តើយុវតីខ្មែរខ្លះដែលសុខចិត្តលះបង់ព្រហ្មចារីដើម្បីបង្ហាញពីភាពស្មោះត្រង់ និងក្តីស្រឡាញ់ដល់យុវជនជាសង្សារនោះមានបានគិតអំពីផលវិបាកនានាទៅថ្ងៃអនាគតដែរ ឬទេ?
ការស្រាវជ្រាវរបស់លោក តុង សុប្រាជ្ញ ទីប្រឹក្សាឯករាជ្យ និងជាអនុបណ្ឌិតនៃសកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទកម្ពុជា កាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ស្តីពីអាកប្បកិរិយានិងការប្រព្រឹត្តរបស់យុវវ័យនៅថ្ងៃប្រារព្ធបុណ្យសង្សារ១៤ កុម្ភៈ បានរកឃើញថា យុវតីភាគច្រើនមិនបានគិតទុកអំពីផលវិបាកទៅថ្ងៃអនាគតក្រោយពីការរួមភេទជាមួយគូសង្សារនៅថ្ងៃបុណ្យសង្សារនោះឡើយ។
កញ្ញា កើត សុខារ៉ានី គ្រូបង្រៀនផ្នែកសីលធម៌ពលរដ្ឋ នៅវិទ្យាល័យ សុខ អាន ទន្លេបាទី និងជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមួយរូបចូលរួមនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវនោះបានមានប្រសាសន៍ថា គំនិតរបស់យុវតីក្មេងៗ ដែលសុខចិត្តលះបង់ព្រហ្មចារី នៅថ្ងៃប្រារព្ធបុណ្យសង្សារនោះ គឺដើម្បីចង់បង្ហាញពីសក្ខីភាពនៃក្តីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនចំពោះសង្សារ។
កញ្ញា កើត សុខារ៉ានី មានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ៖ «ភាគច្រើនអាយុ ១៥ ដល់ ១៩ ឆ្នាំ មានច្រើន ព្រោះអីពួកគាត់មានសង្សារអាយុប៉ុណ្ណឹង អ៊ីចឹងគាត់អត់សូវគិតច្រើនទេ គាត់គិតថាបើសិនជាការស្រឡាញ់របស់គាត់ស្មោះ គឺគាត់មានការលះបង់ខ្លួនប្រាណដើម្បីបញ្ជាក់ចិត្តស្មោះ អ៊ីចឹងគាត់អត់បានគិតពីពេលទៅមុខទេ រឿងកើតឡើងគាត់អត់បានគិតទេ»។
ការប្រព្រឹត្តរបស់យុវតីមួយចំនួនដោយពុំបានគិតគូរអំពីអនាគត និងដោយពុំបានអនុវត្តនូវសុវត្ថិភាពក្នុងការរួមភេទនេះបានញ៉ាំងឲ្យយុវតីទាំងនោះ មិនត្រឹមតែជួបប្រទះនឹងបញ្ហាសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ គឺនាំឲ្យបាត់បង់កេរ្តិ៍ឈ្មោះក្រុមគ្រួសារ និងលះបង់ការសិក្សាថែមទៀតផង។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត វង ដាវី ប្រធានគ្លីនិកសមាគមថែទាំសុខភាពគ្រួសារកម្ពុជា ហៅកាត់ថារ៉ាក់ (RHAC) បានមានប្រសាសន៍អំពីផលវិបាកទាំងនោះយ៉ាងដូច្នេះ ៖ «យុវតីទាំងនោះគឺគាត់មានសង្សារ ហើយគាត់មិនសូវបានយល់ដឹងអំពីសុខភាពបន្តពូជ មិនបានសូវយល់អំពីការឆ្លងកាមរោគនិងអេដស៍។ យុវតីមួយចំនួនគឺគាត់បានរួមភេទដោយមិនបានការពារទេ អ៊ីចឹងធ្វើឲ្យគាត់មានផ្ទៃពោះ។ ហើយការដែលមានផ្ទៃពោះហ្នឹងហើយ ដែលធ្វើឲ្យបាត់បង់នូវការរៀនសូត្រ ជួនកាលអាចបាត់បង់កិត្តិយសរបស់គាត់ ជួនកាលធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយលែងទទួលស្គាល់»។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត វង ដាវី បានប្រសាសន៍បន្តថា ប្រសិនក្នុងករណីដែលយុវតីមានផ្ទៃពោះ មិនចង់បាន គេគួរតែទៅជួបពិគ្រោះជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញជាមុនសិន ៖ «នៅពេលដែលគេមានបញ្ហាហ្នឹង គឺទៅរកកន្លែងណាដែលមានសុវត្ថិភាព ជាពិសេសនៅមណ្ឌលសុខភាព នៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែក ឬក៏នៅមន្ទីរពេទ្យមួយចំនួនដែលមានជំនាញខាងសុខភាពបន្តពូជហ្នឹង។ ការដែលគាត់ចង់ទៅពន្លូតហ្នឹង អាចមានគ្រោះថ្នាក់ច្រើន ជួនកាលពេលដែលគាត់ពន្លូតតែងតែមានការបង្ករោគពីខាងក្រៅចូលទៅក៏មានដែរ ហើយជួនកាលទៀតបើយើងទៅរកអ្នកដែលមិនមានជំនាញ ជួនកាលអាចមានការធ្លាយស្បូន»។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិតប្រធានគ្លីនិករ៉ាក់ ថ្លែងឲ្យដឹងផងដែរថា យុវវ័យដែលមកទទួលការព្យាបាល គឺមាតាបិតាពុំបានដឹងទេ ម្ល៉ោះហើយដើម្បីរក្សាការសម្ងាត់គ្លីនិករបស់លោកស្រីបានរៀបចំបន្ទប់ស្ងាត់ដាច់ដោយឡែកពីអ្នកជំងឺផ្សេងទៀត ៖ «យុវជនយុវតីដែលគាត់មកគ្លីនិកខ្ញុំហ្នឹង ភាគច្រើនគឺឪពុកម្ដាយអត់បានដឹងទេ ព្រោះគាត់ច្រើនតែមានការខ្មាសអៀន។ ជួនកាលគាត់ទៅគ្លីនិក ខ្លាចជួបឪពុកម្ដាយ ឬក៏បងប្អូនជិតខាងគាត់ ខ្លាចឃើញ។ អ៊ីចឹងហើយយើងមានរៀបចំបន្ទប់មួយសម្រាប់ព្យាបាលតែយុវវ័យ អ៊ីចឹងយើងរៀបចំកន្លែងធ្វើម៉េចឲ្យដាច់គ្នាពីការទទួលអ្នកជំងឺផ្សេង»។
ស្តីពីអាកប្បកិរិយានិងផ្នត់គំនិតរបស់យុវវ័យខ្មែរក្នុងរឿងផ្លូវភេទ ជាពិសេសនៅថ្ងៃប្រារព្ធបុណ្យសង្សារនេះ លោក អ៊ូ រតនៈ នាយកប្រតិបត្តិនៃសមាគមអភិវឌ្ឍន៍សុខភាពប្រជាជន បានមានប្រសាសន៍ថា ទង្វើដោយពុំគិតពិចារណាទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យមានការប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់ប្រពៃណីនិងវប្បធម៌របស់សង្គមជាតិខ្មែរ។
លោក អ៊ូ រតនៈ មានប្រសាសន៍ថា ៖ «យើងឃើញថាបញ្ហាទាក់ទងនឹងសីលធម៌សង្គម ទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទរបស់យុវវ័យ ទាក់ទងទាំងឥរិយាបថរបស់គាត់ ហាក់ដូចជាមានការប្រឈមមុខខ្លាំង ជាពិសេសនៅថ្ងៃ ១៤ ខែកុម្ភៈ នេះ។ ពីព្រោះតាមរបាយការណ៍ពីឆ្នាំចាស់ បើយើងប្រៀបធៀបទៅ យើងឃើញថាការយល់ច្រឡំមួយចំនួនធំរបស់យុវជន ឬក៏យុវនារីក្នុងថ្ងៃនេះ វាមានលក្ដណៈធ្ងន់ធ្ងរ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ទៅដល់សីលធម៌សង្គម វប្បធម៌ថ្លៃថ្នូររបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ ដោយឡែកយើងឃើញថា នៅក្នុងថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃដែលយើងទទួលស្គាល់ថាមានការមមាញឹកខ្លាំងបំផុត គឺសកម្មភាពក្នុងការរួមភេទ ទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទរបស់ពួកគាត់ គឺស្ដែងឡើងយ៉ាងសំខាន់»។
ទាក់ទងនឹងសំណួរដែលថា តើហេតុដូចម្តេចបានជាមានយុវតីជាច្រើននាំគ្នាប្រារព្ធបុណ្យសង្សារ ១៤ កុម្ភៈ ? កញ្ញា ប៉ែន រាសី មន្ត្រីគម្រោងនៃសមាគមអភិវឌ្ឍន៍សុខភាពប្រជាជន ដែលបច្ចុប្បន្នក៏ជានិស្សិតកំពុងបន្តបរិញ្ញាបត្រខាងគ្រប់គ្រង និងជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមួយរូបចូលរួមនៅក្នុងការស្រាវជ្រាវរបស់លោក តុង សុប្រាជ្ញ បានមានប្រសាសន៍ថា បរិយាកាសសង្គម ការសេពគប់មិត្ត គឺជាកត្តាចម្បង ដែលជំរុញឲ្យយុវតីភាគច្រើនមានទំនោរធ្វើតាមគ្នា។
កញ្ញា ប៉ែន រាសី មានប្រសាសន៍ថា ៖ «ខ្ញុំធ្លាប់ជួបផ្ទាល់តែម្ដងជាមួយនឹងក្មេងស្រីមួយចំនួន មានបញ្ហាអ៊ីចឹងទៅគាត់មកពិភាក្សាជាមួយខ្ញុំ ហើយខ្ញុំសង្កេតមើល ចុះទៅសម្ភាសគាត់ហ្នឹង គឺថាធ្វើតាមគ្នា គាត់ឃើញមិត្តភក្ដិគាត់ធ្វើអ៊ីចឹង ក៏គាត់ធ្វើតាម។ ហើយមួយទៀតដោយសារការចង់របស់គាត់ យើងដឹងហើយថា យុវវ័យគាត់ឈាមរាវ អ៊ីចឹងគាត់ចង់ដឹង ចង់សាក ហើយតាមការអូសទាញលួងលោមពីដៃគូខាងគាត់អ៊ីចឹងទៅ ចេះតែថាអ៊ីចេះថាអ៊ីចុះ ក៏គាត់ធ្វើតាមអ៊ីចឹងទៅ។ វាមានច្រើនប្រការ។ មួយតាមការអូសទាញ បរិយាកាសសង្គម មួយទៀតតាមចិត្តខ្លួនឯងផ្ទាល់ វាពិបាកដែរ។ ហើយដល់ពេលគាត់មានបញ្ហាទៅបានគាត់នឹកឃើញថាស្ដាយក្រោយអ៊ីចឹង ដល់ពេលអ្នកខ្លះ អត់ស្ដាយក្រោយទេ គាត់បែរជាផុតពីដៃគូមួយដែលគេបោះបង់គាត់ចោល គាត់ទៅរកមួយទៀត គាត់ប្រព្រឹត្តអ៊ីចឹងទៀត»។
សូមជម្រាបជូនផងដែរថា តាមការអះអាងរបស់លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត វង ដាវី នៃសមាគមគ្លីនិករ៉ាក់ និងក្រុមអ្នកស្ម័គ្រចិត្តនៃការស្រាវជ្រាវរបស់លោក តុង សុប្រាជ្ញ ក៏បានឲ្យដឹងថា មានយុវតីខ្លះ ដោយត្រូវមាតាបិតាកាត់កាល់ ហើយត្រូវបោះបង់ការសិក្សានិងខូចចិត្ត ខូចអារម្មណ៍មិនអាចទ្រាំទ្រក្នុងរឿងវិបត្តិស្នេហាបាននោះ មានខ្លះរហូតដល់ធ្វើអត្តឃាតក៏មាន ហើយខ្លះទៀតក៏ត្រូវស្លាប់ដោយសារការរំលូតកូន៕