ប្រជាពលរដ្ឋមានទំនាស់ដីធ្លីជាមួយមន្ត្រីទាហាន ៥គ្រួសារនៅស្រុកអូរជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ អំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ អនុវត្តដីកាស្ថាពររបស់តុលាការកំពូល ឲ្យបានឆាប់រហ័ស ដើម្បីយកដីទៅដាំដុះដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ។ ការអំពាវនាវនេះ បន្ទាប់ពីមន្ត្រីទាហានចំនួន ៥គ្រួសារនៅពេលថ្មីៗនេះ បានបង្ហោះរូបថតតាមបណ្ដាញសង្គមហ្វេសប៊ុក (Facebook) សុំអន្តរាគមន៍ពីលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន សុំកាន់កាប់ដីទំនាស់នោះ។ មន្ត្រីទាហានអះអាងថា ដីទំនាស់នោះជាដីដែលពួកគេបានកាន់កាប់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
ពលរដ្ឋមានទំនាស់ដីធ្លីមួយគ្រួសារនៅស្រុកអូរជ្រៅ លើកឡើងថា ការតវ៉ារបស់នាយទាហាន និងពលទាហាន ប្រឆាំងនឹងដីកាស្ថាពររបស់តុលាការ ដែលពួកគាត់បានឈ្នះក្ដីនេះ ថាជារឿងអយុត្តិធម៌មកលើពលរដ្ឋក្រីក្រ។ កាលពីថ្ងៃទី១៥ និងទី១៦ មីនា មន្ត្រីទាហានចំនួន ៥គ្រួសារ ដឹកនាំដោយលោកមេបញ្ជាការរងវរសេនាតូចលេខ៥១១ ចំណុះកងពលតូចលេខ៥១ ប្រចាំការនៅព្រំដែនស្រុកម៉ាឡៃ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានតវ៉ាសុំឲ្យលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ជួយពួកគាត់នៅមុខដីមានទំនាស់នៅភូមិកូនដំរី សង្កាត់និមិត្ត ក្រុងប៉ោយប៉ែត។ ពួកគេបានបង្ហោះឃ្លិបវីដេអូតាមបណ្ដាញទំនាក់ទំនងសង្គមឲ្យមហាជនទស្សនា។ ការតវ៉ានេះ ដោយសារព្រះរាជអាជ្ញាអមសាលាដំបូងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ផាន់ វណ្ណរ័ត្ន ចុះអនុវត្តដីកាស្ថាពរតុលាការកំពូល នៅថ្ងៃទី១៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានប្រតិកម្មទៅនឹងសារបង្ហោះរបស់មន្ត្រីទាហានទាំងនោះ ថាជារឿងអយុត្តិធម៌ទៅលើពួកគេ និងបានបញ្ជាឲ្យអភិបាលខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ផ្អាកការចុះអនុវត្តដីការបស់តុលាការកំពូល ហើយសើរើរឿងនេះឡើងវិញឲ្យបានឆាប់៖ « ព្រោះអារឿងនេះមិនមែនរឿងលេងសើចរឿងតូចរឿងធម្មតា ! ទាហានទៅការពារជាតិ ត្រឡប់មកវិញការពារផ្ទះខ្លួនឯងមិនបាន។ សូម្បីតែរដ្ឋមន្ត្រី ទៀ បាញ់ យើងក៏ត្រូវឈឺឆ្អាលមុនគេដែរ។ យើងរដ្ឋមន្ត្រី ការពារទាហានកូនចៅខ្លួនឯងមិនបាន មិនបានទេ ! ហើយខ្ញុំត្រូវចាប់ទូរស័ព្ទហៅទៅ ប៊ុន សេង ប្រធានភូមិភាគ៥ ថារឿងនេះវាយ៉ាងម៉េច ? ថារឿងហ្នឹង ដីហ្នឹងតាំងពី ប៉ោ វណ្ណៈ ចែកឲ្យ តាំងពីឆ្នាំកៅសិបប៉ុន្មានណោះ !»។
ផ្ទុយពីប្រសាសន៍របស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ពលរដ្ឋដើមបណ្ដឹង លោកស្រី ទូត សុភ័ក្ត រស់នៅឃុំកូប ស្រុកអូរជ្រៅ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ថ្លែងប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី នៅសាលាសង្កាត់និមិត្ត ថា លោកស្រីសោកស្ដាយជាខ្លាំងចំពោះប្រតិកម្មរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីនេះ និងសំណូមពរឲ្យជួយរកយុត្តិធម៌ជូនគ្រួសារគាត់ឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ លោកស្រីអះអាងថា នាយទាហាន និងពលទាហាន ៥គ្រួសារនោះ រំលោភយកដីរបស់គាត់ធ្វើជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន។ ស្ត្រីសម្បុរស្រអែមមានផ្ទៃពោះជិតគ្រប់ខែរូបនេះ បន្តក្នុងទឹកមុខស្រពោនថា ឪពុករបស់គាត់បានធ្វើស្រែនៅលើដីទំនាស់ទំហំ ៤ហិកតារនោះតាំងនៅឆ្នាំ១៩៨៩ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៣ ក៏បានផ្អាកទៅវិញ។ លោកស្រីបន្ថែមថា មូលហេតុដែលផ្អាកធ្វើស្រែដោយសារទាហានប៉ារ៉ាចូលមកបោះទីតាំងឈរជើងក្នុងបន្ទាយកូនដំរីនោះ។ ក្រោយមក នាយទាហានឈ្មោះ លោក គិម ធារ៉ា បានចាប់ត្រាក់ទ័ររបស់គាត់ទៅទុកនៅបន្ទាយ និងបានទៅធ្វើស្រែលើដីរបស់ខ្លួន ហើយមិនឲ្យឪពុករបស់លោកស្រីធ្វើស្រែនៅលើដីនោះរហូតមក។ លោកស្រីបន្តថា ក្រោយពី លោក គិម ធារ៉ា បានស្លាប់ទៅនៅឆ្នាំ១៩៩៧ រឿងក្ដីនេះបានធ្លាក់ទៅលើប្អូនថ្លៃរបស់គាត់ឈ្មោះ លោក ឃុត តុល ជាមេបញ្ជាការរងវរសេនាតូចលេខ៥១១ បានកាន់កាប់រហូតមកទល់សព្វថ្ងៃ៖ « និយាយរួមរយៈពេល ៤ខែ ការដោះស្រាយអត់បានជោគជ័យ រហូតដល់ ឃុត តុល គំរាមរកបាញ់ពុកខ្ញុំនៅមុខគណៈកម្មការដោះស្រាយវិវាទដីធ្លីនោះទៀត ទើបប្រធានដោះស្រាយវិវាទដីធ្លី គាត់បានបញ្ជូនរឿងនេះទៅតុលាការខេត្តបន្ទាយមានជ័យ »។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ មេបញ្ជាការរងវរសេនាតូចលេខ៥១១ លោក ឃុត តុល អះអាងថា លោកមិនជំទាស់នឹងការចាញ់ក្ដីនេះទេ ប្រសិនបើតុលាការអនុវត្តឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែលោកថា មូលហេតុដែលមិនសុខចិត្ត ដោយសារដីកាសម្រេចនោះបានប៉ះពាល់លើដីរបស់ទាហានចំនួន ៥គ្រួសារ ដែលមានទទឹង ២០ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយ ៥០ម៉ែត្រ នៅជាប់ផ្លូវជាតិលេខ៥ ក្នុងចំណោមដី ៤ហិកតារនោះ ពីព្រោះលោកថា ដីនោះជាកម្មសិទ្ធិរបស់គ្រួសារទាហានដែលបានកាន់កាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣ រហូតមក៖ « នៅពេលដែលព្រះរាជអាជ្ញា លោក ផាន់ វណ្ណរ័ត្ន បានចេញមកឲ្យខ្ញុំរុះរើផ្ទះចេញពីដីទំនាស់ តែដីនោះអត់មានឋិតក្នុងដីទំនាស់ទេ ហើយផ្ទះលើដីនោះ គឺឋិតនៅលើដីគ្រួសារកងទ័ពទាំង ៥នាក់ទេ។ មូលហេតុបានជាឲ្យខ្ញុំរុះផ្ទះនោះចេញ ?»។
នៅទីតាំងដីដែលមានទំនាស់មានផ្ទះមួយខ្នងដំបូលប្រក់ស័ង្កសី ទំហំទទឹងប្រមាណ ៦ម៉ែត្រ និងបណ្ដោយប្រហែល ៧ម៉ែត្រ។ ផ្ទះនេះមានកន្លែងខ្លះពីងពាងព័ទ្ធ ហើយពុំមានសម្ភារៈ ដូចជាកន្ទេលខ្នើយនោះទេ តែមានពាងចាស់ៗបាក់បែកបីបួនតម្រៀបគ្នា ហាក់ពុំមានមនុស្សរស់នៅឡើយ។
វិទ្យុអាស៊ីសេរី ពុំអាចទាក់ទងមេភូមិកូនដំរី និងចៅសង្កាត់និមិត្ត ដើម្បីសុំអត្ថាធិប្បាយជុំវិញបញ្ហានេះបានទេ នៅថ្ងៃទី១៧ មីនា ដោយថារវល់ប្រជុំ។ ចំណែកក្រុមប្រឹក្សាសង្កាត់និមិត្ត លោក ហ៊ឺ វណ្ណា ក៏មិនហ៊ានផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់វិទ្យុអាស៊ីសេរី ដែរ ដោយថាលោកមិនបានដឹងរឿងទំនាស់នោះទេ។
ដើមបណ្ដឹង លោកស្រី ទូត សុភ័ត្ត ថ្លែងថា ដីរបស់ទាហាន ៥គ្រួសារនោះជាការរៀបចំឡើងក្រោយមានទំនាស់ដែលលោកស្រីឈ្នះក្ដីនៅឆ្នាំ២០១១ ដើម្បីទាមទារដីនោះធ្វើជាកម្មសិទ្ធិផ្ទាល់ខ្លួន។ លោកស្រីអះអាងថា ការពិតជាដីរបស់លោកស្រីក្នុងចំណោម ៤ហិកតារតែមួយ៖ « បន្ទាប់ពីតុលាការកំពូល ចេញដីកាស្ថាពរមក មានអ្នកទូរស័ព្ទមកគំរាមបងថ្លៃខ្ញុំថា ទាមទារឲ្យបែងចែកដី ៣០ភាគរយ និង ៧០ភាគរយម្នាក់។ ហើយគាត់ថា បើមិនព្រមឲ្យតក្ដី ១០ឆ្នាំទៅមុខទៀតចុះ។ អ្នកគំរាមនោះឯងជាមាននៅប៉ោយប៉ែត ដែលជាអ្នកនៅពីក្រោយរឿងក្ដីនេះ »។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (ADHOC) ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ស៊ុំ ច័ន្ទគា មានប្រសាសន៍ថា រឿងនេះប្រមុខរដ្ឋាភិបាលគួរទុកឲ្យស្ថាប័នតុលាការជាអ្នកដោះស្រាយរកខុសត្រូវឲ្យភាគីទាំងសងខាង ប្រកបដោយវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន។ លោកពន្យល់ថា ការជ្រៀតជ្រែកប្រព័ន្ធតុលាការ នឹងធ្វើឲ្យការកាត់ក្ដីមានភាពលម្អៀង៖ « យើងឃើញថាដំណើរការក្ដីមកដល់ស្ថាពរហើយ តុលាការគួរតែអនុវត្តសាលដីកាឲ្យបាន ដើម្បីផ្ដល់ទំនុកចិត្ត ព្រោះតុលាការជាស្ថាប័នឯករាជ្យពីស្ថាប័ននីតិប្រតិបត្តិ »។
ចាប់តាំងពីដីកាស្ថាពររបស់តុលាការកំពូល ឲ្យដើមបណ្ដឹងឈ្នះក្ដីកាលពីខែមីនា ឆ្នាំ២០១១ មក ព្រះរាជអាជ្ញាអមសាលាដំបូងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានចុះអនុវត្តសាលដីកាចំនួន ៥លើកមកហើយ គឺនៅឆ្នាំ២០១២ មួយលើក ឆ្នាំ២០១៤ មួយលើក ឆ្នាំ២០១៥ ចំនួន ២លើក និងចុងក្រោយនៅថ្ងៃទី១៦ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៦ តែមិនបានសម្រេច៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។