ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនដែលមានមេរោគរបេងប្រចាំកាយនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ អះអាងថា មន្ត្រីពេទ្យនៅមណ្ឌលសុខភាពមួយក្នុងស្រុកភ្នំស្រុក លក់ថ្នាំរបេងឲ្យអ្នកជំងឺយកទៅប្រើប្រាស់ដោយខុសច្បាប់។ ប្រធានមណ្ឌលសុខភាពបញ្ជាក់ថា លោកពុំមានពាក់ព័ន្ធនឹងការលក់ថ្នាំរបេងនោះឡើយ។
អ្នកកើតជំងឺរបេងនៅស្រុកភ្នំស្រុក លើកឡើងថា ពួកគាត់មានជីវភាពខ្វះខាត គឺរកព្រឹកខ្វះល្ងាច ហើយពុំមានលទ្ធភាពរកប្រាក់ទិញថ្នាំរបេងព្យាបាលជំងឺប្រចាំកាយរបស់ខ្លួនបានឡើយ។
ពលរដ្ឋដែលមានជំងឺរបេងប្រចាំកាយរស់នៅភូមិស្វាយស ឃុំពន្លៃ ស្រុកភ្នំស្រុក ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ គឺលោកស្រី ម៉ូ ឡា ប្រាប់អាស៊ីសេរី តាមទូរស័ព្ទថា លោកស្រីកើតជំងឺរបេងសួតប្រមាណ ១០ឆ្នាំហើយ នៅពុំទាន់ព្យាបាលជាសះស្បើយនៅឡើយទេ។ លោកស្រីអះអាងថា ព្យាបាលមិនទាន់ជា ដោយសារតែមានជីវភាពក្រីក្រ ហើយម្យ៉ាងទៀត លោកស្រីថាជាប់រវល់មើលចៅៗនៅផ្ទះដែលម្ដាយរបស់ពួកគេទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ធ្វើឲ្យលោកស្រីមិនអាចរកប្រាក់ចំណូលទៅព្យាបាលជំងឺឲ្យជាសះស្បើយបាន។
លោកស្រីបន្ថែមថា កាលពីចុងឆ្នាំ២០១៥ កន្លងទៅ ជំងឺរបេងបានធ្វើទុក្ខក្នុងខ្លួនលោកស្រីខ្លាំង គឺមានអាការៈក្អក និងឈឺដើមទ្រូងពិបាកទ្រាំ ហើយរាងកាយកាន់តែស្គមស្គាំង និងគ្មានកម្លាំង ទើបលោកស្រីសម្រេចចិត្តទៅជួបគ្រូពេទ្យនៅមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ ស្រុកភ្នំស្រុក ដើម្បីពិនិត្យ និងព្យាបាលជំងឺ។ លោកស្រីបញ្ជាក់ថា កាលណោះគ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា លោកស្រីកើតជំងឺរបេងសួត ហើយជំរុញឲ្យលោកស្រីទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ប៉ុន្តែលោកស្រីថា គ្មានលទ្ធភាពទៅព្យាបាលជំងឺនោះទេ ហើយក៏ទិញថ្នាំរបេងពីគ្រូពេទ្យនៅមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ ក្នុងទឹកប្រាក់ ២ពាន់បាត ឬស្មើប្រមាណ ២៣ម៉ឺនរៀល យកមកលេបរយៈពេលប្រហែល ៣ខែ។ លោកស្រីអះអាងថា បានលេបថ្នាំអស់ហើយ ប៉ុន្តែជំងឺនៅក្នុងខ្លួនពុំទាន់ជាសះស្បើយនៅឡើយ៖ « ពិបាកណាស់លោកគ្រូ ! ខ្ញុំឈឺធ្វើការធ្ងន់អត់បានទេ ហើយគ្រូពេទ្យនៅមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ គាត់ថាជំងឺរបស់ខ្ញុំមិនទាន់ជានៅឡើយទេ ហើយគាត់ប្រាប់ខ្ញុំឲ្យទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកនៅស្រុកព្រះនេត្រព្រះ បន្តទៀត »។
ឆ្លើយតបនឹងការចោទប្រកាន់នេះ ប្រធានមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ លោក ធីប សឿន មានប្រសាសន៍ថា លោកពុំមានពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងលក់ថ្នាំរបេងឲ្យទៅអ្នកជំងឺនោះឡើយ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី លោកក៏មិនជឿថា មានមន្ត្រីពេទ្យណាម្នាក់អាចយកថ្នាំរបេងទៅលក់ឲ្យអ្នកជំងឺបាននោះទេ៖ « យើងមិនអាចដកថ្នាំយកទៅលក់បាន បើថ្នាំក្រៅខ្ញុំមិនដឹងទេ តែបើថ្នាំក្នុងការងាររដ្ឋ ដាច់ខាតមិនបាន ព្រោះខ្ញុំបានសួរខាងបុគ្គលិកផ្នែករោគរបេងរបស់ខ្ញុំហើយ គាត់ថាអត់មាន »។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្ដី បុគ្គលិកអង្គការផ្នែកខាងអភិវឌ្ឍន៍ប្រចាំនៅស្រុកភ្នំស្រុក ថ្លែងក្នុងលក្ខខណ្ឌសុំមិនឲ្យបញ្ចេញឈ្មោះស្ថាប័ន និងសំឡេងថា មានប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើននាក់ដែលមានជំងឺរបេងប្រចាំកាយនៅឃុំពន្លៃ ភាគច្រើនសុទ្ធតែបានទិញថ្នាំព្យាបាលជំងឺរបេងពីគ្រូពេទ្យនៅមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ ដូចគ្នា។ បុគ្គលិកអង្គការរូបនោះបញ្ជាក់ទៀតថា ការលក់ថ្នាំនេះហាក់ធ្វើឡើងដោយមានការឃុបឃិតគ្នាជាប្រព័ន្ធ។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ អ្នកកើតជំងឺរបេងនៅភូមិស្វាយស ម្នាក់ទៀត គឺលោក ពុធ ពេក ថ្លែងថា លោកបានទិញថ្នាំរបេងក្នុងតម្លៃ ៣ពាន់បាត ឬស្មើប្រមាណ ៣៥ម៉ឺនរៀលពីគ្លីនិកឯកជនមួយកន្លែងនៅក្នុងទីរួមខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ប៉ុន្តែលោកថាមិនចាំឈ្មោះគ្លីនិកនោះទេ ហើយយកមកលេបបានជិត ៦ខែហើយ៖ « បាទ ! នៅពេលខ្ញុំលេបថ្នាំទៅ គឺបានធូរស្រាល តែដោយសារអត់មានលុយ ក៏មិនបានទៅទិញថ្នាំយកមកលេបទៀតទេ »។
របាយការណ៍មណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ ឲ្យដឹងថា នៅឆ្នាំ២០១៦ ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងឃុំនេះមានជំងឺរបេងប្រចាំកាយសរុប ២៩នាក់ ក្នុងនោះអ្នកខ្លះទៅប្រឹក្សាជំងឺនៅមណ្ឌលសុខភាពពន្លៃ និងខ្លះទៀតទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកស្រុកព្រះនេត្រព្រះ។
នាយកមជ្ឈមណ្ឌលជាតិកម្ចាត់រោគរបេង និងហង់សិននៃក្រសួងសុខាភិបាល លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ៅ តាន់អ៊ាង មានប្រសាសន៍ថា ថ្នាំព្យាបាលជំងឺរបេងជាប្រភេទថ្នាំហាមមិនឲ្យបុគ្គលណាយកទៅដាក់លក់ឲ្យអ្នកជំងឺនៅតាមគ្លីនិក ឬនៅមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងឯកជននោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណា លោកពុំបានបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលលួចថ្នាំរបេងយកលក់ឲ្យអ្នកជំងឺ មានទោសកម្រិតណានោះទេ៖ « កន្លងទៅយើងមានគោលនយោបាយណែនាំបង្ហាញកុំឲ្យមានការយកថ្នាំលក់បាទ ! ហើយជំងឺរបេងនៅប្រទេសយើងមានការធ្លាក់ចុះច្រើនហើយ ព្រោះថាយើងបានពង្រីកសេវាព្យាបាលបានច្រើនកន្លែង »។
លោកបន្ថែមថា អ្នកកើតជំងឺរបេងធម្មតាត្រូវលេបថ្នាំរបេងរយៈពេល ៦ខែ និងឲ្យបានទៀងទាត់តាមការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ និងបានជាសះស្បើយ។ ចំណែកអ្នកជំងឺរបេងស៊ាំថ្នាំ អ្នកជំងឺត្រូវលេបថ្នាំព្យាបាលពី ១៨ខែទៅ ២៤ខែទើបជាសះស្បើយ។
របាយការណ៍នាយកមជ្ឈមណ្ឌលជាតិកម្ចាត់រោគរបេង និងហង់សិននៃក្រសួងសុខាភិបាល បង្ហាញថា អ្នកកើតជំងឺរបេងដែលបានទទួលថ្នាំព្យាបាលដោយឥតគិតថ្លៃនៅទូទាំងប្រទេស សរុបប្រមាណ ៤ម៉ឺននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងនោះអ្នកដែលព្យាបាលជាសះស្បើយប្រមាណ ៩០ភាគរយ។ មជ្ឈមណ្ឌលកម្ចាត់ជំងឺរបេង និងហង់សិន បានចំណាយថវិកាប្រចាំឆ្នាំជាង ១១លានដុល្លារអាមេរិក ដើម្បីជួយព្យាបាលអ្នកកើតជំងឺរបេងដោយមិនគិតថ្លៃ។ ជំនួយនោះ បានជួយដោយរដ្ឋាភិបាល និងម្ចាស់ជំនួយពីបរទេស គឺមានអង្គការមូលនិធិសកល (Global Fund) និងអង្គការ យូ.អេស.អេ.អាយ.ឌី (USAID) របស់សហរដ្ឋអាមេរិក អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) និងអង្គការមួយចំនួនទៀត៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។