អាដហុក​អំពាវនាវ​ឲ្យ​មន្ត្រី​តុលាការ​ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង​អនុវត្ត​តួនាទី​ឲ្យ​បាន​ស្មើ​ភាព

0:00 / 0:00

មន្ត្រី​ឃ្លាំ​មើល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ប្រចាំ​ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង អះអាង​ថា មន្ត្រី​តុលាការ​ខេត្ត​នេះ​ខកខាន​មិន​បាន​បំពេញ​ភារៈ​របស់​ខ្លួន​តាម​នីតិវិធី​តុលាការ ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​សាលក្រម​ស្ថាពរ​របស់​ស្ត្រី​បី​នាក់ ដែល​បាន​ប្ដឹង​លែង​លះ​ប្ដី​តាម​ផ្លូវ​តុលាការ។

អ្នក​សម្រប​សម្រួល​សមាគម​អាដហុក (Adhoc) ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង លោក ហូ សំអុល នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៩ ខែ​មីនា អំពាវនាវ​សុំ​ឲ្យ​មន្ត្រី​តុលាការ អនុវត្ត​តួនាទី​ភារៈ​របស់​ខ្លួន​ឲ្យ​បាន​ស្មើ​ភាព ដើម្បី​ធានា​សិទ្ធិ​សេរីភាព​ជូន​ពលរដ្ឋ ក្នុង​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់​បាន​ស្មើៗ​គ្នា។

ការ​អំពាវនាវ​នេះ ធ្វើ​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​មន្ត្រី​សមាគម​នេះ​ទទួល​បាន​ពាក្យ​ស្នើសុំ​ជួយ​អន្តរាគមន៍​ពី​ស្ត្រី​បី​នាក់ រស់​នៅ​ឃុំ​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង ដែល​បាន​អះអាង​ថា មន្ត្រី​ស្ថាប័ន​អយ្យការ​ខកខាន​មិន​បាន​អនុវត្ត​សាល​ដីកា​ស្ថាពរ​របស់​ពួក​គាត់ ក្នុង​ការ​ចែក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ជាមួយ​ប្ដី​ដែល​ចៅក្រម​តុលាការ​បាន​សម្រេច​ច្រើន​ខែ​មក​ហើយ។

លោក ហូ សំអុល កត់​សម្គាល់​ថា ការ​ខកខាន ឬ​អូស​បន្លាយ​មិន​ចាត់​ការ​តាម​នីតិវិធី​របស់​តុលាការ គឺ​ជា​ប្រការ​ខុស​ច្បាប់​ប៉ះពាល់​សិទ្ធិ​ប្រជាពលរដ្ឋ៖ «បើ​និយាយ​ពី​ផ្លូវ​ច្បាប់ គាត់​បាន​លទ្ធផល​ហើយ ប៉ុន្តែ​ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​មិន​ទៅ​យក​ផល​ហ្នឹង​ទៅ​ឲ្យ​គាត់​ផង។ អ៊ីចឹង ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​គេ​អស់​ជំនឿ​ទៅ​លើ​ផ្លូវ​តុលាការ​ហ្នឹង​ហើយ»

ស្ត្រី​ទាំង​បី​នាក់ រួម​មាន​ឈ្មោះ អ្នកស្រី សារុន សុខាល័យ អ្នកស្រី វ៉ាសា ម៉េត និង​អ្នកស្រី យៀម ធារី។

ទាក់ទិន​រឿង​ក្តី​នេះ អ្នកស្រី សារុន សុខាល័យ រៀប​រាប់​ថា ប្ដី​អ្នកស្រី​ជា​មេ​បញ្ជាការ​យោធា​ស្រុក បាន​ព្រមព្រៀង​លះលែង​គ្នា ហើយ​តុលាការ​កាល​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៣ បាន​សម្រេច​ចែក​ដី​ចម្ការ​ឲ្យ​អ្នកស្រី ៥០​ម៉ែត្រ និង​ប្រាក់ ១​ពាន់​ដុល្លារ ក៏ប៉ុន្តែ​មន្ត្រី​អយ្យការ​មិន​បាន​អនុវត្ត​សាលក្រម​នេះ​ឡើយ បើ​ទោះ​បី​អ្នកស្រី​បាន​ស្នើសុំ​អនុវត្ត​សាលក្រម​នេះ​ច្រើន​លើក​ក្តី។ អ្នកស្រី​ចាត់​ទុក​ទង្វើ​របស់​មន្ត្រី​តុលាការ​ថា មាន​ភាព​លម្អៀង​មិន​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​ជូន​ប្រជាពលរដ្ឋ៖ «ទៅ​ប្ដឹង​តុលាការ គេ​កាត់​ឲ្យ ៥០​ម៉ែត្រ។ ឲ្យ​ប៉ុន្មាន​ក៏​ខ្ញុំ​យក ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​សុំ​ដប់​ម្ភៃ​ដង​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រហូត គេ​ចេះ​តែ​ថា​ចាំ​ស្អែក​ពីរ​បី​ថ្ងៃៗៗ រហូត​ប៉ុន្មាន​ខែ​មក​ហើយ​ហ្នឹង»

ចំណែក​ស្ត្រី​ឈ្មោះ វ៉ាសា ម៉េត អះអាង​ដែរ​ថា សាលក្រម​សម្រេច​លះលែង និង​ចែក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ពាក់​កណ្ដាល រវាង​អ្នកស្រី​ជាមួយ​ប្ដី បាន​ចូល​ជា​ស្ថាពរ​តាំង​ពី​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១២។ ចំណែក​ចៅក្រម​អ្នក​កាន់​រឿង​ក្តី បាន​ចារ​លើ​លិខិត​ស្នើសុំ​អនុវត្ត​សាលក្រម​មក​ស្ថាប័ន​អយ្យការ ប៉ុន្តែ​ក៏​មិន​មាន​មន្ត្រី​អយ្យការ​ព្រម​អនុវត្ត​សាលក្រម​នោះ​ឡើយ។ អ្នកស្រី​អំពាវនាវ​សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​យុត្តិធម៌ ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​នេះ ដើម្បី​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​ជូន​ពលរដ្ឋ។

វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី មិន​ទាន់​អាច​ទាក់ទង​ប្រធាន​តុលាការ​ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង និង​មន្ត្រី​អយ្យការ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា ព្រះរាជ​អាជ្ញា​រង សុំ​បំភ្លឺ​ជុំវិញ​រឿង​ក្តី​នេះ​បាន​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​ពុធ ទី​១៩ ខែ​មីនា។

ទាក់ទង​នឹង​ករណី​ដដែល​នេះ​ដែរ មេធាវី​អង្គការ​ស្ពាន​យុត្តិធម៌ លោក ម៉ៅ សារី មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់ ភាគី​មាន​ផល​ប្រយោជន៍​ក្នុង​រឿង​ក្តី ជាពិសេស​ស្ត្រី​ទាំង​បី​ត្រូវ​ធ្វើ​លិខិត​ស្នើសុំ​អនុវត្ត​សាលក្រម​ទៅ​អគ្គ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា​សាលា​ឧទ្ធរណ៍ ដើម្បី​ចាត់​ការ​លើ​ការ​ស្នើសុំ​នេះ៖ «នេះ​មិន​មែន​ជា​កំហុស​នីតិវិធី​ទេ។ បើ​បទ​ពិសោធន៍​របស់​ខ្ញុំ​កន្លង​មក យើង​ធ្វើ​កិច្ច​អន្តរាគមន៍​ពី​ឯកឧត្តម​អគ្គ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា​សាលា​ឧទ្ធរណ៍ ទៅ​ឯកឧត្តម​អគ្គ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា គាត់​ចារ​ទៅ​ខាង​ណោះ គេ​ឃើញ អ៊ីចឹង​គេ​យោង​ទៅ​គេ​អនុវត្ត​ប្រាវ»

ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក៏ដោយ មន្ត្រី​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ដដែល​ឲ្យ​ដឹង​ថា ស្ត្រី​ឈ្មោះ យៀម ធារី បាន​ស្លាប់​កាល​ពី​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៣ ខណៈ​សាលក្រម​ចែក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ពី​រឿង​ក្តី​លះលែង​ប្ដី​មិន​ទាន់​បាន​អនុវត្ត៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។