អង្គការយូនីសេហ្វ ព្រមានពីផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់កុមារ និងយុវជននៅប្រទេសកម្ពុជានិងនៅទូទាំងពិភពលោក ដែលបណ្តាលឲ្យបាត់បង់ការចូលរួមចំណែកក្នុងសេដ្ឋកិច្ចសង្គម ដោយសារវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩។ អង្គការយូនីសេហ្វ ក៏បានអំពាវនាវឲ្យមេដឹកនាំទាំងអស់ យកចិត្តទុកដាក់ និងស្វែងរកដំណោះស្រាយ ដើម្បីផ្តល់កិច្ចគាំពារនិងសុខុមាលភាពរបស់ពួកគេ។ តើឳពុកម្តាយ និងកុមារព្រមទាំងយុវជនគួរអនុវត្តវិធីណាខ្លះ ដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តនេះ?
វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញសុខភាពនៅកម្ពុជាអំពាវនាវឲ្យឳពុកម្តាយឬអាណាព្យាបាលត្រូវថែទាំនិងយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមលើកូនៗក្នុងអំឡុងវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩ជាពិសេសនៅពេលដែលពួកគេមិនបានទៅសាលារៀន។ បន្ថែមពីនេះ ឳពុកម្តាយមិនគួរបន្ទោសកូនច្រើនទេប៉ុន្តែត្រូវលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេឲ្យមានការតស៊ូ ប្រឹងប្រែង ដើម្បីជំនះឧបសគ្គនានាក្នុងកាលៈទេសៈដ៏លំបាកនេះ។
ប្រធានសមាគមគ្រូពេទ្យគុណធម៌កម្ពុជា លោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ូច វុឌ្ឍី មានប្រសាសន៍ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា ប្រការដែលកូនៗមិនបានចេញទៅលេងក្រៅផ្ទះទៅសាលារៀនឬទៅជួបមិត្តភ័ក្រ្តក្មេងៗទាំងនោះមានអារម្មណ៍មួរម៉ៅនិងខឹងសម្បារច្រើនហេតុនេះឳពុកម្តាយត្រូវលើកទឹកចិត្តកូនឲ្យយល់ពីកាលៈទេសៈកុំជេរស្តីឬប្រមាថនិងព្យាយាមចំណាយពេលវេលាឲ្យបានច្រើនជាមួយកូនៗ៖ «គាត់ធុញថប់ក្នុងអារម្មណ៍ ដោយសារមិនបានទៅសាលារៀន មិនបានជួបមិត្តភ័ក្ត្រ និងគ្រូល្អៗដែលបង្រៀនគាត់។ មួយទៀត ត្រូវអប់រំគាត់កុំឲ្យបាក់ទឹកចិត្ត ហើយយើងលើកទឹកចិត្តកុំឲ្យគិតវែងឆ្ងាយ ដោយសារត្រូវរៀនអនឡាញតាមផ្ទះ។ កន្លែងហ្នឹងត្រូវមានចិត្តសន្តោសចំពោះកូនៗជាប់ជានិច្ច »។
ការលើកឡើងរបស់គ្រូពេទ្យជំនាញសុខភាពនេះធ្វើឡើងក្រោយពេលដែលអង្គការយូនីសេហ្វ (UNICEF) និងដៃគូនានាកាលពីថ្ងៃទី៥ ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ បានចេញផ្សាយ របាយការណ៍មួយជុំវិញការវាយតម្លៃពីផលប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចសង្គម និងសុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា។ ការវាយតម្លៃនេះបន្ទាប់ពីបានស្ទង់មតិពលរដ្ឋចំនួន ១ម៉ឺន៥ពាន់នាក់ (១៥.០០០) ក្នុងនោះរួមមានសិស្សានុសិស្ស អ្នកថែទាំនិងបុគ្គលិកអប់រំជាដើម ដោយបានរកឃើញថា ៥៨% នៃសិស្សវិទ្យាល័យឲ្យដឹងថាពួកគេធ្លាប់មានបញ្ហាផ្លូវចិត្តយ៉ាងហោចណាស់ម្តងដែរ។នៅក្នុងការស្ទង់មតិនេះដែរ ៤៥% នៃក្មេងជំទង់ អាយុចន្លោះចាប់ពី ១៥ឆ្នាំ ដល់ ១៩ឆ្នាំ ឲ្យដឹងថា ពួកគេព្រួយបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួនខណៈក្មេងជំទង់ ជាង១៦% និយាយថា ពួកគេមានអារម្មណ៍តឹងតែងក្នុងចិត្តឬធ្លាក់ទឹកចិត្តចាប់តាំងពីមានវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩មក។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាផ្លូវចិត្តរបស់សិស្សនេះដែរ ប្រធានសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ (CITA) អ្នកស្រី អ៊ុក ឆាយ៉ាវី មានប្រសាសន៍ថាទាំងសិស្សនិងឳពុកម្តាយទទួលស្គាល់ថាការសិក្សាអនឡាញនេះមិនសូវមានប្រសិទ្ធភាពដូចការសិក្សានៅតាមសាលារៀននោះទេ។ ម៉្យាងវិញទៀត ការរៀនម្នាក់ឯងនេះធ្វើឲ្យសិស្សធុញថប់ព្រោះមិនបានប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយគ្រូនិងសិស្សឯទៀតក្នុងថ្នាក់៖ «ធម្មតា ការរៀនអនឡាញគឺ អត់បានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ដូចជាការរៀនជាមួយសិស្សនិងគ្រូផ្ទាល់ទេ ។ ពួកគាត់តែងតែ ឆ្លៀតឱកាសក្នុងការសិក្សាតាមអនឡាញ ប្រើប្រាស់ទៅខុសរឿងផ្សេងទៀតក៏មាន។ យើងឃើញថា ទោះបីជាខ្លះ សិស្សរៀនពូកែយ៉ាងណាក៏ដោយ ម្តាយគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា កូនគាត់ការរៀនជាមួយគ្រូពូកែ តែឥឡូវស្រុតចុះច្រើន »។
បន្ថែមពីនេះលោកវេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ូច វុឌ្ឍី សង្កត់ធ្ងន់ថាឳពុកម្តាយកុំត្អូញត្អែរពីបញ្ហាស្ថានភាពរស់នៅឲ្យកូនៗដឹងច្រើនពេកជាពិសេសការប្រើអំពើហិង្សាឬការឈ្លោះប្រកែកគ្នានៅចំពោះមុខកូននាំឲ្យពួកគេពិបាកចិត្តមិនអាចផ្តោតអារម្មណ៍លើការរៀនសូត្របានទេដោយគិតឃើញតែពីភាពស្មុគ្រស្មាញក្នុងគ្រួសារ៖ «ម៉ែឳឈ្មោះគ្នាដោយសារកូវីដ ដោយសារសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះ ក៏អត់បានដែរ គឺទាញអារម្មណ៍ក្មេង ឲ្យទៅជាហានិភ័យ ក្មេងថ្ងៃក្រោយមានវិបត្តិផ្លូវចិត្ត ។ វាអាចសេពគប់មិត្តមិនល្អ ជក់បារី ប្រើគ្រឿងញៀន ដែលជាទង្វើខុស ដូចនេះ ក្នុងនាមខ្ញុំជាគ្រូពេទ្យ ជារាមច្បងចាស់ៗ សូមផ្តាំផ្ញើទៅកូនក្មួយៗ កុំបណ្តែតបណ្តោយខ្លួន ត្រូវខិតខំរៀនសូត្រ ដើម្បីអនាគតភ្លឺស្វាង »។
របាយការណ៍របស់អង្គការយូនីសេហ្វស្តីពី« ស្ថានភាពកុមារក្នុងពិភពលោក ឆ្នាំ២០២១ » ក៏បានស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលនិងដៃគូពាក់ព័ន្ធនៅក្នុងវិស័យរដ្ឋនិងឯកជនទាំងអស់ត្រូវចាត់វិធានការសំខាន់ៗ៣គឺការប្តេជ្ញាចិត្ត (Commitments) ការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង(Connections) និងកិច្ចសន្ទនា (Conversations) ដើម្បីសុខុមាលភាពរបស់កុមារ។ វិធានការទាំងនេះតម្រូវឲ្យរដ្ឋាភិបាលប្រទេសនីមួយៗប្តេជ្ញាចិត្តវិនិយោគលើសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់កុមារនិងយុវជនលើគ្រប់វិស័យមិនមែនតែផ្នែកសុខាភិបាលមួយប៉ុណ្ណោះទេក៏ប៉ុន្តែគាំទ្រវិធីសាស្រ្តសង្គមទាំងមូលក្នុងការលើកកម្ពស់ គាំពារនិងថែទាំសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
ចំពោះការភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងគឺមានន័យថា ធ្វើសមាហរណកម្មនិងបង្កើនកិច្ចអន្តរាគមន៍នៅក្នុងវិស័យសុខាភិបាល អប់រំ និងវិស័យគាំពារសង្គមដូចជាបង្កើតកម្មវិធីអប់រំណែនាំពីការចិញ្ចឹមកូនប្រកបដោយភាពវិជ្ជមានផ្តល់សេវាសុខភាពផ្លូវចិត្តនិងបង្កើតទំនាក់ទំនងវិជ្ជមាននៅតាមសាលារៀន។ ចំណែក កិច្ចសន្ទនាវិញ រដ្ឋាភិបាល ត្រូវបង្កើតគោលនយោបាយនិងកម្មវិធីគាំទ្រនានាដោយផ្តោតពីបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តនិងការរើសអើងជាដើម។
លទ្ធផលស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការយូនីសេហ្វដដែលនេះបង្ហាញថាក្មេងជំទង់លើសពីម្នាក់ក្នុងចំណោម៧នាក់ដែលមានអាយុចាប់ពី១០ឆ្នាំ ដល់១៩ឆ្នាំ នៅទូទាំងពិភពលោកកំពុងរស់នៅជាមួយបញ្ហាផ្លូវចិត្ត។ក្មេងជំទង់ប្រមាណជិត៥ម៉ឺននាក់ (៤៦ពាន់) បានស្លាប់ដោយសារការធ្វើអត្តឃាតជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ការចូលរួមចំណែកក្នុងសេដ្ឋកិច្ចដែលបាត់បង់ដោយសារបញ្ហាផ្លូវចិត្តបណ្តាលឲ្យយុវជនស្លាប់ឬមានពិការភាពត្រូវបានគេប៉ាន់ប្រមាណថាខាតបង់ទឹកប្រាក់ជិត៤ពាន់លានដុល្លារ (៣៩០ ពាន់លាន) ក្នុងមួយឆ្នាំ។ បន្ថែមពីនេះរបាយការណ៍ក៏បានរកឃើញថាថវិកាសម្រាប់ការថែទាំសុខភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលគឺមានប្រមាណ ២% ប៉ុណ្ណោះ សម្រាប់ចំណាយលើបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត។
អង្គការយូនីសេហ្វអំពាវនាវឲ្យមេដឹកនាំក្នុងពិភពលោកយកចិត្តទុកដាក់និងស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីផ្សព្វផ្សាយពីសុខុមាលភាពរបស់កុមារនិងផ្តល់កិច្ចគាំពារដល់ពួកគេដែលរងការប្រឈមយ៉ាងខ្លាំងទៅថ្ងៃអនាគត៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។