វិធានការ​ដែល​អាច​កាត់បន្ថយ​ការ​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ ដែល​កើតឡើង​ក្នុង​រង្វង់​គ្រួសារ

ដោយ សុជីវី
2021.02.06
វិធានការ​ដែល​អាច​កាត់បន្ថយ​ការ​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ ដែល​កើតឡើង​ក្នុង​រង្វង់​គ្រួសារ នាយករង​ទទួលបន្ទុក​ផ្នែក​សិទ្ធិមនុស្ស​អង្គការ​លីកាដូ (Licadho) លោក អំ សំអាត។
រូប៖ RFA

អ្នកការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​ណែនាំ​វិធានការ​មួយ​ចំនួន ដែល​អាច​ទប់ស្កាត់​ករណី​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ​បង្ក​ដោយ​សាច់ញាតិ​អាច​ទប់​ស្កាត់​បាន។ តើ​អ្វីខ្លះ​ជា​វិធានការ ដែល​អាច​កាត់បន្ថយ​អំពើ​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ ដែល​កើតឡើង​ក្នុង​រង្វង់​គ្រួសារ​បាន?

វិធានការ​មួយ​ចំនួន​ដែល​អ្នក​សិទ្ធិមនុស្ស​រំពឹង​ថា អាច​ទប់ស្កាត់​ករណី​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ​បង្ក​ដោយ​សមាជិក​ក្នុង​គ្រួសារ​បាន​នោះ គឺ​ការ​បង្កើន​ការប្រុងប្រយ័ត្ន​ក្នុង​គ្រួសារ និង​ការ​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​ពេញ​លេញ​ពី​សំណាក់​អាជ្ញាធរ​ដល់​ជនរងគ្រោះ។

នាយករង​ទទួលបន្ទុក​ផ្នែក​សិទ្ធិមនុស្ស​អង្គការ​លីកាដូ (Licadho) លោក អំ សំអាត មាន​ប្រសាសន៍​ថា គ្រួសារ​នីមួយៗ ត្រូវ​ធានា​ថា មាន​អ្នក​មើលថែ​កុមារ​ជាប់​ជានិច្ច ហើយ​ជា​អ្នក ដែល​គួរឱ្យ​ទុក​ចិត្ត​បាន។

ជាមួយ​គ្នា​នេះ​លោក អំ សំអាត ថា ប្រសិនបើ​មានលទ្ធភាព​គួរតែ​បែង​ចែង​ឱ្យ​បន្ទប់ដេក​របស់​ក្មេង​ប្រុស និង​ក្មេង​ស្រី​ឱ្យ​ដាច់​ពីគ្នា និង​ត្រូវ​ដោយឡែក​ពី​មនុស្ស​ចាស់​ដែរ៖ «បើ​ស្ត្រី​ជា​ម្តាយ ម្ដាយមីង ឬ​ជា​បងស្រី​ផ្សេងៗ​នៅ​ជាមួយ​គឺ​អាច​នឹង​ទុកចិត្ត​។ ខ្ញុំ​និយាយ​ឱ្យ​ចំ​ទៅ​គឺ​កុំ​ទុក​ឱ្យ​កុមារ​នៅ​ម្នាក់ឯង ដែល​វា​នឹង​ជា​ឱកាស​ល្អ ​(សម្រាប់​ជនល្មើស​) ប៉ុន្តែ​បើ​មាន​អ្នក​នៅ​ជាមួយ​ហ្នឹង​ហានិភ័យ​អាច​ទាប»

អង្គការ​សិទ្ធិមនុស្ស​លីកាដូ​ (Licadho) រក​ឃើញ​ថា ករណី​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ​លើ​ស្ត្រី និង​កុមារី ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សាច់ញាតិ កើន​ឡើង​គួរ​ឱ្យ​ព្រួយបារម្ភ ក្នុង​នោះ​ជិត​មួយ​ភាគ​បី​នៃ​ករណី​រំលោភ​លើ​ស្ត្រី និង​កុមារី គឺ​ជនសង្ស័យ ជា​សាច់ញាតិ​របស់​ជនរងគ្រោះ​។ របាយការណ៍​នោះ​បង្ហាញ​ថា ករណី​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ ឬ​ប៉ុនប៉ង​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ​ទាំងអស់​ដែល​អង្គការ​លីកាដូ​បាន​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ចាប់ពី​ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៧ ដល់ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៩ មាន​ចំនួន​ ១៣៧​ករណី គឺ​ជនសង្ស័យ​ជា​សាច់ញាតិ​របស់​ជនរងគ្រោះ ដូចជា​ឪពុក ពូ ឬ​ជីតា​បង្កើត​ ៤៦​ភាគរយ និង​ពី​អំពើ​ហិង្សា​ផ្លូវ​ភេទ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ឪពុកចុង ឬ​សាច់ញាតិ​ឪពុកចុង និង​សាច់ថ្លៃ មាន​ ៥៤ភាគរយ។

ម្តាយ​របស់​ក្មេង​ស្រី​ម្នាក់​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កណ្ដាល ដែល​ត្រូវ​សាច់ញាតិ​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ​និយាយ​ថា លោកស្រី​មិន​ដែល​នឹកស្មាន​សោះ​ថា សាច់ញាតិ​ក្នុង​គ្រួសារ ដែល​គួរតែ​ជា​អ្នកការពារ​សុវត្ថិភាព​សមាជិក​គ្រួសារ ដែរ​ជា​ជា​អ្នក​ធ្វើបាប​សាច់ញាតិ​ខ្លួនឯង​ឡើយ៖ «ខ្ញុំ​ចង់​ផ្ដាំផ្ញើ​ទៅ​អ្នក​មាន​កូន សូម​កុំ​ជឿចិត្ត​គេ កុំ​ស្រឡាញ់​គេ​អស់ពី​ចិត្ត​អី ហើយ​កុំ​ទុកចិត្ត​គេ​ពេក​អី​ខ្លាច​អ៊ីចឹង ខ្លាច​គេ​ធ្វើបាប​ដូច​កូន​ខ្ញុំ​អ៊ីចឹង​។ មនុស្ស​ឥឡូវ​ដូចជា​ពិបាក​ដែរ មាន​ឪ​រំលោភ​កូន ជីតា​រំលោភ​ចៅ​អ៊ីចឹង បង​រំលោភ​ប្អូន វា​ចេះតែ​ឃើញ​ហេតុការណ៍​ហ្នឹង»

ឯកសារ​ជាច្រើន​ដែល​ចងក្រង​ឡើង​ដោយ​អង្គការ​មិនមែន​រដ្ឋាភិបាល ដោយ​សហការ​ជាមួយ​ក្រសួង​កិច្ចការ​នារី បាន​ណែនាំ​ពី​វិធី​មួយ​ចំនួន ដើម្បី​បញ្ចៀស​កុមារ​ចេញពី​ការ​ធ្វើ​បាប​លើ​រាងកាយ​ពួកគេ ឬ​ការ​រំលោភបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ។ ក្នុង​នោះ​រួមមាន​អាណាព្យាបាល​កុមារ ពិសេស​ម្ដាយ​គួរ​ចាប់ផ្ដើម​បង្រៀន​កុមារ​តាំងពី​ពួកគេ​មាន​អាយុ​តិច​នៅឡើយ គឺ​ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​ដែល​គេ​ចាប់ផ្ដើម​ស្គាល់​អាវៈយវៈ​ទាំងឡាយ​នៅ​លើ​រាងកាយ ឱ្យ​ពួកគេ​ដឹង​ពី​ភាព​ខុសគ្នា​រវាង​រាងកាយ​មនុស្ស​ប្រុស និង​ស្រី ណែនាំ​ឱ្យ​កុមារ​យល់​អំពី​ចំណែក​លាក់កំបាំង​នៃ​រាយ​កាយ​របស់​ពួកគេ និង​ប្រាប់​ថា គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​អាច​ទៅ​លូកលាន់ ឬ​ធ្វើ​ឱ្យ​គេ​ឈឺចាប់​ឡើយ​ជាពិសេស​គឺ​អវយវៈ​ភេទ ឬ​ចំណែក​លាក់កំបាំង​នៃ​រាងកាយ​កុមារ ហើយ​កុមារ​ក៏​មិន​គួរ​ប៉ះពាល់​ចំណែក​លាក់កំបាំង​របស់​អ្នកដទៃ ទោះជា​នរណា​បង្គាប់​ក៏ដោយ បង្រៀន​កុមារ​ឱ្យ​ដឹង​ពី​តម្រូវការ​ឯកជន​ភាព ការ​បិទបាំង​រាងកាយ រួម​ទាំង​ពេល​ងូតទឹក និង​ផ្លាស់ប្ដូរ​សំលៀកបំពាក់​ជាដើម​។ លើស​ពី​នេះ​ម្ដាយ​គួរ​បង្រៀន​កូន​ឱ្យ​ក្លាហាន ហ៊ាន​និយាយ​ទេ​ចំពោះ​ការ​បង្គាប់​របស់​មនុស្ស​ចាស់ ឬ​សមាជិក​គ្រួសារ​ណា ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​កា​រំលោភបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ និង​ហ៊ាន​និយាយ​ប្រាប់​ពី​អំពើ​រំលោភបំពាន ដែល​កើត​លើ​រាងកាយ​ពួកគេ។

នាយិកា​អង្គការ​យេនឌ័រ និង​អភិវឌ្ឍន៍​ដើម្បី​កម្ពុជា អ្នកស្រី រស់ សុភាព ទទួល​ស្គាល់​ថា ការ​បង្កើន​ការ​ប្រុងប្រយ័ត្ន​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ ជា​រឿង​ល្អ​មួយ​។ អ្នកស្រី​ថា ក្នុង​ប្រទេស​ជឿនលឿន គេ​ថែមទាំង​ធានា​ដោយ​ច្បាប់​ ការបែងចែក​ឱ្យ​ដាច់រ​វាង​បន្ទប់​ស្នាក់​របស់​ក្មេង​ទាំង​ ២​ភេទ និង​មនុស្ស​ចាស់​ក្នុង​គ្រួសារ ដោយ​មិន​ឱ្យ​ឡូកឡំ​គ្នា​ឡើយ​។ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ថា ការណ៍​នេះ​ពិតជា​ពិបាក​អនុវត្ត នៅ​ពេល​ដែល​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ភាគច្រើន​មាន​ផ្ទះ ដែល​គ្រាន់តែ​បិទបាំង​ជញ្ជាំង​ឱ្យ​ជិត ពុំ​ដែល​មាន​បន្ទប់​ដាច់​គ្នា​ផង​នោះ​។ មួយវិញទៀត​ចំពោះ​ការ​តាម​ឃ្លាំមើល​កុមារ​ជាប់​ជានិច្ច​ក៏​ពិបាក ដោយសារតែ​ឪពុកម្ដាយ ត្រូវ​បង្ខំចិត្ត​ទៅ​រក​ចំណូល​ចិញ្ចឹម​គ្រួសារ ខុស​ពី​បណ្ដា​ប្រទេស​មួយ​ចំនួន ដែល​មាន​ប្រាក់​សង្គមកិច្ច​សម្រាប់​ផ្គត់ផ្គង់ ដល់​ឪពុក ឬ​ម្ដាយ ដែល​ជ្រើសរើស​នៅផ្ទះ​មើលថែ​កុមារ៖ «​យើង​មើល​កូន​អ្នក​ដែល​នៅ​មូលដ្ឋាន ហើយ​កូន​គាត់​មាន​អាយុ ៦ ឬ​ ៧ឆ្នាំ​អី​ហ្នឹង គាត់​តែងតែ​ប្រើ​ឱ្យ​ទៅ​រក​អុស ទៅ​ជួយ​ចាប់​គោ ឬ​ទៅ​ជួយ​អី​ផ្សេងទៀត​អ៊ីចឹង​ទៅ គាត់​មិន​អាច​មាន​មនុស្ស ដើម្បី​ចាំ​មើល​ទេ គឺ​គាត់​ត្រូវ​បញ្ចេញ​ពលកម្ម​ទាំងអស់​គ្នា​ទើប​អាច​រស់​បាន ហើយ​ស្ទើរ​តែ​រស់​មិន​បាន​ផង»

ចំពោះ​លោក អំ សំអាត វិញ លោក មើល​ឃើញ​ថា ការអប់រំ​បង្កើន​ការ​យល់​ដឹង​របស់​ពលរដ្ឋ​ពី​ករណី​រំលោភបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ​ដោយ​សាច់ញាតិ​នេះ នៅ​មាន​ចំណុច​ខ្វះខាត​ច្រើន​នៅឡើយ ទាំង​ពី​ខាង​អាជ្ញាធរ​រដ្ឋ និង​ពី​ខាង​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល៖ «អ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុត​គឺ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន ហើយ​នឹង​សហគមន៍​របស់​គាត់​ផ្ទាល់​ដែល​ត្រូវ​បន្ត​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ប្រាប់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​របស់​គាត់​ផ្ទាល់ ឱ្យ​បាន​យល់ដឹង ពី​ព្រោះ​គ្រួសារ​ខ្លះ​គាត់​លើកឡើង​ថា គាត់​មិន​ជឿ​ទេ ពេល​មានរឿង​កើតឡើង​គឺ​គាត់​នឹក​ស្មាន​មិន​ដល់»

បើ​ទោះ​ជា​យ៉ាងណា​អ្នក​សិទ្ធិមនុស្ស​សុទ្ធតែ​មើល​ឃើញ​ថា ក្នុង​ស្ថានភាព​នៅ​កម្ពុជា​ការ​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​ពេញលេញ ទៅដល់​អ្នករងគ្រោះ គឺ​ការ​នាំ​ជន​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​ទៅ​ផ្ដន្ទាទោស​តាមច្បាប់ គឺជា​ចំណែក​សំខាន់ ដែល​ធានា​ទប់ស្កាត់​ករណី​រំលោភបំពាន​ផ្លូវ​ភេទ​កុមារ​នេះ​ដែរ។

អង្គការ​លីកាដូ​រក​ឃើញ​ថា ៥៣​ភាគរយ​នៃ​ករណី​រំលោភ​ផ្លូវ​ភេទ ដែល​អង្គការ​នេះ​កត់ត្រា អាជ្ញាធរ​បាន​ផ្ដន្ទាទោស​ជនល្មើស​ដាក់​ពន្ធនាគា​រ​ពេញលេញ​តាមច្បាប់​។ ក្រៅ​ពី​នេះ​ជនល្មើស​ត្រូវ​បាន​ផ្ដន្ទាទោស​ក្នុង​កម្រិត​ស្រាល ការ​កាត់ទោស​កំបាំងមុខ និង​មិន​ត្រូវ​បាន​ចាប់ខ្លួន​ហើយក៏​មានការ​ដោះស្រាយ​បញ្ចប់​ក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ និង​ពន្យារពេល​កាត់​ក្តី ហើយ​ជនរងគ្រោះ​មាន​សង្ឃឹម​តិចតួច​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌។

អាស៊ីសេរី​មិន​អាច​សុំ​ការ​ឆ្លើយ​តប​រឿង​នេះ​ពី​នាក់​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​កិច្ចការ​នារី បាន​នៅ​ឡើយ​ទេ។

អ្នកនាំពាក្យ​អគ្គស្នងការ​នគរបាល​ជាតិ លោក ឆាយ គឹមឃឿន ឆ្លើយតប​ថា មន្ត្រី​នគរបាល​តែង​បាន​ឆ្លងកាត់​ការ​បណ្ដុះបណ្ដាល​ពី​វិធានការ​បន្ទាន់​ករណី​មាន​បណ្ដឹង​ពី​ករណី​រំលោភបំពាន​ទាំងឡាយ​។ លោក​ទទួលស្គាល់​ថា មាន​បញ្ហា​ខ្វះ​ចន្លោះ​មួយ​ចំនួន​ដែរ ដែល​ទាមទារ​ឱ្យ​មាន​ការ​សហការ​ពី​គ្រួសារ​ជនរងគ្រោះ​ដែរ៖ «ការរៀបចំ​សំណុំរឿង​គឺ​ទាល់តែ​ត្រឹមត្រូវ​ស្របតាម​បច្ចេកទេស និង​នីតិវិធី​។ អ៊ីចឹង​ពេលខ្លះ​រឿង​ខ្លះ យើង​មានការ​យឺតយ៉ាវ ដោយសារ​ការប្រមូល​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​។ យើង​អត់​មាន​ធ្វេសប្រហែស​ទេ»

ចំណែក​រដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួងមហាផ្ទៃ​ទទួលបន្ទុក​ការ​ប្រឆាំង​ការ​ជួញដូរ​មនុស្ស​អ្នកស្រី ជូ ប៊ុនអេង ទទួលស្គាល់​អំពី​ការ​កើនឡើង​នៃ​អំពើ​រំលោភ​សេពសន្ថវៈ​លើ​ស្ត្រី និង​កុមារី​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សាច់ញាតិ​របស់​ខ្លួន ដោយសារតែ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​រូបភាព និង​វីដេអូ​អាសអាភាស​នៅ​លើ​ប្រព័ន្ធ​អ៊ីនធឺណិត (Internet) ឬ​អនឡាញ​(Online)​។ លោកស្រី​ថា អាជ្ញាធរ​តែង​អប់រំ​ពលរដ្ឋ​ពី​បញ្ហា​នេះ​ជាប្រចាំ ហើយ​គ្រោង​នឹង​បង្កើត​ច្បាប់​ថ្មី​គ្រប់គ្រង​ប្រព័ន្ធ​អនឡាញ។

សម្រាប់​អ្នក​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស និង​ជនរងគ្រោះ​នៅតែ​ទទូច​ឱ្យ​អាជ្ញាធរ​ចាត់វិធានការ​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​តាម​ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ដែល​មាន​ស្រាប់​នោះ​។ បើតាម​អង្គការ​លីកាដូ​កត្តា​ជា​ឧបសគ្គ​នាំ​ឱ្យ​ពិបាក​នឹង​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​នោះ រួមមាន​ អំពើពុករលួយ កង្វះ​ការ​ការពារ​ជនរងគ្រោះ សម្ពាធ​ពី​សមាជិក​គ្រួសារ និង​ប៉ូលិស​មិន​ឱ្យ​រាយការណ៍​ទៅ​ខាង​ក្រៅ ដើម្បី​ការពារ​កិត្តិយស អាជ្ញាធរ​មួយ​ចំនួន​ជួយ​ជ្រោមជ្រែង​ឱ្យ​បញ្ចប់​រឿង​ក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​វែងឆ្ងាយ និង​ចំណាយ​ប្រាក់​ច្រើន​ក្នុង​ដំណើរការ​រឿង​ក្តី​នៅ​តុលាការ​។ ករណី​ខ្លះ​ទៀត ជនរងគ្រោះ​សម្រេច​ដក​បណ្ដឹង​វិញ ដោយសារតែ​ជនល្មើស​ជា​អ្នក​រកស៊ី​ផ្គត់​ផ្គង​ជីវភាព​គ្រួសារ៕

កំណត់​ចំណាំ​ចំពោះ​អ្នក​បញ្ចូល​មតិ​នៅ​ក្នុង​អត្ថបទ​នេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។

បញ្ចេញ​មតិយោបល់៖

បញ្ចូលមតិរបស់អ្នកដោយបំពេញទម្រង់ខាងក្រោមជាអក្សរសុទ្ធ។ មតិនឹងត្រូវសម្រេចដោយអ្នកសម្របសម្រួល និងអាចពិនិត្យកែប្រែឲ្យស្របតាម លក្ខខណ្ឌនៃការប្រើប្រាស់ របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី។ មតិនឹងមិនអាចមើលឃើញភ្លាមៗទេ។ វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះខ្លឹមសារនៃមតិដែលបានចុះផ្សាយឡើយ។ សូមគោរពមតិរបស់អ្នកដទៃ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពិត។