ປາ-ສັດນໍ້າ ໃນລາວໜ້ອຍລົງ

ຈາກການ ສໍາຣວດ ຂອງທາງ ກະຊວງ ພົບວ່າ ສັດນໍ້າ ທີ່ ຊາວປະມົງ ຫາໄດ້ ໃກ້ຫລຸດໜ້ອຍ ລົງເລື້ອຍໆ ຈາກ 150 ກິໂລກຣັມ ຕໍ່ເຮັກຕາ ຕໍ່ປີ, ມາເຫລືອ ພຽງແຕ່ 100 ກິໂລກຣັມ ຕໍ່ເຮັກຕາ ຕໍ່ປີ. ຕົວຢ່າງ ເມື່ອປີ 1973 ຊາວປະມົງ ສາມາດ ຫາປາ ຈາກ ອ່າງເກັບນໍ້າ ຢູ່ ນໍ້າງື່ມ ໄດ້ 1,500 ຕັນ, ແຕ່ໃນ ລະຫວ່າງ ປີ 1987 ຫາ 1990 ຊາວປະມົງ ສາມາດ ຫາປາໄດ້ ແຕ່ລະປີ ພຽງແຕ່ 800 ຕັນ ເທົ່ານັ້ນ.

ບັນຫາ ຕົ້ນຕໍ ກໍແມ່ນ ລະດັບນໍ້າ ຈາກ ແຫລ່ງນໍ້າ ທັມມະຊາດ ບົກລົງ ກວ່າແຕ່ກ່ອນ, ຄວາມອຸດົມ ສົມບູນ ຂອງ ຊີວະນາໆພັນ ນັບມື້ ນັບຫລຸດ ໜ້ອຍລົງ ຮວມທັງປາ ແລະ ສັດນໍ້າອື່ນໆ ກໍຫາຍາກ ຂຶ້ນໄປເລື້ອຍໆ. ແຕ່ ກົງກັນຂ້າມ ຄວາມ ຕ້ອງການ ບໍລິໂພຄ ຂອງ ປະເທດ ຊໍ້າພັດເພີ້ມຂຶ້ນ ຍ້ອນພົລເມືອງ ເພີ້ມຂຶ້ນ. ໃນເວລາ ດຽວກັນນັ້ນ ພຶຕກັມ ການຫາປາ ບາງເທື່ອ ກໍເກີນຂອບເຂດ ບາງເທື່ອ ກໍຫາປາ ແບບດັບສູນ ໂດຍສະເພາະ ການຈັບປາ ເມື່ອປາມີໄຂ່ ແລະ ເພາະພັນ ແລະ ໃຊ້ວິທີ ຫາປາ ທີ່ບໍ່ຄໍານຶງ ເຖິງ ອະນາຄົດ ແບບ ຕ່າງໆນາໆ.

ນັກວິຊາການ ຫລາຍຄົນ ໃຫ້ຄວາມເຫັນ ວ່າ ຫາກຣັຖບານ ບໍ່ພຍາຍາມ ແກ້ໄຂ ບັນຫາ ດັ່ງກ່າວນີ້ ສະບຽງ ອາຫານ ປະເພດສັດນໍ້າ ຈະຂາດແຄນ. ປະຊາຊົນ ລາວ ສ່ວນໃຫຍ່ ຍັງທຸກຍາກ ຂາດເຂີນ ແລະ ມີຊີວິດ ຕິດພັນ ກັບແຫລ່ງນໍ້າ ທັມມະຊາດ ເປັນແຫລ່ງ ອາຫານ ແລະ ບ່ອນຢູ່ ອາສັຍ. ປະຊາຊົນ ຈຳນວນ 4,250 ບ້ານ ອາສັຍຢູ່ ແຄມ ແມ່ນໍ້າຂອງ ແລະ ສາຍນໍ້າສາຂາ ຂອງ ແມ່ນໍ້າຂອງ, ຊຶ່ງມີຈໍານວນ ຫລາຍກວ່າ 40 ສ່ວນຮ້ອຍ ຂອງ ພົລເມືອງລາວ ທັງໝົດ.