ប្រជាកសិករប្រមាណ ៥០គ្រួសារនៅក្រុងបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង ចាប់យករបរដាំជីររណារ ឬជីរបន្លាធ្វើជារបរបន្ថែម ក្រៅពីការធ្វើស្រែដើម្បីរកប្រាក់ចំណូលដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគាត់។ ប្រជាកសិករនិយមដាំដំណាំប្រភេទនេះនៅលើដីលំនៅឋាន និងដីស្រែក្បែរផ្ទះរបស់ពួកគាត់។
ជីររណារ ឬហៅថាជីរបន្លា គឺជាប្រភេទបន្លែគ្រឿងផ្សំមួយប្រភេទដែលមានក្លិនឆ្ងុយប្រហើរ និងមានរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសា។ ប្រជាកសិករពន្យល់ថា ជីររណារងាយស្រួលដាំ និងងាយថែទាំ ហើយឆាប់បានផល ដោយប្រើរយៈពេលប្រមាណ ៤ខែកន្លះ។
កសិករម្នាក់រស់នៅភូមិចុងព្រែក សង្កាត់ក្ដុលដូនទាវ ក្រុងបាត់ដំបង លោកស្រី ហួត សុត ផ្ដល់សម្ភាសឲ្យអាស៊ីសេរីថា លោកស្រីប្រកបរបរដាំជីររណារនេះតាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨ ហើយអាចរកប្រាក់ដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសាររបស់លោកស្រី ធ្វើឲ្យរស់នៅជួបជុំគ្នាដោយមិនបាច់ធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការងារឆ្ងាយពីផ្ទះនោះទេ។
លោកស្រីបន្តថា ដំបូងឡើយ គ្រួសារលោកស្រីដាំជីររណារនៅលើផ្ទៃដីប្រមាណ ១ពាន់ម៉ែត្រការ៉េ តែក្រោយមក លោកស្រីបានពង្រីកផ្ទៃដីរហូតជាង ៣ពាន់ម៉ែត្រការ៉េ ឬប្រមាណ ៦អា។ លោកស្រីបន្ថែមថា ផ្ទៃដីទាំងអស់នេះចំណាយអស់ដើមទុនច្រើននៅពេលដាំវាលើកដំបូងប្រមាណ ១.៥០០ដុល្លារអាមេរិក ប៉ុន្តែឆ្នាំក្រោយទៀតអស់ប្រមាណពី ៣០០ដុល្លារទៅ ៤០០ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយឆ្នាំ៖ « យើងដាំជីរអ៊ីចឹង ជីវភាពធូរធារជាងមុន ព្រោះនៅពេលហុចផលយើងលក់បានប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃគ្រាន់ដោះស្រាយជីវភាព។ តាមធម្មតា ខែណេះយើងមិនបានធ្វើស្រែ គឺគ្មានប្រាក់ចំណូលទេ តែនៅពេលខ្ញុំដាំជីរទៅ បានប្រាក់ចំណូលរាល់ថ្ងៃ »។
លោកស្រីបន្ថែមថា ផ្ទៃដីជាង ៣ពាន់ម៉ែត្រការ៉េ លោកស្រីអាចរកប្រាក់ចំណូលពីរបរកសិកម្មមួយនេះបានប្រមាណពី ២ពាន់ដុល្លារទៅ ៣ពាន់ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយឆ្នាំ គឺបានតិច ឬបានច្រើនទៅតាមតម្លៃជីរមានហាងឆេងខ្ពស់ ឬទាប។
លោកស្រី ហួត សុត ពន្យល់ពីរបៀបដាំជីររណារថា ជីរប្រភេទនេះអាចដាំបានពីររបៀប គឺដាំដោយសាបគ្រាប់នៅលើថ្នាល និងសាបកូនយកទៅដាំ។ លោកស្រីថា មុននឹងសាបកូន ត្រូវភ្ជួរដីហាលវាឲ្យបាន ៣ដងទៅ ៤ដងក្នុងមួយខែ រួចយកជីគីមីឈ្មោះ ជី ១៨-៤៦ រោយពីលើរង ឬដាក់ជីលាមកសត្វក៏បាន។ លោកស្រីថា បន្ទាប់មកយកគ្រាប់ជីររណារសាបលើរងទទឹងប្រមាណមួយម៉ែត្រ ហើយចាក់ទឹកពីលើឲ្យសើមល្មម រួចយកធាងដូង ឬស្បៃអ៊ុយ គ្របពីលើប្រមាណ ១៥ថ្ងៃ ចាំបើកវាចេញ។
លោកស្រីថា នៅពេលបើកវាចេញ ត្រូវយកស្បៃអ៊ុយចងបាំងពីលើជីរដែលសាបកម្ពស់ ១ម៉ែត្រកន្លះ ដើម្បីឲ្យវាត្រជាក់ និងមានខ្យល់ចេញចូលបានគ្រប់គ្រាន់ ហើយចាក់ទឹកឲ្យបានរៀងរាល់ថ្ងៃ៖ « ក្រោយពីយើងដាំជីរបានរយៈពេល ៣ខែ ទើបវាហុចផលឲ្យយើង។ ការថែទាំវា ត្រូវជីរស ឬជីអ៊ុយរ៉េបន្តិចបន្តួច ហើយដកស្មៅវាឲ្យស្អាត ហើយក្ដិចផ្កាវាចោលខ្លះ ដោយទុកឲ្យផ្កាមួយៗបានហើយ ទើបវាផ្ដល់ផលបានច្រើន »។
វិធីទី២ ត្រូវសាបកូនរយៈពេល ១ខែកន្លះ ចាំដកវាយកទៅដាំនៅលើថ្នាល រួចគ្របស្បែអ៊ុយកម្ពស់មួយម៉ែត្រកន្លះ ហើយចាក់ទឹកឲ្យបានរៀងរាល់ថ្ងៃដូចគ្នា។ លោកស្រីបន្ថែមថា វិធីទី២ ចំណាយដើមទុនតិច ហើយបានផលជាងវិធីទី១ ប៉ុន្តែវាលំបាកជាងវិធីទី១ ព្រោះត្រូវចំណាយពេលដកកូនយកទៅដាំ៖ « ការគ្របដើម្បីចាំបាច់ គឺថាពេលវាត្រូវក្ដៅទៅជីរមិនល្អទេ ដល់យើងគ្របស្បៃវាបានល្អ។ ការដាក់ស្បៃ យើងដាក់បង្គោលធ្វើចន្ទល់បង់បាញ់ចងខ្សែវា បានខ្យល់មកមិនរលំ ហើយប្រើវាបានយូរឆ្នាំ »។
កសិកររូបនេះបន្ថែមថា ការថែទាំជីររណារ មិនពិបាកដូចដំណាំផ្សេងៗទេ សំខាន់គឺត្រូវគ្របស្បៃឲ្យមានពន្លឺចូលតិចតួច ហើយត្រូវចាក់ទឹកវាឲ្យបានសើមជាប្រចាំ ហើយដាក់ជីអ៊ុយរ៉េជំនួយបន្តិចបន្តួច ដើម្បីឲ្យដើមជីររណារលូតលាស់បានល្អ។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ ចៅសង្កាត់ក្ដុលដូនទាវ លោក យិន សាខន មានប្រសាសន៍ថា សព្វថ្ងៃប្រជាពលរដ្ឋប្រកបរបរដាំជីររណារមានប្រមាណ ៥០គ្រួសារ នៅភូមិចុងព្រែក និងភូមិអូរតានប់។ លោកបន្ថែមថា គ្រួសារដែលប្រកបរបរមួយនេះ ភាគច្រើនមិនធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសនោះទេ៖ « គាត់ធ្វើយូរទៅគាត់មានបទពិសោធន៍ចេះខ្លួនឯងតែម្ដង គឺគាត់ប្រើជីអីដែលអាចដំណាំគាត់ល្អ គឺគាត់ប្រើវាជាប្រចាំតែម្ដង។ កន្លងមក មន្ត្រីកសិកម្មគាត់ចុះជួយណែនាំប្រជាកសិករជាប្រចាំ ក្រៅពីនោះអង្គការនានាក៏តែងចុះទៅជួយណែនាំពួកគាត់ដែរ »។
លោកបន្តថា ដំណាំរបស់ប្រជាកសិករនៅក្នុងសង្កាត់មួយនេះប្រើប្រាស់ជីគីមីតិចតួចបំផុត គឺពួកគាត់ប្រើនៅពេលដែលបាញ់ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិតម្ដងម្កាល ដោយប្រមាណ ៣ដងទៅ ៤ដងក្នុងមួយរដូវ៖ « ប៉ុន្តែគ្រាន់តែថា ហាងឆេងវាចុះឡើងបន្តិច ដោយសារអ្នកដែលធ្លាប់មកទិញមិនសូវបានមក ហើយដល់តែឈ្មួញមកគាត់លក់បានធូរ។ ម្យ៉ាងទៀតយើងមើលឃើញថា គាត់លក់នៅទីផ្សារ គឺគាត់មិនពិបាកអង្គុយចាំគេយូរទេ ទៅដល់ផ្សារបោះឲ្យគេតែម្ដង »។
លោក យិន សាខន បន្ថែមថា ដំណាំប្រភេទនេះសម្បូរទីផ្សារ ហើយមានអតិថិជនទាំងក្នុងខេត្តបាត់ដំបង និងមកពីតាមបណ្ដាខេត្តនានាមកទិញដល់ផ្ទះរបស់កសិករតែម្ដង។ ទោះជាយ៉ាងណា កសិករអះអាងថា សព្វថ្ងៃហាងឆេងជីររណារបានធ្លាក់ថ្លៃបន្តិច ដោយតម្លៃបោះដុំ ១.៥០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។ កសិករអាចប្រមូលផលជីររណារបានទាំងស្លឹក និងគ្រាប់របស់វា។
លោកស្រី ហួត សុត ឲ្យដឹងថា ផ្ទៃដីដែលលោកស្រីដាំជីររណារប្រមាណ ៣ពាន់ម៉ែត្រការ៉េនោះ បានគ្រាប់របស់វាប្រមាណ ៣០គីឡូក្រាមក្នុងមួយឆ្នាំ។ លោកស្រីឲ្យដឹងទៀតថា សព្វថ្ងៃគ្រាប់ជីររណារតម្លៃចន្លោះពី ១០ម៉ឺនរៀលទៅ ១២ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។