អ្នកវិភាគអាជីវកម្ម បានអះអាងទៀតថា ការពង្រីកអាជីវកម្ម ទាមទារការជួយគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាលលើផ្នែកឥណទាន ឬបង្កើតធនាគារឯកទេសក្នុងការផ្ដល់កម្ចីដល់សហគ្រាស។
ការចូលរួមរបស់សហគ្រាសជាលក្ខណៈគ្រួសារ បានក្លាយជាមូលដ្ឋានសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងសំខាន់ និងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ប៉ុន្តែឱកាសសម្រាប់ពង្រីកអាជីវកម្មជាលក្ខណៈគ្រួសារទៅជាលក្ខណៈទ្រង់ទ្រាយមធ្យម ឬធំវិញ នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ កត្តានេះ មានន័យថា ម្ចាស់អាជីវកម្មតែងប្រឈមនឹងបញ្ហាជាច្រើន ដូចជាច្បាប់ ការចំណាយក្រៅផ្លូវការ និងសមត្ថភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងអាជីវកម្មជាដើម។
ក្រៅពីឧបសគ្គទាំងនេះ សមាគមសហគ្រាសខ្នាតតូច និងមធ្យមនៅកម្ពុជា ក៏បានអះអាងថា ការអភិវឌ្ឍសហគ្រាសនៅកម្ពុជា តែងជួបឧបសគ្គធំៗមួយចំនួនដែលមិនទាន់អាចដោះស្រាយបាននៅឡើយនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ បញ្ហាទាំងនោះ រួមមាន លទ្ធភាពទទួលបានឥណទានសម្រាប់ពង្រីកសហគ្រាស ផលិតភាពទាបដោយសារខ្វះបច្ចេកទេស និងភាពប្រកួតប្រជែងតិចតួចធៀបនឹងទំនិញផ្សេងៗពីប្រទេសជិតខាង។
លោក លីម គីមហុង ដែលមានមូលដ្ឋានផលិតទឹកត្រី តាំងពីឆ្នាំ១៩៨០ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ន មានប្រសាសន៍ថា ឧបសគ្គក្នុងការពង្រីកសិប្បកម្មទៅជាទ្រង់ទ្រាយមធ្យម គឺការខ្វះខាតទុន ធនធានមនុស្ស តម្រូវការទីផ្សារមានភាពប្រកួតប្រជែងខ្ពស់ រួមទាំងការទទួលស្គាល់គុណភាពនៅមានកម្រិតទាបនៅឡើយ។ លោកបញ្ជាក់ទៀតថា សិប្បកម្មទឹកត្រីរបស់លោកក៏តែងជួបបញ្ហាផ្សេងដូចជាការបង់កម្រៃក្រៅផ្លូវការផ្សេង។
អ្នកវិភាគអាជីវកម្ម យល់ថា ការត្រៀមខ្លួនម្ចាស់របស់អាជីវកម្ម គឺរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួនជាមុន ដើម្បីចូលក្នុងទីផ្សារប្រកួតប្រជែងជាផ្លូវការ ហើយប្រភេទអាជីវកម្មតូចតាច ឬជាលក្ខណៈគ្រួសារ ភាគច្រើនមិនមានការយល់ដឹងអំពីការត្រៀមខ្លួនជាមុន នៅពេលដែលពង្រីកអាជីវកម្ម។
ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលអគ្គនាយក និងសហគ្រិន លោក អោម សេងបូរា មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហាធំនៃការពង្រីកអាជីវកម្ម គឺទាក់ទងនឹងការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុ និងធនធានមនុស្ស ដោយលោកបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលមានសមត្ថភាពពង្រីកអាជីវកម្មជាលក្ខណៈគ្រួសារទៅជាលក្ខណៈផ្លូវការបាន គឺមានចំនួនតិចតួច។
លោក អោម សេងបូរា មានប្រសាសន៍បន្ថែមថា ឆ្លើយតបទៅនឹងការលើកកម្ពស់សមត្ថភាពធ្វើអាជីវកម្ម មានស្ថាប័នជាច្រើនបានជួយផ្ដល់ការបណ្ដុះបណ្ដាល ដូចជាការរៀបចំផែនការអាជីវកម្មជំនាញក្នុងការគ្រប់គ្រងហិរញ្ញវត្ថុ ការគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្សជាដើម។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទាក់ទងនឹងការពង្រីកមុខរបរ អ្នកវិភាគអាជីវកម្មមួយចំនួនទៀតបានរកឃើញថា ការពង្រីកគឺទាក់ទងនឹងតម្រូវការ និងប្រភេទផលិតផល។
អ្នកវិភាគអាជីវកម្ម និងជាស្ថាបនិកនៃវិទ្យាស្ថាន វីឃែពីថល (V Capital) លោក ឌីន វីរៈ មានប្រសាសន៍ថា ការពង្រីកមុខរបរគឺម្ចាស់អាជីវកម្មនោះត្រូវធានាឲ្យមានសេដ្ឋកិច្ចមាត្រដ្ឋាន ដែលហៅថាអេកូណូមិច អហ្វ ស្គេល (Economic of Scale) មានន័យថា នៅពេលដែលមុខរបរនោះកាន់តែធំ ការចំណាយលើការផលិតកាន់តែទាប។ កត្តានេះ ធ្វើឲ្យម្ចាស់អាជីវកម្មកាន់តែចំណេញលើការពង្រីកអាជីវកម្ម។
លោក ឌីន វីរៈ បញ្ជាក់ថា ប្រភេទអាជីវកម្មផ្សេងទៀតមិនអាចពង្រីកបានដោយសារតែតម្រូវការតិច ឬការពង្រីកអាជីវកម្មនោះអាចធ្វើឲ្យថ្លៃផលិតកាន់តែខ្ពស់ដែរ។
ការស្រាវជ្រាវនានាបានរកឃើញថា ដើម្បីលើកកម្ពស់ការពង្រីកអាជីវកម្ម គឺទាមទារការបង្កើតបណ្ដាញអាជីវកម្ម និងការផ្ដល់ឥណទាន។ ការបង្កើតធនាគារឯកទេសផ្នែកអាជីវកម្ម គឺអាចជួយលើកកម្ពស់ការទទួលបានឥណទានសម្រាប់ពង្រីកអាជីវកម្ម។ ម៉្យាងវិញទៀត ការជួយធានាឥណទានរបស់រដ្ឋាភិបាល ជាយន្តការបន្ថែមផ្សេងទៀតដល់ការអភិវឌ្ឍអាជីវកម្ម។
ការធ្វើអាជីវកម្មនៅកម្ពុជា បានរីកដុះដាលយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសលើប្រភេទអាជីវកម្មជាលក្ខណៈគ្រួសារ ហើយអាជីវកម្មនេះបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបង្កើតការងារ និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជាតិ។
របាយការណ៍របស់ក្រសួងឧស្សាហកម្ម រ៉ែ និងថាមពល បានបង្ហាញថា នៅឆ្នាំ២០១២ កម្ពុជា មានរោងចក្រធំប្រមាណ ៨៥០រោងចក្រ ដែលចំនួននេះបង្កើតការងារបានជាង ៥៦ម៉ឺននាក់។ ប៉ុន្តែ មូលដ្ឋានឧស្សាហកម្មតូច និងសិប្បកម្ម មានចំនួនជាង ៣ម៉ឺន ៨ពាន់មូលដ្ឋាន បង្កើតការងារបានប្រមាណជិត ២សែននាក់ ដែលវិស័យទាំងនេះផលិតបានក្នុងតម្លៃ ៦ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក និងការនាំចេញមានចំនួន ៤ពាន់លានដុល្លារ។ តួលេខនេះបញ្ជាក់ថា មូលដ្ឋានឧស្សាហកម្មតូច និងមធ្យម តំណាងឲ្យ ៩៨% នៃមូលដ្ឋានផលិតកម្មសរុប ភាគច្រើនគ្រប់គ្រងជាលក្ខណៈគ្រួសារ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។