សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា ហៅកាត់ថា ជីម៉ាក់ (GMAC) នៅថ្ងៃទី២៤ ឧសភា អំពាវនាវឲ្យភាគីកម្មករ សហជីព និងរដ្ឋាភិបាល និងក្រុមហ៊ុនរោងចក្រកាត់ដេរ រួមគ្នាបង្កើនផលិតភាពការងារ។ ការអំពាវនាវរបស់ជីម៉ាក់ ធ្វើឡើងជាថ្មីទៀត ដោយព្រមានថា សមត្ថភាពផលិតមានកម្រិតទាបរបស់កម្មករ នឹងធ្វើឲ្យកម្ពុជា ចាញ់ប្រៀបប្រទេសជាដៃគូប្រកួត។ ចំណែកភាគីសហជីព បន្តទាមទារឲ្យក្រុមថៅកែរោងចក្រ យកចិត្តទុកដាក់កែលំអលក្ខខណ្ឌការងារជូនកម្មករ និងបង្ហាញតួលេខស្ដីពីការខាតបង់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ ជាជាងដាក់បន្ទុកលើកម្មករដែលទទួលបានថ្លៃឈ្នួលទាបនៅឡើយ។
ជាថ្មីម្ដងទៀត សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា អំពាវនាវឲ្យភាគីពាក់ព័ន្ធក្នុងវិស័យកាត់ដេរ រួមមានកម្មករ សហជីព ក្រុមថៅកែរោងចក្រ និងរដ្ឋាភិបាល ផ្ដោតលើការបង្កើនផលិតភាពការងារ។
ក្នុងសេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានរបស់ខ្លួនចេញផ្សាយថ្ងៃទី២៤ ឧសភា សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា លើកឡើងថា ការធ្លាក់ចុះនៃផលិតភាពការងារ គួបផ្សំនឹងការបន្តកើនឡើងថ្លៃចំណាយក្នុងផលិតកម្ម នឹងធ្វើឲ្យកម្ពុជា ចាញ់គូប្រកួតសំខាន់ៗរបស់ខ្លួន ដូចជា វៀតណាម បង់ក្លាដេស (Bangladesh) និងមីយ៉ាន់ម៉ា ជាដើម។
អគ្គលេខាធិការនៃសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា លោក កាំង ម៉ូនីកា អះអាងថា ការកើនឡើងថ្លៃឈ្នួលកម្មករពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ជាដើមចមចម្បងធ្វើឲ្យថ្លៃចំណាយផលិតកម្មកើនឡើង រីឯផលិតភាពបន្តធ្លាក់ចុះ ដោយសារកត្តារួមផ្សំជាច្រើន ដូចជា ទំនាក់ទំនងមិនល្អរវាងកម្មករ និងថៅកែរោងចក្រ ចំនួនថ្ងៃឈប់សម្រាកច្រើន និងកត្តាផ្សេងៗទៀត។
លោក កាំង ម៉ូនីកា លើកឡើងថា ការបង្កើនផលិតភាពការងារ គឺជាប្រភពថវិកាតែមួយគត់ ដែលអាចឲ្យថៅកែរោងចក្របង្កើនប្រាក់ឈ្នួលជូនកម្មករ៖ « យើងសួរថា តើលុយបានមកពីណា យកទៅបង្កើនប្រាក់ឈ្នួលទាំងអស់ហ្នឹង ? ប្រភពមានតែពីរ ទេ។ ទីមួយ គឺការបង្កើនផលិតភាពការងាររបស់បងប្អូនកម្មករកម្មការិនីទាំងអស់ហ្នឹង។ ទីពីរ គឺការ ផ្ដល់ឲ្យនូវតម្លៃខ្ពស់ជាងមុនពីអ្នកបញ្ជាទិញ ហើយបើយើងសង្កេតមើលទៅលើការផ្ដល់ឲ្យនូវតម្លៃ ខ្ពស់ជាងមុនពីអ្នកបញ្ជាទិញ ហាក់ដូចជាមិនមានសង្ឃឹមទេ ហើយដូចដែលយើងបានសង្កេតឃើញ កន្លងមកហើយ អ្នកដែលបញ្ជាទិញមិនបានដំឡើងថ្លៃទិញឲ្យកម្ពុជា យើងទេ»។
ទាក់ទងនឹងសមត្ថភាពផលិតរបស់កម្មករនេះ ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក អាត់ ធន់ យល់ថា ថ្លៃឈ្នួលទាប និងលក្ខខណ្ឌការងារមិនល្អ ជាមូលហេតុនាំឲ្យផលិតភាពការងារធ្លាក់ចុះ៖ « យើងដឹងហើយថា ប្រាក់ឈ្នួល ១៤០ (ដុល្លារ) ហ្នឹង មិនអាចរស់នៅសមរម្យបានទេ។ គេធ្វើរាល់ថ្ងៃដោយសារអត់មានអីធ្វើទេ។ កម្មករជំនាញដែលគេធ្វើការងារយូរ តើពួកគាត់មានសង្ឃឹមអី? បើគាត់ធ្វើយូរៗទៅ គាត់អត់សល់អីផងហ្នឹង ហើយគាត់សល់តែជំងឺ ហើយសល់នូវភាពលំបាករបស់ខ្លួនហ្នឹង។ ហើយគាត់ចេះច្រើនដែរ គាត់មិនទៅរកកន្លែងណាដែលប្រសើរជាង។ អ៊ីចឹងហើយបានគាត់ទៅរកកន្លែងក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនដែលប្រសើរជាង ឬក៏វិស័យមួយចំនួនប្រសើរជាង។ ពេលខ្លះ គាត់សម្រេចចិត្តទៅក្រៅប្រទេស។ ខ្ញុំគិតថា មិនបាច់កែច្រើនទេ។ ទីមួយ ប្រាក់បៀវត្សរ៍។ ទីពីរ គឺម៉ោងពេល និងសេរីភាពរបស់គាត់ឲ្យបានពេញទី។ តែប៉ុណ្ណឹង គឺកម្មករមានទឹកចិត្តធ្វើការវិញហើយ»។
លោក អាត់ ធន់ ស្នើឲ្យក្រុមថៅកែរោងចក្រដែលតែងតែអះអាងថា ពួកគេកំពុងខាតបង់នោះ បង្ហាញតួលេខស្ដីពីការខាតបង់របស់ខ្លួនឲ្យបានច្បាស់លាស់ ជាជាងដាក់បន្ទុកលើកម្មករដែលទទួលបានថ្លៃឈ្នួលទាបនៅឡើយ៖ « និយោជកគាត់តែងតែនិយាយថាខាត ប៉ុន្តែយើងបានជជែកចរចាប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ យើងប្រាប់ថា សូមឲ្យនិយោជកបង្ហាញមក ភស្តុតាងមក ចំណេញប៉ុន្មាន? ខាតប៉ុន្មាន? ហើយបើសិនជាខាតមែន កម្មករនិយោជិតមិនចាំបាច់ទារពីនិយោជកទៀតទេ។ យើងទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលគាត់ដោះស្រាយ ប៉ុន្តែនិយោជកអត់ដែលបង្ហាញអំពីការចំណេញ និងចំណាយរបស់ខ្លួនទេ តែងតែកុហក ហើយយកលេសថា ប្រាក់ឈ្នួលឡើងៗ បើឡើងច្រើន គាត់នឹងទៅប្រទេសផ្សេងៗ យកមកនិយាយតែប៉ុណ្ណឹង អត់មានមូលហេតុ ឬក៏អត់មានអីជាក់ច្បាស់ ដើម្បីធ្វើជាទឡ្ហីករណ៍ដើម្បីជជែកជាមួយកម្មករទេ»។
សមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា ក្រៅពីស្នើឲ្យភាគីកម្មករបង្កើនសមត្ថភាពផលិត ក៏បានស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលកាត់បន្ថយបន្ថែមទៀតលើថ្លៃឯកសារ ពិសេសថ្លៃចំណាយក្រៅផ្លូវការ ឬអំពើពុករលួយ។
សេចក្ដីប្រកាសព័ត៌មានរបស់សមាគមនេះបញ្ជាក់ថា សមាគមបានពិភាក្សាជាមួយក្រសួងការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ ក្នុងការរៀបចំយុទ្ធនាការជំរុញផលិតភាពការងារ ដែលគ្រោងនឹងចាប់ផ្ដើមនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។