស្សមិនចង់បាននោះទេ។ ដូច្នេះកុំយកពាក្យច្នៃប្រឌិត និងសិទ្ធិសេរីភាពនោះ មកផ្សារភ្ជាប់ជាមួយអ្វីដែលល្អនិងអាក្រក់»។
លោកកត់សម្គាល់ថា មានអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងមួយចំនួនធ្វើបានល្អក្នុងការតាក់តែងស្នាដៃរបស់ខ្លួនដោយផ្ដល់ឱ្យនូវខ្លឹមសារអប់រំសម្រាប់សង្គម ប៉ុន្តែក៏មានមួយចំនួនទៀតហាក់មិនគិតអំពីផលប៉ះពាល់បែបអវិជ្ជមានតាមរយៈស្នាដៃរបស់ខ្លួន និងតម្រូវទៅតាមចិត្តមនុស្សភាគតិចទៅវិញ៖ «ខ្ញុំអំពាវនាវដល់ទាំងអស់គ្នាតែងនិពន្ធនៅក្នុងរង្វង់នៃក្រមសីលធម៌វិជ្ជាជីវៈ ដែលចែងដោយច្បាប់ផង និងក្រមសីលធម៌ផ្លូវចិត្តរបស់ខ្លួនឯង ដែលផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងមនុស្សដទៃជាមួយនឹងសង្គមផង ហើយត្រូវគិតមួយផ្នែកធំទៅលើការអប់រំ។ វាត្រូវតែឈរទៅលើគុណធម៌ និងទិសស្លោកមួយទៀតដែរ គឺទាំងអស់គ្នាដើម្បីការអប់រំ ហើយអប់រំដើម្បីទាំងអស់គ្នា មិនមែនអូសទាញទៅអាក្រក់ដើម្បីយើង ហើយយើងដើម្បីអូសទាញទៅផ្លូវអាក្រក់នោះទេ»។
យុវជនម្នាក់ឈ្មោះ ហឿម ប៊ុនហេង ដែលចូលចិត្តស្ដាប់ និងយកចម្រៀងមកច្រៀងតាមបញ្ចេញយោបល់ថា រូបគេចូលចិត្តបទចម្រៀងទាំងឡាយណាដែលបង្ហាញពីមនោសញ្ចេតនា និងមានលក្ខណៈជាការអប់រំ មិនមែនបទចម្រៀងដែលបញ្ចូលភាសាបញ្ឆិតបញ្ឆៀង និងអាសអាភាសនោះទេ៖ «អត្ថន័យបទចម្រៀងខ្លះ អត់សមផ្សាយជាសាធារណៈសោះ ពីព្រោះបើវាអាក្រក់ វាអត់មានអីអប់រំមនុស្ស អ៊ីចឹងមនុស្សទទួលបានរឿងហ្នឹង។ ឧទាហរណ៍ចំពោះក្មេងៗ ពាក្យគន្លាស់កាត់ ស្ដាប់ហើយវាយកទៅនិយាយជាមួយមិត្តភ័ក្ដិបន្តគ្នា អត់មានអ្វីអប់រំមនុស្សសោះ»។
ជុំវិញរឿងនេះ ព្រះមហាធម្មលង្ការោ ចាន់ សុជន ព្រះចៅអធិការវត្តប្រាសាទកណ្ដាល ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ មានព្រះថេរដីកាថា អត្ថន័យនៃបទចម្រៀងសម័យមួយចំនួនកំពុងអូសទាញយុវជនឱ្យប្រព្រឹត្តខុសសីលធម៌។ នៅត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះអង្គសម្ដែងក្ដីព្រួយបារម្ភចំពោះសីលធម៌សង្គម បើសិនជាអ្នកនិពន្ធបទចម្រៀងសម័យខ្លះនៅតែបន្តផលិតបទចម្រៀងដែលជះឥទ្ធិពលអវិជ្ជមានដល់យុវជន៖ «ដូចបទខ្លះ អាមុំប៉ុមពីត ចេញមកឆ្គងតែម្ដង ចេញមកមានបញ្ហាតែម្ដង។ មានបទជាច្រើនផ្សេងទៀត ចេញមកធ្វើឱ្យបាត់បង់សីលធម៌ខ្មែរយើង ហើយឃើញយុវជនមួយចំនួនធំអត់សូវបានគិតអំពីសីលធម៌ រហូតដល់ការប្រើប្រាស់ពាក្យសម្ដីក្នុងការសរសេរ។ ខ្មែរយើង យើងដឹងហើយថា សម្ដីសជាតិមារយាទសពូជ។ សម្ដីតាមរយៈចម្រៀងនេះ គឺឆ្លុះបញ្ចាំងពីការប្រព្រឹត្ត ឬតថភាពសង្គមដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យឃើញថា សង្គមយើងបច្ចុប្បន្ន គឺពិបាកនឹងទទួលយកបានដោយសារសីលធម៌ធ្លាក់ចុះ»។
ព្រះអង្គមានថេរដីកាបន្តថា មានបញ្ហាជាច្រើនដែលកំពុងកើតមាននៅកម្ពុជា ហើយដែលអ្នកនិពន្ធអាចចូលរួមជួយកែលំអតាមរយៈស្នាដៃរបស់ខ្លួន ដែលមិនមែនជាការរុញស្ថានភាពឱ្យអាក្រក់ជាងមុននោះទេ៖ «រាល់ការនិពន្ធ គួរតែផ្ដោតលើតថភាពសង្គម។ បើចង់កែសង្គម យើងសរសេរបែបកែសង្គម ឬក៏ផ្ដោតសំខាន់ទៅលើការអប់រំសង្គម ឱ្យក្មេងៗគាត់ទទួលបាន ជាពិសេសរឿងគ្រឿងញៀនដែលកំពុងមានបញ្ហា គួរតែផ្ដោតសំខាន់ធ្វើយ៉ាងម៉េចឱ្យគាត់ឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យខ្លាច ឱ្យញញើត ឱ្យចៀសវាង។ ទាំងនេះទើបជារឿងល្អ។ រឿងពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងសុរា និងស្រាបៀដែលកំពុងតែផុសផុល»។
មកទល់នឹងពេលនេះ មានបទចម្រៀងសម័យជាច្រើនបទហើយ ដែលត្រូវបានក្រសួងព័ត៌មាន ហាមមិនឱ្យចាក់ផ្សាយតាមវិទ្យុ និងទូរទស្សន៍ ដោយសារប្រាសចាកសីលធម៌ ហើយបញ្ហាសំខាន់មួយទៀតក្នុងវិស័យចម្រៀងនៅកម្ពុជា គឺការលូចចម្លងស្នាដៃពីបរទេស ដែលរងការរិះគន់ខ្លាំងពីមជ្ឈដ្ឋានជាតិ និងអន្តរជាតិ៕