ស្ត្រីបម្រើសេវាកម្សាន្តមួយចំនួន បានរួមគ្នាបង្កើតជាក្រុមដេរម៉ាស់លក់ ដោយសារតែពួកគេបានបាត់បង់ការងារជាច្រើនខែមកហើយ។ ពួកគេស្នើទៅសាធារណជន ជួយគាំទ្រទិញម៉ាស់ដើម្បីអាចឱ្យពួកគេ ទទួលបានថវិកាសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ក្នុងស្ថានភាពដែលរដ្ឋាភិបាលបិទកន្លែងធ្វើការពួកគេ។
ក្រុមស្ត្រីធ្វើការផ្នែកសេវាកម្សាន្ត និងមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិល ធ្វើការងារផ្នែកនេះ នៅតែទទូចដល់រដ្ឋាភិបាល ឲ្យជួយឧបត្ថម្ភថវិកា ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគាត់ ព្រោះពួកគាត់បានបាត់បង់ការងារជាច្រើនខែមកហើយ។
ការលើកឡើងនេះ ធ្វើឡើងស្របពេល ដែលរដ្ឋាភិបាលប្រកាសបិទសេវាកម្សាន្តម្ដងទៀត ក្រោយមានការផ្ទុះឡើងជំងឺកូវីដ-១៩ រលកទី២ ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី៤ ខែវិច្ឆិកា គឺក្រោយថ្នាក់នាំរដ្ឋាភិបាលធ្វេសប្រហែល និងបំពានការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល ពេលជួបមន្ត្រីការបរទេសហុងគ្រី ដែលផ្ទុកជំងឺកូវីដ-១៩ ហើយដែលនាំឲ្យជំងឺនេះចម្លងរាលដាល និងប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបន្ថែមទៀត ដល់សេដ្ឋកិច្ចជាតិ។
ស្ត្រីក្នុងវិស័យសេវាកម្សាន្តម្នាក់ ដែលសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា ចាប់តាំងពីរដ្ឋាភិបាល បិទកន្លែងការងារលោកស្រីនៅហាងខារ៉ាអូខេ កាលពីខែមីនានោះមក លោកស្រីមិនទាន់មានការងារធ្វើនៅឡើយទេ។ លោកស្រីប្រាប់ទៀតថា ទន្ទឹមនឹងគ្មានការងារធ្វើពេលនេះ លោកស្រីថែមទាំងមានផ្ទៃពោះទៀតផង ដែលធ្វើឱ្យគ្រួសារលោកស្រី កាន់តែមានបន្ទុកចំណាយបន្ថែមទៀត៖ « អូនអើយតាំងពីកូរ៉ូណាមក ខ្វះខាងលុយកាក់ គេបិទរកលុយមិនបាន។ ឲ្យអូនឯងជួយទៅថ្នាក់លើឲ្យជួយផង ជួយត្រឹមថ្លៃបន្ទប់ក៏បាន »។
រដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចបិទទ្វារសេវាកម្មសេវាកម្សាន្ត ដូចជាហាងខារ៉ាអូខេ និងរោងភាពយន្ត កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែមីនា ក្នុងហេតុផលទប់ស្កាត់ការឆ្លងរាលដាលជំងឺកូវីដ-១៩។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានខែក្រោយមក រដ្ឋាភិបាលមានការបន្ធូរបន្ថយខ្លះ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យហាងខ្លះ បើកដំណើរឡើងវិញ ប៉ុន្តែត្រូវគោរពតាមការណែនាំរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល។ ទោះយ៉ាងណាក្នុងពេលមាករណីឆ្លងជំងឺកូវីដ-១៩ ជាលើកទី២នេះ រដ្ឋាភិបាល កាលពីថ្ងៃទី០៨ ខែវិច្ឆិកា បានបញ្ជាឲ្យបិទហាងខារ៉ាអូខេ (KTV) ក្លឹបកម្សាន្ត រោងភាពយន្ត និងសារមន្ទីរនៅទូទាំងប្រទេស ដើម្បីបង្ការជំងឺនេះ។
ស្ថានភាពលំបាកស្រាប់ មិនទាន់បានធូរស្រាលផង ឥឡូវស្រាប់តែបន្ទុកមួយទៀត បានចូលមកដល់។ ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្មអ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន ដែលធ្វើការងារផ្នែកវិស័យសេវាកម្សាន្ត សង្កេតឃើញថា ស្ត្រីបម្រើការងារផ្នែកសេវាកម្សាន្តមួយចំនួន ជាច្រើនខែមកនេះ នៅតែជួបបញ្ហាគ្មានការងារ និងជួបការលំបាកក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកស្រីយល់ថា ក្នុងការផ្ទុះជំងឺកូវីដ-១៩ ជាលើកទី២នេះ គួរណារដ្ឋាភិបាលយកចិត្តទុកដាក់ជួយឧបត្ថម្ភប្រាក់ដល់ក្រុមស្ត្រីទាំងនេះ ទើបអាចជួយសម្រាលបន្ទុកពួកគាត់បានខ្លះ៖ « បើសិនជាអូសបន្លាយតទៅទៀត ស្ថានភាពអ៊ីចឹងតទៅទៀត ពលរដ្ឋប្រឈមមុខភាពអត់ឃ្លានដាច់បាយខ្លាំងមែនទែន ! ដូច្នេះស្នើទៅរដ្ឋាភិបាលពិនិត្យមើលឱ្យគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ កុំយកហេតុផលថា យកតែវិស័យនាំមុខសេដ្ឋកិច្ចហ្នឹង វិស័យកាត់ដេរ »។
ទាក់ទងករណីនេះ អាស៊ីសេរីព្យាយាមសុំការបំភ្លឺ ពីអ្នកនាំពាក្យការងារលោក ហេង សួរ និងអ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាល លោក ផៃ ស៊ីផាន តែអ្នកទាំងពីរមិនលើកទូរស័ព្ទ នៅថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា។
អ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន ឱ្យដឹងទៀតថា ស្របពេលដែលរដ្ឋាភិបាលហាក់មិនបានដោះស្រាយបញ្ហារបស់ស្ត្រីក្នុងវិស័យសេវាកម្សាន្តនេះ អង្គការអ្នកស្រីបានផ្ដួចផ្ដើមបង្កើតការងារដល់ស្ត្រីក្នុងវិស័យកម្សាន្តមួយចំនួន ដែលចាប់ផ្ដើមដំបូងនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប។ អ្នកស្រីបន្តថា អង្គការអ្នកស្រីបានផ្ដល់ថវិកាដល់ក្រុមស្ត្រីចំនួន១០នាក់ ឱ្យរៀនកាត់ដេរធ្វើម៉ាស់ក្រណាត់ ដោយម្នាក់ផ្ដល់ថវិកា ១៥ដុល្លារ ឬ ៦ម៉ឺនរៀល ក្នុងមួយថ្ងៃ។ អ្នកស្រីប្រាប់ទៀតថា ពេលពួកគេរៀនចេះអង្គការរៀបចំឱ្យអ្នកទាំងនោះ ដេរម៉ាស់ ដោយអង្គការជាអ្នកចេញផ្ដល់ថវិកាលើថ្លៃក្រណាត់ ឧបករណ៍ សម្ភារៈ និងមធ្យោបាយផ្សេងៗ ហើយអង្គការផ្ដល់ថវិកាមួយពាន់រៀល នៅពេលពួកគាត់ដេរបានម៉ាស់បានមួយ ៖ « តាមរយៈការចំណាយកម្លាំងពលកម្មគឺ ១ . ០០០ រៀលហ្នឹងឲ្យគាត់ទាំងអស់ ឯវត្ថុធាតុដើម យើងផ្ដល់ជូនពួកគាត់ »។
អ្នកស្រី អ៊ូ ទេពផល្លីន ប្រាប់ទៀតថា ម៉ាស់ដែលក្រុមស្ត្រីដេរបាន អង្គការលក់តម្លៃបួនពាន់រៀលឬស្មើមួយដុល្លារក្នុងម៉ាស់មួយ។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា អង្គការមិនបានយកចំណេញលើការផលិតម៉ាសនេះទេ ដោយរាល់ថវិកាលក់ម៉ាស់ បានយកសម្រាប់ទិញផលិតធាតុដើម ឬក្រណាត់សម្រាប់ឱ្យក្រុមស្ត្រីផលិតម៉ាស់បន្តទៀត។
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះបន្តថា ពេលនេះមានមន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិលខ្លះ បានស្នើទិញម៉ាស់ប៉ុន្តែសម្រាប់ទីផ្សារទូទៅ មិនសូវឃើញមានអតិថិជនទាក់ទងទិញនោះទេ។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកស្រីថា សហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្ម កំពុងស្វះស្វែងពង្រីកទីផ្សារ ដើម្បីផ្ដល់ការងារបន្ថែមដល់ស្ត្រីសេវាកម្សាន្តនេះ៖ « ទោះបីដេរហ្នឹង ខ្លះទ្រាំអត់បាន ដោយសារអត់ម៉ាស៊ីន។ ម៉ាស៊ីនថ្លៃ គ្មានលទ្ធផលទិញ »។
យោងតាមហ្វេសប៊ុករបស់សហព័ន្ធសហជីពកម្មករចំណីអាហារ និងសេវាកម្ម (Cfswf Cambodia) ឱ្យដឹងថា ម៉ាស់ដេរដោយដៃនេះ ធ្វើពីសាច់ក្រណាត់មានគុណភាពល្អមិនហប់ មិនបែកញើស ព្រោះជាក្រណាត់តេតារ៉ុង ត្រជាក់ ដោយផលិតគិតពីផាសុកភាពអ្នកប្រើប្រាស់ ងាយបោកសម្អាត មិនកាន់ស្នាមប្រឡាក់ ឬធូលី បោកប្រើប្រាស់បានច្រើនដងព្រោះអ្នកផលិតគិតពីបរិស្ថាន កាត់បន្ថយសំរាមនៅលើផែនដី និងធ្វើដោយក្តីស្រឡាញ់។ ម៉ាស់១ប្រអប់តម្លៃ១០ដុល្លារមាន ១០ម៉ាស់។ ប្រភពដដែលបន្តថា តម្លៃម៉ាស់ថ្លៃបន្តិច បើធៀបលើទីផ្សារ តែពួកគាត់បានជ្រើសរើសនូវសាច់ក្រណាត់ ដែលមានគុណភាពល្អ។
ស្ត្រីក្នុងវិស័យសេវាកម្សាន្តលោកស្រី ឆេង គឹមយ៉ាន ដែលជាអ្នកដឹកនាំក្រុមស្ត្រីដេរម៉ាស់ នៅខេត្តសៀមរាប ប្រាប់ថា ក្រុមលោកស្រីមានសមាជិកទាំងអស់ប្រាំនាក់ បានដេរម៉ាស់ប្រមាណជាង ៤ខែមកហើយ។ លោកស្រីឱ្យដឹងទៀតថា ក្រុមលោកស្រី តែងជួបគ្នាជាប្រចាំ ដើម្បីដេរម៉ាស់នេះ ហើយថវិកាដែលទទួលបានពីការលក់ម៉ាស ក្រុមលោកស្រីចែកស្មើៗគ្នា។
លោកស្រីប្រាប់ថា ថវិកាក្នុងខែខ្លះ លោកស្រីទទួលបាន ៦០ដុល្លារ ហើយខែខ្លះទៀត ដែលមានការបញ្ជាទិញច្រើន លោកស្រីអាចទទួលបានថវិកា ១៧០ដុល្លារ ក្នុងមួយខែ។ លោកស្រីអះអាងថា ចំណូលនេះ មានសារៈសំខាន់ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារលោកស្រី ក្នុងគ្រាដែលគ្មានការងារធ្វើបែបនេះ៖ « និយាយរួម យើងបានខាងសហព័ន្ធ គាត់ជួយមកបានធូរមួយគ្រាៗដែរ។ បើសិនយើងអត់បានខាងណឹងទេ គឺពួកយើងពិបាកដែរ ដូចគិតមើលចំណូលរាល់ថ្ងៃ យើងអត់មានចំណូលចូលទេ ដោយសារយើងអត់ការងារធ្វើ »។
ស្ត្រីក្នុងវិស័យសេវាកម្សាន្តលោកស្រី ភឿង សីណា ប្រាប់ថា ការធ្វើម៉ាស់នេះ គឺក្រុមលោកស្រីធ្វើផ្ចិតផ្ដង់ មានអនាម័យល្អ។ តែទោះយ៉ាងណា លោកស្រីត្អូញត្អែរថា ខែខ្លះនៅពេលមិនសូវមានការបញ្ជាទិញ លោកស្រីក៏ទទួលបានចំណូលតិចទៅតាមហ្នឹងដែរ ដែលធ្វើឱ្យការរស់នៅរបស់លោកស្រីជួបការលំបាក និងខ្វះខាត។
ស្ត្រីរូបនេះស្នើទៅពលរដ្ឋទូទៅ ឬអតិថិជន ជួយទិញម៉ាស់របស់ក្រុមលោកស្រី ដើម្បីឱ្យក្រុមស្ត្រីដែលគ្មានការងារធ្វើ អាចរកបានប្រាក់ចំណូលខ្លះគ្រាន់ចិញ្ចឹមជីវិត៖ « ចង់ឱ្យអតិថិជនជួយទិញម៉ាស់ដើម្បីឱ្យទិញបានច្រើនទៅ ស្ត្រីមេម៉ាយៗ គាត់បានការងារធ្វើទៅណា គ្រាន់បានលុយទិញម្ហូបឱ្យកូន »។
ក្រុមស្ត្រីសេវាកម្សាន្តដែលរួមគ្នាដេរម៉ាស់យល់ថា បើមានអតិថិជនគាំទ្រជួយទិញ ឬជាវម៉ាស់របស់ពួកគាត់ច្រើន នឹងអាចធ្វើឱ្យពួកគាត់ អាចរស់បានដោយខ្លួនឯង ដោយមិនបាច់សុំថវិកាឧបត្ថម្ភ ពីរដ្ឋាភិបាលនោះទេ ដោយកន្លងមក ពួកគាត់មិនអាចពឹងឲ្យរដ្ឋាភិបាលជួយអ្វីបាននោះដែរ ព្រោះរដ្ឋាភិបាល តែងច្រានចោលសំណើពួកគាត់។ ពួកគាត់រំពឹងថា ការដេរម៉ាស់នេះ នឹងក្លាយមុខរបរថ្មីមួយ សម្រាប់ពួកគាត់ ក្នុងស្ថានភាពប្រទេសកម្ពុជា កំពុងជួបវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។