បញ្ហា​ខ្វះ​ច្បាប់​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​សម្រាប់​ការ​ឃោសនា​បោះឆ្នោត

គណបក្ស​នយោបាយ​ទាំងអស់​មាន​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​បាន​មក​ពី​ប្រភព​ផ្សេង​គ្នា សម្រាប់​យក​ទៅ​ចំណាយ​ឃោសនា​រក​សំឡេង​ឆ្នោត​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។ ក្នុង​នោះ គណបក្ស​មួយ​ចំនួន​ភាគ​ច្រើន​បាន​ថវិកា​មក​ពី​សមាជិក​របស់​ខ្លួន ដែល​ឈរ​ឈ្មោះ​ជា​បេក្ខភាព​តំណាង​រាស្ត្រ ប៉ុន្តែ​បក្ស​មួយ​ចំនួន​ទៀត បាន​មក​ពី​ការ​គាំទ្រ​ពី​ឧកញ៉ា ឬ​អាជីវករ​ធំៗ​នៅ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​ជា​ដើម។

0:00 / 0:00

ការ​គាំទ្រ​ទាំង​នោះ បាន​បង្ហាញ​អំពី​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​មិន​ស្មើ​ភាព​គ្នា​រវាង​គណបក្ស​នយោបាយ ហើយ​សកម្មភាព​អាជីវកម្ម​នានា​ឈាន​រក​ភាព​ផ្ដាច់​មុខ ដែល​ប៉ះពាល់​សង្គម​ប្រជាធិបតេយ្យ​ដែល​ប្រកាន់​យក​របប​សេដ្ឋកិច្ច​ទីផ្សារ​សេរី​នោះ។

ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​របស់​អ្នក​នយោបាយ​ជា​ចម្បង​នៅ​ពេល​ឃោសនា​រក​សំឡេង​ឆ្នោត នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​មួយ​ចំនួន​នៅ​លើ​ពិភពលោក ក្នុង​នោះ​រួម​ទាំង​ប្រទេស​កម្ពុជា ផង គឺ​បញ្ហា​ខ្វះ​ច្បាប់​ស្ដីពី​ការ​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​សម្រាប់​ការ​ឃោសនា​បោះឆ្នោត។ ភាព​ខ្វះខាត​ច្បាប់​នេះ នឹង​បណ្ដាល​ឲ្យ​គណបក្ស​នយោបាយ​ទទួល​បាន​ជំនួយ​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពី​អ្នក​ប្រកប​អាជីវកម្ម​ធំៗ។ ការ​ផ្ដល់​លុយ​ទាំង​នោះ ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ភាព​លំអៀង ឬ​អយុត្តិធម៌​ដល់​គណបក្ស​តូច ដែល​មាន​ការ​ទាក់ទាញ​ការ​ផ្ដល់​ជំនួយ​តិចតួច។

នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​កាន់​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ត្រូវ​មាន​ច្បាប់​សម្រាប់​គ្រោង​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​របស់​គណបក្ស​នយោបាយ ដែល​ច្បាប់​នេះ​ជា​ដែន​កំណត់​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ថវិកា​របស់​គណបក្ស​ចូលរួម​ប្រកួត​ប្រជែង​ឲ្យ​បាន​ស្មើ​ភាព​គ្នា។

នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​គ្មាន​ច្បាប់​ចែង​អំពី​ការ​កំណត់​ក្នុង​ការ​ជួយ​ថវិកា​គណបក្ស​នយោបាយ​ក្នុង​ពេល​បោះឆ្នោត អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​គណបក្ស​ដែល​ទទួល​បាន​ការ​គាំទ្រ​ពី​ក្រុម​ឈ្មួញ​ធំៗ​ទាំង​នោះ ត្រូវ​បាន​អ្នក​វិភាគ​បាន​លើក​ឡើង​ថា មាន​តែ​គណបក្ស​គ្រប់គ្រង​រដ្ឋាភិបាល​ទេ ដែល​ជា​អ្នក​ទទួល​បាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពី​ក្រុម​អ្នក​មាន​ទាំង​នោះ ពីព្រោះ​ថា រដ្ឋាភិបាល​ជា​អ្នក​ផ្ដល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ឲ្យ​ក្រុម​ឈ្មួញ​ទាំង​នោះ។

តំណាង​រាស្ត្រ​របស់​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក សុន ឆ័យ មាន​ប្រសាសន៍​ថា មាន​ហេតុ​ផល​ជាច្រើន​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​មិន​បាន​បង្កើត​ច្បាប់​ស្ដីពី​ការ​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​សម្រាប់​ឃោសនា​បោះឆ្នោត។ ហេតុ​ផល​ទាំង​នេះ​រួម​មាន ការ​ទទួល​បាន​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពី​គ្រប់​មជ្ឈដ្ឋាន​ទាំងអស់ សម្រាប់​បម្រើ​ឲ្យ​ផល​ប្រយោជន៍​គណបក្ស។

ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ស្រប​ពេល​កម្ពុជា មិន​មាន​ច្បាប់​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​របស់​គណបក្ស​នយោបាយ​នៅ​ឡើយ​នេះ អាជីវករ ឬ​ឈ្មួញ​ធំៗ​ទាំង​នោះ មិន​បាន​មក​គាំទ្រ​ដល់​គណបក្ស​ផ្សេង​ក្រៅ​ពី​គណបក្ស​កាន់​អំណាច​ឡើយ ព្រោះ​ម្ចាស់​អាជីវកម្ម​ទាំង​នោះ​ប្រឈម​នឹង​ការ​លំបាក​គ្រប់​បែប​យ៉ាង ទាក់ទង​នឹង​សិទ្ធិ​រក​ស៊ី ឬ​ការ​ទទួល​អាជ្ញា​ប័ណ្ណ និង​ប្រឈម​នឹង​ការ​បាត់បង់​សម្បទាន​ពិសេស​ជា​ច្រើន​ទៀត​ពី​រដ្ឋាភិបាល​ជា​ដើម។

លោក សុន ឆ័យ មាន​ប្រសាសន៍​បន្ត​ថា កត្តា​ទាំង​នេះ​បង្ហាញ​ថា​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ទាក់​ទាញ​បាន​តែ​ប្រភេទ​ក្រុមហ៊ុន​ដែល​បង្ក​ឲ្យ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ដល់​សង្គម និង​ប្រជាពលរដ្ឋ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា មិន​អាច​ទាក់​ទាញ​ក្រុមហ៊ុន​សុចរិត ត្រឹមត្រូវ ឲ្យ​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​ជួយ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច និង​បង្កើត​ការងារ​សម្រាប់​ប្រជាពលរដ្ឋ​កម្ពុជា ពិត​ប្រាកដ​ឡើយ។

ប្រធាន​អង្គការ​តម្លាភាព​កម្ពុជា លោក ព្រាប កុល មាន​ប្រសាសន៍​ថា តម្លាភាព​មូលនិធិ​សម្រាប់​គណបក្ស​នយោបាយ គឺ​មិន​មាន​ការ​លាត​ត្រដាង​អំពី​ការ​ចំណាយ ឬ​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​បាន​មក​ពី​ប្រភព​ណា​នោះ​ទេ។ គណបក្ស​ណា​ដែល​ទទួល​បាន​ជំនួយ​ហិរញ្ញវត្ថុ​កាន់​តែ​ច្រើន កាន់​តែ​មាន​ឱកាស​ទទួល​បាន​សំឡេង​គាំទ្រ​កាន់​តែ​ច្រើន ដោយ​ហេតុ​ថា​គណបក្ស​នោះ​នឹង​ចំណាយ​ថវិកា​លើសលប់​តាម​រយៈ​ការ​ផ្ដល់​អំណោយ​ផ្សេងៗ និង​ការ​ទិញ​ទឹក​ចិត្ត​ពី​ម្ចាស់​ឆ្នោត ដើម្បី​ឲ្យ​បោះឆ្នោត​គាំទ្រ​បក្ស​ខ្លួន។

លោក ព្រាប កុល បន្ថែម​ថា អាជីវករ​មួយ​ចំនួន​បាន​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ចំពោះ​ការ​ផ្ដល់​លុយ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល ជា​ថ្នូរ​នឹង​ការ​ទទួល​យក​កិច្ច​ព្រមព្រៀង​ធ្វើ​អាជីវកម្ម ដែល​មាន​លក្ខណៈ​អនុគ្រោះ​ច្រើន​ដល់​អាជីវកម្ម​របស់​ឈ្មួញ ដែល​ប្រកប​អាជីវកម្ម​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា។ មាន​ន័យ​ថា អ្នក​ទទួល​លុយ​ត្រូវ​ជំពាក់​គុណ ហើយ​អ្នក​ជំពាក់​គុណ​ត្រូវ​សង​គុណ​វិញ។ ការ​សង​គុណ​នោះ​អាច​ជា​ការ​បើក​ឱកាស​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ធំៗ ឬ​មាន​ការ​យោគយល់​លើ​ការ​ប្រមូល​ពន្ធ។ បន្ថែម​លើ​នេះ ម្ចាស់​ជំនួញ​ធំ​ទាំង​នោះ​អាច​ជា​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​មក​ពី​បក្ស​នយោបាយ ឬ​សាច់ញាតិ​របស់​បក្ស​កាន់​អំណាច។

លោក​អះអាង​ទៀត​ថា បញ្ហា​នេះ​តែង​តែ​កើត​មាន​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កំពុង​អភិវឌ្ឍ ជា​ពិសេស​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​មាន​អំពើ​ពុក​រលួយ​ខ្លាំង ការ​ឃោសនា​រក​សំឡេង​ឆ្នោត​តែង​មាន​ការ​ជួយ​គាំទ្រ​ពី​អាជីវករ​ធំៗ ដោយសារ​តែ​គ្មាន​យន្តការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​លើ​មូលនិធិ​សម្រាប់​ចំណាយ​របស់​គណបក្ស​នយោបាយ។

ប្រធាន​គណបក្ស​សម្ព័ន្ធ​ដើម្បី​ប្រជាធិបតេយ្យ លោក ខឹម វាសនា មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​ផ្ដល់​ធនធាន​ហិរញ្ញវត្ថុ​ទៅ​គណបក្ស​នយោបាយ​ពី​សំណាក់​ក្រុមហ៊ុន​ធំ គឺ​ចាត់​ទុក​ថា​ជា​អំពើ​ពុក​រលួយ។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី ច្បាប់​ស្ដីពី​គណបក្ស​នយោបាយ តម្រូវ​ឲ្យ​គណបក្ស​ផ្ដល់​របាយការណ៍​មួយ​ឆ្នាំ​ម្ដង​ទៅ​ក្រសួង​សេដ្ឋកិច្ច និង​ហិរញ្ញវត្ថុ និង​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ នូវ​ឯកសារ​ហិរញ្ញវត្ថុ​របស់​គណបក្ស រួម​មាន​ឯកសារ​ធនាគារ បញ្ជី​ចំណាយ និង​របាយការណ៍​ពី​សកម្មភាព​របស់​គណបក្ស។

ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ផ្ដល់​ធនធាន​បាន​ដល់​គណបក្ស​នោះ ដូចជា​ការ​បង់​វិភាគ​ទាន​ជា​សមាជិក ចំណូល​បាន​មក​ពី​ជំនួយ​ពី​ក្រុមហ៊ុន​សាធារណៈ ស្ថាប័ន​រដ្ឋ ឬ​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល និង​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស​ជាដើម។

បញ្ហា​នេះ​អ្នក​វិភាគ​បាន​សង្កត់​ធ្ងន់​ថា រដ្ឋសភា​កម្ពុជា អាច​អនុម័ត​ច្បាប់​បាន​ទាំងអស់ ទោះ​បី​ជា​ច្បាប់​អ្វី​ក៏ដោយ ឲ្យ​តែ​ច្បាប់​នោះ​ស្រប​ទៅ​តាម​ឆន្ទៈ​របស់​រដ្ឋាភិបាល តួយ៉ាង​ដូចជា​កាល​ពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ សភា​បាន​អនុម័ត​សេចក្ដី​ព្រាង​ច្បាប់​ស្ដីពី​ការ​ប្រឆាំង​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ឧក្រិដ្ឋកម្ម ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ឡើង​ក្នុង​រយៈ​កាល​នៃ​របប​កម្ពុជា​ប្រជាធិបតេយ្យ។ សេចក្ដី​ព្រាង​ច្បាប់​នេះ សភា​បាន​អនុម័ត​ភ្លាមៗ​បន្ទាប់​ពី​លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ចង់​ឲ្យ​សភា​បង្កើត​ច្បាប់​នេះ​តែ​ក្នុង​រយៈពេល​ជាង​មួយ​សប្ដាហ៍​ប៉ុណ្ណោះ។

ដោយ​ឡែក ចំពោះ​សេចក្ដី​ព្រាង​ច្បាប់​ស្ដីពី​ការ​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​សម្រាប់​ការ​ឃោសនា​បោះឆ្នោត​នេះ អ្នក​វិភាគ​បាន​ពន្យល់​ថា ទោះ​បី​ជា​គណបក្ស​ប្រឆាំង និង​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ធ្លាប់​បាន​ស្នើសុំ​អស់​រយៈពេល​ជាច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​ក្ដី ប៉ុន្តែ​រដ្ឋាភិបាល​មិន​ព្រម​នោះ​ឡើយ ពីព្រោះ​ថា ច្បាប់​នេះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់បង់​ផល​ប្រយោជន៍​គណបក្ស​កាន់​អំណាច៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។