ក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយឈ្មោះ ស្ប៉ារូ ហគ ហ្វា អ៊ីស (SparrowHawk Far East) បានសាកល្បងប្រើឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាថ្មីសម្រាប់កំណត់ទីតាំងរណ្ដៅសាកសព ស្វែងរកអដ្ឋិធាតុជនរងគ្រោះនៅសម័យខ្មែរក្រហម។
ទីតាំងដែលត្រូវកំណត់យកមកធ្វើការសាកល្បងប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នោះ គឺនៅវិទ្យាល័យមេសាង ខេត្ដព្រៃវែង កាលពីចុងខែតុលាកន្លងទៅ។ ឧបករណ៍នេះនឹងអាចរកទិន្នន័យជនរងគ្រោះ ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមតាមរណ្ដៅផ្សេងៗ បានលឿន ដោយមិនចាំបាច់កកាយរកសាកសព។
នាយកមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារភូមិភាគបូព៌ា គម្រោងស្រាវជ្រាវ និងអប់រំអំពើប្រល័យពូជសាសន៍នៅកម្ពុជា លោក ផេង ពង្សរ៉ាស៊ី បានថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មាន អាអេហ្វប៉េ (AFP) ក្នុងអំឡុងពេលសាកល្បងឧបករណ៍សម្រាប់រុករករណ្តៅសាកសពនោះថា វាជាលើកទីមួយហើយ ដែលការស្រាវជ្រាវនេះ ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាទំនើបក្នុងការស្វែងរករណ្តៅសាកសព ជនរងគ្រោះដោយរបបខ្មែរក្រហម ហើយកុមារគួរតែបានដឹងពីប្រវត្ដិសាស្រ្ដថា តើមានអ្វីបានកើតឡើងនៅទីតាំងដែលពួកគេកំពុងរស់នៅ។
លោកបន្ថែមទៀតថា វាពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់ ដែលការរុករកនេះ ធ្វើឡើងដោយមិនចាំបាច់ជីកគាស់សាកសពជនរងគ្រោះទាំងនោះ ដែលលោកយល់ថា ធ្វើឲ្យរំខានដល់ដួងព្រលឹងជនរងគ្រោះទាំងនោះ៖ «ព្រលឹងអ្នកទាំងអស់នោះស្លាប់ទៅ មិនទទួលបាននូវភាពអយុត្តិធម៌ទៅហើយ អ៊ីចឹងបើយើងគាស់កកាយទៀតវារឹតតែបំផ្លាញវិញ្ញាណអ្នកទាំងអស់ហ្នឹង អ៊ីចឹងបានជាយើងថា ត្រឹមតែចង់ដឹងមើលថា នៅក្រោមរណ្ដៅហ្នឹង វាមានសាកសពប៉ុន្មាននាក់ប៉ុណ្ណោះ»។
ស្រាវជ្រាវនេះនឹងធ្វើនៅភូមិភាគបូព៌ាមុនគេ ដែលភូមិភាគនេះនៅសម័យខ្មែរក្រហម មានរណ្ដៅសាកសព ១២៤ទីតាំង ហើយរណ្ដៅ ២៧ត្រូវបានជីករួចរាល់។
នាយកមជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា លោក ឆាំង យុ ក៏បានប្រាប់សារព័ត៌មាន អា អេហ្វ ប៉េ ដែរថា ករណីឧក្រិដកម្មប្រល័យពូជសាសន៍នេះ មិនមែនបញ្ចប់តែក្នុងសាលាក្ដីនោះទេ។ លោកបន្តថា ដើម្បីឲ្យអនាគតប្រទេសកម្ពុជាកាន់តែប្រសើរឡើង គ្រប់គ្នាត្រូវតែយល់ដឹងអំពីបញ្ហានេះ ហើយយើងមិនត្រូវបញ្ឈប់ការស្វែងរកចម្លើយទាំងនោះទេ។
ឧបករណ៍ដែលគេយកមករុករកអដ្ឋិធាតុនេះឈ្មោះ អ៊ែលស៍ វែល រ៉ាដា ( Elsewhere RADA) ដែលគេធ្លាប់ប្រើក្នុងការជួយស្វែងរកតំបន់កប់សាកសព ក្នុងសង្គ្រាមស៊ីវិល នៅប្រទេសអេស្ប៉ាញ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៣៦ ដល់ឆ្នាំ១៩៣៩ ហើយនឹងការរុករកជនរងគ្រោះក្នុងជម្លោះនៅបូស្នៀ (Bosnia) ក្នុងទស្សវត្សរ៍ទី៩០៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។