មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សបានហៅថា ការឃុំខ្លួនសកម្មជនសិទ្ធិមនុស្ស និងកម្មករប្រមាណជាង ២០នាក់នោះ ស្ថិតក្នុងភាពអាថ៌កំបាំង រំលោភសិទ្ធិមនុស្ស និងខុសនីតិវិធី។
ក្នុងចំណោមមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្ស និងកម្មករទាំងនោះមាន លោក វន់ ពៅ ជាប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យឯករាជ្យ និងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធមួយរូបផង ដែលត្រូវចាប់ខ្លួនក្នុងព្រឹត្តិការណ៍កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ បង្ក្រាបបាតុកម្មរបស់កម្មករដែលចេញធ្វើបាតុកម្មនៅតំបន់សេដ្ឋកិច្ចពិសេស ក្នុងសង្កាត់កំបូល ខណ្ឌពោធិ៍សែនជ័យ កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២ មករា និងនៅសួនកាណាឌីយ៉ា តាមបណ្តោយផ្លូវវ៉េងស្រេង សង្កាត់ចោមចៅ កាលពីថ្ងៃទី៣ មករា ដើម្បីតវ៉ាទាមទារដំឡើងប្រាក់ខែ ១៦០ដុល្លារ។
មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៃអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ (Licadho) លោក អំ សំអាត មានប្រសាសន៍ថា រហូតមកដល់ពេលនេះមានរយៈពេលពេញមួយសប្ដាហ៍ ហើយក្រុមគ្រួសារ និងមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្ស ពុំទាន់ដឹងព័ត៌មានច្បាស់លាស់អំពីទីតាំងឃុំខ្លួននោះទេ ដោយខ្លះថាកំពុងឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ ខ្លះទៀតថាឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារនៅខេត្តកំពង់ចាម ប៉ុន្តែពុំទាន់មានការបញ្ជាក់ពីមន្ត្រីពន្ធនាគារថាជាការពិត ឬយ៉ាងណានោះទេ៖ «យើងឃើញអ្នកពន្ធនាគារនៅហ្នឹងទូរស័ព្ទមក ហើយក្រុមគ្រួសារគាត់ក៏ទទួលបានព័ត៌មានផ្សេងៗមក ប៉ុន្តែពុំទាន់មានអ្នកណាមួយបានជួបពួកគាត់នៅឡើយ។ សូម្បីតែមេធាវីក៏នៅដែរ បាទ! មេធាវីក៏នៅដែរ ព្រោះមេធាវីបានជួបតុលាការ ជួបអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារ ប៉ុន្តែនៅតែមិនបង្ហាញកន្លែងឃុំខ្លួនរបស់អ្នកទាំងអស់នោះនៅឡើយបាទ»។
លោកបន្តថា នៅក្នុងដីកាឃុំខ្លួនរបស់ចៅក្រម មានលក្ខណៈចម្លែកពីដីកាឃុំខ្លួននៃជនជាប់ចោទដទៃទៀត៖ «ពីព្រោះនៅក្នុងដីកាឃុំខ្លួន គឺសម្រេចឲ្យឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារនៃអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារ អ៊ីចឹងមិនដឹងជាពន្ធនាគារណាមួយទេ ពីព្រោះពន្ធនាគារនៃអគ្គនាយកដ្ឋាននេះវាមានច្រើនណាស់ អានេះហើយដែលជាអាថ៌កំបាំងមួយដែលខុសពីរឿងដទៃ គេចេញមកបើឃុំនៅពន្ធនាគារណាមួយ គេដាក់ចំឈ្មោះតែម្តង ប៉ុន្តែអ្នកទាំង ២៣នាក់នេះគេអត់ដាក់ចំឈ្មោះទេ គឺដាក់ឲ្យឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារនៃអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារ អ៊ីចឹងគេអាចឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារណាមួយក៏បានដែរ នេះជាអាថ៌កំបាំងបំផុតសម្រាប់អ្នកទាំង ២៣នាក់នោះ»។
ចំណែកគ្រួសារ លោក វន់ ពៅ និងគ្រួសារកម្មករដទៃទៀតក៏ពុំទាន់ដឹងច្បាស់នូវកន្លែងឃុំខ្លួនដូចគ្នាដែរ។ ភរិយា លោក វន់ ពៅ គឺលោកស្រី ប្រាក់ សុវណ្ណារី មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃអង្គារ ទី០៧ មករា ថា លោកស្រីផ្ទាល់រហូតមកដល់ពេលនេះក៏ពុំទាន់ដឹងថា ប្ដីគាត់ត្រូវឃុំខ្លួននៅទីណា និងមានស្ថានភាពរស់នៅយ៉ាងណានោះទេ៖ «មកដល់ពេលនេះ ខ្ញុំបានឮដូចគ្នាពីអ្នកស្គាល់យើងពីអ្នកអាណិតស្រឡាញ់យើង ដែលអាណិតស្វាមីខ្ញុំគេបានប្រាប់ថាម្តងថា នៅពោធិ៍សាត់ ទៅម្តងថានៅកំពង់ចាម ស្រែខ្លុង អីអ៊ីចឹងទៅ ប៉ុន្តែវាមិនទាន់ពិតប្រាកដទេ ដោយសារខាងប្ដីខ្ញុំមានមេធាវី ដល់ពេលអ៊ីចឹង កាតព្វកិច្ចរបស់មេធាវីគាត់អាចដឹងថាកូនក្តីខ្លួនឯងនៅទីណាពិតប្រាកដ តែមកដល់ពេលនេះ មេធាវីគាត់នៅតែបដិសេធជាមួយយើងថា ខាងព្រះរាជអាជ្ញាគេមិនបញ្ជាក់ប្រាប់យើងថាមកដល់ពេលនេះគាត់នៅណា»។
អ្នកស្រីបានថ្លែងពីការឈឺចាប់ដែលក្រុមកម្លាំងប្រដាប់អាវុធនៃកងទាហានឆត្រយោង៩១១ បានចាប់ប្ដីគាត់ និងវាយដំធ្វើទារុណកម្មដូចសត្វធាតុ៖ «គាត់វ៉ៃបងពៅយ៉ាងសាហាវបំផុត នៅពេលគាត់មិនបានតដៃអ្វីទាំងអស់ នៅពេលដែលគេចាប់គាត់ គឺគាត់បានបោះដៃទៅខាងក្រោយ ហើយតែបែរជាទាញគាត់មកវ៉ៃគាត់ពីរបីដំបង ខ្ញុំឃើញច្បាស់ គឺបំពង់ទីប ហើយនៅពេលដែលវ៉ៃគាត់សន្លប់នៅនឹងដីហើយ បានទាញជើងគាត់បញ្ច្រាសចូលទៅខាងក្នុងរោងចក្រតែម្តង ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំបានជួបនៅតុលាការ ខ្ញុំបានសួរគាត់បន្ត គាត់ថានៅពេលដែលគាត់ភ្ញាក់ដឹងខ្លួន ហើយគេបានទាត់គាត់បន្ថែមទៀត។ អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញហ្នឹង ក្បាលរបស់គាត់ខាងក្រោយហ្នឹងបានបែកដេរ ៩ថ្នេរ ហើយខ្លួនប្រាណរបស់គាត់ត្រូវបានគេទាត់សុសសាច់ ហើយអ្វីដែលសាហាវបំផុតនោះ គឺគេទាត់ចំកន្លែងដែលគាត់ទើបតែវះ ហើយខ្ញុំបានសួរគាត់ គាត់ថាពិបាកក្នុងការដើរសូម្បីតែការអង្គុយ ការដេក គឺគាត់ពិបាកទាំងអស់ ដោយគេទាត់ចំកន្លែងដែលគាត់ទើបតែវះ»។
លោកស្រីបញ្ជាក់ថា មុនពេលចាប់ខ្លួន លោក វន់ ពៅ មានជំងឺប្រចាំកាយធ្ងន់ធ្ងរ និងត្រូវលេបថ្នាំជាប្រចាំ ដោយសារគាត់មានជំងឺមហារីកដុំសាច់នៅក្រលៀន ដែលទើបវះកាត់ហើយ និងរោគពោះវៀន ក្រពះ គឺមានពងបែកនៅក្នុងនោះ ហើយត្រូវលេបថ្នាំព្យាបាលរាល់ថ្ងៃ។ លោកស្រីបន្តថា ដោយសារភាពជំងឺបែបនេះហើយ ទើបគាត់ស្នើសុំឲ្យមន្ត្រីពន្ធនាគារ ឬរដ្ឋាភិបាលបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ថា ប្ដីគាត់នៅទីណាពិតប្រាកដ សុំឲ្យមានសេវាពេទ្យព្យាបាល និងសុំឲ្យមានមេធាវីចូលជួបការពារគាត់តាមផ្លូវច្បាប់។
ចំណែកគ្រួសារ លោក ថេង សារវឿន ដែលជាមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលម្នាក់ទៀត ក៏កំពុងមានក្តីបារម្ភដូចគ្នានេះដែរ៖ «ឥឡូវសំខាន់ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ដឹងថា គាត់នៅកន្លែងណា មានពេទ្យមើលគាត់អត់? ហើយណាមួយមិនដឹងថាគាត់មានអីផ្លាស់ប្ដូរអត់ព្រោះអីខោអាវរបស់ពួកគាត់តាំងពីថ្ងៃចាប់រហូតមកដល់ឥឡូវហ្នឹង មានតែមួយកំប្លេហ្នឹងគត់ មិនដឹងថាគេឲ្យសម្ភារៈគាត់ប្រើអត់ទេ ហើយណាមួយបាយទឹកគាត់ហូបអត់សូវបានទេ គាត់រលាក់បំពង់ក គាត់ញ៉ាំបានតែរបស់ទន់ៗទេ»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរី បានព្យាយាមទាក់ទងទៅមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៃអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារនៅថ្ងៃអង្គារ ទី៧ មករា ដើម្បីសុំការបញ្ជាក់ថា កម្មករ និងមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលសរុបប្រមាណជាង ២០នាក់នោះ កំពុងឃុំខ្លួននៅទីណាខ្លះ និងមានសុខទុក្ខយ៉ាងណា ប៉ុន្តែមន្ត្រីទាំងនោះធ្វើអត្ថាធិប្បាយបញ្ជាក់ថាយ៉ាងណាទេ។
មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្ស លោក អំ សំអាត មានប្រសាសន៍ថា ការឃុំខ្លួនជនសង្ស័យអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃបែបនេះ ដោយមិនឲ្យដំណឹងមកក្រុមគ្រួសារចូលជួប និងមិនមានសេវាមេធាវីដើម្បីប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់នោះ ជាការរំលោភសិទ្ធិធ្ងន់ធ្ងរលើក្រុមគ្រួសារ និងជនជាប់ចោទ។ ម្យ៉ាងទៀត ការលាក់បាំងកន្លែងឃុំឃាំងនោះទៀត ជាប្រការមួយខុសច្បាប់។
ចំពោះការបិទបាំងទីកន្លែងឃុំខ្លួននេះ បើសិនជាមានបញ្ហាអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះជនសង្ស័យ រដ្ឋាភិបាល និងតុលាការ ត្រូវទទួលខុសត្រូវ ហើយករណីបែបនេះបានធ្វើឲ្យមតិជាតិ និងអន្តរជាតិរិះគន់ថាតុលាការមិនឯករាជ្យទេ៖ «រឿងដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការបង្ក្រាបដោយក្រុមសមត្ថកិច្ច យើងចាប់យើងអី ហេតុអីក៏មិនប្រាប់គេថាឃុំនៅឯណា? អាហ្នឹងដោយសារអី ដោយសារគេមើលឃើញធ្វើឲ្យគេយល់ថា តុលាការ គឺស្ថិតនៅក្រោមអ្នកនយោបាយនៃអាជ្ញាធរ បាទ! អាហ្នឹងវាបង្ហាញនូវភាពមិនឯករាជ្យអ៊ីចឹង»។
ប្រធានអង្គការនៃក្រុមអ្នកច្បាប់ការពារសិទ្ធិកម្ពុជា លោក សុក សំអឿន បានពន្យល់តាមផ្លូវច្បាប់ថា ការឃុំខ្លួនជនជាប់ចោទមិនឲ្យជួបអ្នកណាម្នាក់នោះ គឺមានរយៈពេលតែ ២៤ម៉ោងទេ៖ «តែក្រោយ ២៤ម៉ោង គឺមានសិទ្ធិជួប ហើយបើយើងបិទមិនឲ្យជួបអ៊ីចឹង មានន័យថា រំលោភសិទ្ធិ រំលោភក្រមនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌខ្លួនឯង»។
ទោះយ៉ាងណាក្តី មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សបានឲ្យដឹងថា នៅថ្ងៃពុធ ទី០៨ មករា មន្ត្រីនៃឧត្ដមស្នងការអង្គការសហប្រជាជាតិ ទទួលបន្ទុកសិទ្ធិមនុស្សប្រចាំនៅកម្ពុជា រួមជាមួយអង្គការសិទ្ធិមនុស្សក្នុងស្រុកមួយចំនួនទៀត នឹងធ្វើដំណើរទៅកាន់ពន្ធនាគារមួយចំនួន ដែលគេសង្ស័យថាមានឃុំខ្លួនជនសង្ស័យនៅទីនោះ ដើម្បីសុំជួបប្រាស្រ័យទាក់ទង និងពិនិត្យស្ថានភាពជនសង្ស័យទាំងនោះ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។