ពល​ការិនី​ម្នាក់​ធ្វើ​ការ​នៅ​ម៉ាឡេស៊ី​ត្រូវ​ថៅកែ​ធ្វើ​បាប​រហូត​ពិការ​ភ្នែក​និង​ត្រចៀក

ដោយសារ​ភាព​ក្រីក្រ ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នៅ​តំបន់​ជនបទ​ជាច្រើន​បាន​បញ្ជូន​កូន​ចៅ​ឲ្យ​ទៅ​រក​ការងារ​ធ្វើ​នៅ​ប្រទេស​ក្រៅ ជា​ពិសេស​គឺ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី និង​ប្រទេស​ថៃ។

0:00 / 0:00

ប្រជាពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​មាន​ភ័ព្វ​សំណាង​ទទួល​បាន​ប្រាក់​កម្រៃ​ពលកម្ម​យក​មក​ជួយ​ស្ដារ​ជីវភាព​គ្រួសារ។ ប៉ុន្តែ មួយ​ចំនួន​បាន​រង​ទុក្ខ​វេទនា​រហូត​ធ្លាក់​ខ្លួន​ពិការ ហើយ​មិន​បាន​ទទួល​ប្រាក់​កម្រៃ​ពលកម្ម​របស់​ខ្លួន ដើម្បី​ជួយ​គ្រួសារ​ថែម​ទៀត។ ករណី​នេះ បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ពល​ការិនី​ម្នាក់​ដែល​មាន​ទី​លំនៅ​នៅ​ឯ​ទី​ជនបទ​មួយ​ឯ​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង។

ពល​ការិនី​ទើប​ត្រឡប់​មក​ពី​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី មក​ដល់​ស្រុក​កំណើត​ម្នាក់ បាន​ប្ដឹង​ក្រុមហ៊ុន យូមេន រីសសស៍ ឌីវើឡុបមែន (Human Resource Development) ឲ្យ​សង​ជំងឺ​ចិត្ត និង​ប្រាក់​កម្រៃ​ពលកម្ម​របស់​នាង​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​នាង​ធ្វើ​ការ​ជា​ជំនួយ​ការ​មេ​ផ្ទះ​នៅ​ឯ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី។

ពល​ការិនី​ឈ្មោះ តូច ណៃ អាយុ ២៦​ឆ្នាំ មាន​ទី​លំនៅ​នៅ​ភូមិ​ត្រពាំងក្របៅ ឃុំ​ខ្លុងពពក ស្រុក​ទឹកផុស ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង បាន​មក​ដាក់​បណ្ដឹង​នៅ​សមាគម​អាដហុក (Adhoc) ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង សុំ​ឲ្យ​អង្គការ​នេះ​ជួយ​នាង ដោយ​នាង​បាន​បញ្ជាក់​ថា នាង​ធ្វើ​ការ​ជិត ៣​ឆ្នាំ នៅ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី ពុំ​ទទួល​បាន​ប្រាក់​កម្រៃ​ពលកម្ម​សោះ​ឡើយ។

នាង​បន្ត​ថា នៅ​ឯ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី នាង​រង​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​យ៉ាង​ខ្លាំង​ពី​ថៅកែ​ផ្ទះ រហូត​ត្រូវ​ពិការ​ភ្នែក និង​ត្រចៀក៖ «ជួន​កាល​គេ​វ៉ៃ​នឹង​រំពាត់ ជួន​កាល​គេ​ដាល់​នឹង​ដៃ។ ខ្ញុំ​ស្ដាប់​ភាសា​គេ​អត់​បាន ខ្ញុំ​ធ្វើ​ខុស​នឹង​អ្វី​ដែល​គេ​ប្រើ គេ​ក៏​វ៉ៃ​ខ្ញុំ។ ត្រចៀក​ខ្ញុំ​ដំបូង​គាត់​មួល ក្រោយ​មក​គាត់​ដាល់​ចេញ​ឈាម​កក​ទៅ​វា​ក៏​ខូច​ស្ដាប់​លែង​ឮ​តែ​ម្ដង។ ចំណែក​ភ្នែក​ខ្ញុំ គឺ​គាត់​ដាល់​ត្រូវ​ធ្វើ​ខ្ញុំ​ខូច​ភ្នែក»

លោកស្រី ជី សេង ជា​ម្ដាយ​ក្មេក​របស់​ពល​ការិនី តូច ណៃ។ លោកស្រី​បាន​ឲ្យ​ដឹង​នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី១៧ ឧសភា ថា កូន​ប្រសា​គាត់​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ប្រទេស​ម៉ាឡេស៊ី តាម​រយៈ​ក្រុមហ៊ុន យូមេន រីសសស៍ ឌីវើឡុបមែន ដែល​មាន​ទីតាំង​នៅ​ផ្ទះ​លេខ​១៤៤ សង្កាត់​ទឹកល្អក់២ ខណ្ឌ​ទួលគោក រាជធានី​ភ្នំពេញ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី៤ ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១០។ គាត់​ថា តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ចេញ​ដំណើរ​ទៅ គាត់​ពុំ​ដែល​បាន​ទាក់ទង ឬ​ទទួល​ដំណឹង​ពី​នាង​ម្ដង​ណា​ទេ រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ​នេះ។ ពេល​កូន​គាត់​ចេញ​ទៅ នាង​មាន​សុខភាព​មាំទាំ​ល្អ តែ​ឥឡូវ​នាង​បែរ​ជា​ត្រូវ​ពិការ​ភ្នែក​ម្ខាង និង​ត្រចៀក​ម្ខាង៖ «ដៃ​ខាង​ស្ដាំ​វា​មាន​សម្លាក នោះ​វា​ប្រាប់​ថា ថៅកែ​ស្រី​វា​យក​កូន​កាំបិត​អារ។ ចំណែក​ក្បាល​វា​មាន​ស្នាម​បែក​នោះ វា​ប្រាប់​ថា ថៅកែ​វា​ទាញ​ក្បាល​បោក​នឹង​ទ្វារ។ ឥឡូវ​កូន​ខ្ញុំ​មាន​សុខភាព​ខ្សោយ​ណាស់ ខ្ញុំ​ប្ដឹង​សុំ​ឲ្យ​គេ​ផ្ដល់​សំណង និង​ជួយ​ព្យាបាល​កូន​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ជា»

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី មិន​អាច​ទាក់ទង​សុំ​ការ​បំភ្លឺ​ពី​ក្រុមហ៊ុន យូមេន រីសសស៍ ឌីវើឡុបមែន បាន​ទេ ដោយ​បច្ចុប្បន្ន ក្រុមហ៊ុន​នេះ​បាន​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ទីស្នាក់ការ និង​បិទ​លេខ​ទូរស័ព្ទ​ដែល​ក្រុមហ៊ុន​ធ្លាប់​ទាក់ទង​ជាមួយ​គ្រួសារ​ពលករ​ពល​ការិនី​នា​ពេល​កន្លង​ទៅ។

ស្នងការ​រង​នគរបាល​ខេត្ត ទទួល​បន្ទុក​ប្រឆាំង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស និង​ការពារ​អនីតិជន​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង លោកស្រី ប្រាក់ សៅនី មាន​ប្រសាសន៍​ថា ចំពោះ​ករណី​ពល​ការិនី តូច ណៃ នេះ សុំ​ឲ្យ​សាមី​ខ្លួន​មក​ដាក់​បណ្ដឹង​នៅ​ស្នងការ​នគរបាល​ខេត្ត ដើម្បី​ជា​មូលដ្ឋាន​សម្រាប់​លោកស្រី​ជួយ​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍៖ «ឲ្យ​ជន​រងគ្រោះ​មក​ដាក់​បណ្ដឹង​នៅ​ស្នងការ​ខេត្ត​មក។ ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ហៅ​ខាង​ក្រុមហ៊ុន​មក​សម្រប​សម្រួល។ ហើយ​បើ​មិន​សម្រេច​ទេ ខ្ញុំ​នឹង​បញ្ជូន​ទៅ​នាយកដ្ឋាន​ប្រឆាំង​ការ​ជួញ​ដូរ​របស់​ក្រសួង។ អត់​អី​ទេ! ខ្ញុំ​នឹង​ជួយ​ព្រោះ​បញ្ហា​នេះ​មាន​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​នាយកដ្ឋាន​ការងារ​នៃ​ក្រសួង​ការងារ គាត់​ជា​អ្នក​ទទួល​ដោះស្រាយ»

ទាក់ទិន​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ មន្ត្រី​សម្រប​សម្រួល​សមាគម​អាដហុក ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ខេត្ត​កំពង់ឆ្នាំង លោក សំ ច័ន្ទគា មាន​ប្រសាសន៍​ថា ករណី​ពល​ការិនី តូច ណៃ នេះ លោក​បាន​ធ្វើ​លិខិត​អន្តរាគមន៍​ទៅ​ស្នងការ​នគរបាល​ខេត្ត និង​ទៅ​នាយកដ្ឋាន​ប្រឆាំង​ការ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស និង​ការពារ​អនីតិជន​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ រួច​ហើយ សុំ​ឲ្យ​ជួយ​ទាមទារ​ប្រាក់​ឈ្នួល ប្រាក់​សង​ជំងឺ​ចិត្ត និង​ថ្លៃ​ព្យាបាល​ជំងឺ​ដល់​ពល​ការិនី​រូប​នេះ​ផង៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។