អាជ្ញាធរ និងគ្រូបង្រៀនក្នុងឃុំសំអាង ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ បារម្ភពីការបោះបង់ការសិក្សារបស់កុមារ។ ការបារម្ភនេះ បន្ទាប់ពីសាលារៀននៅក្នុងមូលដ្ឋានមិនមានបន្ទប់សិក្សាគ្រប់គ្រាន់។ ចំណែកសិស្សដែលបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់បឋម ក៏ពុំអាចបន្តការសិក្សាបានដោយខ្វះសាលារៀន។
ក្រុមគ្រូបង្រៀននៃសាលាបឋមសិក្សា និងអាជ្ញាធរឃុំសំអាង នៅស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង នៅថ្ងៃទី៥ ធ្នូ អំពាវនាវក្រសួងអប់រំ ឲ្យចុះពិនិត្យលទ្ធភាពតម្រូវការសម្រាប់ការសិក្សារបស់សិស្ស បន្ទាប់ពីចំនួនសិស្សកាន់តែកើនឡើង។
គ្រូបង្រៀនម្នាក់ គឺកញ្ញា ផាត អន បារម្ភថា ប្រសិនបើក្រសួងអប់រំ និងអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ នៅតែពន្យារពេលកសាងសាលារៀនបន្ថែម នឹងបង្កការលំបាកដល់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងសតិអារម្មណ៍របស់សិស្ស ហើយអាចរាំងស្ទះដល់ការសិក្សារបស់ពួកគេទៀតផង។ កញ្ញាប៉ាន់ស្មានថា មានកុមារប្រមាណ ៥០ភាគរយក្នុងចំណោមកុមារសរុប អាចបោះបង់ការសិក្សាត្រឹមថ្នាក់ទី៦ ព្រោះអនុវិទ្យាល័យនៅឆ្ងាយពីភូមិប្រមាណជាង ៤០គីឡូម៉ែត្រ ដែលជាឧបសគ្គធ្វើឲ្យពួកគេលំបាករកមធ្យោបាយធ្វើដំណើរទៅរៀន៖ «ខ្ញុំបារម្ភដែរថា ដូចគេនិយាយថា ទំពាំងស្នងឫស្សី ប៉ុន្តែស្នងយ៉ាងម៉េច? បើសាលាទី៧ អត់មាន។ នៅនេះ ប្រជាជនចេះតែកើនឡើងៗ។ ចំណូលថ្មីមកឲ្យកូនចូលរៀន ពេលណាដែលកូនចូលរៀនហើយ ចប់ថ្នាក់ចង់ឲ្យរៀនត»។
កញ្ញា ផាត អន បន្ថែមថា បច្ចុប្បន្នសាលាបឋមសិក្សាសំអាង កំពុងខ្វះបន្ទប់រៀន ហើយត្រូវបង្ខំចិត្តស្នើសុំទីវត្តអារាម បង្រៀនសិស្សបណ្ដោះអាសន្ន ព្រោះពុំមានជម្រើស។ លើសពីនេះ ក៏មានកុមារមួយចំនួន ត្រូវបង្ខំចិត្តរៀនត្រួតថ្នាក់ទី៦ ដែរ៖ «បង្រៀនសាលាអេ.អូ.ស៊ី (AOC) ហ្នឹង សាលាខ្វះជញ្ជាំង។ បើបានបង្រៀនពេលល្ងាចផង ពន្លឺថ្ងៃចូលទៅនាំគ្នាគេច គេចពន្លឺថ្ងៃ។ ពេលបុណ្យទានម្តងៗ លោកចាក់មេក្រូស្រែកចំទាលមិនឮសំឡេងគ្រូទេ ឮតែសំឡេងមេក្រូ។ ជួនកាលទៅអាខាងលើ អ្នកដើរៗទៅជាន់កន្ថោរជំពប់ដាក់សិស្ស»។
ទាក់ទងបញ្ហានេះ មេឃុំសំអាង លោក ញៀន ផុន ទទួលស្គាល់បញ្ហាខ្វះសាលារៀន ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរធ្លាប់បានស្នើសុំថ្នាក់លើ ដើម្បីសិក្សាពីលទ្ធភាពផ្តល់សាលារៀនបន្ថែម។ លោកទទួលស្គាល់ដែរថា បញ្ហាខ្វះសាលារៀន ក៏ជាបញ្ហារួមផ្សំចម្បងប៉ះពាល់ដល់ការសិក្សារបស់សិស្សដែរ៖ «បាទ! សំណើទៅហើយ ប៉ុន្តែបងប្អូនកូនចៅដែលចប់បឋម គេទៅរៀននៅស្រុក។ ឪពុកម្ដាយគេបញ្ជូនទៅ។ ខ្ញុំរៀបចំរួចអនុវិទ្យាល័យនៅរៀបដដែលទេ»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងអប់រំ លោក ហង់ ជួនណារ៉ុន ដើម្បីសុំការបំភ្លឺបញ្ហានេះបានទេ នៅថ្ងៃទី៥ ខែធ្នូ។
ឃុំសំអាង ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ឋិតនៅទិសខាងជើងឆៀងខាងលិចនៃទីរួមខេត្តស្ទឹងត្រែង មានចម្ងាយពីទីរួមខេត្តប្រមាណជាង ៤០គីឡូម៉ែត្រ ដោយធ្វើដំណើរតាមផ្លូវជាតិលេខ៩ ឆ្លងស្ពានមេគង្គឆ្ពោះទៅខេត្តព្រះវិហារ។ ពលរដ្ឋរស់នៅទីនោះ ភាគច្រើនជាពលរដ្ឋជនជាតិដើមភាគតិចកួយ ដែលមានចំនួនសរុបប្រមាណជាង ៣ពាន់គ្រួសារ។
ទាក់ទងបញ្ហានេះ ប្រធានសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ អ្នកស្រី អ៊ុក ឆាយាវី ថ្លែងបញ្ជាក់ថា បញ្ហាខ្វះសាលារៀន ក្រសួងអប់រំ ត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ដោះស្រាយជាបន្ទាន់ ដើម្បីទប់ស្កាត់អត្រាការបោះបង់ការសិក្សារបស់សិស្ស។ អ្នកស្រីមើលឃើញថា បញ្ហាខ្វះសាលារៀននៅតែជាប្រធានបទដដែលៗ និងកាន់តែចាក់ឫសជ្រៅ ប្រសិនបើយុទ្ធសាស្ត្រកំណែទម្រង់វិស័យអប់រំហាក់មានលក្ខណៈយឺតយ៉ាវ និងទន់ជ្រាយ៖ «នេះហើយជាការមួយដែលមិនអាចលើកកម្ពស់គុណភាពអប់រំទេ ព្រោះធ្វើឲ្យសិស្សនៅតាមជនបទគាត់បោះបង់ការសិក្សា ដោយសារតែគាត់អត់មានមធ្យោបាយក្នុងការធ្វើដំណើរទៅសិក្សា»។
ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា លោក សន ជ័យ ថ្លែងបញ្ជាក់ថា រដ្ឋសភាបានអនុម័តកញ្ចប់ថវិកាសម្រាប់ក្រសួងអប់រំ ប្រមាណ ៥០០លានដុល្លារក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ស្មើនឹង ១១ភាគរយនៃថវិកាជាតិសរុប ដែលមិនគួរទុកឲ្យពលរដ្ឋត្អូញត្អែរបញ្ហាខ្វះសាលារៀនឡើយ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។