អ្នក​គីមី​ណែនាំ​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ទទួល​ទាន​ត្រីរ៉ស់​ឲ្យ​បាន​ច្រើន

កង្វះ​ខាត​ការ​យល់​ដឹង​ពី​គុណ​ប្រយោជន៍​នៃ​អាហារ វា​ជា​កត្តា​សំខាន់​នាំ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​សុខភាព។ បន្លែ​ផ្លែ​ឈើ​មួយ​ចំនួន​ដែល​មាន​តម្លៃ​ថ្លៃ​នោះ មិន​មែន​សុទ្ធតែ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​សុខភាព​ទេ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ជ្រើស​រើស​បន្លែ​ផ្លែ​ឈើ​ទាំង​នោះ​យក​ទៅ​ទទួល​ទាន​មិន​បាន​ត្រឹមត្រូវ។

0:00 / 0:00

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី២៩ និង ៣០ ខែ​សីហា កន្លង​ទៅ​ថ្មីៗ​នេះ ក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​គីមី​ប្រទេស​កម្ពុជា និង​ប្រទេស​ថៃ បាន​ប្រារព្ធ​បើក​សន្និសីទ​លើក​ទី៤ ស្ដីពី​គីមី និង​ជីវិត ដោយ​បាន​និយាយ​ឲ្យ​ដឹង​អំពី​ផល​វិបាក​នៃ​ជាតិ​ពុល​ក្នុង​ចំណី។

ការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​ក្រុម​និស្សិត​វ័យ​ក្មេង បង្ហាញ​ថា សារធាតុ​ពុល​មាន​នៅ​អង្ករ ស្រា​ស បន្លែ ផ្លែ​ឈើ ត្រី​សាច់ ប្រសិន​បើ​គេ​យក​របស់​ទាំង​នោះ​ទៅ​វិភាគ​ក្នុង​មន្ទីរ​ពិសោធន៍ ទើប​រក​ឃើញ។ ហេតុ​នេះ និស្សិត​គីមី​មួយ​ក្រុម​បាន​ណែនាំ​ដល់​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ អំពី​អាហារ​ដែល​គួរ​ទទួល​ទាន និង​មិន​គួរ​ទទួល​ទាន។

អ្នក​គីមី​វ័យ​ក្មេងៗ ណែនាំ​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ទទួល​ទាន​ត្រីរ៉ស់ ឲ្យ​បាន​ច្រើន ព្រោះ​វា​សម្បូរ​ជាតិ​ដែក ដើម្បី​ឲ្យ​ទារក​ក្នុង​ផ្ទៃ​បន្ថយ​ភាព​ស្លេកស្លាំង តែ​មិន​ត្រូវ​ទទួល​ទាន​បន្លែ​ទំពាំង​ច្រើន​ពេក​ទេ។

និស្សិត​ឆ្នាំ​ទី៤ ផ្នែក​គីមី​សាស្ត្រ កញ្ញា យូ អាលិចសង់ត្រេ បង្ហាញ​ពី​ផល​ប្រយោជន៍​នៃ​ត្រីរ៉ស់ មាន​សារធាតុ​ដែក​ក្នុង​អាហារ​សាច់​ត្រី នាំ​ឲ្យ​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ទទួល​ទាន​បាន​ច្រើន ធ្វើ​ឲ្យ​ទារក​នៅ​ក្នុង​ផ្ទៃ​បន្ថយ​ភាព​ស្លេកស្លាំង ហើយ​ម្តាយ​បន្ថយ​ការ​ចាញ់​កូន៖ «ប្រជាជន​ទាំងអស់ ជា​ពិសេស​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ ដើម្បី​ទទួល​បាន​ជាតិ​ដែក​គ្រប់គ្រាន់ បើ​សិន​ជា​គាត់​ទទួល​បាន​គ្រាប់​ថ្នាំ​ជាតិ​ដែក​ពី​ក្រសួង​សុខាភិបាល​ហើយ គាត់​គួរ​បរិភោគ​គ្រាប់​ថ្នាំ​ជាតិ​ដែក​ហ្នឹង​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​ចំនួន ដែល​ក្រសួង​សុខាភិបាល​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ។ មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ បើ​សិន​ជា​គាត់​ចង់​បាន​ជាតិ​ដែក​ឲ្យ​បាន​កាន់​តែ​ល្អ គាត់​អាច​ទទួល​ជាតិ​ដែក​តាម​រយៈ​ចំណី​អាហារ​ផ្សេងៗ ជា​ពិសេស គឺ​ត្រី​ហ្នឹង​តែ​ម្តង»

កញ្ញា​បន្ត​ថា ការ​រក​បរិមាណ អ៊ីយ៉ុង​ដែក ក្នុង​សាច់​ត្រី​ដែល​ប្រមូល​ពី​ត្រី​ធម្មជាតិ​ចំនួន​៤ នៅ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង ធៀប​នឹង​ត្រី​ដាក់​លក់​ក្នុង​ផ្សារ​កណ្ដាល និង​ត្រី​ចិញ្ចឹម​ក្នុង​បែរ នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ បាន​រក​ឃើញ​ថា ការ​ប្រៀបធៀប​ត្រី​ចិញ្ចឹម និង​ត្រី​ធម្មជាតិ គឺ​សារធាតុ​ដែក​មាន​ប្រហាក់ប្រហែល​គ្នា​នៅ​ក្នុង​សាច់​ត្រីរ៉ស់។ រោគ​សញ្ញា​កង្វះ​ជាតិ​ដែក​ចំពោះ​ស្ត្រី​ដែល​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ តែង​តែ​ធ្វើ​ឲ្យ​សុខភាព​ម្តាយ​ចុះ​ខ្សោយ បណ្ដាល​មក​ពី​ខ្វះ​ឈាម​ក្រហម ចង់​តែ​ក្អួត​ចង្អោរ បេះដូង​លោត​មិន​ប្រក្រតី ប្រព័ន្ធ​សរសៃ​ប្រសាទ​ថយ​ចុះ​ការ​ចងចាំ សរសៃ​ឈាម​ស្ទះ សាច់​ដុំ​ចុះ​ខ្សោយ ភ្នែក​ឡើង​លឿង​ជាដើម៖ «បើ​តាម​ការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​រក​ឃើញ​ថា ត្រី​ចង្វាមូល មាន​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​ជាតិ​ដែក​មាន​ចន្លោះ​ពី ១៥ ទៅ ២០,៣ មិល្លីក្រាម ក្នុង​១​គីឡូក្រាម។ ចំណែក​ឯ​ត្រីរ៉ស់ ខ្ញុំ​រក​ឃើញ​ចន្លោះ​ពី ១៥ ទៅ ១៩,៥ មិល្លីក្រាម ក្នុង​១​គីឡូក្រាម​ត្រី»

ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​បង្ហាញ​ថា នៅ​តំបន់​អាស៊ីអាគ្នេយ៍ មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី និង​កុមារ កើត​ជំងឺ​ខ្វះ​ជាតិ​ដែក​ជាច្រើន។ ការ​ស្រាវជ្រាវ រក​ឃើញ​ថា នៅ​ប្រទេស​ថៃ មាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្វះ​ជាតិ​ដែក​ចំនួន ២០% នៃ​ចំនួន​ប្រជាពលរដ្ឋ​ថៃ សរុប។ នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម មាន ៣២% ចំណែក​នៅ​កម្ពុជា មាន ៥៧%។ ក្នុង​ចំនួន​អ្នក​ខ្វះ​ជាតិ​ដែក​នោះ គឺ​មាន​កុមារ​អាយុ​ក្រោម ៥​ឆ្នាំ មាន​ចំនួន ៧៤% ឯ​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​មាន​ចំនួន ៧០%។ រីឯ​អាហារ​មាន​ជាតិ​ដែក​វិញ បើ​បន្លែ​មាន ២៣% តែ​បើ​ក្នុង​សាច់​ត្រី មាន ៧៧%។

កញ្ញា យូ អាលិចសង់ត្រេ ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​ដែក ក្នុង​ត្រីរ៉ស់ មាន​ទំហំ​ខុស​គ្នា​ទៅ​តាម​ទម្ងន់​របស់​ត្រី។ ប៉ុន្តែ វា​មាន​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​ខុស​គ្នា​នៅ​តំបន់​ត្រីរ៉ស់​នៅ​ដែរ ដូចជា​ត្រីរ៉ស់​យក​ពី​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង ជា​ត្រី​រស់​នៅ​ក្នុង​បឹង​ទន្លេសាប មាន​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​ខ្ពស់​ជាង ត្រីរ៉ស់​ចិញ្ចឹម​ដាក់​លក់​នៅ​ផ្សារ​កណ្ដាល៖ «ក្នុង​កំឡុង​គាត់​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ និង​ក្រោយ​សម្រាល គឺ​កង្វះ​ជាតិ​ដែក ហើយ​កង្វះ​ជាតិ​ដែក​នេះ គឺ​អាច​ប៉ះពាល់​ដល់​ខ្លួន​គាត់​ផ្ទាល់ នៅ​ពេល​សម្រាល និង​ប៉ះពាល់​ដល់​ទារក ដូច​ជា​អាច​កើត​មក​មិន​គ្រប់​ខែ ឬ​ក៏​មាន​ការ​បាត់​បង់​អវយវៈ​ណា​មួយ​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ការ​កង្វះ​ជាតិ​ដែក​នេះ​ផង​ដែរ។ ហើយ​ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀត បើ​យើង​ធ្វើ​ការ​ប្រៀបធៀប​រវាង​ប្រទេស​ជិត​ខាង​យើង ដូចជា​ប្រទេស​ថៃ និង​ប្រទេស​វៀតណាម យើង​ឃើញ​ថា ស្ត្រី​ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ខ្វះ​ជាតិ​ដែក គឺ​ប្រទេស​កម្ពុជា យើង មាន​រហូត​ដល់ ៥៧%។ ឯ​ប្រទេស​ថៃ មាន ៣២% និង​ប្រទេស​វៀតណាម មាន​តែ ២២% ប៉ុណ្ណោះ។ អីចឹង យើង​ឃើញ​ថា ទិន្នន័យ​នេះ​បាន​បង្ហាញ​ថា ប្រទេស​កម្ពុជា យើង គឺ​មាន​បញ្ហា​កង្វះ​ជាតិ​ដែក បណ្ដាល​ឲ្យ​កង្វះ​ឈាម​ក្រហម​លើ​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ គឺ​មាន​ការ​កើន​ឡើង។ ដូច្នេះ ការ​រក​បរិមាណ​អ៊ីយ៉ុង​ដែក​ក្នុង​ត្រី​ហ្នឹង យើង​អាច​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ឲ្យ​ប្រជាជន ជា​ពិសេស​ដល់​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ អាច​ទទួល​ទាន​ត្រី​ប្រភេទ​ហ្នឹង ដើម្បី​ទទួល​បាន​ជាតិ​ដែក​ពី​ត្រី​ហ្នឹង»

កញ្ញា​ឲ្យ​ដឹង​ថា ការ​ពិសោធន៍​រក​ឃើញ​ដែរ​ថា ត្រីរ៉ស់​មាន​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​ច្រើន​ជាង​ត្រី​ឆ្ដោ និង​ច្រើន​ជាង​ត្រីក្រាញ់ ត្រី​ឆ្ពិន និង​ត្រី​អណ្ដែង៖ «ខ្ញុំ​បាន​រក​ត្រី​ធម្មជាតិ និង​ត្រី​ចិញ្ចឹម។ អីចឹង ខ្ញុំ​ឃើញ​ត្រី​ចិញ្ចឹម​ក្នុង​ត្រីរ៉ស់ ក៏​មាន​បរិមាណ​អ៊ីយ៉ុង​ដែក​ខ្ពស់​ដែរ។ ឯ​ត្រីរ៉ស់​ទន្លេ​យើង​ក៏​មាន​បរិមាណ​អ៊ីយ៉ុង​ខ្ពស់​ដូច​គ្នា»

ភាគ​រយ​នៃ​ការ​ទទួល​ទាន​ជាតិ​ដែក​ពី​សាច់​ត្រី ធៀប​នឹង​គ្រាប់​ថ្នាំ​ជាតិ​ដែក យោង​តាម​ការ​សិក្សា​នៅ​ឆ្នាំ​២០១០ ដោយ​អង្គការ​ស្បៀង​អាហារ និង​កសិកម្ម​របស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ ហ្វាវ (FAO) បង្ហាញ​ថា ពលរដ្ឋ​កម្ពុជា ម្នាក់ បរិភោគ​ត្រី​ជា​មធ្យម ៦៧​គីឡូក្រាម ក្នុង​១​ឆ្នាំ។ ចំណែក​ក្រសួង​សុខាភិបាល បាន​ផ្តល់​គ្រាប់​ថ្នាំ​ជាតិ​ដែក​ដល់​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ​ចំនួន ១៣២​គ្រាប់ ក្នុង​អំឡុង​ពេល​មាន​ផ្ទៃ​ពោះ និង​ក្រោយ​សម្រាល ដែល​បរិមាណ​ជាតិ​ដែក​ក្នុង​១​គ្រាប់ មាន​ចំនួន ៣៥​មិល្លីក្រាម។

និស្សិត​បញ្ចប់​ឆ្នាំ​ទី៤ ផ្នែក​គីមី នៃ​សកលវិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ កញ្ញា ទិត សាន់ឌី ថ្លែង​ថា ការ​សិក្សា​អំពី​វត្តមាន និង​បរិមាណ​នៃ​សារធាតុ​ពុល​អ៊ីយ៉ុង​សានួ (រសជាតិ​ហាង​នៃ​ទំពាំង) នៅ​ក្នុង​បន្លែ​ទំពាំង​ឫស្សី​តឿ ដែល​ដុះ​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កណ្ដាល និង​ខេត្ត​កំពង់ចាម បាន​រក​ឃើញ​ថា សារធាតុ​ពុល​អ៊ីយ៉ុង​សានួ​នៅ​ក្នុង​បន្លែ​ទំពាំង នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​បរិភោគ​បន្លែ​ទំពាំង​នោះ​ច្រើន អាច​ស្លាប់​បាន៖ «ជា​ទូទៅ ទំពាំង​ទាំងអស់ គឺ​សុទ្ធតែ​មាន​វត្តមាន​នូវ​សារធាតុ​ពុល​នេះ​ទាំងអស់ បាន​ន័យ​ថា អ្នក​ខ្លះ​គាត់​មាន​បញ្ហា​ពុល​ទំពាំង ដោយសារ​អី​នៅ​ក្នុង​ទំពាំង​ហ្នឹង អាច​មាន​នៅ​សល់​សារធាតុ​អ៊ីយ៉ុង​សានួ នោះ​វា​ច្រើន អីចឹង​នៅ​ពេល​ដែល​សារធាតុ​អ៊ីយ៉ុង​សានួ ចូល​ទៅ​ក្នុង​ខ្លួន វា​អាច​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា​កើត​ឡើង​ភ្លាម ពេល​គាត់​ពុល ដូចជា​ក្អួត​ចង្អោរ ឬ​ក៏​ប្រព័ន្ធ​ឈាម​របស់​គាត់​ហ្នឹង ចាប់​ផ្ដើម​ដំណើរ​ការ​អត់​ល្អ»

កញ្ញា​បន្ត​ថា អ្នក​ដែល​ទទួល​ទាន​បន្លែ​ទំពាំង ចំអិន​មិន​ត្រឹមត្រូវ អាច​ពុល​លឿន ដោយសារ​តែ​បរិមាណ​នៃ​សារធាតុ​ពុល​អ៊ីយ៉ុង​សានួ បន្សល់​ច្រើន​ក្នុង​ផ្នែក​ខ្ចី​នៃ​ទំពាំង​ដែល​ទើប​កាច់។ ប៉ុន្តែ មើម​ទំពាំង​ដែល​កាច់​មក​ទុក​ក្នុង​រយៈពេល ១០​ថ្ងៃ ទៅ ១៥​ថ្ងៃ សារធាតុ​ពុល​នៃ​អ៊ីយ៉ុង​សានួ បាន​ថយ​ឥទ្ធិពល​នៃ​ការ​ពុល​របស់​វា​ដែរ។ ទន្ទឹម​នោះ ការ​លាង​ច្របាច់​ទំពាំង​ហាន់​រួច​ជាមួយ​នឹង​អង្ករ ការ​ហាន់​ឲ្យ​ល្អិត ការ​បុក​កម្ទេច ការ​ស្រុស​ទំពាំង ការ​ស្ងោរ​រម្ងាស់​ដោយ​ចាក់​ទឹក​វា​ចេញ ហើយ​ហាល​សម្ងួត​វា​ជាដើម ក៏​ជួយ​បន្ថយ​សារធាតុ​ពុល​នៃ​អ៊ីយ៉ុង​សានួ ដែរ។

កញ្ញា​ឲ្យ​ដឹង​ថា បន្លែ​ទំពាំង​ដែល​សម្បូរ​សារធាតុ​ពុល​នៃ​អ៊ីយ៉ុង​សានួ គឺ​នៅ​ខាង​ចុង​នៃ​មើម​ទំពាំង។ ចំណែក​ផ្នែក​កណ្ដាល​មើម និង​គល់​ទំពាំង​មាន​អ៊ីយ៉ុង​សានួ តិច​ជាង​នៅ​ផ្នែក​ខ្ចី​នៃ​មើម​ទំពាំង​នោះ៖ «ជួន​កាល​ក្នុង​ការ​ចំអិន​ហ្នឹង គាត់​មាន​វិធីសាស្ត្រ​ក្នុង​ការ​លាង​សម្អាត ការ​លាង​ទឹក​ទទេ ការ​លាង​៣​ដង ៤​ដង​ឬ​ក៏ ៥​ដង​នោះ​ទៅ វា​អាច​កាត់​បន្ថយ​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​សានួ បាន​ច្រើន ហើយ​ធម្មតា គាត់​លាង​ហើយ គាត់​មិន​មែន​យក​ទៅ​ហូប​ភ្លាមៗ​ទៀត លាង​ហើយ​គាត់​យក​ទៅ​ចំអិន​ទៀត។អីចឹង អា​ការ​ចំអិន​របស់​គាត់​ហ្នឹង​ហើយ ក៏​អាច​កាត់​បន្ថយ​កំហាប់​ហ្នឹង​បាន​នៅ​សល់ អាច​នៅ​កម្រិត​សូន្យ។ សម្រាប់​ការ​រក្សា​ទុក​ទំពាំង​តាម​ថ្ងៃ យើង​ឃើញ​ថា ទុក​តែ ៦​ថ្ងៃ ទំពាំង​របស់​យើង​វា​នឹង​ថយ​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​សានួ ដែរ។ នៅ​ផ្នែក​ចុង វា​សម្បូរ​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​សានួ ខ្ពស់ ព្រោះ​វា​ជា​ផ្នែក​ខ្ចី។ អីចឹង កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​សានួ របស់​វា​ថយ​ចុះ​ប្រមាណ​ជា​បើ​ផ្នែក​គល់​វា​ថយ​ចុះ ២​ដង ហើយ​សម្រាប់​កំពូល​ផ្នែក​ចុង និង​ផ្នែក​កណ្ដាល​វិញ ការ​ថយ​ចុះ​របស់​វា គឺ​ប្រមាណ​តែ​ជិត ២​ដង​អីចឹង​ទេ។ ប៉ុន្តែ គ្រាន់​ថា ការ​ថយ​ចុះ​ហ្នឹង វា​មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​កំហាប់​អ៊ីយ៉ុង​សានួ របស់​យើង​ហ្នឹង ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​កម្រិត​ដែល​មាន​សុវត្ថិភាព»

ការ​កំណត់​ជាតិ​ពុល​ស្លាប់​នៃ​អ៊ីយ៉ុង​សានួរ របស់​អង្គការ​សុខភាព​ពិភពលោក (WHO) គឺ​ចន្លោះ​ពី ០,៥ ទៅ ៣,៥ មិល្លីក្រាម​នៃ​ទម្ងន់​ខ្លួន៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។