បញ្ហា​ប្រឈម​និង​ការ​តស៊ូ​របស់​កុមារី​ពិការ​បញ្ញា

បុប្ផា គឺ​ជា​កុមារី​ពិការ​បញ្ញា​ពី​កំណើត​ម្នាក់​ដែល​បាន​តស៊ូ​ពុះពារ​រាល់​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​រហូត​ដល់​ទទួល​បាន​មេដាយ​កិត្តិយស​ជា​ច្រើន​លើ​វិញ្ញាសា​រត់​ប្រណាំង​កីឡា​អូឡាំពិក​ថ្នាក់​ជាតិ។

0:00 / 0:00

បុប្ឆា ជា​កុមារី​ពិការ​ម្នាក់​ដែល​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​ទិវា​ជន​ពិការ​អន្តរជាតិ​នា​រាជធានី​ភ្នំពេញ។

នៅ​ក្រោម​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​វេលា​ម៉ោង​ប្រមាណ​៩​និង​៣០​នាទី​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​ធ្នូ បុប្ឆា កំពុង​អង្គុយ​បត់​ជើង​ផ្ទាល់​ទៅ​នឹង​ថ្នល់​ក្រាល​កៅស៊ូ ដោយ​ដៃ​ទាំង​ពីរ​មាន​កាន់​បដា​សរសេរ​អក្សរ​ថា "ជន​ពិការ​បញ្ញា​ខ្សោយ​មាន​សិទ្ធិ​ទទួល​បាន​ការ​អប់រំ​និង​ឱកាស​ចូល​រួម"

ស្ថិត​ក្នុង​​សម្លៀក​បំពាក់​អាវយឺត​ពណ៌​ស​មាន​សរសេរ​អក្សរ​ថា "អបអរ​សាទរ​ទិវា​ជន​ពិការ" នៅ​តាម​ចញ្ចើម​ថ្នល់​ជាប់​ពី​ខាង​ត្បូង​សួន​ច្បារ​វិមាន​ឯករាជ្យ ក្បែរ​ផ្ទះ​លោក​នាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន។

កុមារី បុប្ឆា ដែល​មាន​រូប​រាង​ស្គាំងស្គម​បាន​និយាយ​រៀប​រាប់​ក្នុង​សំឡេង​មិន​សូវ​ច្បាស់ និង​ខុស​ខ្លះ​ត្រូវ​ខ្លះ​តាម​លក្ខណៈ​មនុស្ស​មាន​ជំងឺ​ពិការភាព​ផ្នែក​បញ្ញា​មក​កាន់​អ្នក​យក​ព័ត៌មាន​វិទ្យុ​អាស៊ី​សេរី ដែល​បាន​ចុះ​យក​ព័ត៌មាន​ក្នុង​ទិវា​ជន​ពិការ​អន្តរជាតិ​ដល់​ទី​កន្លែង។

"ជួយ​ផ្ដល់​ទុក​ដាក់ ហើយ​ជួយ​អប់រំ​ជន​ពិការ​ផង សូម​ឲ្យ​គាត់​ទាំង​អស់​រឹង​ប៉ឹង​ឡើង មាន​សុខភាព មាន​សិទ្ធិ​ដូច​គេ" ៖ នេះ​ជា​ការ​និយាយ​ស្ដី​របស់​កុមារី បុប្ជា ដែល​ជា​ជន​ពិការ​បញ្ញា​ពី​កំណើត។

បុប្ផា បាន​បន្ថែម​ដូច្នេះ ៖ «ខ្ញុំ​នៅ​រៀន​ជាមួយ​អង្គការ ខ្ញុំ​ពិការ​បញ្ញា។ ប្រឡង​កម្មវិធី​រត់ ខ្ញុំ​ទៅ​សៀងហៃ​ម្ដង បាន​មេដាយ​មាស​មក​ស្រុក​ខ្មែរ​វិញ ឆ្នាំ​នេះ​ខ្ញុំ​ទៅ​ស្វ៊ីស​ម្ដង​ទៀត»

កុមារី បុប្ឆា មាន​បង​ប្អូន​ចំនួន​៧​នាក់ និង​ជា​កូន​ច្បង​ក្នុង​គ្រួសារ​ក្រីក្រ​តោកយ៉ាក​មួយ ដែល​មាន​ឪពុក​មាន​របរ​ជា​អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល​អូស​សំរាម​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង និង​ម្តាយ​ជា​ជន​ពិការ​មិន​អាច​កម្រើក​បាន។

នាង​បាន​រៀបរាប់​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង​និង​ក្រុម​គ្រួសារ​ឲ្យ​ដឹង​ថា នាង​មាន​ឈ្មោះ បុប្ឆា ប៉ុន្តែ​មិន​បាន​ចាំ​ថា មាន​ត្រកូល​​អ្វី​នោះ​ទេ និង​មាន​អាយុ​ចន្លោះ​ពី​១៤ ទៅ ១៩​ឆ្នាំ មាន​ផ្ទះ​នៅ​ក្នុង​សង្កាត់​ផ្សារ​ដើមថ្កូវ ស្ថិត​ក្នុង​ខណ្ឌ​ចំការមន រាជធានី​ភ្នំពេញ ឪពុក​នាង​មាន​វ័យ​ចំណាស់ មាន​មុខ​របរ​ជា​អ្នក​ស៊ី​ឈ្នូល​អូស​រទេះ​ដឹក​សំរាម​យក​ទៅ​បោះ​ចោល​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង។ ម្តាយ​នាង​ក៏​ជា​ជន​ពិការ​ដើរ​ពុំ​រួច សម្រាន្ត​នៅ​នឹង​កន្លែង។ នាង​មាន​បង​ប្អូន​៧​នាក់។

បុប្ឆា និយាយ​ថា នាង​និយាយ​ពុំ​សូវ​ជា​ត្រូវ​តាម​ប្រយោគ​នោះ​ទេ ព្រោះ​នាង​មាន​ពិការភាព​លើ​ផ្នែក​បញ្ញា​តាំង​ពី​កុមារភាព​មក​ម្ល៉េះ ប៉ុន្តែ​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ បុប្ឆា នៅ​ដឹង​ពី​កំហុស​របស់​ខ្លួន និង​បាន​សុំ​អធ្យាស្រ័យ​ចំពោះ​ការ​និយាយ​ស្តី​របស់​នាង​ជា​មុន ប្រសិន​បើ​នាង​និយាយ​ពុំ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ខុស​ឆ្គង​ដោយ​ប្រការ​ណា​មួយ​នោះ។

បុប្ឆា បន្ត​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្នុង​ពិការភាព​របស់​នាង នាង​ធ្លាប់​ដណ្តើម​បាន​កិត្តិយស​ជូន​ជាតិ​និង​ក្រុម​គ្រួសារ ទាំង​ក្នុង​និង​ក្រៅ​ប្រទេស លើ​វិញ្ញាសា​រត់​ប្រណាំង​កីឡា​អូឡាំពិក​ថ្នាក់​ជាតិ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា ក៏​ដូច​ជា​នៅ​ប្រទេស​ចិន​ផង ក្នុង​ជីវិត​ជា​ពិការភាព​របស់​នាង។

បុប្ឆា បាន​រៀបរាប់​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ជា​រៀងរាល់​ថ្ងៃ​នៅ​ពេល​ដែល​នាង​ទំនេរ​ពី​ការ​សិក្សា​នៅ​សមាគម​ជន​ពិការ​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា សមាគម​ឪពុក​ម្តាយ​ជន​ពិការ​បញ្ញា។ សមាគម​​នេះ​បាន​ជួយ​បង្រៀន​ដល់​កុមារ​ដែល​ពិការ​បញ្ញា​ឲ្យ​ចេះ​និយាយ ហូប​ចំណី ឬ​ក៏​ស្លៀក​ពាក់​ជាដើម​នោះ។ ក្រៅ​ពី​នេះ នាង​បាន​ឆ្លៀត​ពេល​ទៅ​ស៊ី​ឈ្នួល​បោស​ជូត​ផ្ទះ ឬ​ក៏​បោក​ខោ​អាវ​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង​ដើម្បី​ទទួល​បាន​ប្រាក់​កម្រៃ​ខ្លះ​យក​ទៅ​ទិញ​អង្ករ ឬ​ម្ហូប​សម្រាប់​ចិញ្ចឹម​ម្តាយ​ជា​ជន​ពិការ​ដើរ​ពុំ​រួច​និង​ប្អូនៗ​របស់​ខ្លួន​ដល់​ទៅ​៦​នាក់។

បុប្ឆា បន្ត​ឲ្យ​ដឹង​ថា មុខ​របរ​បោក​ខោ​អាវ សម្អាត​ផ្ទះ​នេះ អាច​រក​ប្រាក់​បាន​ពី​ពីរ​ទៅ​បី​ពាន់​រៀល​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ។ បុប្ឆា ត្អូញត្អែរ​ថា មាន​ថ្ងៃ​ខ្លះ​និយាយ​ទៅ​ញាតិ​ជិត​ខាង​គេ​ស្តាប់​បាន ប៉ុន្តែ​មាន​ពេល​ខ្លះ​ទៀត​និយាយ​ទៅ​គេ គេ​ស្តាប់​ពុំ​បាន​ក៏មាន។

បុប្ផា បាន​រៀបរាប់​ដូច្នេះ ៖ «ទៅ​ធ្វើការ​តាម​ផ្ទះ ទៅ​បោក​គក់​ឲ្យ​គេ ជូត​ផ្ទះ​ឲ្យ​គេ ពិបាក​ហើយ​ហត់។ លុយ​សន្សំ​បាន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ម៉ែ​ខ្លះ ហើយ​មក​សាលា​ខ្ញុំ​ទិញ​ម្ហូប​មក​ញ៉ាំ​បាយ​នៅ​ទីនេះ​ដល់​ល្ងាច​បាន​ខ្ញុំ​ទៅ​ដល់​ផ្ទះ»

ជាមួយ​ផ្ទៃ​មុខ​ក្រៀម​ស្រពោន បុប្ឆា បាន​ត្អូញ​ត្អែរ​និង​រៀបរាប់​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង ដែល​កើត​មាន​ជា​ប្រចាំ​ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​ដែល​មាន​បង​ប្អូន​ច្រើន​នាក់​និង​ម្តាយ​ជា​ជន​ពិការ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​រទេះ​ដែល​ឪពុក​របស់​នាង​ដែល​ធ្លាប់​ស៊ី​ឈ្នួល​ដឹក​សំរាម​ឲ្យ​អ្នក​ជិត​ខាង រក​ប្រាក់​ទិញ​បាយ​ហូប​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ក៏​ត្រូវ​បាន​ចោរលួច​បាត់​ទៅ​ទៀត ៖ «ម៉ែ​នៅ​ផ្ទះ ប៉ា​អូស​សំរាម ឥឡូវ​រទេះ​គាត់​ចោរ​លួច​បាត់​ហើយ»

ជាមួយ​ការ​លើក​ដៃ​សំពះ បុប្ឆា បាន​ធ្វើ​សំណូមពរ​ទៅ​មន្រី្ត​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​និង​​មន្ត្រី​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល ព្រមទាំង​សប្បុរស​ជន​ទាំង​ក្នុង​និង​ក្រៅ​ប្រទេស ជិត​ឆ្ងាយ សូម​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​គាំទ្រ​ដល់​គ្រួសារ​នាង ដែល​ជួប​ការ​លំបាក​ក្នុង​បន្ទុក​គ្រួសារ​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ បាន​បន្ត​ជីវិត​រស់​នៅ​បាន​តទៅ​ទៀត។

បុប្ឆា បាន​រៀបរាប់​ឲ្យ​ដឹង​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង​ដូច្នេះ រួច​បន្ត​សំណូមពរ​ទៅ​សប្បុរស​ជន​មេត្តា​ជួយ​ទិញ​កង់​មួយ​ដល់​នាង សម្រាប់​ជិះ​ទៅ​រៀន​នៅ​សាលា​អង្គការ​ដែល​បាន​បង្ហាត់​បង្រៀន​ជន​ពិការ​បញ្ញា​ឲ្យ​ចេះ​និយាយ ឬ​សរសេរ និង​អប់រំ​ចំណេះ​ផ្សេងៗ ដែល​មាន​ចម្ងាយ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះ ហើយ​ដើរ​ទៅ​រៀន​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​នោះ។

បុប្ផា បាន​អំពាវនាវ​ដូច្នេះ ៖ «សូម​ជួយ​អ្នក​ពិការ​បញ្ញា​ផង សូម​គាត់​ជួយ​ខ្ញុំ​ជន​ពិការ​ផង។ ខ្វះខាត​អាហារ ខ្វះ​ខាត​លុយ សូម​ឲ្យ​គាត់​បាន​ឧត្ថម្ភ​កង់​ខ្ញុំ​មួយ​ជិះ​ទៅ​រៀន ជន​ពិការ​ខ្ញុំ​ពិការ​បញ្ញា​ខួរ​ក្បាល សូម​ឲ្យ​គាត់​ជួយ​កង់​ខ្ញុំ​មួយ។ សូម​អំពាវនាវ​ដល់​សប្បុរស​ជន​ទាំង​អស់ រំលែក​សេចក្ដី​ស្រលាញ់»

ក្រៅ​ពី​លើក​ឡើង​ពី​ការ​លំបាក​ក្នុង​បន្ទុក​គ្រួសារ​បាន​ជួប​ប្រទះ បុប្ឆា ក៏​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ផង​ដែរ​ពី​ការ​តស៊ូ​ចំពោះ​ពិការភាព​របស់​ខ្លួន​នា​ពេល​កន្លង​មក ដោយ​ធ្លាប់​ទទួល​បាន​មេដាយ​មាស​កិត្តិយស​ក្នុង​វិញ្ញាសា​រត់​ប្រណាំង ក្នុង​ក្របខ័ណ្ឌ​ជន​ពិការ​អូឡាំពិក​ថ្នាក់​ជាតិ​ទូទាំង​ប្រទេស​កម្ពុជា ចំនួន​៣ និង​ប្រាក់​ចំនួន​ពីរ ក្នុង​នោះ​ការ​ប្រកួត​ជា​លក្ខណៈ​អន្តរជាតិ​វិញ បុប្ឆា ធ្លាប់​ទទួល​បាន​មេដាយ​សំរឹទ្ធ​លើ​វិញ្ញាសា​រត់​ប្រណាំង​នៅ​ទីក្រុង​សៀងហៃ ប្រទេស​ចិន ចំនួន​មួយ​ផង​ដែរ។

កុមារី​បុប្ឆា បច្ចុប្បន្ន​កំពុង​សិក្សា​នៅ​សមាគម​មួយ​មាន​ឈ្មោះ​ថា សមាគម​ឪពុក​ម្តាយ​ពិការ​បញ្ញា មាន​ទីតាំង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​សង្កាត់​ផ្សារ​ដើមថ្កូវ ខណ្ឌ​ចំការមន រាជធានី​ភ្នំពេញ ដែល​បាន​បង្ហាត់​បង្រៀន​ជន​ពិការ​បញ្ញា​ឲ្យ​ចេះ​នូវ​ជំនាញ​ផ្សេងៗ៕