«រាស្ត្រសូមលន់តួអង្វររដ្ឋា ដល់ព្រះបិតាមេត្តាជួយទប់អឺយ កុំឲ្យអឺយគេកាប់ ទុកធ្វើជាម្លប់ បើសិនគេឈប់ ខ្មែរបានថ្កើងថ្កាន» ៖ នេះគឺជាសំនៀងរបស់បុរសជនជាតិកួយ សម្ដែងពីការសោកស្ដាយចំពោះដីធ្លី និងសម្បត្តិធម្មជាតិដែលបាត់បង់។ ការស្ដាយស្រណោះនេះបានជំរុញឲ្យរូបគាត់ និងប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀត ដែលជាជនជាតិភាគតិចនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ក្លាយជាអ្នកនិពន្ធទំនុកច្រៀង និងជាអ្នកចម្រៀងដោយមិនដឹងខ្លួន។
លោក ខាន់ សាវឿន ជាជនជាតិកួយមកពីស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង បានថ្លែងថា លោកមានការឈឺចាប់ចំពោះការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើស្ទើរគ្មានសល់ ហើយលោកក៏បានតែងជាចម្រៀងមួយបទកាលពីឆ្នាំ២០០១ ដែលមានចំណងជើងថា "កូនសូមអង្វរព្រះបិតា" ៖ «ស្ដាយច្បោះស្រណោះដី ស្ដាយព្រៃជម្រកសត្វ ឥឡូវរត់បាត់អឺយ ទៅនៅអើយស្រុកគេ កាលពីដើមឡើយខ្មែរមិនខ្វះអឺយទេ តែកម្មវេរា ផ្លូវខូងរូងជាប្រឡាយ។ រាស្ត្រសូមលន់តួអង្វររដ្ឋា ដល់ព្រះបិតាមេត្តាជួយទប់អឺយ កុំឲ្យអឺយគេកាប់ ទុកធ្វើជាម្លប់ បើសិនគេឈប់ ខ្មែរបានថ្កើងថ្កាន»។
នារីជនជាតិព្នង អាយុ ២៥ឆ្នាំ មកពីឃុំប៊ូស្រា ស្រុកពេជ្រជ្រាដា ខេត្តមណ្ឌលគិរី គឺកញ្ញា ផាន ចាន់នី បានស្រដីថា នាងខកបំណងក្នុងការតវ៉ាអំពីបញ្ហាដីធ្លី និងព្រៃឈើ ហើយនាងក៏បានគិតឃើញទំនុកច្រៀងភ្លាមៗតែម្ដង ៖ «តេតាវេវចិ! ខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តទេ ថ្ងៃនេះខ្ញុំចង់ជួបសម្ដេច គេមិនឲ្យខ្ញុំជួប ខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្តទេ...»។
ក្រោយពេលច្រៀងចប់ កញ្ញា ផាន ចាន់នី បានពន្យល់ពីអត្ថន័យនៃបទចម្រៀងរបស់នាងយ៉ាងដូច្នេះ ៖ «ច្រៀងមិញ តាមការពិតខ្ញុំចង់យំហើយ ព្រោះបទហ្នឹងទៅ ម៉ូកយ៉ាំងម៉ូកយ៉ាំង មានន័យថា មិនសប្បាយចិត្តក្នុងខ្លួន។ ចិត្តយើងថា យើងចង់ជួបគេក៏មិនបានជួប ហាក់ដួចជាយើងហ្នឹងអត់មានតម្លៃសោះ! នៅមុខបញ្ហា យើងអ្នកមានបញ្ហាហ្នឹងចង់ជួបឪពុក ឲ្យឪពុកជួយក៏មិនបានទៅជួបអ៊ីចឹងណា៎! ដូចជាក្នុងអារម្មណ៍ហ្នឹង បើប្រៀបធៀបនឹងឪពុកម្ដាយនៅខាងក្រៅ ដូចថាឪពុកហ្នឹងមិនងាកមករកកូនសោះ! គាត់បង្កើតកូនបាន ហើយហាក់ដូចជាគាត់ហ្នឹងចោលកូនគាត់តែម្ដងអីចឹង ដូចចោលឈាមទាំងដុំអីចឹងណា៎!»។
ស្ត្រីជនជាតិកួយមកស្រុកជ័យសែន ខេត្តព្រះវិហារ អ្នកស្រី ភោគ ហុង បានឲ្យដឹងថា អ្នកស្រីបានដើរកាត់ព្រៃឡង់ និងបានឃើញការកាប់បំផ្លាញព្រៃធម្មជាតិដ៏ប្រណីតនៅទីនោះ។ អ្នកស្រីមានក្ដីស្រងោចចិត្ត ត្បិតឃើញគ្រោះមហន្តរាយនៃសម្បត្តិធម្មជាតិ ហើយអ្នកស្រីក៏បញ្ចេញការរំជួលចិត្តនោះតាមរយៈទំនុកច្រៀង ដែលអ្នកស្រីបានតាក់តែងឡើង ៖ «ប្រសិនអើយឱអស់ព្រៃ ប្រជាប្រុសស្រីអឺយវេទនាឱពេកពន់អឺយ ប្រសិនអើយឱអស់ព្រៃ ប្រជាប្រុសស្រីអឺយវេទនាឱពេកពន់អឺយ ជួបគ្រោះរាំងស្ងួត គ្រោះទឹកឱជំនន់ ជួបគ្រោះរាំងស្ងួត គ្រោះទឹកឱជំនន់ គ្រោះភ័យអាសន្ន តាមមកអឺយយាយីអឺយ។ ឱព្រួយអឺយឱសែនព្រួយ ផែនដីរញ្ជួយអឺយបាក់បែកឱទ្រព្យធនអឺយ ឱព្រួយអឺយឱសែនព្រួយ ផែនដីរញ្ជួយអឺយបាក់បែកឱទ្រព្យធនអឺយ ជួបគ្រោះរាំងស្ងួត គ្រោះទឹកឱជំនន់ ជួបគ្រោះរាំងស្ងួត គ្រោះទឹកឱជំនន់ គ្រោះភ័យអាសន្នមានគ្រប់អើយរូបកាយអឺយ»។
បុរសមកពីសហគមន៍ឃុំជីខលើ ស្រុកស្រែអំបិល ខេត្តកោះកុង លោក តេង កៅ បានសម្ដែងការឈឺចាប់តាមរយៈចម្រៀងមួយបទដែរ ដែលលោកបានតែងដោយខ្លួនឯងកាលពីឆ្នាំ២០០៦ ហើយលោកបានបញ្ជាក់បន្ថែមថា រូបលោកព្រមទាំងប្រជាពលរដ្ឋចំនួន ២៥២គ្រួសារក្នុងឃុំជីខលើ កំពុងមានទុក្ខលំបាក ដោយសារការវិនិយោគចម្ការអំពៅរបស់ក្រុមហ៊ុន Koh Kong Sugar Industry Company Limited ដែលធ្វើបានឲ្យប្រជាពលរដ្ឋបាត់បង់ដីស្រែចម្ការរបស់ពួកគាត់ ៖ «ជីវិតកសិករ ចិញ្ចឹមគោក្របីអឺយ តែជនចង្រៃគេបាញ់គេចាប់ គេជំរិតយកលុយ គេយកតាមចិត្ត នេះគឺរឿងពិតគ្មានបំផ្លើសឡើយ»។
ក្រៅពីការបង្ហាញនូវទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួនតាមរយៈបទចម្រៀង ប្រជាពលរដ្ឋដទៃទៀតក្នុងចំណោមអ្នកតវ៉ាប្រមាណ ២០០នាក់ ដែលបានអះអាងថា មកពីខេត្តក្រុង និងសហគមន៍ចំនួន ២៤ ក៏បានសម្ដែងតាមរយៈវិធីផ្សេងដែរ រួមទាំងញត្តិដែលមានស្នាមមេដៃប្រជាពលរដ្ឋជាង ៦ម៉ឺននាក់ គាំទ្រអនុសាសន៍របស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ស្ដីពីវិធានការបង្ក្រាបការបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិ ខណៈដែលពួកគាត់បានមកជួបជុំគ្នានៅសួនមុខវត្តបទុមវតី កាលពីថ្ងៃទី១៥ មិថុនា ក្នុងបំណងជួបផ្ទាល់ជាមួយលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី តែត្រូវបានរារាំងដោយកងកម្លាំងអាជ្ញាធរ៕