ស្រែងជាជំងឺសើស្បែកមួយប្រភេទងាយឆ្លង ពិសេសនៅប្រទេសក្តៅហើយសើម។ ទោះបីជំងឺស្រែងងាយឆ្លង និងកើតក៏ដោយ ប៉ុន្តែជំងឺនេះមិនសូវបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពប៉ុន្មានទេ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត នៅពេលកើតជំងឺស្រែង លោកអ្នកមិនចាំបាច់តមអាហារ ត្រី សាច់មាន់ សាច់ទានោះទេ។
តើជំងឺស្រែងជាអ្វី? តើមូលហេតុអ្វីខ្លះដែលបង្កឲ្យកើតជំងឺនេះ?
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមិនថាអ្នកទីក្រុង ឬអ្នកជនបទនោះឡើយ សុទ្ធតែធ្លាប់ឆ្លងកាត់កើតជំងឺស្រែង។ ការរស់នៅមិនមានអនាម័យល្អ ភាពសើមជាប់ជានិច្ចនៅនឹងស្បែក និងការរងផលប៉ះពាល់ពីទឹកកខ្វក់ជាប្រចាំ មានជាអាទិ៍ ទឹកលូ ទឹកដក់នៅតាមដងផ្លូវ ជាដើម។ ជំងឺស្រែងជាទូទៅកើតនៅលើស្បែកក្រចក និងក្បាលរបស់មនុស្ស មិនថាជាកុមារ ឬមនុស្សធំឡើយ។
ប្រធានគ្លីនិកសើស្បែកភ្នំពេញ និងជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ថៃ គា ពន្យល់ថា៖ «»។
បុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ លោក សូ សុផាន់ និយាយថា លោកធ្លាប់កើតជំងឺស្រែងនេះដែរ គឺកើតនៅលើភ្លៅ។ ការកើតជំងឺស្រែងនេះ ដោយសារជារឿយៗ លោកស្លៀកខោសើមញឹកញាប់។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយសារនៅបន្ទប់ជួលរបស់លោកមិនមានខ្យល់ចេញចូលត្រឹមត្រូវ ហើយពេលមានភ្លៀងម្តងៗទឹកលិចចូលក្នុងបន្ទប់មានក្លិនស្អុយចេញពីលូ ហើយលោកតែងដើរកាត់ទឹកកខ្វក់ទាំងនោះស្ទើររាល់ថ្ងៃ។ កត្តាទាំងនេះ ជាហេតុផលចម្បងដែលជំរុញឲ្យស្បែករបស់លោករមាស់រាល់ថ្ងៃ អេះរាល់ថ្ងៃ ឬអាចនិយាយបានថា ការកើតជំងឺស្រែងនេះក្លាយជារឿងធម្មតារបស់លោកទៅហើយ៖ «»។
ទស្សនាវដី្តសុខភាពនៃក្រសួងសុខាភិបាល បញ្ជាក់ថា ការទទួលទានប្រចាំថ្ងៃមិនមានផលវិបាកអ្វីចំពោះអ្នកកើតជំងឺស្រែងនោះទេ។ ប្រការនេះ ហាក់ផ្ទុយស្រឡះពីពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយដែលនិយាយថា កាលណាកើតជំងឺស្រែងហើយ មិនតម្រូវឲ្យញ៉ាំសាច់ទាសាច់មាន់ ឬសាច់កង្កែបជាដើម។ល។៖ «»។
ជំងឺស្រែងមិនឆ្លងតាមរយៈការដើរជិតគ្នា ឬមើលមុខគ្នាដូចពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយចំនួន ពោលនោះទេ៖ «»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបន្តថា ជំងឺនេះច្រើនតែកើតលើអ្នកដែលប្រើប្រាស់ពពួកថ្នាំដែលអាចធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធការពារខ្លួនចុះខ្សោយ មានជាអាទិ៍ ថ្នាំគ័រទីកូអ៊ីត ថ្នាំកក់តេយ៉ង់ ជាដើម។ អ្នកកើតជំងឺអេដស៍ ជំងឺរបេង អ្នកមានជំងឺតម្រងនោម និងអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺកាមរោគផ្សេងៗ លោកអ្នកអាចងាយប្រឈមមុខនឹងកើតជំងឺស្រែង ព្រោះថា ជំងឺទាំងនេះធ្វើឲ្យលោកអ្នកមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយខ្សោយ ជាហេតុជំរុញឲ្យលោកអ្នកងាយរងគ្រោះ ដោយសារជំងឺដែលកើតដោយមេរោគផ្សិត៖ «»។
តាមការសិក្សាស្រាវជ្រាវបង្ហាញថា ជំងឺស្រែងច្រើនកើតនៅត្រង់កន្លែងគន្លាក់ដែលស្បែកផ្អឹបគ្នា ហើយសើម ជាអាទិ៍នៅក្រលៀន ក្លៀក ចង្វែកគូថ ឬចន្លោះម្រាមដៃម្រាមជើង។ ចំពោះមនុស្សស្រីវិញ គេឃើញកើតមាននៅក្រោមសុដន់ និងកន្លែងផ្អឹបដទៃផ្សេងទៀត៖ «»។
ជំងឺស្រែងមិនមែនជាជំងឺដែលបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងទេ។ នៅពេលកើតស្រែង អ្នកជំងឺច្រើនតែអេះ ហើយមេរោគនោះនឹងតោងជាប់នៅក្រចក ពេលយកដៃទៅអេះនៅកន្លែងផ្សេងទៀត វាអាចឆ្លងបាន។
តើជំងឺស្រែងនេះ ត្រូវព្យាបាលដូចម្តេចទើបអាចជាសះស្បើយបាន? តើលោកអ្នកគួរប្រើថ្នាំបុរាណខ្មែរដើម្បីព្យាបាល ឬយ៉ាងណា?៖ «»។
ដើម្បីអាចការពារមិនឲ្យកើតជំងឺស្រែង លោកអ្នកត្រូវអនាម័យខ្លួនប្រាណជាប្រចាំ ដោយត្រូវងូតទឹកសម្អាតខ្លួនជាមួយសាប៊ូ។ ក្រោយពេលងូតទឹក លោកអ្នកត្រូវជូតសម្អាតខ្លួនឲ្យស្ងួត។ ចំពោះលោកអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែម ជំងឺអេដស៍ ជំងឺរបេង និងជំងឺរ៉ាំរ៉ៃដទៃទៀត លោកអ្នកត្រូវធ្វើអនាម័យខ្លួនជាការចាំបាច់ និងត្រូវប្រយ័ត្នលើការប៉ះពាល់ផ្ទាល់នឹងអ្នកកើតជំងឺស្រែង ព្រោះវានឹងឆ្លង។ បន្ថែមពីលើនេះ លោកអ្នកត្រូវជៀសវាងការប្រើប្រាស់សម្ភារៈរួមគ្នា ដូចជា សារុង កន្សែង សាប៊ូដុំ សាប៊ូទឹក និងក្រមា ជាដើម។
ឯកសារវេជ្ជសាស្ត្របញ្ជាក់ថា លោកអ្នកមិនត្រូវសាកល្បងព្យាបាលជំងឺនេះដោយខ្លួនឯងទេ ព្រោះវាអាចមានជំងឺផ្សេងទៀតមកចូលរួមផ្សំ នាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពស្បែកបាន។ ជាមធ្យោបាយល្អ លោកអ្នកដែលកើតជំងឺស្រែងនេះ ទោះបីជាតិចតួចក្ដី លោកអ្នកមិនត្រូវព្រងើយកន្តើយនោះឡើយ។ លោកអ្នកគួរប្រញាប់អញ្ជើញទៅប្រឹក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ដើម្បីធ្វើការពិនិត្យ និងព្យាបាលឲ្យបានច្បាស់លាស់៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។