ពលករខ្មែរជាច្រើននាក់ធ្វើការនៅខេត្តជាប់ទីក្រុងបាងកក ដែលបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដ១៩ លើកឡើងដូចគ្នាថា ការទទួលបានការចាក់វ៉ាងសាំងនេះ ប្រៀបបានដូចជួយសង្គ្រោះអាយុជីវិតក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនឱ្យរស់ឡើងវិញ ព្រោះពួកគាត់មានជីវភាពក្រីក្រ ដោយពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើរបរលក់កម្លាំងពលកម្ម នៅក្នុងប្រទេសថៃ ដើម្បីរកប្រាក់ដោះស្រាយជីវភាព។
ពលករខ្មែរម្នាក់ធ្វើការសំណង់នៅខេត្តសាមុតប្រកាណ (Samuth Pra Kan) លោក វ៉ាន់ នេត រៀបរាប់ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា គ្រួសាររបស់គាត់នៅពេលនេះ ដូចបានដកបន្លាចេញពីទ្រូង ដោយសារបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដ១៩ ម្ជុលទី១ កាលពីថ្ងៃ១៣ ខែឧសភា។ ពលករវ័យ ៤២ ឆ្នាំរូបនេះ បន្តថា ពីដំបូងលោកនិងពលករខ្មែរដទៃទៀតនៅកន្លែងធ្វើការជាមួយលោកជាច្រើននាក់បម្រុងនាំគ្នាត្រឡប់ទៅកម្ពុជាវិញហើយ ដោយសារភ័យខ្លាចឆ្លងជំងឺកូវីដ ពុំមានអ្នកមើលថែ និងគ្មានប្រាក់ព្យាបាលជំងឺ។ លោកបញ្ជាក់ថា ពួកលោកបានលុបចោលគម្រោងធ្វើមាតុភូមិនិវត្តនេះវិញភ្លាមៗ ក្រោយពេលថៅកែរបស់គាត់បាននាំពួកគាត់ទៅចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកាចសាហាវនេះ៖ «ក៏គេយកតែប័ណ្ណពណ៌ស៊ីជម្ពូរយើងទៅគេសួរយើង ថាមានរោគអីខ្លះ ខ្ញុំប្រាប់ថា យើងអត់មានរោគអីទេគេក៏ចាក់ឱ្យយើងអត់មានអស់លុយទេ។ យើងចាក់តាមលេខរៀងយើងទៅ ពេលចាក់ថ្នាំរួចគេឱ្យយើងអង្គុយប្រហែលជាកន្លះម៉ោង ទម្រាំគេរៀបឯកសាររួច គេថា បើកន្លះម៉ោងហ្នឹងមានបញ្ហាអីប្រាប់គេ ពីព្រោះមានឡានពេទ្យជាច្រើនអង្គុយរង់ចាំយើង»។
ពលករមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបងរូបនេះអះអាងទៀតថា រដ្ឋាភិបាលថៃចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺរលាកផ្លូវដង្ហើមថ្មីនេះជូនលោកដោយឥតគិតលុយ។ បន្ថែមពីនេះគ្រូពេទ្យរបស់ថៃបានប្រាប់លោកឱ្យទៅចាក់ម្ជុលទី២បន្ថែមទៀតនៅដើមខែមិថុនា។ លោកនិយាយថា ក្រោយពេលចាក់វ៉ាក់សាំងបានគ្រប់ចំនួន២ដងហើយលោកនឹងខំប្រឹងធ្វើការសន្សំប្រាក់ផ្ញើទៅឱ្យឪពុកម្ដាយនៅស្រុកកំណើត៖ «ខ្ញុំនៅផ្ទះអត់មានប្រាក់ចំណូលអីទេ យើងនៅណោះមានរកអី នៅខាងស្រុកស្រែ ធ្វើស្រែក៏មិនបាន បើនៅថៃយើងបានខ្លះ ព្រោះលុយយើងប្រចាំថ្ងៃ ប្រចាំខែជាប់។ កាលមុនមិនទាន់ចាក់ខ្ញុំក៏ខ្លាចដែរ ដល់ពេលខ្ញុំធ្លាប់ត្រួតម្ដង បានគេបើកចាក់ថ្នាំក៏ទៅចាក់នឹង។ បានចាក់ថ្នាំហើយក៏សប្បាយចិត្ត ព្រោះយើងបានចាក់ថ្នាំបង្ការវា។ មិនមានអីពិបាកទេ យើងយកលេខបានទៅអង្គុយរង់ចាំតាមលេខរៀងអត់មានគិតថាអ្នកមានអ្នកក្រទេ »។
ដូចគ្នានេះដែរ ពលការិនីខ្មែរធ្វើការនៅសិប្បកម្មកាប់សាច់ជ្រូកនៅខេត្តជាប់ទីក្រុងបាងកកលោកស្រី រ៉ាត់ ចន្ធី ប្រាប់ថា លោកស្រីនឹងកូនប្រុសរបស់គាត់ម្នាក់ បានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារម្ជុលទី១រួចហើយ កាលពីសប្ដាហ៍កន្លងទៅ។ លោកស្រីពុំដឹងថា វ៉ាក់សាំងដែលគាត់បានចាក់នោះឈ្មោះអ្វីនោះទេ ប៉ុន្តែលោកស្រីសប្បាយចិត្តដែលបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកាចសាហាវនេះ។ បន្ថែមពីនេះលោកស្រីថា នៅតំបន់ធ្វើការរបស់លោកស្រីកំពុងឆ្លងរាតត្បាតជំងឺកូវីដ១៩ខ្លាំង ធ្វើឱ្យពួកលោកស្រីក្រោយចេញពីធ្វើការនាំគ្នាស្នាក់នៅតែក្នុងបន្ទប់មិនហ៊ានដើរចេញទៅណាឆ្ងាយឡើយ៖ «ពីដើមគឺមិននឹកស្មានថាបានចាក់ថ្នាំទេ នឹកឃើញថា យើងកូនខ្មែរគេមិនអាចឱ្យយើងចាក់ទេ ពីព្រោះយើងនៅប្រទេសគេ។ តែដល់ពេលថៅកែគាត់មកប្រាប់អីចឹងទៅខ្ញុំអរណាស់បានចាក់វ៉ាក់សាំង មូលហេតុត្រង់ថា ខ្ញុំមិនសូវខ្លាចអីចឹងព្រោះកូវីដវាសាហាវណាស់ ដល់ពេលបានចាក់បានអីចឹងខ្ញុំសប្បាយចិត្ត។ តែឮស្ដាប់ព័ត៌មានគេថា ចាក់ទៅងាប់អី ព័ត៌មានខ្ញុំចង់ខ្លាចដែរ តែដល់ពេលចាក់ខ្លួនឯងជាង១០ថ្ងៃមិនកើតអីក៏លែងខ្លាចលែងអីអស់ទៅ » ។
កន្លែងធ្វើការងាររបស់ពលករមួយក្រុមនេះមានពលករខ្មែរចំនួន១០នាក់ ដោយពួកគេបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដម្ជុលទី១ទាំងអស់គ្នា ហើយពួកគាត់ទន្ទឹងរង់ចាំដល់ថ្ងៃកំណត់ចាក់ម្ជុលទី២។ ទោះជាយ៉ាងណាពលករទាំងនោះឱ្យដឹងថា ការចាក់វ៉ាក់សាំងនេះធ្វើឡើងចំពោះតែពលករបរទេសដែលធ្វើការងារស្របច្បាប់នៅប្រទេសប៉ុណ្ណោះ។
អាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់មន្ត្រីស្ថានទូតខ្មែរប្រចាំនៅប្រទេសថៃ ដើម្បីសុំអត្ថាធិប្បាយបន្ថែមជុំវិញការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដដល់ពលករខ្មែរធ្វើការនៅប្រទេសថៃបានទេ នៅថ្ងៃទី២៣ឧសភា ដោយទូរស័ព្ទចូលជាច្រើនដងពុំមានអ្នកទទួល។
ប៉ុន្តែ ហ្វេសប៊ុកស្ថានទូតខ្មែរនៅទីក្រុងបាងកក បានបង្ហោះសារនៅថ្ងៃទី២២ ខែឧសភាថា រដ្ឋាភិបាលថៃបានយកចិត្តទុកចំពោះការចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដ១៩ ដល់មនុស្សគ្រប់រូប ដែលបានស្នាក់នៅប្រទេសមួយនេះ ទៅតាមកម្រិតហានិភ័យ ដោយបានកំណត់យកថ្ងៃទី៧ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២១ ជាថ្ងៃចាក់វ៉ាក់សាំងដល់ជនបរទេសនៅទូទាំងប្រទេស។ ប្រភពដដែលបន្តថា ជនបរទេសអាចចុះឈ្មោះនៅតាមមណ្ឌលចាក់វ៉ាក់សាំងដោយប្រើលេខប័ណ្ណសន្តិសុខសង្គម លិខិតឆ្លងដែនដែលមានកំណត់ត្រាសុខភាពរបស់មន្ទីរពេទ្យ ឬមន្ទីរពេទ្យដែលរៀបចំចាក់វ៉ាក់សាំង តាមការកំណត់របស់ក្រសួងសុខាភិបាលថៃ។ បន្ថែមពីនេះ ចំពោះជនបរទេសនៅទីក្រុងបាងកក ក្រសួងសុខាភិបាលថៃ បានកំណត់យកមន្ទីរពេទ្យ វិមុត ( Vimut Hospital)) មន្ទីរពេទ្យបាងរ៉ាក់ (Bangrak) និងមណ្ឌលចាក់វ៉ាក់សាំងមួយចំនួនទៀត ដើម្បីចាក់វ៉ាក់សាំង។ ចំណែកជនបរទេសនៅតាមខេត្តវិញ ក្រសួងសុខាភិបាលថៃបានកំណត់យកមន្ទីរពេទ្យ ដែលជនបរទេសធ្លាប់ពិនិត្យសុខភាព ដើម្បីចាក់វ៉ាក់សាំង។ ដោយឡែកចំពោះពលករបរទេសវិញ មន្ត្រីការិយាល័យសន្តិសុខសង្គមនឹងទាក់ទងជាមួយនិយោជក ដើម្បីធ្វើការងារនេះជូនពួកគាត់។
កន្លងទៅមន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាលថៃ បានប្រកាសដោយកំណត់ដាក់ខេត្ត៤ រួមទាំងទីក្រុងបាងកកផង ជាតំបន់ក្រហមដែលមានការរាតត្បាតជំងឺកូវីដ១៩ច្រើនជាងគេ។ បន្ថែមពីនេះអាជ្ញាធរថៃបានបន្ថែមកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធប្រចាំការនៅតំបន់ព្រំដែន ដើម្បីទប់ស្កាត់ពលករបរទេសលួចឆ្លងដែនខុសច្បាប់អំឡុងពេលរាតត្បាតនេះ។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីអង្គការសង់ត្រាល់ (Central) ទទួលបន្ទុកផ្នែកពលករលោក ឌី ថេហូយ៉ា មានប្រសាសន៍ថា ការដែលពលករខ្មែរបានចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដនេះ ជារឿងល្អ ធ្វើឱ្យពួកគាត់អាចធ្វើការងារនៅប្រទេសថៃបាន ដោយមិនភ័យព្រួយខ្លាចឆ្លងជំងឺកាចសាហាវនេះ។ មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះយល់ថា ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ រដ្ឋាភិបាលខ្មែរ គួរតែស្នើទៅរដ្ឋាភិបាលថៃអនុញ្ញាតឱ្យពលករធ្វើការងារខុសច្បាប់ បានចាក់វ៉ាក់សាំងទាំងអស់ដែរ។ បន្ថែមពីនេះលោកថា អាជ្ញាធរថៃក៏គួរតែជំរុញដល់និយោជកឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ ដល់ពលករខ្មែរធ្វើយ៉ាងណាឱ្យពួកគាត់បានចាក់វ៉ាក់សាំងគ្រប់គ្នា៖ «ជាយោបល់ខ្ញុំគិតថាមិនត្រូវបែងចែកខុសច្បាប់ឬត្រូវច្បាប់អីទេ ប៉ុន្តែត្រូវផ្ដោតទៅលើតំបន់ដែលមានហានិភ័យត្រូវទទួលការចាកវ៉ាក់សាំង ហើយនឹងបង្ការការពារឱ្យបានប្រសើរជាងតំបន់ដែលមិនសូវមានហានិភ័យ។ទី២ថៅកែហើយហ្នឹងរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសទទួលគឺប្រទេសថៃហ្នឹងក៏ត្រូវតែគិតគួររឿងនឹង។កាលណាគាត់ការពារអំពីសុខមាលភាពពីជំងឺឆ្លងបាន បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច ក៏វាដើរដែរ ប៉ុន្តែបើសិនបើមានការឆ្លងត្រូវបិទរោងចក្រអីហ្នឹងសេដ្ឋកិច្ចក៏វាប៉ះពាល់តាមហ្នឹងដែរ »។
លោក ឌី ថេហូយ៉ា បន្តថា ក្នុងកាលទេសបែបនេះ ពលករខ្មែរត្រូវតែតាមដានព័ត៌មាននៅប្រទេសថៃឱ្យបានជាប់ជាប្រចាំ ដើម្បីពួកគាត់អនុវត្តខ្លួនឱ្យទាន់តាមស្ថានការណ៍។ លើសពីនេះលោកថា ពលករខ្មែរគ្រប់គ្នាគួរតែចេះសម្ដែងមតិតាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន តាមមធ្យោបាយផ្សេងៗ រួមទាំងតាមបណ្ដាញសង្គម បង្ហាញពីទុក្ខកង្វល់របស់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធបានដឹង និងជួយដោះស្រាយជូនដល់ពួកគាត់ឱ្យបានទាន់ពេលវេលា។ របាយការណ៍អង្គការសង់ត្រាល់ បង្ហាញថា បច្ចុប្បន្នមានពលករខ្មែរធ្វើការស្របច្បាប់ និងមិនស្របច្បាប់មានជាង១លាន៨សែននាក់ធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសថៃ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។