មន្ត្រីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរខ្លះក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង គាំទ្រចំពោះសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន។ ពួកគេបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងដំណាក់កាលព្រាងច្បាប់នេះរដ្ឋាភិបាលបានបើកចំហ និងពិគ្រោះយោបល់ទូលំទូលាយជាងច្បាប់ដទៃទៀតដែលមាន។
ប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវការចាំបាច់នូវច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន នៅគ្រាដែលមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងអាជ្ញាធរថ្នាក់ក្រោមជាតិខ្លះនៅមានភាពលាក់លៀម និងមិនចង់បញ្ចេញព័ត៌មាននៅក្នុងស្ថាប័នរបស់ខ្លួនជូនសាធារណជន។ នេះជាការលើកឡើងជាថ្មីម្ដងទៀតរបស់អ្នកជំនាញសារព័ត៌មាន និងសិក្ខាកាមនៅក្នុងកិច្ចពិគ្រោះយោបល់មួយស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានកសិកម្ម និងបរិស្ថាន នៅថ្ងៃទី១៣ ខែវិច្ឆិកា។
មន្ត្រីផ្នែកគម្រោងសារគមនាគមន៍ និងព័ត៌មាន នៃអង្គការអប់រំវិទ្យាសាស្ត្រ និងវប្បធម៌ នៃសហប្រជាជាតិ លោក ឆាយ សុផល ថ្លែងថា ច្បាប់នេះមានសារសំខាន់សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន និងពលរដ្ឋក្នុងការទទួលបានព័ត៌មាន ដោយកន្លងទៅមន្ត្រីទទួលបន្ទុកស្ថាប័នរដ្ឋនីមួយៗមិនអាចបញ្ចេញព័ត៌មានអ្វីបាន ក្រៅពីថ្នាក់លើ។
លោកថា បច្ចុប្បន្ន អង្គការយូណេស្កូ (UNESCO) ក្រសួងព័ត៌មាន និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលពីរទៀត កំពុងអនុវត្តគម្រោងពិគ្រោះយោបល់ផ្ដោតលើប្រធានបទចំនួន ១៨ ដើម្បីប្រមូលមតិយោបល់នានាដាក់បញ្ចូលក្នុងពង្រាងច្បាប់សិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន៖ «ប៉ុន្តែច្បាប់នេះដំណើរការនៃការតាក់តែងខុសពីច្បាប់មុនៗ គឺប្រមូលមតិសាមញ្ញ រហូតដល់មន្ត្រីស្ថាប័នដើម្បីយកជាអនុសាសន៍ដើម្បីបញ្ចូលក្នុងសេចក្ដីព្រាងនេះ ហើយនឹងពិភាក្សានៅក្នុងក្រុមការងារបច្ចេកទេស បន្ទាប់ពីឯកភាពគ្នាហើយ យើងនឹងបញ្ជូនច្បាប់នេះទៅអន្តរក្រសួង មុននឹងបញ្ជូនទៅទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី»។
វេទិកាពិគ្រោះយោបល់ថ្នាក់ខេត្តស្ដីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មានកសិកម្ម និងបរិស្ថាន នៅសណ្ឋាគារសំរោងសែន ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ដែលរៀបចំដោយវិទ្យាស្ថានតស៊ូមតិ និងគោលនយោបាយ (API) និងអង្គការហ្វេក (Fact) មានអាជ្ញាធរឃុំ ស្រុក ខេត្ត និស្សិត និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលជាង ១០០នាក់ ចូលរួម។ សិក្ខាកាមភាគច្រើនមកពីស្រុកចំនួន ៤ គឺសាមគ្គីមានជ័យ កំពង់ត្រឡាច រលាប្អៀរ និងស្រុកកំពង់លែង។
អ្នកសម្របសម្រួលកម្មវិធីនៃអង្គការសម្ពន្ធភាពដើម្បីអភិរក្សធនធានជលផល (Fact) លោក ឯក ចំរើន បញ្ជាក់ថា រយៈពេលបីឆ្នាំ នៃគម្រោងពិគ្រោះយោបល់នេះនឹងបញ្ចប់នៅចុងឆ្នាំ២០១៥ ដែលនៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង មានសិក្ខាកាមចូលរួមមិនតិចជាង ១ពាន់នាក់ឡើយ។ ប៉ុន្តែលោកថា វេទិកាដែលអនុវត្តនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង កំពង់ស្ពឺ បន្ទាយមានជ័យ កំពង់ធំ និងខេត្តក្រចេះនេះ មិនបានគ្រប់ស្រុកទេ៖ «មានការសោកស្ដាយដែរ បើបានគម្រោងនឹងអនុវត្តនៅក្នុងខេត្តនីមួយៗបានគ្រប់ស្រុកគ្រប់ ឃុំ ខ្ញុំគិតថា សិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះ នឹងមានការលូតលាស់ ហើយរីករាលដាលអាចធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ ឬអាជ្ញាធរថ្នាក់ក្រោមជាតិ កាត់តែមានការយល់ដឹងថែមទៀត»។
ចំណែកមេឃុំគោកបន្ទាយ ស្រុករលាប្អៀរ និងជាសិក្ខាកាមម្នាក់លោក យឹម យ៉ុន មានប្រសាសន៍ថា រូបលោកបានចូលរួមក្នុងវេទិកានេះ ៣ ទៅ ៤ដងហើយ ហើយលោកចេះបញ្ចេញព័ត៌មានទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍនៅក្នុងមូលដ្ឋានរបស់លោកជូនពលរដ្ឋជាប្រចាំ។ លោកក៏ចង់ឲ្យច្បាប់នេះមានការបើកទូលាយក្នុងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មាន ហើយវាកាន់តែប្រសើរបើច្បាប់នេះត្រូវបានអនុម័តឆាប់ៗ៖ «ខ្ញុំបានយកចិត្តទុកដាក់លើ ការផ្សព្វផ្សាយបានទៅលើការងារសំខាន់ៗ ទាក់ទងនឹងជីវភាពរស់នៅ ការងារសន្តិសុខ ការងារសុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែការផ្សព្វផ្សាយនេះឃើញថា មិនទាន់ស៊ីជម្រៅដោយមូលដ្ឋានឃុំ ឬសង្កាត់មានការយល់ដឹងមានកម្រិត ហើយគាត់មិនមែនជាមន្ដ្រីបច្ចេកទេសជំនាញតាមវិស័យនីមួយៗ»។
កាលពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៣ លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បញ្ជាឲ្យក្រសួងព័ត៌មានទទួលបន្ទុករៀបចំសេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន ដោយមានការពិគ្រោះពិភាក្សាជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធ ហើយក្រសួងព័ត៌មាន ក៏បានសន្យាថា នឹងរៀបចំច្បាប់នេះឲ្យរួចរាល់ក្នុងរយៈពេល ៣ឆ្នាំ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។