គ្រោះថ្នាក់​នៃ​ថ្មពិល​និង​អាគុយ (ភាគ​២)

ថ្ម​ដែល​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​ឧបករណ៍​ផ្សេងៗ មាន​ពិល នាឡិកា ម៉ាស៊ីន​ថត​រូប ទូរស័ព្ទ​ដៃ កុំព្យូទ័រ ឡាន និង​បំភ្លឺ​ផ្ទះ​សម្បែង និង​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក​ជា​ច្រើន​ទៀត គឺ​សុទ្ធ​តែ​មាន​ផ្ទុក​សារធាតុ​ពុល ដែល​បង្ក​ឱ្យ​ប៉ះ​ពាល់​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​សុខភាព​មនុស្ស សត្វ និង​បរិស្ថាន។
ដោយ កេសរណ្ណីយ្យា
2010.11.11

ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​នានា​នៃ​ក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​បាន​បង្ហាញ​ថា ជា​ទូទៅ​ថ្ម​ទាំង​នោះ រួម​ទាំង​អាគុយ​ផង ដែល​ភាសា​អង់គ្លេស​ហៅ​ថា Battery គឺ​ផលិត​ឡើង​ដោយសារ​ធាតុគីមី​ជា​ច្រើន​ប្រភេទ ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​ជំពូក​សារធាតុ​ពុល និង​ប្រកប​ដោយ​គ្រោះថ្នាក់។

សារធាតុ​ទាំង​នោះ រួម​មាន​ពពួក​លោហៈ​ស្រាល និង​លោហៈ​ធ្ងន់​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដូចជា​ស័ង្កសី ប្រាក់ បារ៉ត សំណរ និង​នីកែល ព្រម​ទាំង​សារធាតុ​កាបោន ឬ ធ្យូង អាល់កាឡាំង ឬ ជាតិ​ក្បុង និង អាស៊ីត​ជាដើម។

នាង​ខ្ញុំ​បាន​ជម្រាប​សួរ​លោក ប៉ុក ល័ក្សរាសី គ្រូ​បង្រៀន​ផ្នែក​មន្ទីរ​ពិសោធន៍​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​គីមី នៃ​វិទ្យាស្ថាន​បច្ចេកវិជ្ជា​កម្ពុជា​ថា តើ​ពពួក​ថ្ម​ដែល​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​ពិល វិទ្យុ ឬ​គ្រឿង​អេឡិចត្រូនិក​ផ្សេងៗ វា​បណ្តាល​ឱ្យ​មាន​គ្រោះថ្នាក់​យ៉ាង​ណា​ដែរ?

លោក ប៉ុក ល័ក្សរាសី គូស​បញ្ជាក់​ថា ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ​មាន​ផ្ទុក​នូវ​សារធាតុ​គីមី​មួយ​ចំនួន​ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ការ​រលាក ហើយ​ដែល​គប្បី​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ឱ្យ​ខ្លាំង​នៅ​ពេល​ចាប់​កាន់​ប្រើប្រាស់ ជា​ពិសេស​ចៀសវាង​ការ​ប៉ះ​ត្រូវ​នឹង​ភ្នែក ៖ «ថ្មពិល​ដែល​យើង​ប្រើ​ជួប​ប្រទះ​ច្រើន​នៅ​កម្ពុជា ដូច​ជា​ថ្មពិល​សម្រាប់​ប្រើ​នៅ​ក្នុង​ពិល ក៏​ដូច​ជា​ដាក់​វិទ្យុ ដែល​គេ​ហៅ​ថា ជា​ប្រភេទ​ថ្មពិល​ការបោន​ស័ង្កសី​នោះ វា​ផ្ទុក​ទៅ​ជាតិ​អាម៉ូនីញ៉ូម​ក្លរីដ ដែល​វា​ជា​សារធាតុ​មួយ​នៅ​ពេល​ដែល​វា​ប៉ះ​ត្រូវ​នឹង​ភ្នែក វា​ធ្វើ​ឱ្យ​ភ្នែក​យើង​រលាក។ វា​ក៏​មាន​ជាតិ​ស័ង្កសី ស័ង្កសីក្លរីដ ពេល​ដែល​ប៉ះ​វា​ធ្វើ​ឱ្យ​រលាក​ដល់​ស្បែក និង​ខ្លួន​ប្រាណ​យើង​បាន។ ដូច្នេះ​ថ្ម​ពិល​ប្រភេទ​កាបោន​ស័ង្កសី​នេះ គឺ​ជា​ប្រភេទ​ថ្មពិល​ដែល​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​គិត​ថា ជា​ប្រភេទ​ថ្មពិល​ដែល​ស្លូត​បំផុត មិន​សូវ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ដល់​សុខភាព​មនុស្ស សត្វ បរិស្ថាន​នោះ ក៏​នៅ​តែ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ខ្លះ​ដែរ»

ឯកសារ​សិក្សា​នានា​នៃ​ក្រុម​អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​ថ្មពិល និង​ផល​ប៉ះពាល់​របស់​វា បាន​សរសេរ​បញ្ជាក់​ថា គ្រប់​ថ្មពិល​ទាំង​អស់​នៅ​ពេល​ត្រូវ​ខ្យល់ ឬ​សំណើម វា​មាន​ប្រតិកម្ម​គីមី​អគ្គិសនី​បណ្ដាល​ឱ្យ​ថ្ម​មាន​ដុះ​ស្នឹម ច្រេះ សើម និង​ទឹក ដែល​ផ្ទុក​ទៅ​ដោយ​ធាតុ​អាស៊ីត ឬ​អាស៊ីត​ស៊ុលហ្វួរីក មាន​ជាតិ​កាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ សារធាតុ​អាស៊ីត​ស៊ុលហ្វួរីក​នេះ នៅ​ពេល​ប៉ះ​ពាល់​ត្រូវ និង​ស្រូប​ចូល វា​ធ្វើ​ឱ្យ​រមាស់ ឬ​រលាក​ស្បែក ភ្នែក ច្រមុះ បំពង់ក ធ្មេញ និង​សួត​ជាដើម។

អនុ​ប្រធាន​ដេប៉ាតេម៉ង់​គីមី នៃ​សាកលវិទ្យាល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ លោក​សាស្រ្តាចារ្យ ម៉ី សុវុឌ្ឍី បាន​អធិប្បាយ​បន្ថែម​តាម​គោលការណ៍ អំពី​គ្រោះថ្នាក់​នៃ​ថ្មពិល តាម​លក្ខណៈ​ប្រតិកម្ម​គីមី​អគ្គិសនី ព្រម​ទាំង​រំឭក​ដល់​មាតា​បិតា​ឱ្យ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​កូន​ចៅ ព្រោះ​កុមារ​តូចៗ ងាយ​នឹង​រង​គ្រោះ​បំផុត។

លោក ម៉ី សុវុឌ្ឍី មាន​ប្រសាសន៍​ថា ៖ «នៅ​ពេល​ថ្មពិល​យើង​ប្រើ​រួច កាល​ណា​យើង​ទុក​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ ជា​ពិសេស​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​មាន​អាកាសធាតុ​ក្ដៅ ហើយ​សើម ថ្មពិល​វា​អាច​ធ្វើ​អុកស៊ីតកម្ម​ជាមួយ​នឹង​សំណើម​ក្នុង​បរិយាកាស ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ប្រតិកម្ម​ធម្មតា​ក្នុង​បរិយាកាស វា​មាន​អាស៊ីត​មួយ​ចំនួន​ផង​ដែរ អ៊ីចឹង​អាស៊ីត​វា​មាន​ប្រតិកម្ម​ជាមួយ​នឹង​លោហៈ​ក្នុង​ថ្មពិល។ បើ​យើង​ទុក​ចោល​ភ្លេច​ខ្លួន ឧបមា​ថា យើង​មាន​កូន​តូច វា​យក​ថ្មពិល​មក​បៀម ក្មេង​តូច​គ្នា​អត់​ដឹង​ទេ វា​អាច​មាន​បញ្ហា​ធ្ងន់ធ្ងរ​ទៅ​លើ​កុមារ​ តូចៗ»

ឯកសារ​ជា​ច្រើន​នៃ​ក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ ក៏​បាន​បង្ហាញ​ឱ្យ​ដឹង​ផង​ដែរ​ថា ប្រសិន​បើ​កូន​ក្មេង​បាន​លេប​ថ្ម​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពោះ គឺ​នឹង​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​ការ​រលាក​គ្រឿង​ក្នុង​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ ជា​ពិសេស​ក្រពះ និង​បណ្ដាល​ឱ្យ​ក្អួត។

លោក ប៉ុក ល័ក្សរាសី គ្រូ​បង្រៀន​ផ្នែក​មន្ទីរ​ពិសោធន៍​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​គីមី នៃ​វិទ្យាស្ថាន​បច្ចេកវិជ្ជា​កម្ពុជា បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​ថា ថ្មពិល​ដែល​បង្ក​ឱ្យ​មាន​គ្រោះថ្នាក់​ច្រើន​ជាង​គេ​ទៅ​លើ​កុមារ គឺ​ពពួក​ថ្មពិល​តូចៗ ដែល​មាន​រាង​មូល សំប៉ែត ដូច​ឡេវ​អាវ ដែល​គេ​ប្រើ​សម្រាប់​ដាក់​នាឡិកា​ដៃ ម៉ាស៊ីន​គិត​លេខ និង​ប្រដាប់ប្រដា​ក្មេង​លេង​ជាដើម។

លោក ប៉ុក ល័ក្សរាសី បន្ត​ថា ៖ «ខ្ញុំ​ស្នើ​ឱ្យ​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន ជា​ពិសេស​មាតា​បិតា​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ចំពោះ​ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ ព្រោះ​នៅ​លើ​ពិភពលោក អ្នក​ដែល​រង​គ្រោះ​ដោយ​ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ គឺ​កុមារ។ នៅ​ពេល​ដែល​ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ដោះ​ចេញ​ពី​ឧបករណ៍ គឺ​ងាយ​ទាក់ទាញ​កុមារ​ដែល​មាន​ អាយុ​ក្រោម ១០​ឆ្នាំ ឱ្យ​លេង​ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ ព្រោះ​វា​មាន​លក្ខណៈ​ភ្លឺ​ស្អាត តូច ហើយ​ថ្ម​ប្រភេទ​នេះ​វា​ងាយ​ធ្វើ​ឱ្យ​ក្មេង​លេប ឬ​ងាយ​ចូល​រន្ធ​ច្រមុះ​ក្មេង»

តើ​លោក​អ្នក​នាង​កញ្ញា ជា​ពិសេស​ស្ត្រី​ជា​មាតា បាន​ទុក​ដាក់​ថ្មពិល​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ និង​ណែនាំ​កូនៗ​ដូច​ម្ដេច​ដែរ ដើម្បី​ចៀសវាង​គ្រោះថ្នាក់​ដល់​បុត្រ​ធីតា​ដែល​នៅ​តូចៗ​នោះ?

អ្នកស្រី ពូន ប៉ុក រស់​នៅ​ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ពុំ​បាន​ដឹង​ច្បាស់​លាស់​ពី​ផលវិបាក ដែល​បណ្ដាល​មក​ពី​ថ្មពិល​នោះ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ក៏​បាន​ណែនាំ​កូន​តូច​ឱ្យ​ប្រយ័ត្ន​ផង​ដែរ ៖ «និយាយ​ដោយ​ស្មោះត្រង់​ទៅ អត់​ដឹង​ដែរ តែ​គ្រាន់​តែ​ឮcampaign គេ​ថា មាន​បញ្ហា​ដែរ តែ​អត់​ដឹង​ថា បញ្ហា​ហ្នឹង​វា​ដល់​កម្រិត​ណា​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ធ្លាប់​ឃើញ​គេ​ប្រមូល​កាក​សំណល់​ថ្មពិល​ហ្នឹង​ថា វា​មាន​បញ្ហា​អ៊ីចឹង​ក៏​ចាប់​ផ្ដើម​ហាម​កូន ពេល​ថ្ម​ពិល​អស់​កុំ​ឱ្យ​វា​លេង​អី​អ៊ីចឹង»។

លោក ប៉ុក ល័ក្សរាសី គ្រូ​បង្រៀន​ផ្នែក​មន្ទីរ​ពិសោធន៍​នៅ​មហាវិទ្យាល័យ​គីមី​នៃ​វិទ្យាស្ថាន​បច្ចេកវិជ្ជា​កម្ពុជា បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បញ្ជាក់​អំពី​ផល​វិបាក​រយៈ​ពេល​ខ្លី គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​កុមារ​បាន​លេប​ថ្មពិល​ទៅ​ក្នុង​ពោះ​ក្នុង​រយៈ​ពេល ២​ម៉ោង ថ្ម​នឹង​ធ្វើ​ឱ្យ​រលាក​ប្រព័ន្ធ​រំលាយ​អាហារ ឬ​មួយ​រលាក​ប្រព័ន្ធ​ដក​ដង្ហើម​របស់​ក្មេង។

លោក​គ្រូ​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​អំពី​ផល​ប៉ះពាល់​ក្នុង​ករណី​ដែល​មិន​អាច​យក​ថ្ម​ចេញ​ពី​ក្នុង​ខ្លួន​ក្មេង​បាន​ក្រោយ​ពី​រយៈ​ពេល ២​ម៉ោង ៖ «ផល​ប៉ះ​ពាល់​រយៈ​ពេល​វែង គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​មិន​អាច​ដក​យក​ថ្មពិល​នោះ​ចេញ​បាន វា​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ដល់​ក្រពះ ពោះវៀន ពេល​នោះ​សារធាតុ​បារ៉ត ក៏​ដូច​ជា​សារធាតុ​ប្រាក់ ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ថ្មពិល​ហ្នឹង​នោះ ជ្រាប​ពេញ​សារពាង្គកាយ ​របស់​ក្មេង​នោះ ហើយ​ពេល​នោះ ជាតិ​ពុល​នឹង​ជ្រាប​ចូល​ទៅ​ដល់​ប្រព័ន្ធ​សរីរាង្គ​ទាំង​អស់​របស់​ក្មេង ដែល​ធ្វើ​ឱ្យ​គ្រឿង​ក្នុង​របស់​ក្មេង​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ ហើយ​សុខភាព​របស់​ក្មេង​ហ្នឹង​ជួប​បញ្ហា​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ​ទៅ​ថ្ងៃ​អនាគត»

ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​នានា​នៃ​ក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​បាន​បញ្ជាក់​ថា សារធាតុ​សំណ​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ថ្មពិល ជា​ពិសេស​អាគុយ គឺ​ធ្វើ​ឱ្យ​មាន​មនុស្ស​កើត​ជំងឺ​រ៉ាំរ៉ៃ​ជា​ច្រើន​មុខ​ទៀត៕

បញ្ចេញ​មតិយោបល់៖

បញ្ចូលមតិរបស់អ្នកដោយបំពេញទម្រង់ខាងក្រោមជាអក្សរសុទ្ធ។ មតិនឹងត្រូវសម្រេចដោយអ្នកសម្របសម្រួល និងអាចពិនិត្យកែប្រែឲ្យស្របតាម លក្ខខណ្ឌនៃការប្រើប្រាស់ របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី។ មតិនឹងមិនអាចមើលឃើញភ្លាមៗទេ។ វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះខ្លឹមសារនៃមតិដែលបានចុះផ្សាយឡើយ។ សូមគោរពមតិរបស់អ្នកដទៃ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពិត។