នាពេលរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ប្រពៃណីជាតិខ្មែរជិតចូលមកដល់ម្ដងៗ គេឃើញនៅតាមបណ្ដាស្ថានីយទូរទស្សន៍ វិទ្យុ បានផ្សព្វផ្សាយតាមរយៈពិធីករ ពិធីការិនី និងមានការបង្ហាញពីគំរូ របៀបលេងល្បែងប្រជាប្រិយខ្មែរ ដែលក្នុងនោះ មានល្បែងស្ដេចចង់ បោះឈូង លាក់កន្សែង បោះអង្គញ់ ចាប់កូនខ្លែង ទាញព្រ័ត្រ និងរាំវង់ប្រពៃណីខ្មែរជាដើម ។ ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ក្នុងឆ្នាំ២០១០នេះ ប្រជាពលរដ្ឋ និងចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យមួយចំនួន បានលើកឡើងថា វាស្ទើរតែមានការបាត់បង់ និងសាបរលាបបន្តិចម្ដងទៅហើយ ដោយសារតែម្នាក់ពុំបានយកចិត្តទុកដាក់ថែរក្សា។
ស្ត្រីវ័យ ៨៥ឆ្នាំម្នាក់ ឈ្មោះ អ៊ុំ វឹង មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបង បានឲ្យដឹងយ៉ាងដូច្នេះ ៖ «មានឃើញតែក្នុង រ៉ាត់យូ លេងគគ្រឹកគគ្រេង គេលេងឲ្យយើងឃើញជាគំរូ មែនទែនមិនទាន់ឃើញលេងទេ។ លេងពីរបីថ្ងៃមុនលេងតែមួយភ្លែតទេ»។
ស្ត្រីឈ្មោះ មា សុខុម មានលំនៅឋាននៅខេត្តព្រៃវែង បានថ្លែងថា នៅឆ្នាំនេះ គាត់មិនសូវជាបានឃើញមនុស្សម្នា ជាពិសេសយុវវ័យនៅក្នុងភូមិលេងល្បែង ប្រជាប្រិយដូចឆ្នាំមុនៗទេ ៖ «អ្នកលេងតិចជាង ព្រោះអីខ្លះគេទៅរាំបាសខាងនេះ គេអត់សូវលេងទេ លាក់កន្សែងទេ បោះតែអង្គញ់លេងម្ដងៗ តែលេងតិច»។
ចំណែកឯស្ត្រីវ័យ ៤០ឆ្នាំ ម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ ហេង ប៊ុនណាត រស់នៅភូមិដើមត្នោត សង្កាត់ទួលសង្កែ ខណ្ឌឫស្សីកែវ បានឲ្យដឹងដែរថា នៅភូមិរបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើមលេងល្បែងប្រជាប្រិយខ្លះៗហើយ ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋរវល់នៅក្នុងការប្រកបមុខរបររកទទួលទាន ហើយម្យ៉ាងទៀតពុំមានទីធ្លាលេងឲ្យបានទូលាយ។
អ្នកស្រី ជុំ សំបិត ប្រធានក្រុមទី៧ ភូមិបឹងសាឡាង សង្កាត់ឫស្សីកែវ បានឲ្យដឹងស្រដៀងគ្នានេះដែរថា កាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ នៅក្នុងភូមិឋានរបស់គាត់ ទាំងក្មេងចាស់ប្រុសស្រី គេនិយមលេងល្បែងប្រជាប្រិយ និងរាំវង់ប្រពៃណីខ្លាំងណាស់។ ការលេងបែបនេះ នៅក្នុងភូមិរបស់គាត់ បានលេងនៅមុនពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីខ្មែរ យ៉ាងហោចណាស់ ២ ទៅ ៣ខែដែរ ហើយនៅពេលជិតដល់ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំ ២ ឬ ៣ថ្ងៃ ទើបពួកគេធ្វើដំណើរទៅស្រុកកំណើត ក៏ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំនេះ មិនដូចមុនទៀតទេ។
គណៈកម្មការវត្តទួលសង្កែ លោក ឡុង ហួន អាយុ ៧៦ឆ្នាំ មានប្រសាសន៍ថា ក្មេងៗ និងយុវវ័យបច្ចុប្បន្ននេះ ពុំសូវចាប់អារម្មណ៍លេងល្បែងប្រជាប្រិយទេ ដោយសារតែល្បែងស៊ីសងពាលាអាវាសែ សេពគ្រឿងញៀន និងគ្រឿងស្រវឹង មិនដូចចាស់ពីជំនាន់ដើមលេងល្បែងប្រជាប្រិយគោរពសិទ្ធិគ្នាណាស់។
ស្ត្រីវ័យ ឳក ធុច អាយុ ៧២ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅខេត្តព្រៃវែងបានថ្លែងថា យុវវ័យសម័យឥឡូវ មិនសូវមានចំណូលចិត្តលេងល្បែងប្រជាប្រិយទេ គាត់យល់ថា ម្នាក់ៗរវល់តែប្រកបកិច្ចការរកទទួលទានចិញ្ចឹមជីវិត ពុំបានគិតគូររឿងលេងនោះទេ ដោយសារតែបច្ចុប្បន្នពិបាករកចំណូលណាស់ និងមានហេតុផលជាច្រើនទៀត។
ទោះបីជាមានការលើកឡើងថាយ៉ាងនេះក្ដី យុវវ័យមួយចំនួន បានអះអាងថា មូលហេតុដែលនាំឲ្យពួកគេមិនបានលេងល្បែងប្រជាប្រិយនោះ គឺមកពីមជ្ឈដ្ឋានមិនបានអំណោយផល។ នៅក្នុងភូមិឋាន ពុំមានទីធ្លាឲ្យពួកគេលេងបាននោះទេ ចំណែកឯនារីៗមួយចំនួនក៏មិនសូវសហការលេងដែរ ដោយសារតែមានការប្រកាន់ច្រើន។ រីឯចាស់នៅក្នុងភូមិ ក៏មិនបានបង្កបរិយាកាសឲ្យពួកគេបានលែងដែរ។
ឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហានេះ លោក ជុច ភឿន រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ មានប្រសាសន៍ថា លោកទទួលស្គាល់ចំពោះការថមថយនៃការលេងល្បែងប្រពៃណីខ្មែរ ដែលវាអាចនឹងប្រឈមទៅនឹងការបាត់បង់ម្ដងបន្តិច ដោយសារការមិនយកចិត្តទុកដាក់ ខ្វះការផ្ដួចផ្ដើមគំនិត បំផុស និងគាំទ្រឲ្យលេងល្បែងប្រជាប្រិយខ្មែរនេះ។
ប្រជាពលរដ្ឋ ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ និងមន្ត្រីក្រសួងវប្បធម៌មួយចំនួន បានលើកឡើងថា ដើម្បីចៀសវាងនូវការបាត់បង់ល្បែងប្រពៃណីខ្មែរនេះ មានតែយើងទាំងអស់គ្នា រួមគ្នាថែរក្សា និងដាស់តឿន ក្រើនរំឭកយុវវ័យជំនាន់ក្រោយ លេងនៅពេលមានពិធីបុណ្យទានម្ដងៗ ពិសេសនៅរដូវបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីជាតិ។
ល្បែងទាំងនោះពុំមានចារឹកជាក្បួនតម្រាទេ គេលេងតាមចំណាំរៀងៗខ្លួន តៗគ្នា ទៅតាមទម្លាប់ស្រុកទេសតែប៉ុណ្ណោះ៕