ធនាគារពិភពលោក (World Bank) ក្រើនរំឭកដល់ប្រទេសមួយចំនួន រួមទាំងកម្ពុជា ផង ឲ្យកែប្រែគោលនយោបាយ ដើម្បីលើកកម្ពស់ភាពមានការងារសម្រាប់យុវជន។
ការអនុវត្តមិនបានល្អ បានជំរុញឲ្យយុវជនជាច្រើននាក់ទទួលបានការងារដោយគ្មានការគាំពារ ការងារមិនផ្លូវការ ឬគ្មានការងារធ្វើ។ ជាក់ស្ដែង កម្ពុជា មានអត្រា ៨០% ដែលចាត់ទុកថា គ្មានការងារធ្វើក្នុងចំណោមធនធានយុវជនកម្ពុជា ដែលចូលទៅក្នុងទីផ្សារការងាររៀងរាល់ឆ្នាំ។
ភាពគ្មានការងារធ្វើជាបញ្ហារសើបខ្លាំង ដែលប្រទេសមួយចំនួនមិនហ៊ានបង្ហាញជាសាធារណៈឡើយ។ ការលាក់ទុកដោយគ្មានចាត់វិធានការដោយសមស្របនោះ នឹងបង្កជាអសន្តិសុខប៉ះពាល់ដល់សង្គមនាពេលអនាគត ដោយសារតែភាពគ្មានការងារធ្វើ។
របាយការណ៍របស់ធនាគារពិភពលោក នៅថ្ងៃទី៨ ឧសភា រកឃើញថា ប្រទេសមួយចំនួនកំពុងអនុវត្តគោលនយោបាយបង្កើតការងារសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនមិនមានប្រសិទ្ធភាព មានន័យថា អត្រាយុវជនដែលចូលទៅទីផ្សារកាន់តែច្រើន ស្របពេលពេលគោលនយោបាយបង្កើតការងារមានតិចតួច។
របាយការណ៍របស់ធនាគារពិភពលោក ដែលមានចំណងជើងថា អត្រាមានការងារធ្វើនៅអាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក ការងារ សហគ្រាស និងសុខុមាលភាព គូសបញ្ជាក់ថា ការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច គឺជាជោគជ័យមួយក្នុងការបង្កើតការងារ ប៉ុន្តែប្រទេសនានាបច្ចុប្បន្ន ត្រូវអនុម័តគោលនយោបាយការពារសង្គម ដើម្បីបង្កើតការងារដល់កម្មករឲ្យបានកាន់តែច្រើនជាងមុន។
សេដ្ឋវិទូរបស់ធនាគារពិភពលោក ដែលចូលរួមសរសេររបាយការណ៍នេះ លោក ទ្រូមែន ផេកខាដ (Truman Packard) មានប្រសាសន៍ថា គោលនយោបាយឧស្សាហកម្មពីលើចុះក្រោម ឬមានន័យថា ការទាក់ទាញឧស្សាហកម្មធំដើម្បីបង្កើតការងារដល់ប្រជាពលរដ្ឋនៅថ្នាក់ក្រោម មាននិរន្តរភាពតិចតួចនៅសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន ដោយសារឧស្សាហកម្មនេះពឹងខ្លាំងលើមូលដ្ឋានច្បាប់ ដើម្បីភាពរីកចម្រើន។
អ្នកសេដ្ឋកិច្ចគូសបញ្ជាក់ថា ការអនុវត្តគោលនយោបាយអភិវឌ្ឍន៍ផ្ទុយគ្នានេះ ធ្វើការតម្រូវការទីផ្សារការងារមិនស៊ីចង្វាក់នឹងការផ្គត់ផ្គង់កម្លាំងពលកម្ម។ គោលនយោបាយនោះបានផ្ដោតស្ទើរតែស្រុងលើការទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគធំៗ ដែលរាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ជឿជាក់ថា អាចបង្កើតការងារជូនប្រជាពលរដ្ឋ។ ប៉ុន្តែ គោលនយោបាយនេះមិនអាចបង្កើតការងារឲ្យបានពេញលេញឡើយ សម្រាប់យុវជនកម្ពុជា ដែលកំពុងហូរចូលទីផ្សារយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។
ប៉ុន្តែ របាយការណ៍របស់អង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ កាលពីដើមឆ្នាំ២០១៤ បានបង្ហាញថា ភាពគ្មានការងារធ្វើសម្រាប់យុវជនកម្ពុជា មានអត្រា ០.៣% ដែលជាអត្រាទាបបំផុតបើធៀបនឹងប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន។
បញ្ហាប្រធានអង្គការកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន លោក ជាង សុខា បានបដិសេធចំពោះការរកឃើញដោយអង្គការអន្តរជាតិខាងការងារ នេះ៖ «ឲ្យតម្លៃទៅលើមនុស្សធ្វើការហ្នឹងចាត់ទុកថា មានការងារធ្វើ ខ្ញុំគិតថា មិនមែនជានិយមន័យដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់។ ពេលដែលមនុស្សមានការងារធ្វើហ្នឹងស្ថានភាពនៃការរស់នៅ ជីវភាពរបស់គាត់ ជីវិតរបស់គាត់បែបម៉េច អាហ្នឹងគឺជារឿងដែលគួរតែមើល។ ហើយបើមើលនៅក្នុងកម្រិតនៃការរស់នៅ និងជីវភាពរស់នៅវិញ យើងឃើញថា ស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំមិនឯកភាពចំពោះតួលេខ ០,៣ អ្នកដែលអត់ការងារធ្វើទេ ព្រោះយើងមើលឃើញថា សព្វថ្ងៃនេះអ្នកដែលមានការងារធ្វើសុទ្ធតែស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពលំបាកលំបិនមែនទែន»។
តាមការស្រាវជ្រាវដោយអង្គការកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន បានបង្ហាញថា មានយុវជនប្រមាណ ២០% ប៉ុណ្ណោះ បានទទួលការងារធ្វើ នៅពេលបញ្ចប់ការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ។ អ្នកដែលទទួលបានការងារនោះ បានចំណាយពេលយ៉ាងហោចណាស់មួយខែក្នុងការរកការងារធ្វើ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានវិធីបីយ៉ាងដើម្បីគណនាអត្រាភាពមានការងារ។ ទីមួយ ភាពមានការធ្វើពេញលេញ (Full Employment) ដែលសំដៅលើប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ត្រូវមានពេលវេលាធ្វើការចំនួន ៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ឬ ៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ ទីពីរ ភាពមានការងារធ្វើមិនពេញលេញ (Under Employment) ដែលសំដៅលើអ្នកដែលធ្វើការងារតិចជាង ៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ និងទីបី ភាពគ្មានការងារធ្វើ (Unemployment)។
តាមការប៉ាន់ស្មានដោយស្ថាប័នស្រាវជ្រាវនានា បង្ហាញថា កម្លាំងយុវជនកម្ពុជា ដែលពេញកម្លាំងចូលក្នុងទីផ្សារពលកម្មមានចំនួនយ៉ាងហោចណាស់ ៣០ម៉ឺននាក់ក្នុងមួយឆ្នាំ។ រីឯការបង្កើតការងារថ្មីរៀងរាល់ឆ្នាំមានចំនួនតែ ៥ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ។ តួលេខនេះ រៀងរាល់ឆ្នាំយុវជនកម្ពុជា ប្រមាណ ៨០% ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងចំនួននៃអ្នកគ្មានការងារធ្វើ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។