ការអភិវឌ្ឍក្នុងទីក្រុងដែលបានកើតមានក្រោយការតាំងលំនៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់សិទ្ធិកំពុងរស់នៅ ហើយបង្កឲ្យមានការតវ៉ាច្រើនឆ្នាំមិនឈប់ឈរ ខណៈអ្នកអនុវត្តន៍ច្បាប់នៅប្រទេសកម្ពុជា មិនបានគោរពច្បាប់ភូមិបាលឆ្នាំ២០០២។
ជាក់ស្តែង អ្នកភូមិបឹងកក់ នៅលើគោក និងក្នុងទឹក ១០ភូមិ ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ បូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះ បង្ខំឲ្យផ្ដិតមេដៃយកប្រាក់តិចតួច ហើយចាកចេញពីផ្ទះទាំងក្តៅក្រហាយ។ អ្នកខ្លះមិនព្រមយកប្រាក់តិចតួចនោះ ក៏នៅតវ៉ាមកដល់សព្វថ្ងៃ។ រហូតស្ត្រីមួយចំនួនជាប់គុក ព្រោះតែតវ៉ាដើម្បីផ្ទះសម្បែងរបស់ខ្លួននោះ។
បច្ចុប្បន្ន អ្នកស្រី យ៉ោម បុប្ផា ជាប់ពន្ធនាគារនៅឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយសារតែការតវ៉ានៅមិនទាន់មានលទ្ធផលវិជ្ជមាន ពួកគាត់នាំគ្នាធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មានទៀត បង្ហាញពីការរកឃើញឈ្មោះសមាជិកព្រឹទ្ធសភាដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ ស្ថិតនៅក្នុងដីពួកគាត់ដែលប្រមុខរដ្ឋាភិបាលប្រគល់ឲ្យអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែងទំហំ ១២,៤៤ហិកតារ។
អ្នកភូមិបឹងកក់ ទាមទារក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មាន កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២ ខែឧសភា សុំឲ្យធនាគារពិភពលោក ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី និងម្ចាស់ជំនួយនានា ជំរុញឲ្យសាលារាជធានីភ្នំពេញ ចេញប្លង់កម្មសិទ្ធិដី និងផ្ទះដល់ពួកគាត់ដែលនៅសល់។
អ្នកស្រី ផាន់ ឈុនរ៉េត ថ្លែងថា អនុក្រឹត្យលេខ១៨៣ ចុះថ្ងៃទី១១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១១ ដែលលោក ហ៊ុន សែន ឆ្វៀលពីដីអភិវឌ្ឍន៍បឹងកក់ កាត់ដីមកឲ្យពលរដ្ឋជាង ៧៧០គ្រួសារ អភិវឌ្ឍខ្លួនឯងនោះ ប៉ះផ្ទះគាត់ គឺស្ថិតនៅក្នុងដីក្រុមហ៊ុន។ គាត់មិនបានលក់ដីឲ្យក្រុមហ៊ុនទេ ទើបគាត់សុំប្ដូរពីដីពាក់ព័ន្ធក្រុមហ៊ុន មកនៅក្នុងដី ១២,៤៤ហិកតារ ដែលក្រុមហ៊ុនបានទិញ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានការយល់ព្រម៖ «ខ្ញុំនៅសព្វថ្ងៃហ្នឹង ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចង់មានជម្លោះទៀត ខ្ញុំសុំដូរមកក្នុងដី ១២,៤៤ហិកតារវិញ»។
អ្នកស្រី សុង ស្រីលាភ ថ្លែងថា អនុក្រឹត្យលេខ១៨៣ ចុះថ្ងៃទី១១ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១១ នាយករដ្ឋមន្ត្រីកាត់ដី ១២,៤៤ហិកតារ មកឲ្យពលរដ្ឋបឹងកក់ អភិវឌ្ឍនៅកន្លែងនោះ គឺបែងចែកតំបន់បឹងកក់ ជាពីរចំណែក។ មួយចំណែក ច្រើនរយហិកតារ ជាដីរបស់ក្រុមហ៊ុន ក្នុងនោះមានអ្នកភូមិ ៦១គ្រួសាររស់នៅក្នុងដីកាត់ឲ្យទៅក្រុមហ៊ុន។ ឯដីមួយចំណែកទៀតឆ្វៀលចេញនោះ មានទំហំតែ ១២,៤៤ហិកតារ ជាដីរបស់អ្នកភូមិបឹងកក់ ៧ភូមិ មានប្រជាពលរដ្ឋជាង ៧៧០គ្រួសារ សុំអភិវឌ្ឍនៅកន្លែង។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងដី ១២,៤៤ហិកតារ មានដីជាង ៤០០ប្លង់ ស្មើនឹងដីជាង ២ហិកតារ មានឈ្មោះលោក ឡៅ ម៉េងឃីន សមាជិកព្រឹទ្ធសភាគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ ជាម្ចាស់ដីនោះ បានទិញដីនោះមុនអនុក្រឹត្យ១៨៣ បានចេញ។ ទើបអ្នកភូមិជាង ៦០គ្រួសារប៉ះពាល់នៅក្នុងដីក្រុមហ៊ុននោះ សុំប្ដូរមកនៅក្នុងដីដែលលោក ឡៅ ម៉េងឃីន បានទិញនោះវិញ ជាការដោះដូរដីបញ្ចប់ការតវ៉ា៖ «ហើយកាលពីគាត់ទិញ គឺគាត់ទិញនៅមុនអនុក្រឹត្យចេញលេខ១៨៣។ ក្រោយពីគាត់ទិញហើយ ចាប់ផ្ដើមអនុក្រឹត្យចេញលេខ១៨៣ ហ្នឹង គឺដីហ្នឹងមិនមែនជាដីរបស់គាត់ទៀតទេ ព្រោះដីហ្នឹងនៅក្នុងដី ១២,៤៤ហិកតារ។ អីចឹង ដីហ្នឹង គឺត្រូវប្រែក្លាយមកជានៅក្នុង ១២,៤៤ហិកតារ សម្រាប់ប្រទានកម្មដល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលសេសសល់វិញ»។
លោក ចាន់ ពុទ្ធិស័ក ថ្លែងថា គាត់សុំឲ្យអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ ទើបឡើងកាន់តំណែងថ្មី ជួយផ្តល់កម្មសិទ្ធិដល់គ្រួសារនៅសល់ក្នុងតំបន់បឹងកក់ ដែលមិនទាន់មានប្លង់កម្មសិទ្ធិ ដោយសារខ្សាច់បូមពន្លិចបំបាត់ភស្តុតាងផ្ទះ។
អ្នកស្រី ទេព វន្នី ថ្លែងថា ពេលរដ្ឋាភិបាលកាត់ដីជាង ១២ហិកតារ មកឲ្យពលរដ្ឋអភិវឌ្ឍនៅកន្លែងនោះ គឺពលរដ្ឋរស់នៅរាយប៉ាយចំនួន ៧ភូមិ គឺលេខ១ លេខ៦ លេខ២០ លេខ២១ លេខ២២ លេខ២៣ និងលេខ២៤ មានចំនួនជាង ៧៧០គ្រួសារ។ ប៉ុន្តែប្លង់សាលាក្រុងវាស់ដី ១២,៤៤ហិកតារ វាស់ចាប់ពីក្រោយក្រសួងព័ត៌មាន ទៅក្រោយស្ថានទូតបារាំង គឺបាត់ដី និងផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋជាង ៦០គ្រួសារ ដែលនៅក្បែរផ្លូវលេខ៧០ និងអ្នកនៅជុំវិញបឹងកក់ ហើយសាលាក្រុងបានបដិសេធការរស់នៅរបស់គាត់។ ទើបសន្និសីទកាសែតនេះ គឺសុំបញ្ចូលពួកគាត់មករស់នៅក្នុងដី ១២,៤៤ហិកតារ៖ «សព្វថ្ងៃនេះដែរ ក្រុមហ៊ុនគឺមើលទៅដូចអត់មានពាក្យបណ្ដឹង ប្ដឹងមកប្រជាពលរដ្ឋទេ តែអ្នកដែលប្ដឹងប្រជាពលរដ្ឋ គឺមន្ត្រីអាជ្ញាធរទៅវិញ ជាពិសេសគឺអភិបាលក្រុង ឯកឧត្តម កែប ជុតិមា ទៅវិញ ដែលមានជម្លោះជាមួយប្រជាជនមិនមែនក្រុមហ៊ុនទេឥឡូវនេះ»។
ការទាមទាររបស់ពលរដ្ឋនៅបឹងកក់ មិនទាន់មានការឆ្លើយតបពីអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ ទើបឡើងកាន់តំណែងថ្មីនៅឡើយ។
ពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងបឹងកក់ មុនការឲ្យចេញពីទីនោះមាន ១០ភូមិ ដែលមានគ្រួសារសរុប ៤.២៥២គ្រួសារ។ បច្ចុប្បន្ននៅសល់ ៧ភូមិ មានចំនួនជាង ៧៧០គ្រួសារ ដែលបន្តការតវ៉ារាល់ថ្ងៃ ដើម្បីសុំសិទ្ធិនៃការរស់នៅមានផ្ទះសមរម្យ និងរស់នៅដោយមានកម្មសិទ្ធិជាក់លាក់៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។