ពលរដ្ឋនៅស្ទឹងត្រែងរិះគន់នគរបាលនិងអាជ្ញាធរថាមិនយកចិត្តទុកដាក់លើពាក្យបណ្ដឹងពួកគេ
2017.02.03
ពលរដ្ឋរស់នៅឃុំកោះស្នែង ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង រិះគន់មេប៉ុស្តិ៍កោះស្នែង និងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានថា មិនចាត់វិធានការច្បាប់ចំពោះជនល្មើសដែលប្រើអំពើហិង្សាលើស្ត្រី និងទារកអាយុ ៤ខែ។ អ្នកភូមិចោទប្រកាន់ថា អាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលហាក់មិនបានយកចិត្តទុកដាក់បម្រើសេវាសាធារណៈជូនពលរដ្ឋនោះទេ។ ចំណែកអាជ្ញាធរឃុំកោះស្នែង បដិសេធការចោទប្រកាន់នេះ។
ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិជាំធំ ឃុំកោះស្នែង ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង អាប់អន់ចិត្តនៅគ្រាដែលមេប៉ុស្តិ៍ឃុំកោះស្នែង និងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានហាក់ធ្វើមិនដឹងមិនឮក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមនៅមូលដ្ឋានពួកគេរស់នៅ។
ពលរដ្ឋរស់នៅឃុំកោះស្នែង លោកស្រី ស៊ិន សាវិន ចោទប្រកាន់ថា មេប៉ុស្តិ៍កោះស្នែង លោក ថៃ ណា និងមេឃុំកោះស្នែង លោក ដួង លៀន ហាក់កំពុងមើលរំលងបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌដែលកើតមាននៅមូលដ្ឋានពួកគេរស់នៅ។ លោកស្រីរំឭកថា កាលពីថ្ងៃទី២០ មករា កូនស្រីរបស់លោកស្រីឈ្មោះ មុន ចន្នី វ័យ ២៧ឆ្នាំ និងទារកអាយុជាង ៤ខែ ត្រូវបានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ជីង ម៉ុន ដាក់ថ្នាំបំពុលក្នុងពាងទឹកបណ្ដាលឲ្យសន្លប់បាត់ស្មារតី បែកពពុះមាត់របួសធ្ងន់ ហើយលោកស្រីបានប្ដឹងនគរបាលកោះស្នែងឲ្យអន្តរាគមន៍ បែរជាពុំមានដំណោះស្រាយ បណ្ដាលឲ្យជនល្មើសដែលត្រូវជាប្តីរបស់លោកស្រីរត់គេចខ្លួនបាត់។
លើសពីនេះ លោកស្រីបានប្ដឹងករណីនេះទៅមេឃុំកោះស្នែង ក៏ប៉ុន្តែមេឃុំរូបនោះបានផ្ទេរកាតព្វកិច្ចទៅមេប៉ុស្តិ៍៖ «ខ្ញុំតេតាមទូរស័ព្ទម្ដងហើយ សាមីខ្លួនខ្ញុំទៅបញ្ជាក់ម្ដង គេថាបើជនល្មើសនៅបានគេចេះដោះស្រាយឲ្យ បើជនល្មើសរួចគេមិនចេះដោះស្រាយឲ្យទេ។ ប៉ះពាល់ខ្លាំងដែរ ដូចថាប្រជាជនអត់មានកក់ក្ដៅលើថ្នាក់ដឹកនាំសោះ។ ធ្វើអ៊ីចឹងជនល្មើសដូចបានចិត្ត។ មិនដឹងថា ប្តីខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ មិនដឹងថា អារកខ្ញុំថ្មើរណា»។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងមេឃុំកោះស្នែង លោក ដួង លៀន និងមេប៉ុស្តិ៍ លោក ថៃ ណា ដើម្បីសុំការបំភ្លឺជុំវិញការចោទប្រកាន់នេះបានទេ នៅថ្ងៃទី២ ខែកុម្ភៈ ព្រោះទូរស័ព្ទមិនអាចទាក់ទងបាន។
ចំណែកជំនួយការរដ្ឋបាលឃុំកោះស្នែង លោក វាន់ សំផន បដិសេធការចោទប្រកាន់នេះ ដោយលើកហេតុផលថា អាជ្ញាធរឃុំតែងតែយកចិត្តទុកដាក់អន្តរាគមន៍ដោះស្រាយពាក្យបណ្ដឹងរបស់ពលរដ្ឋ ក៏ប៉ុន្តែសំណុំរឿងនេះ ជាបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ អាជ្ញាធរឃុំបានចាត់ឲ្យនគរបាលកោះស្នែង អនុវត្តច្បាប់។ លោកថា ប៉ុស្តិ៍នគរបាលកោះស្នែង បានចាត់វិធានការរឿងក្ដីនេះដែរ និងបានធ្វើរបាយការណ៍ទៅអធិការស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ដោះស្រាយបន្ត។
លោកកត់សម្គាល់ថា ជម្លោះក្នុងគ្រួសារនេះ តែងតែកើតមានជាហូរហែ និងមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញច្រើន ហើយកន្លងទៅអាជ្ញាធរឃុំតែងចុះសម្របសម្រួលជាហូរហែ៖ «អត់មានការពិតទេ ឯកសារអីបំពេញឲ្យគាត់គ្រប់រឿង ខាងប៉ូលិសបំពេញឲ្យគាត់ ហើយក្នុងគ្រួសារគាត់វាមិនចុះសម្រុងគ្នា»។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (ADHOC) លោក ហូ សំអុល ឲ្យដឹងថា គ្រួសារជនរងគ្រោះបានដាក់ពាក្យប្ដឹងរឿងនេះទៅសាលាដំបូងខេត្តស្ទឹងត្រែង។ លោកថា សមាគមអាដហុក ទទួលព័ត៌មានថា អាជ្ញាធរឃុំ និងនគរបាលមួយចំនួនអនុវត្តច្បាប់មានការរើសអើង និងបក្ខពួកនិយម ជាពិសេសមិនអើពើដោះស្រាយពាក្យបណ្ដឹងរបស់ពលរដ្ឋក្រីក្រ។
លោកពន្យល់ថា ប្រសិនបើមានបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌជាក់ស្ដែងកើតឡើង សមត្ថកិច្ចពាក់ព័ន្ធត្រូវតែអនុវត្តច្បាប់ ហើយជនប្រព្រឹត្តត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់ ដោយសមត្ថកិច្ចត្រូវបញ្ជូនសំណុំរឿងទៅតុលាការ អនុវត្តនីតិវិធី មិនត្រូវផ្អឹបទុកសំណុំរឿងនោះទេ។ លោកថា បើសមត្ថកិច្ចព្រងើយកន្តើយមិនដោះស្រាយពាក្យបណ្ដឹង នឹងនាំឲ្យពលរដ្ឋបាត់បង់ទំនុកចិត្ត និងបង្កឲ្យជនល្មើសមិនរាងចាល៖ «សេវាបម្រើសេវាសាធារណៈគឺអន់បំផុត ហើយបក្ខពួកនិយម ប្រកាន់និន្នាការគណបក្សនយោបាយ យើងឃើញថា ដូចជាមានការរើសអើងច្រើនទៅប្ដឹងដូចមិនមានការរវល់អីទេ»។
ក្រមព្រហ្មទណ្ឌថ្មី មាត្រា២១៧ ចែងថា អំពើហិង្សាប្រព្រឹត្តដោយចេតនាលើអ្នកដទៃ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ១ឆ្នាំ ទៅ ៣ឆ្នាំ និងពិន័យជាប្រាក់ ២លានរៀលដល់ ៦លានរៀល៕