ជនជាតិដើមភាគតិចកួយជាច្រើនគ្រួសារនៅខេត្តកំពង់ធំ ធ្លាក់ខ្លួនក្រីក្រដុនដាប និងខ្លះទៀត បង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ក្រោយពីដីស្រែចម្ការដែលជាឆ្នាំងបាយ របស់ពួកគាត់ ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនឯកជនមួយរំលោភយកទាំងស្រុង។
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលស្តីបន្ទោសអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារថា មិនអើពើបំពេញតួនាទី បម្រើពលរដ្ឋឱ្យបានត្រឹមត្រូវនោះឡើយ ដោយផ្អឹបសំណុំរឿងរបស់ពួកគាត់ចោល ហើយបើកដៃឱ្យក្រុមហ៊ុនឯកជន កាន់កាប់ដីដែលកំពុងមានជម្លោះនោះ។
ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ ៣៣គ្រួសារ រស់នៅភូមិតាឡែក ឃុំសាលាវិស័យ ស្រុកប្រាសាទបល្ល័ង្ក ខេត្តកំពង់ធំ ជាប់ព្រំដែនខេត្តព្រះវិហារ កំពុងក្តៅក្រហាយក្នុងចិត្ត ទាល់គំនិត មិនដឹងទៅពឹងស្ថាប័នណាមួយ ឱ្យជួយដោះស្រាយ ក្តីកង្វល់របស់ពួកគាត់នៅឡើយទេ ខណៈដែលអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារនៅតែពន្យារពេលមិនដោះស្រាយ ពាក្យបណ្ដឹងរបស់ពួកគាត់ ជាង ៣ឆ្នាំមកហើយ។
ពលរដ្ឋទាំងនោះអះអាងថា ដីស្រែចម្ការកេរឪពុកម្តាយរបស់ពួកគាត់ទំហំសរុបជិត ១០០ហិកតារ ត្រូវបានអ្នកមានអំណាចម្នាក់ ដែលជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ហាក់ ហ៊ុនថា រំលោភយកទាំងស្រុង តាំងពីឆ្នាំ ២០២០ ហើយមកទល់ពេលនេះ ពួកគាត់ស្វែងរកកិច្ចអន្តរាគមន៍ទៅអាជ្ញាធរថ្នាក់ជាតិ និងអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ តែគ្មានបានផលឡើយ។
តំណាងពលរដ្ឋ លោកស្រី ងួន ហៀង ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា ពេលនេះ អ្នកភូមិកំពុងលំបាកវេទនា មួយកម្រិតទៀត ដោយសារគ្មានដីដាំដុះចិញ្ចឹមជីវិត ហើយពួកគាត់ភាគច្រើន បង្ខំចិត្តដើរធ្វើកម្មករគេ ដើម្បីចិញ្ចឹមក្រពះ។ រីឯពលរដ្ឋខ្លះទៀត ជំពាក់បំណុលធនាគារ ត្រូវធនាគាររឹបអូសផ្ទះសម្បែង។
លោកស្រីបន្ថែមថា មកទល់ពេលនេះ មានពលរដ្ឋ ៧គ្រួសារហើយ បានបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុក ទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ដើម្បីរកប្រាក់ដោះបំណុល ដោយទុកកូនៗផ្ញើនឹងបងប្អូន៖ «ពេលយើងមានដីអាស្រ័យផល រដូវយើងធ្វើ គឺយើងធ្វើ ហើយទំនេរឆ្លៀតស៊ីឈ្នួលគេ បានចំណូលទិញម្ហូបខ្លះៗ ដល់ឥលូវនេះ ស៊ីឈ្នួលគេអស់ វាយ៉ាប់មែនទែន។ ខ្វះខាតផង ណាមួយស៊ីឈ្នួលគេ ណាមួយរកលុយចិញ្ចឹមកូន និងក្រុមគ្រួសារ។
ចាប់តាំងពី លោកស្រី កែវលក្ខិណា ត្រូវជាប្រពន្ធឧកញ៉ា ហាក់ប៊ុនថា រំលោភយកដីស្រែចម្ការរបស់ជនជាតិដើមភាគតិច ៣៣គ្រួសារ ទំហំសរុបជាង ៧០ហិកតារ តាំងពីឆ្នាំ២០២០ មកទល់ពេលនេះ នៅសល់តែជនជាតិដើមភាគតិចកួយ ២២គ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ដែលតស៊ូមតិ និងវេចបង្វេច ដើរស្វែងយុត្តិធម៌ ជាង ៣ ឆ្នាំមកហើយ។
អ្នកភូមិខ្លះមានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ដោយសារតែខឹងសម្បារនឹងទង្វើរបស់អាជ្ញាធរ រើសអើងជនជាតិដើមភាគតិច និងមិនជួយទប់ស្កាត់ក្រុមហ៊ុនឈូសបំផ្លាញផលដំណាំរបស់ពួកគាត់។
ចំណែកពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀត ជាប់បណ្តឹងនៅតុលាការដោយសារតែចេញមុខការពារដីធ្លីនេះ។
លោកស្រី ងួន ហៀង បារម្ភថា បញ្ហាដីធ្លីនេះ ធ្វើឱ្យពលរដ្ឋរងភាពអយុត្តិធម៌ជាច្រើន និងលំបាកវេទនាគ្រប់បែបយ៉ាង ប៉ះពាល់ដល់អនាគតរបស់កុមារជាច្រើននាក់ ដោយពួកគាត់បង្ខំចិត្ត បោះបង់ការសិក្សា ដើម្បីជួយរកប្រាក់ចំណូលផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ។
លោកស្រីបន្ថែមថា ពលរដ្ឋអស់សង្ឃឹម ក្នុងការស្វែងរកយុត្តិធម៌ករណីនេះដោយត្រូវចំណាយពេល និងថវិកាច្រើន ឡើងទៅដាក់ញត្តិនៅភ្នំពេញ។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនទាន់អាចទាក់ទងសុំការបំភ្លឺរឿងនេះពីម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ហាក់ ហ៊ុនថា គឺលោកស្រី កែវ លក្ខិណា បាននៅឡើយទេ នៅថ្ងៃទី៣ ឧសភា ។ ចំណែកអ្នកនាំពាក្យសាលាខេត្តនេះលោកយង់ គឹមហឿង ក៏មិនអាចសុំការបំភ្លឺបានដែរ នៅថ្ងៃដដែលនេះ ដោយទូរសព្ទហៅចូលតែគ្មានអ្នកលើក។
ការប្តឹងផ្តល់នេះ កើតឡើងក្រោយពីក្រុមហ៊ុន ហាក់ ហ៊ុនថា បានរំលោភយកទឹកត្រពាំង ទីទួលបុរាណ ទឹកអូរធម្មជាតិ ព្រៃរបោះជម្រកសត្វព្រៃ ដីចម្ការវិលជុំ និងដីកសិកម្មរបស់អ្នកភូមិ ហើយបច្ចុប្បន្នដីតំបន់នោះត្រូវបានអ្នកស្រី កែវ លក្ខិណា គ្រប់គ្រងស្ទើរទាំងស្រុងជាង ៣ឆ្នាំមកហើយ។
រីឯដើមឈើធំៗ រាប់រយដើម ដុះនៅតំបន់ទួលបុរាណ ដែលជនជាតិដើមកួយថែរក្សា តាំងពីដូនតារៀងមក ក៏ត្រូវបានក្រុមហ៊ុនបំផ្លាញអស់ទាំងស្រុងដែរ។
កន្លងទៅអ្នកភូមិបានសំពះអង្វរ នៅចំពោះមុខ កម្មកររបស់លោកស្រី កែវ លក្ខិណា ឱ្យបញ្ឈប់ការឈូសឆាយផលដំណាំ លើដីចម្ការរបស់ពួកគាត់។ អ្នកភូមិថា មកទល់ពេលនេះ សូម្បីតែវាលស្មៅចិញ្ចឹមគោក្របី ក៏បាត់បង់អស់ដែរ ហើយអ្នកភូមិកំពុងអន្ទះអន្ទែងក្នុងចិត្ត ពិបាករស់នៅ ស្របពេលដែលអាកាសធាតុ កំពុងកើនកំដៅខ្លាំងដែរ ដោយសារតែអស់ព្រៃ។
លោកស្រី កែវ លក្ខិណា៖ «ខ្ញុំសូមអង្វរឈប់ឈូសចម្ការខ្ញុំទៅ។ ខ្ញុំសូមអង្វរយ៉ាងណាក៏គេមិនឈប់ដែរ»។
ជុំវិញរឿងនេះ នាយកប្រតិបត្តិអង្គការពន្លកខ្មែរ លោក ប៉ឹក សោភ័ណ សង្កេតឃើញថា អាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ ខ្វះការទទួលខុសត្រូវ លើសុខមាលភាពជនជាតិដើមភាគតិច ដែលពឹងផ្អែកលើដីធ្លី និងធនធានធម្មជាតិ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។ លោកថា ពួកគាត់ហាក់ទាល់ច្រក និងអស់ជំនឿ លើអាជ្ញាធរ ដោះស្រាយករណីនេះ ទើបបង្ខំចិត្តចាកចោលស្រុកកំណើត។
លោក ប៉ឹក សោភ័ណ៖ «យើងធ្វើឱ្យពលរដ្ឋក្ដៅក្រហាយមួម៉ៅខ្លាំង ក្នុងខណៈពេលដែលការរៀបចំ បោះឆ្នោតជាតិខិតជិតមកដល់នេះ គួរតែរដ្ឋាភិបាល រៀបចំដោះស្រាយទំនាស់ ឬក៏ជម្លោះកើតឡើងចាស់ៗទាំងប៉ុន្មាននេះបាទ»។
តំណាងពលរដ្ឋបន្ថែមថា កាលពីមិនទាន់មានវត្តមានក្រុមហ៊ុនចូលទៅវិនិយោគតំបន់នោះ នៅមុនឆ្នាំ២០១២ ជនជាតិដើមភាគតិចរស់នៅសុខសាន្ត សំបូរព្រៃឈើ បឹង អូរសំបូរត្រី និងមានដើមឈើធំៗ ព័ទ្ធជុំវិញភូមិកំណើតពួកគាត់។
ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពីមានវត្តមានក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព ( Try Pheap group Co., LTD) និងក្រុមហ៊ុន ហាក់ ប៊ុនថា ចូលទៅវិនិយោគទីនោះ ព្រៃឈើត្រូវគេកាប់បំផ្លាញអស់ទាំងស្រុង ក្លាយជាវាលរហោឋានជាច្រើនម៉ឺនហិកតារ ដោយមានផ្នែកខ្លះមានដាំកៅស៊ូ និងដំណាំកសិកម្ម៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។