ជីវិតលំបាករបស់ទាហានពិការម្នាក់ដែលរងគ្រោះដោយសារបញ្ហាដីនៅបុរីកីឡា
2014.07.02
អតីតទាហានកាត់រំសាយដែលមានពិការភាព (ខ្វិនមួយចំហៀងខ្លួន) និងបាត់បង់សមត្ថភាពការងារ គឺលោក ប្លោក ខន ដែលមានឈ្មោះពិត អ៊ួន កងពិនិត្យ បានចាប់អាជីពជាអ្នកដើររើសអេតចាយជាមួយកូនប្រុសស្រីតូចៗ ២នាក់ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត បន្ទាប់ពីផ្ទះរបស់គាត់នៅបុរីកីឡា ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ឈូសបំផ្លាញចោលកាលពីថ្ងៃទី៣ មករា ឆ្នាំ២០១២។
ដោយមិនមានជំរើសផ្សេងទៀត អតីតកងទ័ពរំសាយរូបនេះ នៅតែខំក្រាញននៀលរស់នៅក្រោមជណ្ដើរអាគារនៅប្លុកបុរីកីឡា និងក្បែរគំនរសំរាមដើម្បីរង់ចាំឲ្យអាជ្ញាធរ និងក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច សង់ ២អាគារបន្ថែមទៀតតាមកិច្ចសន្យាសម្រាប់ពលរដ្ឋសហគមន៍បុរីកីឡា ដែលក្នុងនោះមានឈ្មោះលោកម្នាក់ដែរ។
ពំនូកសំរាមគរដូចភ្នំ បានព័ន្ធជុំវិញបន្ទប់ស្នាក់នៅតូចនៃអាគារចាស់មួយនៅប្លុកបុរីកីឡា រាជធានីភ្នំពេញ។ សំរាមដែលចាក់ហៀរច្រាលលើជណ្ដើររលួយដោយមានដង្កូវចោះជាច្រើន ហាក់ដូចជារាំងបិទផ្លូវមិនចង់ឲ្យមនុស្សដើរឆ្លងកាត់នៅក្នុងអាគារចាស់ទ្រុឌទ្រោមដែលរកកល់នឹងរំលំ។
ទោះជាយ៉ាងណា លោក ប្លោក ខន ឬអ្នកបុរីកីឡា ស្គាល់ជាទូទៅថា អ៊ួន កងពិនិត្យ សម្រេចចិត្តទៅរស់នៅលើកអាគារចាស់នោះ បន្ទាប់ពីផ្ទះរបស់លោកត្រូវបានក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច របស់អ្នកស្រី ស៊ុយ សុផាន ដែលមានខ្នងក្រាស់ ឈូសបំផ្លាញចោលកាលពីថ្ងៃទី៣ មករា ឆ្នាំ២០១២។
លោកបានបាត់បង់ផ្ទះឈើប្រក់ស្លឹកចាប់ពីពេលនោះមក។ មុនការបណ្ដេញចេញ ទោះជាពិការមួយចំហៀងខ្លួន លោក កង ពិនិត្យ បានចាប់អាជីពជាអ្នកលក់ដូរគ្រឿងទេសនៅផ្ទះ ជួនជិះកង់លក់ឌីសវីដេអូ តាមផ្លូវខ្លះ ដើម្បីបានប្រាក់ផ្សែផ្សំចិញ្ចឹមកូនប្រុសស្រីភ្លោះ ២នាក់។
លោក កងពិនិត្យ ដែលត្រូវប្រពន្ធស្លាប់ក្រោយសម្រាលកូនភ្លោះបានមួយសប្តាហ៍ បានមករស់នៅតំបន់បុរីកីឡា កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧។ អតីតទាហានរណសិរ្សជាតិរំដោះប្រជាពលរដ្ឋខ្មែររបស់លោកតា សឺនសាន រូបនេះ ត្រូវបានផ្លាស់មកកងឯកភាពទីចាត់ការអភិវឌ្ឍន៍នៅដេអិន ក្នុងទសវត្ស៩០ ហើយលោកត្រូវបានលោក សុខ អាន ដែលពេលនោះជាប្រធានក្រុមប្រឹក្សារំសាយកងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ កាត់រំសាយ ក្រោមហេតុផលថា ខ្វិនមួយចំហៀងខ្លួនមិនពេញលេញ លំបាកធ្វើដំណើរ។
ស្ថិតក្នុងវ័យ ៤៥ឆ្នាំ លោក អ៊ួន កងពិនិត្យ ពិការជើងខាងឆ្វេង ដោយដើរមិនស្មើរគ្នា ពិបាកធ្វើដំណើរ ហើយដៃខាងឆ្វេងស្វិតមិនអាចប្រើការបាន ពិសេសមាត់របស់លោកត្រូវសរសៃទាញវៀចមួយចំហៀងពិបាកនិយាយ ជួននិយាយងុលៗរកស្តាប់សឹងមិនបាន។ រាល់ថ្ងៃលោកនិងកូនតូច ២នាក់ ដែលមានវ័យ ១២ឆ្នាំ បានក្រោកតាំងពីព្រឹកព្រហៀម ចុះទៅទីវាលចាក់សំរាមខាងក្រោយបន្ទប់ស្នាក់នៅ និងទៅពំនូកសំរាមដែលគរនៅចំហៀងអាគារចាស់ ជាប់បន្ទប់ស្នាក់របស់លោកដើម្បីរើសអេតចាយ។
ជារឿយៗលោក កងពិនិត្យ និងកូនតូចៗរបស់លោកតែងងើយមើលទៅខាងលើអាគារបណ្តើរ និងរើសសំរាមបណ្ដើរខ្លាចក្រែងអ្នករស់នៅលើអាគារថ្មីដែលក្រុមហ៊ុនសង់ឲ្យនៅបោះសំរាមមកពីលើត្រូវពួកគេ៖ «ខ្ញុំសព្វថ្ងៃរើសអេតចាយតាមគំនរសំរាម មួយថ្ងៃបាន ១ពាន់ ២ពាន់ (រៀល)។ និយាយជាសរុបទៅ មួយអាទិត្យ ១៥.០០០។ រាល់ថ្ងៃចំណាយទៅលើកូនរៀន ៣ពាន់រៀលនេះ ចំណាយតិចបំផុតហើយ»។
ម្តាយរបស់លោកពិនិត្យ គឺលោកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី ឲ្យដឹងថា កូនគាត់ត្រូវពឹងអាស្រ័យទាំងស្រុងទៅលើការរើសសំរាមដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត ហើយចៅតូចៗរបស់គាត់ ២នាក់ ដែលត្រូវជាកូនរបស់លោក កងពិនិត្យ ក៏ដើររើសសំរាមដែរ ក្រៅម៉ោងសិក្សា៖ «ព្រលឹមឡើងអ៊ីចឹង កូនគាត់និងគាត់ដើររើសអេតចាយមកផ្សំគ្នា បើមិនអ៊ីចឹងបានអីហូប»។
កូនប្រុសស្រីរបស់លោក កងពិនិត្យ សព្វថ្ងៃរៀននៅថ្នាក់ទី៥ នៅសាលាបឹងសាឡាង និងរៀនភាសាអង់គ្លេសដោយឥតគិតថ្លៃនៅអង្គការគ្រឹះសាសនាមួយនៅក្បែរនោះ។ កូនទាំងពីរនាក់នេះ ដើររើសអេតចាយយកលុយចិញ្ចឹមឪពុកពិការក្នុងអំឡុងពេលដែលលោក កងពិនិត្យ ធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់កាលពីចុងឆ្នាំ២០១២ គឺស្របពេលដែលលោកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី ជាម្តាយនិងជាសកម្មជនដីធ្លីនៅតំបន់បុរីកីឡា ត្រូវបានតុលាការចាប់ដាក់ពន្ធនាគារជិត ៣ខែ ដោយសារចេញមុខដើរតវ៉ាទាមទារផ្ទះជំនួសកូនប្រុសពិការ បន្ទាប់ពីត្រូវក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ចោទប្រកាន់ថា និយាយភូតកុហកក្រុមហ៊ុនក្នុងរឿងកម្មសិទ្ធិដីធ្លី។
ប៉ុន្តែក្រោយពីមានការគាបសង្កត់ពីសហគមន៍ជាតិនិងអន្តរជាតិ សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១២ បានសម្រេចដោះលែងអ្នកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី ដោយព្យួរទោសរយៈពេល ៣ខែ ១២ថ្ងៃ៖ «សហគមន៍បុរីកីឡា ស្រែកតវ៉ាទាមទារឲ្យដោះលែងអ្នកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី»។
ក្រោយការឈូសឆាយរបស់ក្រុមហ៊ុនភ្លាមៗ លោក កងពិនិត្យ កូនៗ ព្រមទាំងម្តាយរបស់លោកបានស្នាក់នៅក្រោមជណ្តើរអាគារទី៧ នៅបុរីកីឡា។ ប៉ុន្តែជិត ១ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គ្រួសារលោកបានផ្លាស់ទៅរស់នៅសំណង់អាគារចាស់មួយនៅខាងក្រោយអាគារទី៤ ដោយម្តាយរបស់លោកបែកគំនិតចង់ចិញ្ចឹមមាន់ទារខ្លះដើម្បីទប់ទល់នឹងជីវភាព។
បន្ទប់ស្នាក់នៅក្នុងអាគារចាស់ទ្រុឌទ្រោមនោះ មានទំហំ ៣ម៉ែត្រ គុណ ៤ម៉ែត្រ ប៉ុន្តែហ៊ុមព័ទ្ធដោយគំនរសំរាម ដោយសារតែអាគារនោះត្រូវគេបោះបង់ចោលជាង ២ឆ្នាំមកហើយ។ លោក កងពិនិត្យ បានចំណាយពេលជិត ១ខែ វាយកម្ទេចជញ្ជាំងបន្ទប់មួយទៀតដែលនៅជាប់បន្ទប់ស្នាក់នៅរបស់លោក។ លោកបានទម្លុះច្រកចូលទំហំកន្លះម៉ែត្រ ហើយយកបន្ទប់ថ្មីក្បែរបន្ទប់ស្នាក់នោះជាកន្លែងចិញ្ចឹមមាន់ទារ។
ជិតមួយឆ្នាំហើយ ដែលអ្នកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី បានចាប់អាជីពជាអ្នកចិញ្ចឹមមាន់ទារជាប់បន្ទប់ស្នាក់នៅដើម្បីរកចំណូលខ្លះ ក្រៅពីអាជីពជាអ្នករើសអេតចាយ ហើយលោក កងពិនិត្យ ជាអ្នកដេកចាំសត្វធាតុទាំងនោះ ដោយស្នាក់ក្នុងបន្ទប់ចិញ្ចឹមមាន់ទារតែម្តង។
ខ្យល់បក់ម្តងៗក្លិនលាមកសត្វ និងគំនរសំរាមខាងក្រោយ និងចំហៀងបន្ទប់ ជះក្លិនស្អុយស្ទើរសន្លប់។ តែគ្រួសារលោក កងពិនិត្យ ពិសេសក្មេងៗហាក់សុំានឹងក្លិននេះ។
លោក ពិនិត្យ គិតថា ប្រសិនបើលោកស្រី ស៊ុយ សុផាន ប្រធានក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច គោរពកិច្ចសន្យាសង់ ១០អាគារឲ្យអ្នកបុរីកីឡានោះ ពេលនេះលោកបានផ្ទះ និងអាចប្រកបរបស់លក់ដូរគ្រឿងទេសដូចមុន ដោយមិនចាំបាច់ដើររើសអេតចាយ និងដេកជាមួយសត្វមាន់ទារដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ៖ «កិច្ចសន្យាសង់ ១០អាគារហ្នឹង ឥឡូវគេ (ផានអ៊ីម៉ិច) មិនព្រមឲ្យទៀត តែមានកិច្ចសន្យាមួយទៀត ប្រកាសផ្ទាល់ដោយផានអ៊ីម៉ិច ជាមួយមន្ត្រីអង្គការយូអិនម្នាក់ថា មកប្រកាសនៅខណ្ឌយើងនេះ សន្យាថា សង់ ៣៣ខែទេ បើមិនរួច ១០អាគារហ្នឹងទេ នឹងសងមួយជា ៣ តើសងមួយជា ៣ហ្នឹងយ៉ាងម៉េច?»។
តំណាងសហគមន៍បុរីកីឡា លោកស្រី ឆាយ គឹមហ៊ន បញ្ជាក់ថា លោក អ៊ួន កងពិនិត្យ មានឯកសារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ទទួលបានផ្ទះពីក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច តាមគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែង។ ប៉ុន្តែលោកនៅមិនទាន់បានទទួលផ្ទះពីក្រុមហ៊ុននៅឡើយ៖ «លោក អ៊ួន កងពិនិត្យ នេះ មកដល់ពេលនេះមិនទាន់ឃើញអាជ្ញាធរ ឬរដ្ឋាភិបាលមួយណាមើលឃើញគាត់ទេ មានតែទុកឲ្យគាត់រស់នៅលើគំនរសំរាម រស់នៅចិញ្ចឹមកូន ២នាក់ដោយវេទនា។ ទង្វើនេះមិនត្រូវធ្វើទៅលើពួកគាត់អ៊ីចឹងទេ គឺត្រូវតែរកកន្លែងរស់នៅឲ្យបានសមរម្យ ព្រោះគាត់ក៏ជាយោធាមួយ ស្នេហាជាតិ និងការពារជាតិមួយដែរ»។
លោកស្រីបន្តថា មុនការបណ្ដេញចេញ បើទោះលោក កងពិនិត្យ ជាពោះម៉ាយកូន២ និងពិការមួយចំហៀងខ្លួន តែជីវភាពគាត់មិនលំបាកទេ ដោយសារពេលនោះលោកមានរបរជាអ្នកលក់ដូរឥវ៉ាន់នៅផ្ទះ និងមានបន្ទប់បញ្ចូលសំឡេងកុនមួយ ដោយសហការជាមួយម្តាយរបស់លោកដែលមានជំនាញខាងបញ្ចូលសំឡេងកុនភាគតាមស្ថានីយទូរទស្សន៍ផ្សាយក្នុងស្រុក ហើយអាជីពបញ្ជូលសំឡេងកុននេះ រកបានកាក់កបគ្រាន់បើ។
តំណាងសហគមន៍បុរីកីឡារូបនេះអះអាងថា លោក កងពិនិត្យ ពិការពិបាកធ្វើដំណើរ និងហាស្តីមិនកើត ហើយម្តាយរបស់លោកបានចេញដើរតវ៉ាជំនួសកូន ហើយយូរៗម្តង លោក កងពិនិត្យ ក៏បានចេញមកតវ៉ាជាមួយអ្នកភូមិបុរីកីឡា ឯទៀត ទាមទារឲ្យក្រុមហ៊ុនសង់អាគារ ២បន្ថែមទៀត តាមកិច្ចសន្យា៖ «ដោយសារតែការទាមទាររបស់កូនគាត់មិនអាចនិយាយបាន មិនអាចបញ្ចេញមតិបាន ហើយគាត់ពិការទៀត អ៊ីចឹងហើយម្តាយគាត់ត្រូវពុះពារសម្រាប់កូនគាត់ (លោកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី) ដឹងថា ខ្លួនគាត់ទទួលផ្ទះពីរដ្ឋរួចហើយ អ៊ីចឹងគាត់ចេញតវ៉ាដើម្បីកូនគាត់ មិនមែនចេញទាមទារផ្ទះដើម្បីគាត់ទេ»។
ក្រុមការងារបច្ចេកទេសរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានប្រជុំច្រើនលើកជាមួយមន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិល ពីគម្រោងរៀបចំវេទិកាសាធារណៈ ដោះស្រាយការទាមទារជម្រកស្នាក់នៅរបស់ពលរដ្ឋដែលនៅសេសសល់ក្នុងសហគមន៍បុរីកីឡា។
តាមគម្រោងវេទិកាសាធារណៈនោះ គ្រោងធ្វើនៅចុងខែកក្កដា ខាងមុខ ហើយដើមខែដដែលនោះ សាលារាជធានីភ្នំពេញ គ្រោងចុះផ្សព្វផ្សាយឲ្យអ្នកបុរីកីឡា ដែលមិនទាន់ទទួលសំណង រៀបចំឯកសារ ឬភស្តុតាង និងសាក្សី ត្រៀមចូលរួមក្នុងវេទិកានោះ។
អភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ លោក ប៉ា សុជាតិវង្ស ធ្លាប់អះអាងថា លោកនឹងរកដំណោះស្រាយជូនអ្នករស់នៅបុរីកីឡា ឲ្យចប់សព្វគ្រប់ តាមរយៈការបង្កើតឲ្យមានវេទិកាសាធារណៈមួយ ដើម្បីឲ្យខាងសហគមន៍បង្ហាញភស្តុតាងជាក់លាក់ បញ្ជាក់ថា ពួកគេពិតជាបានរស់នៅក្នុងតំបន់បុរីកីឡា ពិតប្រាកដ។
សព្វថ្ងៃមានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅបុរីកីឡា ១៥៦គ្រួសារ ដែលនៅមិនទាន់ទទួលសំណង បន្តក្រាញរស់នៅលើគំនរសំរាមក្រោមកៅស៊ូតង់ និងក្រោមជណ្ដើរអគារនៅបុរីកីឡា ដើម្បីទាមទារឲ្យក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច សង់អគារស្នាក់នៅ ២បន្ថែមទៀតតាមកិច្ចសន្យា។
នាយកលេខាធិការដ្ឋានក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅឋាន លោក សៀ ភារម្យ គិតថា ការរស់នៅក្រោមតង់ ក្រោមជណ្តើរអាគារ និងលើគំនរសំរាមរបស់សហគមន៍បុរីកីឡា សព្វថ្ងៃនេះគឺជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សធ្ងន់ធ្ងរ ពិសេសនៅពេលដែលរដូវភ្លៀងធ្លាក់នេះ ធ្វើឲ្យសុខភាពនិងស្ថានភាពរស់នៅរបស់ពួកគាត់រឹតតែទ្រុឌទ្រោមនិងលំបាក។
លោកក៏បានទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ និងដោះស្រាយបញ្ចប់ជម្លោះនេះឲ្យបានឆាប់៖ «ទទួចដល់សាលារាជធានីភ្នំពេញ ក៏ដូចជារាជរដ្ឋាភិបាល ធ្វើយ៉ាងណាជួយបញ្ចប់ឲ្យពួកគាត់ឲ្យបានឆាប់ប្រសិនបើអាច ឆ្លងផុតខែ៨ អាចដោះស្រាយឲ្យបានចប់នោះ អ៊ីចឹងវាជាជោគជ័យ»។
តាមផ្លូវច្បាប់ពលរដ្ឋសហគមន៍បុរីកីឡា គឺជាអ្នកមានប្រៀបស្របច្បាប់ក្នុងជម្លោះជាមួយក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ដោយសារតែពួកគេមានកិច្ចសន្យាជាភស្តុតាងយ៉ាងរឹងមាំជាមួយក្រុមហ៊ុន និងមានការដឹងឭពីអតីតអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញចាស់ លោក កែប ជុតិមា អំពីការសាងសង់អាគារ ១០ សម្រាប់អ្នកបុរីកីឡា ចំនួន ១.៧៧៦គ្រួសារ គឺមិនមែនសង់ ៨អាគារ ហើយប្រកាសថា ខាតបង់យករួចខ្លួននោះទេ។
វិលទៅរកលោក អ៊ួន កងពិនិត្យ វិញ លោកបានទម្លាក់កំហុសទាំងស្រុងទៅលើក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច ដែលបានក្បត់ពាក្យសន្យា និងបំពានច្បាប់ឈូសឆាយផ្ទះសម្បែង និងបំផ្លាញទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពលរដ្ឋរហូតធ្វើឲ្យអ្នកបុរីកីឡាខ្លះ រួមទាំងលោកបាត់បង់សេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ ធ្លាក់ខ្លួនរស់នៅដូចសត្វធាតុ និងបាត់បង់ភាពជាមនុស្ស ដោយរស់នៅលើគំនរសំរាម។
ដោយសារខ្លួនពិការ លោក កងពិនិត្យ ខកខានមិនបានចូលរួមជាមួយសហគមន៍ក្នុងការចេញដើរតវ៉ាទាមទារសិទ្ធិលំនៅឋាននៅតាមស្ថាប័នរដ្ឋ ស្ថានទូត និងអង្គការនានាទេ។ ប៉ុន្តែលោកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី ដែលជាម្តាយ បានចេញដើរតវ៉ាជំនួសកូនប្រុស ដើម្បីទាមទារយកផ្ទះដែលត្រូវបានស្របច្បាប់ពីក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច។
លោកស្រី ទឹម សាក់មុន្នី សង្ឃឹមថា ប្រសិនបើលោកស្រីទាមទារផ្ទះឲ្យកូនប្រុសបានហើយនោះ លោកស្រីនិងកូនប្រុសគ្រោងចាប់របរចាស់ បង្កើតជាបន្ទប់បញ្ចូលសំឡេងកុនភាគមួយនៅផ្ទះ ហើយបណ្តុះបណ្តាលកូនប្រុសស្រី ២នាក់របស់លោក កងពិនិត្យ ឲ្យចេះចាប់ជំនាញបញ្ជូនសំឡេងកុន ដើម្បីអាចរកប្រាក់ចំណូលដោះស្រាយជីវភាពបានល្អជាងសព្វថ្ងៃនេះ៕