គ្រួសារ​យោធិន​ពិការ​ខេត្ត​កំពង់ចាម​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច

គោល​នយោបាយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល បាន​ធានា​ថា​ជួយ​សម្រួល​ដល់​ជន​ពិការ​ទាំង​ឡាយ ដែល​បាន​តស៊ូ​ដើម្បី​ការពារ​ប្រទេស​ជាតិ។ គ្រួសារ​យោធិន​ដែល​បាន​បាត់​បង់​កាយ​សម្បទា​ដោយ​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៅ​ក្នុង​ពេល​សង្គ្រាម នៅ​ខេត្ត​កំពង់ចាម បាន​បំពេញ​បែប​បទ​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១០ ដើម្បី​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច ប៉ុន្តែ​មក​ដល់​ពេល​នេះ ពួក​គាត់​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​ដី​នោះ​ឡើយ។

0:00 / 0:00

បញ្ហា​នេះ ត្រូវ​បាន​អតីត​ប្រធាន​ការិយាល័យ​ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច ប្រចាំ​ស្រុក​ជើងព្រៃ លើក​ឡើង​ថា គឺ​ខាង​រដ្ឋាភិបាល​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​តាម​ការ​ស្នើ​សុំ​របស់​ពួក​គាត់​ហើយ ប៉ុន្តែ​ដី​ទាំង​នោះ​មិន​ទាន់​ឈូស​ឆាយ​ឱ្យ​បាន​ស្អាត​បាត ទើប​សុំ​គ្រួសារ​ជន​ពិការ​ទាំង​នោះ​រង់ចាំ​បន្តិច​ទៀត​សិន។

ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​ពិការ​ដោយសារ​ធ្វើ​ទាហាន​ចំនួន ៥​គ្រួសារ នៅ​ឃុំ​ស្ដើងជ័យ ស្រុក​ជើងព្រៃ ខេត្ត​កំពង់ចាម បាន​លើក​ឡើង​ថា ពួក​គាត់​ត្រូវ​បន្ត​រង់ចាំ​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច​ពី​រដ្ឋាភិបាល ដើម្បី​ជួយ​សម្រួល​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ ដោយសារ​ពួក​គាត់​មិន​មាន​ដីធ្លី​សម្រាប់​បង្កបង្កើន​ផល​នោះ​ទេ។

យោធិន​ពិការ​ជើង​ឆ្វេង ដោយសារ​បម្រើ​កងទ័ព​ក្នុង​ការ​ទប់ទល់​ជាមួយ​ក្រុម​ខ្មែរ​ក្រហម កាល​ពី​ទសវត្ស​៨០ លោក ឯម សុផល ដែល​រស់​នៅ​ឃុំ​ស្ដើងជ័យ ស្រុក​ជើងព្រៃ បាន​រៀប​រាប់​ពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​ខ្លួន តាំង​ពី​ពេល​ដែល​រូប​លោក​ធ្លាក់​ខ្លួន​ពិការ ធ្វើ​ឱ្យ​ចំណូល​ក្នុង​គ្រួសារ​មាន​ការ​លំបាក។ ហើយ​ម្យ៉ាង លោក​មិន​មាន​ដីធ្លី​សម្រាប់​បង្កបង្កើន​ផល​ទៀត​នោះ ដែល​នាំ​ឱ្យ​គ្រួសារ​លោក​កាន់​តែ​យ៉ាប់​ថែម​ទៀត។

លោក​បន្ត​ថា លោក​បាន​បំពេញ​លិខិត​ស្នើ​សុំ​ឱ្យ​មន្ទីរ​ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១០ ដើម្បី​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច តាម​គោល​នយោបាយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល​នោះ ប៉ុន្តែ​មក​ដល់​ពេល​នេះ រូប​លោក​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​លទ្ធផល​អ្វី​ក្រៅ​តែ​ពី​ពាក្យ​ឱ្យ​លោក​រង់ចាំ​នោះ​ឡើយ៖ «ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ដឺម៉ង់​ទៅ​ដូច​ថា គេ​ឱ្យ​សម្បទាន​ដី​ខាង​ជន​ពិការ​ហ្នឹង​ថា អ៊ីចឹង​ខ្ញុំ​បាន​ដាក់​ដឺម៉ង់​រហូត​ជាង ៣​ឆ្នាំ​ហើយ។ ដល់​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​សួរ​ទៅ​ចេះ​តែ​ថា​មិន​អត់​ទេៗ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា​ហេតុ​អ្វី​ក៏​យូរ​ម្ល៉េះ?»

លោក​បន្ថែម​ទៀត​ថា ភាព​ពិការ​របស់​លោក គឺ​ជា​ការ​លះ​បង់​ដើម្បី​បម្រើ​ជាតិ គប្បី​មាន​ឧបត្ថម្ភ​ណា​មួយ​ពី​សំណាក់​រដ្ឋាភិបាល ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​លោក​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​អ្វី​ពី​រដ្ឋ​នោះ​ទេ។ លោក​បន្ថែម​ទៀត​ថា ការ​រង់ចាំ​របស់​លោក​ក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​នោះ លោក​ខ្លាច​ថា​ដី​ជា​ចំណែក​របស់​ជន​ពិការ​ទាំង​នោះ​មាន​ការ​ឃុបឃិត​គ្នា​ដើម្បី​យក​បាត់​ទៅ ទើប​មិន​ឃើញ​ដូច​នេះ៖ «បញ្ហា​ហ្នឹង​បើ​តាម​ខ្ញុំ​យល់ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ដី​ហ្នឹង​គេ​ឱ្យ​មែន ប៉ុន្តែ​គ្រាន់​តែ​ថា​អ្នក​មាន​អំណាច​បន្តបន្ទាប់​ហ្នឹង ក្រែង​លោ​គាត់​ឃុបឃិត​ជាមួយ​ឈ្មួញ​ឧកញ៉ា​អ៊ីចឹង​ទៅ គេ​លក់​ផ្តាច់ ខ្ញុំ​សង្ស័យ​អ៊ីចឹង​វិញ»

ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ ត្រូវ​បាន​អតីត​ប្រធាន​ការិយាល័យ​ក្រសួង​សង្គម​កិច្ច នៅ​ស្រុក​ជើងព្រៃ ខេត្ត​កំពង់ចាម លោក ឈាង លី បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​នោះ គឺ​តម្រូវ​គ្រួសារ​ជន​ពិការ​ទាំង​នោះ​ស្នើ​សុំ​តំបន់​ដី​សម្បទាន​សង្គម​កិច្ច​នោះ​នៅ​តាម​ខេត្ត​មួយ​ចំនួន ប៉ុន្តែ​តំបន់​ដែល​ពួក​គាត់​ជ្រើស​រើស​នោះ គឺ​ខាង​រដ្ឋាភិបាល​មិន​ទាន់​ធ្វើ​ការ​ឈូស​ឆាយ​ឱ្យ​ស្អាត ដើម្បី​ជា​ការ​ងាយ​ស្រួល​ដល់​ពួក​គាត់​នោះ​ទេ។ លោក​បន្ត​ថា ប្រសិន​បើ​តំបន់​សម្បទាន​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​ផ្តល់​សេវាកម្ម ដូច​ជា​មាន​ផ្លូវ​មាន​មណ្ឌល​សុខភាព មាន​សាលា​រៀន មាន​ផ្ទះ​គ្រប់គ្រាន់​ហើយ​នោះ ខាង​ក្រសួង​នឹង​បញ្ជាក់​ប្រាប់​ពួក​គាត់។

លោក ឈាង លី៖ «បាទ! ខាង​គាត់​ដាក់​ពាក្យ​ទៅ​ហ្នឹង​មាន​លេខ​ទូរស័ព្ទ​មាន​លេខ​អី​ហើយ! ប្រសិន​បើ​មាន​ដំណឹង​អី គេ​នឹង​ផ្តល់​ដំណឹង ថា​ប្រសិន​បើ​តំបន់​ហ្នឹង​គេ​ឈូស​ឆាយ​អី​រួច​ហើយ បាន​គេ​ផ្តល់​ដំណឹង​ឱ្យ​ពួក​គាត់។ ហើយ​ជន​ពិការ​យើង​ទូទាំង​ប្រទេស គេ​បាន​ដាក់​ពាក្យ​ទៅ​តំបន់​ផ្សេងៗ ហើយ​តំបន់​ខ្លះ​ហ្នឹង​ក៏​គេ​បាន​ឈូស​ឆាយ​ហើយ គេ​ធ្វើ​ផ្ទះ​ធ្វើ​មណ្ឌល​សុខភាព សាលា​រៀន​សម្រាប់​ឱ្យ​ពួក​គាត់​ទៅ​រស់​នៅ​ហ្នឹង! ហើយ​ដី​ចម្ការ​អី ទាល់​តែ​គេ​ឈូស​ឆាយ​ឱ្យ​គាត់​ដែរ ពីព្រោះ​ពួក​គាត់​ពិការ​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន​ទេ»

លោក​បញ្ជាក់​ថា សុំ​យោធិន​ពិការ​ទាំង​នោះ​គប្បី​កុំ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​អី ពីព្រោះ​រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​យក​ចិត្ត​ទុក្ខ​ដាក់​ជា​ច្រើន​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ។ ដូច​នេះ គឺ​ពួក​គាត់​ត្រូវ​រង់ចាំ​បន្តិច​ទៀត ដើម្បី​ទុក​ពេល​ឱ្យ​ខាង​ក្រសួង​ចាត់​ចែង​នា​ពេល​ខាង​មុខ។

យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ គ្រួសារ​ជន​ពិការ​ដែល​កំពុង​តែ​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​លំបាក ដោយ​ខ្វះ​សមត្ថភាព និង​មធ្យោបាយ​ទាំង​នោះ បាន​អំពាវនាវ​ឱ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ជួយ​ពន្លឿន​ជុំវិញ​បញ្ហា​នេះ ដើម្បី​ឱ្យ​ពួក​គាត់​អាច​រស់​នៅ​បាន​ក្នុង​សង្គម​ដោយ​ភាព​សមរម្យ ពីព្រោះ​ភាព​ពិការ​របស់​ពួក​គាត់ គឺ​ជា​ការ​លះ​បង់ ដើម្បី​ជាតិ​មាតុភូមិ៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។