ពលរដ្ឋសហគមន៍បឹងឈូកខ្វះទីជម្រកនិងប្រឈមជំងឺផ្សេងៗបន្ទាប់ពីភ្លើងឆេះផ្ទះ
2014.12.27
អគ្គីភ័យបាននាំមកនូវទុក្ខមួយត្រួតទៀត សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋនៅសហគមន៍បឹងឈូក ក្នុងខណ្ឌឫស្សីកែវ រាជធានីភ្នំពេញ បន្ថែមពីពីលើគម្រោងបណ្ដេញចេញពីលំនៅឋានកំពុងរស់នៅ។ បច្ចុប្បន្ន ពួកគាត់កំពុងខ្វះថវិកាសង់ផ្ទះរស់នៅឡើងវិញ និងកំពុងប្រឈមនឹងជំងឺផ្សេងៗចំពោះចាស់ជរា និងក្មេងៗ។
ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋជាង ៥០គ្រួសារ បានហៅអគ្គីភ័យកាលពីល្ងាចថ្ងៃទី២០ ធ្នូ ថាជាទ្វេគ្រោះរបស់ពួកគាត់ ខណៈដែលពួកគាត់កំពុងតែរស់ពាំទុក្ខព្រួយ ប្រឈមនឹងការបណ្ដេញចេញពីលំនៅឋានដោយបង្ខំនោះ។
តំណាងសហគមន៍បឹងឈូក លោកស្រី ខៀវ ចិន្តា មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី២៦ ធ្នូ ថា ពលរដ្ឋទើបនឹងមានលទ្ធភាពដំឡើងគ្រោងឆ្អឹងផ្ទះបានប្រមាណ ៨ខ្នងផ្ទះប៉ុណ្ណោះ ក្នុងចំណោមផ្ទះដែលឆេះជាង ៣០ខ្នង។ ពួកគាត់ភាគច្រើនពុំមានលទ្ធភាពទាល់តែសោះ ក្នុងការស្វែងរកថវិកាសង់ផ្ទះឡើងវិញ៖ «អ្នកដែលនៅសល់ថវិកាបន្តិចបន្តួច អាចទិញជាកូនឈើយកមកសាងសង់ ខ្លះអត់មានលទ្ធភាពនៅជ្រកក្រោមដំបូលតង់នៅឡើយ»។
លោកស្រីបន្តថា ក្រោយភ្លើងឆេះមានការប្រឈមផ្សេងទៀត គឺបញ្ហាសុខភាព មនុស្សចាស់ និងក្មេងៗដែលរស់នៅហាលភ្លៀងខ្យល់ក្រោមដំបូលតង់ ត្រូវកម្ទេចផេះហុយលើរាល់ថ្ងៃបណ្ដាលឲ្យមានជំងឺរាករូស ផ្ដាសាយ គ្រុនក្តៅ ជាដើម៖ «អ៊ីចឹងផេះហ្នឹងវាហុយឡើងជះមកប្រឡាក់ពេញមុខពេញមាត់ ហើយភ្លៀងទៀតជួនពេលខ្លះកំពុងតែហូបបាយភ្លៀងខ្យល់ហូរជះចូលពេញចានបាយ លំបាកមែនទែន»។
អ្នកភូមិដែលមិនមានលទ្ធភាពសាងសង់ផ្ទះឡើងវិញបានភ្លាម ក៏កំពុងមានក្តីព្រួយបារម្ភខ្លាចអាជ្ញាធរប្ដូរចិត្តមិនឲ្យសាងសង់នៅពេលក្រោយ ព្រោះសហគមន៍កំពុងមានរឿងចម្រូងចម្រាសជម្លោះដីធ្លីជាមួយអាជ្ញាធរ និងក្រុមហ៊ុនឯកជន ដែលធ្លាប់ដាក់ផែនការបណ្ដេញពួកគាត់ចេញច្រើនលើកមកហើយ តាំងពីមុនមិនទាន់មានភ្លើងឆេះមក៖ «គឺពួកខ្ញុំព្យាយាមទប់ស្កាត់ ខ្លាចគេដាក់កម្លាំងមករារាំងពួកខ្ញុំមិនឲ្យចូលដីនោះ»។
ជនរងគ្រោះអគ្គីភ័យបានឲ្យដឹងថា ពេលនេះពួកគាត់រស់បានដោយសារតែអំណោយពីសប្បុរសជន និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួនប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអំណោយនោះសង្គ្រោះបានតែមួយរយៈខ្លីប៉ុណ្ណោះ។
ស្ត្រីអ្នកភូមិម្នាក់ អំពាវនាវទាំងទឹកភ្នែកទៅអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាល និងសប្បុរសជនគ្រប់មជ្ឈដ្ឋានទាំងអស់ សូមជួយរំដោះទុក្ខពួកគាត់ដែលកំពុងជួបការលំបាកនេះផង៖ «ពួកខ្ញុំគ្មានអ្វីនឹងថ្លែងទេ មានតែម្រាមដៃដប់សូមជួយផង ពួកខ្ញុំខ្វះតាំងពីឈើធ្វើលំនៅឋានស័ង្កសី ស្បៀងអាហារ កូនសិស្សអត់បានទៅសាលាទេ ដោយសារសម្ភារៈសិក្សាត្រូវឆេះអស់»។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ អភិបាលខណ្ឌឫស្សីកែវ លោក ធុយ សុខន មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលហេតុការណ៍កើតឡើងភ្លាមៗ អាជ្ញាធរលោកបានជួយឧបត្ថម្ភជាសម្ភារៈប្រើប្រាស់ និងស្បៀងអាហារខ្លះៗហើយ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នអាជ្ញាធរពិតជាពិបាកសម្រេចថា នឹងគាំទ្រឲ្យសាងសង់ទីលំនៅនោះឡើងវិញ ព្រោះលោកអះអាងថា ពលរដ្ឋទាំងនោះកំពុងរស់នៅលើដីមានម្ចាស់ ហើយមួយចំណែកទៀតសាងសង់នៅលើផ្លូវសាធារណៈ៖ «ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ខ្ញុំកំពុងតែសិក្សាបន្ថែមទៀតថា គួរត្រូវធ្វើយ៉ាងណា និងពិភាក្សាសុំយោបល់ពីអភិបាលសាលារាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីធ្វើចំណាត់ការចំពោះបងប្អូនយ៉ាងណាទៀតនោះ»។
ចំណែកក្រុមអ្នកភូមិវិញអះអាងថា ពួកគាត់បានមករស់នៅទីនេះចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៨០ មកជាបន្តបន្ទាប់ ដោយមានការទទួលស្គាល់ពីរដ្ឋអំណាចមូលដ្ឋានត្រឹមត្រូវ ហើយកាលនោះពុំដែលមានអាជ្ញាធរមកប្រាប់ថាយ៉ាងណា ឬមានម្ចាស់ដីណាមកអះអាងថាជាដីមានម្ចាស់នោះទេ។
ទាក់ទងបញ្ហានេះដែរ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ស៊ើបអង្កេតសិទ្ធិដីធ្លី នៃសមាគមអាដហុក (adhoc) លោក យី សុខសាន្ត ដែលបាននាំយកអង្ករទម្ងន់ ៥០០គីឡូក្រាមទៅឧបត្ថម្ភអ្នកបឹងឈូក កាលពីថ្ងៃទី២៤ ធ្នូ មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាល និងវិនិយោគិន គួរតែជួយប្រជាពលរដ្ឋដែលប៉ះពាល់ដោយការអភិវឌ្ឍឲ្យបានរស់នៅសមរម្យក្នុងតម្លៃជាមនុស្ស៖ «ប្រជាពលរដ្ឋក៏ចង់មានចង់បានការអភិវឌ្ឍដែរ បើរដ្ឋាភិបាលចាត់ទុកថាពួកគាត់រស់នៅក្រោមដំបូលរដ្ឋាភិបាលដូចគ្នា គួរតែជួយពួកគាត់ឲ្យមានផ្ទះសម្បែងរស់នៅសមរម្យ ទើបជាប្រទេសអច្ឆរិយ»។
លោកបន្ថែមថា ការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងប្រទេសមួយត្រូវតែផ្ដល់អាទិភាពជាចម្បង ដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៃប្រទេសនោះ។
ប្រជាសហគមន៍បឹងឈូក ធ្លាប់បានរងនូវការបណ្ដេញចេញពីសំណាក់អាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីយកទីតាំងអភិវឌ្ឍជាទីក្រុងរណប។ ជាអកុសលមួយជាន់ទៀត សហគមន៍នេះកាលពីល្ងាចថ្ងៃសៅរ៍ ទី២០ ធ្នូ ផ្ទះពលរដ្ឋជាង ៣០ខ្នង ឬស្មើនឹងជាង ៥០គ្រួសារ ត្រូវបានភ្លើងឆេះទាំងស្រុង។
ពលរដ្ឋបានដាក់ការសង្ស័យថា ករណីនេះអាចមានមនុស្សលួចដុត បន្ទាប់ពីអាជ្ញាធរបរាជ័យក្នុងការបណ្ដេញពួកគាត់ចេញពីដីលំនៅឋានកំពុងកាន់កាប់បច្ចុប្បន្ន។
វិវាទដីធ្លីនៅសហគមន៍បឹងឈូក ចាប់ផ្ដើមកាលពីដើមឆ្នាំ២០០៩ ដែលកាលនោះអាជ្ញាធរខណ្ឌឫស្សីកែវ តម្រូវឲ្យអ្នកភូមិក្រីក្ររុះរើផ្ទះចេញដោយគ្មានសំណង ដោយចោទថា ពួកគាត់ចូលរំលោភកាន់កាប់លើដីកម្មសិទ្ធិឯកជនដែលមានម្ចាស់ឈ្មោះ ទៀ ធឿន ប៉ុន្តែអ្នកភូមិអះអាងថា ពួកគាត់មិនធ្លាប់ស្គាល់នេះឡើយ៕