ក្រុមអ្នកកាសែតរិះគន់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានថា មាត្រាមួយចំនួននៅមានបញ្ហាច្រើនដែលនឹងរាំងស្ទះដល់សិទ្ធិនៃការទទួលបានព័ត៌មាន។
ការរិះគន់នេះ កើតឡើងបន្ទាប់ពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ដែលរៀបរៀងដោយក្រសួងព័ត៌មាន ត្រូវបានលេចចេញជារូបរាង និងកំពុងដាក់អោយគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធប្រឹក្សាយោបល់គ្នា។ តែទោះយ៉ាងណា ក្រុមការងារបច្ចេកទេសតាក់តែងសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ អះអាងថា ក្រសួងព័ត៌មាននឹងទទួលយកមតិរិះគន់នេះ ដើម្បីកែលម្អខ្លឹមសារនៅក្នុងសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះបន្ថែមទៀត។
មានមាត្រាមួយចំនួននៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន ត្រូវបានតំណាងអ្នកសារព័ត៌មាន និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួនរកឃើញថា នៅមានបញ្ហាខុសឆ្គងច្រើន។ បញ្ហាទាំងនោះ គឺសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះហាក់មិនបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលក្នុងការទទួលបានព័ត៌មានពីស្ថាប័នសាធារណៈទាំងថ្នាក់ជាតិ និងថ្នាក់ក្រោមជាតិនៅទូទាំងប្រទេសនោះទេ។
ការរិះគន់ និងជជែកគ្នាយ៉ាងផុសផុលអំពីសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ធ្វើឡើងនៅក្នុងវេទិកាពិភាក្សាមួយស្ដីពី «សារព័ត៌មាន និងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិនៃការទទួលបានព័ត៌មាន'' នាសណ្ឋាគារកាំបូឌីយ៉ាណា ក្រុងភ្នំពេញ នៅថ្ងៃ៤ ឧសភា ស្ថិតក្នុងឱកាសអបអរសាទរទិវាសេរីភាពសារព័ត៌មានពិភពលោក។
នៅក្នុងជំពូកទី១ មាត្រាទី៣ នៃសេចក្ដីព្រាងបានចែងថា ច្បាប់នេះមានវិសាលភាពអនុវត្តចំពោះព័ត៌មានគ្រប់ប្រភេទ ដែលត្រូវផ្តល់ដោយស្ថាប័នសាធារណៈទាំងថ្នាក់ជាតិ និងថ្នាក់ក្រោមជាតិនៅទូទាំងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា លើកលែងតែព័ត៌មានសម្ងាត់មួយចំនួនឋិតនៅក្នុងបញ្ញត្តិហាមឃាត់។ រីឯនៅជំពូកទី២ មាត្រាទី៧ ក៏បានចែងថា គ្រប់ស្ថាប័នសាធារណៈ ត្រូវបង្កលក្ខណៈងាយស្រួល ព្រមទាំងបើកទូលាយក្នុងការផ្តល់ព័ត៌មានគ្រប់ប្រភេទដល់សាធារណៈ តាមការស្នើសុំដោយគ្មានការរើសអើង ប៉ុន្តែនៅឃ្លាចុងក្រោយសរសេរថា លើកលែងតែព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលឋិតនៅក្នុងបញ្ញត្តិហាមឃាត់។
វាគ្មិនចូលរួមក្នុងវេទិកានេះ លោក កៃ គឹមសុង ជានិពន្ធនាយកកាសែតភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ បានរិះគន់ថា មាត្រាមួយចំនួននៃសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ នឹងផ្ដល់បញ្ហាលំបាកដល់ការទទួលបានព័ត៌មានសម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន និងសាធារណជន៖ «ខ្ញុំឃើញថា ៩មាត្រានេះ គឺមានកំហុសមួយចំនួនទៅហើយ ចុះទម្រាំតែមាត្រាច្រើនទៀត? ដូច្នេះក្នុងនាមជាអ្នកកាសែត ខ្ញុំឃើញថា ច្បាប់នេះនឹងមានបញ្ហា ហើយដើម្បីអោយច្បាប់នេះល្អ អ្នកសារព័ត៌មានទាំងឡាយគួរតែត្រូវអនុញ្ញាតអោយចូលរួមផ្ដល់មតិយោបល់។ យើងឃើញថា ពាក្យថា ព័ត៌មានសម្ងាត់ អោយនិយមន័យអត់ច្បាស់។ ស្អីទៅជាព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលរដ្ឋាភិបាលត្រូវលាក់ ហើយត្រូវច្បាប់នេះត្រូវហាមឃាត់នោះ?»។
រហូតមកដល់ពេលនេះ ក្រសួងព័ត៌មាន បានរៀបចំសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ បានចំនួន ៩ជំពូក និង ៣៤មាត្រា ហើយកំពុងដាក់អោយមានពិភាក្សា ដោយមានការចូលរួមពីតំណាងអ្នកសារព័ត៌មាន អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងក្រុមបច្ចេកទេសដែលមានអង្គការយូណេស្កូ (UNESCO) ជាដើម។
នាយកវិទ្យាស្ថានតស៊ូមតិ និងគោលនយោបាយ លោក ណែប ស៊ីនថៃ បានស្នើអោយក្រុមការងារបច្ចេកទេសតាក់តែងសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ លុបចោលមាត្រាមួយចំនួនចេញ៖ «មាត្រាទាំង ៩ នៅក្នុងជំពូក១ និងជំពូក២ គឺសុំលុបចោល ជាពិសេស ជំពូកទី២ មាត្រាទី៧ ទី៨ និងទី៩ គឺយើងស្នើអោយលុប គឺដាក់នៅក្នុងជំពូកដាច់ដោយឡែក»។
ឆ្លើយតបចំពោះការរិះគន់នេះ ទីប្រឹក្សាក្រសួងព័ត៌មាន និងជាអ្នកនាំពាក្យនៃក្រុមការងារបច្ចេកទេសតាក់តែងសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ លោក អ៊ុក គឹមសេង ថ្លែងបញ្ជាក់ថា ព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលមិនអាចផ្ដល់ជូនសាធារណៈបាននោះ រួមមានបញ្ហាប៉ះពាល់ដល់សន្តិសុខជាតិ និងប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនងមិត្តភាពរវាងប្រទេសមួយ និងប្រទេសមួយ។ យ៉ាងក៏ដោយលោកថា ក្រសួងព័ត៌មាននៅតែស្វាគមន៍រាល់មតិរិះគន់ពីគ្រប់ជ្រុងជ្រោយទាំងអស់ ដើម្បីកែលម្អបន្តទៀត៖ «ក្រសួងព័ត៌មានបានប្រាប់ហើយថា នឹងទទួលយកមតិយោបល់គ្រប់បែបយ៉ាងពីខាងសង្គមស៊ីវិល និងពីខាងជំនាញ។ តិចទៀតយើងនឹងមានសិក្ខាសាលាថ្នាក់ជាតិ ដើម្បីអោយបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយពីខាងប្រជាពលរដ្ឋផង ថាតើគាត់យល់យ៉ាងណា?»។
ក្រសួងព័ត៌មានបានចុះអនុស្សរណៈយោគយល់គ្នា ឬហៅថា MOU ជាមួយអង្គការយូណេស្កូ កាលពីដើមឆ្នាំ២០១៤ នេះ ដើម្បីដឹកនាំបង្កើតច្បាប់សិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះឡើងដោយគ្រោងប្រើរយៈពេល ៣ឆ្នាំ។ ស្របពេលគ្នានោះដែរ ប្រទេសស៊ុយអែត (Sweden) ក៏បានផ្ដល់ទឹកប្រាក់ប្រមាណមួយលានដុល្លារសម្រាប់ធ្វើការងារនេះដែរ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។