ដំណើរដើមទងនិងការប្រតិបត្តិតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនានៃពិធីបុណ្យកាន់បិណ្ឌ
2008.09.18
លោក សំ បូរិន្ទ បានធ្វើបទសម្ភាសន៍ជាមួយពហុសូត្រព្រះពុទ្ធសាសនាមួយរូបដែលជាអតីតសមណនិស្សិតថ្នាក់ទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនា នៃមហាវិទ្យាល័យ នេឡន្ទា ក្រុងរាជគ្រឹះ ប្រទេសឥណ្ឌា នាចន្លោះឆ្នាំ១៩៥៥ ដល់ឆ្នាំ១៩៥៩ ជុំវិញដំណើរដើមទង និងការប្រតិបត្តិតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនានៃពិធីប្រពៃណីនេះមានសេចក្តីដូចតទៅ៖
លោក មាស ចន អតីតសាស្រ្តាចារ្យនៃពុទ្ធិកមហាវិទ្យាល័យ ព្រះសីហនុរាជ នាទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ មានប្រសាសន៍ថា គេពុំអាចមើលឃើញទេវតាឬប្រេតនឹងភ្នែកឬចក្ខុវិញ្ញាណនោះឡើយ ប៉ុន្តែគេអាចមើលឃើញតាមផ្លូវចិត្តតែប៉ុណ្ណោះ។
សូមអញ្ជើញស្តាប់សេចក្តីពន្យល់របស់លោកតបនឹងសំណួរផ្សេងៗរបស់លោក សំ បូរិន្ទ ជុំវិញសំណួរថា តើប្រេតនោះពិតជាមានមែនឬទេ?
លោក មាស ចន អតីតសាស្រ្តាចារ្យនៃពុទ្ធិកមហាវិទ្យាល័យ ព្រះសីហនុរាជ បានមានប្រសាសន៍ថា ក្នុងពេលសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យ នេឡន្ទា ក្រុងរាជគ្រឹះ ប្រទេសឥណ្ឌា កាលពីចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ លោកបានជួបពួកមនុស្សដែលជាពូជកិន្នរនៅជើងភ្នំហិមពាន្ត ប៉ុន្តែលោកមិនអាចបញ្ជាក់បានអំពីទីតាំងនៃឋានសួគ៌ ឈ្មោះចាតុម្ហារាជកា ដែលជាឋានសួគ៌ទាបជាងគេក្នុងចំណោមឋានសួគ៌៦ជាន់ដែលត្រូវបានគេនិយាយតៗគ្នានោះឡើយ។
សូមអញ្ជើញស្តាប់ចម្លើយរបស់លោកតបនឹងសំណួរផ្សេងៗរបស់លោក សំ បូរិន្ទ ជុំវិញបញ្ហាប្រេតទួញយំនារដូវបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ និងជុំវិញបញ្ហាឋានសួគ៌៦ជាន់នៅលើភ្នំហិមពាន្ត ឬភ្នំព្រះសុមេរុ មានសេចក្តីដូចតទៅ៖
លោក មាស ចន ដែលជាអតីតសមណនិស្សិតថ្នាក់ទស្សនវិជ្ជាពុទ្ធសាសនានៃមហាវិទ្យាល័យនេឡន្ទា ក្រុងរាជគ្រឹះ ប្រទេសឥណ្ឌាផងនោះ មានប្រសាសន៍ថា រួមជាមួយនឹងការកសាងសំណង់នានាតាមជំនឿពុទ្ធសាសនា សំណង់គឺវប្បធម៌ជាតិ ក៏គួរគប្បីត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ផងដែរ។
សូមអញ្ជើញស្តាប់សេចក្តីពន្យល់របស់លោកទៅនឹងសំណួរផ្សេងៗរបស់លោក សំ បូរិន្ទ ទាក់ទងនឹងរឿងឋានកណ្តាល ព្រមទាំងអនុសាសន៍របស់លោកក្នុងឱកាសបុណ្យកាន់បិណ្ឌប្រពៃណីជាតិ ទាក់ទងនឹងវិស័យកសាងពុទ្ធសាសនានិងសង្គមខ្មែរ ដូចមានសេចក្តីដូចតទៅនេះ៖