ជន​រង​គ្រោះ​ត្រូវ​គ្រាប់​កាំភ្លើង​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ នៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​ធ្ងន់ ដែល​មុខ​របួស​កាន់តែ​រលួយ

0:00 / 0:00

ជន​រង​គ្រោះ​ ត្រូវ​គ្រាប់​កាំភ្លើង ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​ជម្លោះ​ដីធ្លី នៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ កាល​ពី​ចុង​ខែ​មករា លោក ពៅ សារ័ត្ន ធ្លាក់​ខ្លួន​ឈឺ​កាន់​តែ​ធ្ងន់ធ្ងរ ខណៈ​មុខ​របួស​​រលួយ​កាន់​តែ​ធំ​ទៅ។ ម្ដាយ​ជន​រង​គ្រោះ ប្រាប់​ថា ​គាត់​ត្រូវ​បង្ខំ​ចិត្ត​យក​កូន ​ទៅ​ព្យាបាល​​ចាប់​សរសៃ​បែប​​បុរាណ​វិញ ព្រោះ​គ្មាន​ប្រាក់​បន្ត​ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ។ សង្គម​ស៊ីវិល​ថា តំណាង​អយ្យការ ត្រូវ​ស្រាវជ្រាវ​រក​ជន​ដៃដល់ ដើម្បី​ឲ្យ​ទទួល​ខុសត្រូវ​ព្រហ្មទណ្ឌ ថ្លៃ​ព្យាបាល និង​ជំងឺ​ចិត្ត​ជន​រង​គ្រោះ។

ម្ដាយ​របស់​ លោក ពៅ សារ័ត្ន គឺ​ អ្នកស្រី អន អៀន ប្រាប់​ថា លោកស្រី​បាន​យក​កូន​ប្រុស មក​ព្យាបាល​នៅ​កន្លែង​​គ្រូ​​ខ្មែរ​ចាប់​សរសៃ​មួយ​កន្លែង នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង ដោយ​សង្ឃឹម​ថា នឹង​ឆាប់​សះ​ស្បើយ​ ក្រោយ​ពេល​អស់​ប្រាក់​ ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ព្រះកុសុមៈ នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ។

លោកស្រី អន អៀន រៀបរាប់​​ថា លោកស្រី បាន​សុំ​គ្រូ​ពេទ្យ​ នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ព្រះកុសុមៈ (ពេទ្យ​លោក​សង្ឃ) យក​​កូន​ ចេញ​ពី​មន្ទីរ​ពេទ្យ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៨ កុម្ភៈ ​ហើយ​​យក​ទៅ​សម្រាក​នៅ​ផ្ទះ។ សម្រាក​នៅ​ផ្ទះ​បាន​​ជាង​មួយ​សប្ដាហ៍ មុខ​របួស​កាន់​តែ​ធ្ងន់ និង​ដំបៅ​​​ដែល​ត្រូវ​គ្រាប់​កាំភ្លើង​កាន់​តែ​រីក​មុខ ហើយ​​អ្នក​ភូមិ​បាន​ណែនាំ​ឲ្យ​យក​ជន​រង​គ្រោះ ​ទៅ​ព្យាបាល​នៅ​គ្រូ​​ចាប់​សរសៃ​​ នៅ​ខេត្ត​បាត់ដំបង។ លោកស្រី​ថា បច្ចុប្បន្ន​លោកស្រី​អស់​លទ្ធភាព​ សូម្បី​តែ​ប្រាក់​ព្យាបាល​គ្រូ​បុរាណ​ខ្មែរ បែប​ចាប់​សរសៃ៖ « យក​កូន​មក​កន្លែង​ព្យាបាល​សរសៃ​ខ្នង លោក​ពូ។ ឥឡូវ​លោកពូ អើយ ដំបៅ​ធំ​ណាស់។ ដំបៅ​កញ្ចូញ​គូទ ដែល​ប្រែ​មិន​នេះ​នោះ (​ ប្រែ​មិន​រួច ) ដំបៅ​ធំ ហើយ​ក្នុង​ខ្លួន​នៅ​ឈឺ​ដើម​ទ្រូង​នៅ​ឈើ។ ជើង ធ្វើ​ចលនា​ទៅ​វា​មាន​ខ្វើក​ខ្លះ​ហើយ លោកពូ។ ខ្វើកៗ យក​មក​ផ្ទះ​បាន​កន្លះ​ខែ បាន​យក​ចេញ​មក​ពេទ្យ​នៅ​អន្លង់វិល​ បាត់​ដំបង ពេទ្យ​សរសៃ​ឆ្អឹង​ខ្នង។ តែ​កូន​ខ្ញុំ ដំបៅ​កញ្ចូញ​គូទ​ធំ​ណាស់។ កូន​ផ្ងារ​មិន​បាន»

ម្ដាយ​ជន​​រងគ្រោះ​រំលឹក​ថា ពេល​ត្រូវ​របួស​ដំបូង លោកស្រី​ទទួល​បាន​ការ​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​ច្រើន ដើម្បី​យក​មក​ព្យាបាល លោក ពៅ សារ័ត្ន ក្នុង​នោះ ​អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ សង្គម​ស៊ីវិល និង​អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ម្នាក់ គឺ​លោក​ឧកញ៉ា ស៊ីវ គង់ទ្រីវ បាន​ឲ្យ​តំណាង​យក​លុយ​ទៅ​ឲ្យ​ដល់​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ព្រះកុសុមៈ ចំនួន ១.០០០ដុល្លារ។ ក្រោយ​មក​ថវិកា​​ទាំង​នោះ បាន​ចំណាយ​លើ​ថ្លៃ​ព្យាបាល​អស់​​ ហើយ​កាន់​តែ​លំបាក​ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត គឺ​លោកស្រី ត្រូវ​រ៉ាប់​រង​ការ​មើលថែ ប្រែ លើក​រំកិល​ លោក ពៅ សារ័ត្ន​ តែ​ម្នាក់​ឯង ទាំង​ការ​ស្លៀក​ពាក់ ហូបចុក ខ្វេះ​លាមក​ជា​ដើម។

លោក ពៅ សារ័ត្ន ជា​កម្មករ​សំណង់​ នៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ។ លោក ត្រូវ​ របួស​ ដោយ​គ្រាប់​កាំភ្លើង បាញ់​​​ចំ​ស្មា​ពី​ផ្នែក​ខាង​ក្រោយ​ បៀម​គ្រាប់​ជាប់​នឹង​ឆ្អឹង​ខ្នង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី២៤ ខែ​មករា ​​ក្នុង​​ព្រឹត្តិការណ៍​​អាជ្ញាធរ​ដឹក​នាំ​កង​កម្លាំង​យោធា កងរាជអាវុធហត្ថ និង​នគរបាល ប្រមាណ ៣០០នាក់ ចុះ​អនុវត្ត​សាលដីកា​របស់​តុលាការ​កំពូល ដោយ​ប្រើ​ហិង្សា​បាញ់​បង្ក្រាប​អ្នក​តវ៉ា​លើ​ដី​ជម្លោះ​មួយ​កន្លែង នៅ​ក្បែរ​វត្ត​អូរត្រេះ ភូមិ​គគីរ ឃុំ​បិតត្រាំង ស្រុក​ព្រៃនប់។

ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​​កាលណោះ ពលរដ្ឋ​​អះអាង​ថា ​លោក ពៅ សារ័ត្ន ​មិន​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ភ្លាមៗ ទេ ពេល​ត្រូវ​គ្រាប់​កាំភ្លើង​ ហើយ​ត្រូវ​ដេក​ស្ដូកស្ដឹង​​នៅ​លើ​ដី​ជា​ច្រើន​ម៉ោង។ ក្រោយ​មក នៅ​ពេល​បញ្ជូន​ដល់​មន្ទីរ​ពេទ្យ​បង្អែក​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ គ្រូ​ពេទ្យ​បាន​បញ្ជូន​បន្ត ​មក​មន្ទីរ​ពេទ្យ​​នៅ​ភ្នំពេញ ភ្លាមៗ។ ប៉ុន្តែ​មក​ដល់​ថ្ងៃ​ទី២៥ ខែ​មករា ទើប​លោក ពៅ សារ័ត្ន ត្រូវ​​​បាន​វះ​កាត់​យក​គ្រាប់​កាំភ្លើង​ចេញ។

ម្ដាយ​របស់​លោក ពៅ សារ័ត្ន លោកស្រី អន អៀន រំលឹក​ថា ពេល​កូន​ត្រូវ​​​របួស លោក​ស្រី​បាន​សុំ​មេ​ភូមិ​ឲ្យ​​ជួយ​ធ្វើ​ប័ណ្ណ​ក្រីក្រ និង​ទទួល​បាន​ប័ណ្ណ​ក្រីក្រ សម្រាប់​កាត់​បន្ថយ​ថ្លៃ​ព្យាបាល។ លោក ពៅ សារ័ត្ន មាន​បងប្អូន ប្រុស​ស្រី​ចំនួន ៤នាក់ សុទ្ធ​តែ​ជា​​កម្មករ​​សំណង់។ មុន​លោក ពៅ សារ័ត្ន ត្រូវ​របួស លោកស្រី អន អៀន រស់​នៅ​លើ​ដី​ជួល​មួយ​កន្លែង នៅ​ខេត្ត​កំពង់ចាម និង​ជួយ​មើល​ថែ​ចៅ ៤នាក់ ព្រោះ​ឪពុក​ម្ដាយ​ពួក​គេ​ត្រូវ​ទៅ​ធ្វើ​សំណង់។

អ្នកស្រី​រៀបរាប់​ថា មុន​​ធ្វើ​សំណង់​នៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ លោក ពៅ សារ័ត្ន ​​ធ្លាប់​ជា​កម្មករ​ នៅ​ប្រទេស​ថៃ។ ក្រោយ​មក​ លោក ​ជា​​អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល​ដាំ​ដំឡូង និង​ពោត។ ត​មក​ទៀត លោក ពៅ សារ័ត្ន បាន​ចំណាក​ស្រុក​កំណើត មក​​ធ្វើ​ការ​ងារ​សំណង់​ជាមួយ​សាច់​ញាតិ​​នៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ និង​រក​ចំណូល​បាន​ចន្លោះ​ពី​ ៣ ទៅ ៤ម៉ឺន​រៀល​ ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ។

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ អាដហុក លោក ស៊ឹង សែន​ករុណា សង្កេត​ឃើញ​ថា ករណី​​​អនុវត្ត​សាលក្រម​តុលាការ​កំពូល​ដោយ​ហិង្សា​បាញ់​បង្ក្រាប​និង​វាយ​ដំ​ពលរដ្ឋ នៅ​ភូមិ​គគីរ រដ្ឋាភិបាល​បាន​ដក​តំណែង​ និង​ដាក់​ពិន័យ​មន្ត្រី​រដ្ឋបាល (អភិបាល​រង​ខេត្ត) មន្ត្រី​យោធា និង​ប៉េអិម​រួច​ហើយ។ ប៉ុន្តែ​មិន​ទាន់​រក​ឃើញ ជន​ដៃ​ដល់ បាញ់​ លោក ពៅ សារ័ត្ន និង​មិន​ទាន់​ឃើញ សំណង​ផ្លូវ​​ច្បាប់ សម្រាប់​ជន​រង​គ្រោះ​នៅ​​ឡើយ។ តំណាង​សង្គម​ស៊ីវិល​រូប​នេះ​ថា ទោះ​គ្រួសារ​ជន​រងគ្រោះ​មិន​ទាន់​​ប្ដឹង​​ទារ​ជំងឺ​ចិត្ត (រដ្ឋប្បវេណី) តែ​តំណាង​អយ្យការ ​មាន​តួនាទី​ប្ដឹង​រក​ជន​ដៃ​ដល់ (ព្រហ្មទណ្ឌ) និង​ថ្លៃ​ព្យាបាល​ឲ្យ​ជន​រង​គ្រោះ៖ « ក្នុង​ករណី​នេះ​ យើង​ឃើញ​ ហើយ​យើង​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ ហាក់​ដូច​ជា​អាជ្ញាធរ​នៅ​ពេល​ចាត់​វិធាន​ការ អ្នក​ដែល​បាន​ចាប់​ខ្លួន ហើយ​អ្នក​មាន​ការ​ដក​តំណែង​មួយ​ចំនួន ហើយ​ហាក់​ដូច​​អត់​បាន​ធ្វើការ​ទៅ​តាម​នីតិវិធី ច្បាប់​ដើម្បី​ផ្ដន្ទាទោស ហើយ​នឹង​សង​ជំងឺ​ចិត្ត​ទៅ​លើ​ជន​រងគ្រោះ​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ការ​ផ្ដល់​កន្លងមក​គ្រាន់​ជា​ថវិកា សប្បុរស​ធម៌​មួយ​ ក្រៅពី​​ចំណាត់​ការ ឬ​ក៏​វិធានការ​រក​ខុស​ត្រូវ​តាម​នីតិវិធី​របស់​តុលាការ​នៅ​ឡើយ​ទេ»

ក្រោយ​ព្រឹត្តិការណ៍​អនុវត្ត​សាលក្រម​តុលាការ​កំពូល​ជាង ១ខែ គឺ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី១ មីនា មេ​ដឹក​នាំ​របប​ឯក​បក្ស ហ៊ុន សែន ស្នើសុំ​ព្រះមហាក្សត្រ​ ដក​តំណែង​អភិបាល​រង​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ​ ២នាក់​ចេញ និង​​ត្រូវ​បញ្ជូន​ទៅ​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ​ ដើម្បី​ស៊ើប​អង្កេត។ ចំណែក​មន្ត្រី​កង​រាជ​អាវុធ​ហត្ថ​ ៥​នាក់​ និង​យោធា​ម្នាក់ ត្រូវ​ដាក់​ពិន័យ​រដ្ឋបាល។ ក្នុង​នោះ មាន​កង​រាជ​អាវុធ​ហត្ថ​ម្នាក់ ឈ្មោះ សុខ ធារិទ្ធិ និង​យោធា​ម្នាក់​ឈ្មោះ ចាន់​ ម៉ៅ ត្រូវ​ផ្អាក​ពី​ការងារ និង​បញ្ជូន​ទៅ​តុលាការ។​​

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​តំណាង​អយ្យការ​អម​សាលា​ដំបូង​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ និង​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​​កង​កម្លាំង​ចុះ​អនុវត្ត​សាលដីកា​តុលាការ​កំពូល លោក ហួត វិចិត្រ ប្រាប់​អាស៊ី​សេរី​ថា សំណុំ​រឿង​នេះ មិន​មែន​លោក​ជា​អ្នក​កាន់ ដូច្នេះ​មិន​ដឹង​ករណី​នេះ​ទេ និង​ណែនាំ​ឲ្យ​​សួរ​ទៅ​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ផ្នែក​ជម្រះ​ក្ដី លោក យឹម ប៊ុណ្ណារ៉េត។ ចំណែក​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​សាលា​ដំបូង​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ លោក យឹម ប៊ុណ្ណារ៉េត មិន​ទទួល​ទូរស័ព្ទ។

ម្ដាយ​របស់​លោក ពៅ សារ័ត្ន អ្នកស្រី អន អៀន អំពាវនាវ​ឲ្យ​សាធារណៈ​ជន ជួយ​គ្រួសារ​អ្នកស្រី​ផង ព្រោះ​ សូម្បី​ថវិកា​ព្យាបាល​តាម​វិធី​ចាប់​សរសៃ​បែប​បុរាណ ក៏​អ្នកស្រី​គ្មាន​លទ្ធភាព​ដែរ។ លេខ​ទូរស័ព្ទ​របស់​ អ្នកស្រី អន អៀន ដែល​ត្រូវ​ជា​ម្ដាយ​របស់​ជន​រងគ្រោះ ពៅ សារ័ត្ន គឺ​លេខ (088 368 96 32)៕

កំណត់​ចំណាំ​ចំពោះ​អ្នក​បញ្ចូល​មតិ​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។