អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​ព្រៃវែង​រង​ការ​ចោទ​ថា​មិន​ខ្វល់​រឿង​វៀតណាម​នេសាទ​ត្រី

បទល្មើស​នេសាទ​របស់​ជនជាតិ​វៀតណាម នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​កម្ពុជា បាន​កម្រើក​ទៀត​ហើយ។ ជន​ជាតិ​វៀតណាម ជា​ច្រើន​នាក់​បាន​ចូល​ធ្វើ​នេសាទ​ដោយ​ប្រើ​ឧបករណ៍​​ស្បៃ​មុង ឬ​ហៅ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា សៃយ៉ឺន យ៉ាង​គគ្រឹកគគ្រេង​នៅ​ស្រុក​ពាមជរ ខេត្ត​ព្រៃវែង នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៧ សីហា។

0:00 / 0:00

ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​តំបន់​នោះ​បាន​អះអាង​ថា​ បទល្មើស​នេសាទ​របស់​ជន​ជាតិ​វៀតណាម នេះ អាច​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​បាន​អាស្រ័យ​មាន​ការ​សហការ​គ្នា​ជា​មួយ​នឹង​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន។

ជនជាតិ​វៀតណាម ដែល​មាន​ឧបករណ៍​ចាប់​ត្រី ទូក និង​កាណូត​ជាច្រើន​គ្រឿង​ផង​នោះ កំពុង​តែ​​ចាប់​ត្រី​តាម​ផ្លូវ​ទឹក​ហូរ ដូចជា​នៅ​តាម​ប្រឡាយ និង​ដងអូរ​​​មួយ​ចំនួន ឋិត​ក្នុង​ភូមិ​ពោធិ៍ថ្មី ឃុំ​កោះសំពៅ ស្រុក​ពាមជរ ខេត្ត​ព្រៃវែង។ ប៉ុន្តែ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ម្ចាស់​ស្រុក​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ​ ពួកគាត់​អាក់​អន់​ស្រពន់​ចិត្ត​ទៅ​លើ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ដែល​បាន​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ជន​ជាតិ​បរទេស​ចូល​ធ្វើ​សកម្មភាព​នេសាទ​ត្រី​នៅ​រដូវ​ហាមឃាត់​យ៉ាង​គគ្រឹកគគ្រេង​ខុស​ច្បាប់​នោះ។

ពលរដ្ឋ​វ័យ​ចំណាស់​សម្បុរ​សណ្ដែកបាយ​ម្នាក់ ឈ្មោះ​ លោក អ៊ាន ឃឿន មាន​អាយុ ៦២​ឆ្នាំ រស់​នៅ​ភូមិ​ពោធិ៍ថ្មី ឃុំ​កោះសំពៅ​ ស្រុក​ពាមជរ។ លោក​អង្គុយ​អោប​ក្បាល​ជង្គង់​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៧ សីហា ថា​ជន​ជាតិ​វៀតណាម ទាំង​នោះ​បាន​នាំ​គ្នា​ដេក​ដាក់​ស្បៃ​មុង​នៅ​តាម​ប្រឡោះ​ទឹក​ហូរ​ដើម្បី​ចាប់​ត្រី​ទាំង​តូច​ទាំង​ធំ រួច​គេ​យក​ត្រី​ដែល​គេ​នេសាទ​បាន​នោះ​ទៅ​លក់​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម យ៉ាង​សប្បាយ។

លោក អ៊ាន​ ឃឿន៖ «គេ​មក​ដាក់​​មួយ​កន្លែង។ … មួយ​កន្លែងៗ​ហ្នឹង​មាន​គ្នា​គេ​ដាក់​ហ្នឹង​ប្រហែល​ជា​បួន​ដប់​នាក់ ៥​នាក់ ហើយ​បើ​ថ្ងៃ​នៅ​​យាម ពីរ​បី​នាក់ បួន​នាក់ ហ្នឹង​យាម ដល់​យប់​ហ្នឹង​បាន​មាន​គ្នា​ច្រើន មាន​អា​ទូក​សម្រាប់​នាំ​ត្រី​នោះ​ផង​ មាន​អា​អ្នក​នៅ​លើក​ដៃ​នោះ​ផង នៅ​យាម​នោះ​ផង។ … បាទ! ច្រើន​តែ​ស្បៃ​មុង ស្បៃ​មុង​អា​ស្បៃ​ល្អិត​យក​មក​ដាក់​រាល់​តែ​ឆ្នាំ​ហ្នឹង ដោយ​តូច​ប៉ុណ្ណា​ក៏​ដោយ​ដែរ ដោយ​ទាំង​អស់​ហ្មង​កូន​ត្រី​គ្មាន​ចេញ​រួច​មួយ​ទេ»

លោក​បន្ត​ថា ជនជាតិ​វៀតណាម បាន​ធ្វើ​សកម្មភាព​របស់​ខ្លួន​ចាប់​តាំង​ពី​រដូវ​ទឹក​ឡើង​ដែល​មាន​ទឹក​លិច​តាម​វាល​របស់​អ្នក​ភូមិ​មក ពោល​គឺ​គេ​បោះ​ទីតាំង​នេសាទ​ត្រី​ចាប់​ពី​ដើម​ខែ​សីហា មក​ម្ល៉េះ។ លោក​ថា ជនជាតិ​វៀតណាម គេ​មក​ធ្វើ​នេសាទ​បាន​ដោយ​មាន​សហការ​ល្អ​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​ឃុំ។

ឆ្លើយ​តប​ទៅ​នឹង​បញ្ហា​នេះ​មេ​ឃុំ​កោះសំពៅ លោក​ ម៉ម​ សំបូរ បាន​បង្ហាញ​ថា​ រូប​លោក​ពុំ​​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ជនជាតិ​វៀតណាម ណា​ម្នាក់​នេសាទ​ត្រី​ខុស​ច្បាប់​ដូច​ការ​លើក​ឡើង​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ​ឡើយ។

លោក ម៉ម សំបូរ៖ «អា​ហ្នឹង​និយាយ​ត្រង់​ទៅ​​ទី​មួយ​ប្រជាជន​វៀតណាម គាត់​រស់​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​កម្ពុជា ហ្នឹង គាត់​ដាក់ ១០​ម៉ែត្រ ២០​ម៉ែត្រ សម្រាប់​ហូប​ក្នុង​គ្រួសារ។ ដល់​ពេល​ច្រើន​កន្លែង​ពេក​ទៅ សមត្ថកិច្ច​ខាង​ជំនាញ​ជលផល​យើង​បង្ក្រាប​វា​អត់​អស់ ព្រោះ​កម្លាំង​គាត់​តិច ហើយ​គណៈកម្មការ​​សហគមន៍​ក៏​គាត់​ហ្នឹង​ក៏​មិន​សូវ​ចាប់​អារម្មណ៍ ដល់​វា​ខ្លីៗ​បួន​ប្រាំ​ម៉ែត្រ បួន​ដប់​ម៉ែត្រ​ហ្នឹង។ វា​មាន ខ្ញុំ​ជឿ​ថា មាន​មិន​អត់​ទេ ខ្ញុំ​ក៏​ឃើញ​ដែរ​ ប៉ុន្តែ​វា​ពិបាក​ដើរ​ទៅ​ប្រមូល​អា​បួន​ដប់​ម៉ែត្រៗ​ហ្នឹង»

តែ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ ការ​នេសាទ​ត្រី​ទ្រង់​ទាយ​ធំ ព្រម​ទាំង​​មាន​ទូក​កាណូត​ចត​រង់ចាំ​ប្រមូល​ត្រី​នៅ​កន្លែង​នេសាទ​នោះ​មាន ៣​កន្លែង ក្នុង​នោះ​រួម​មាន​ទី​១ មាន​នៅ​ខាង​លិច​វត្ត​ពោធិ៍ថ្មី មួយ​កន្លែង​ទៀត​ ឋិត​នៅ​ដងអូរ​ខាងត្បូង​ស្ពាន​កៅទៃ និង​មួយ​កន្លែង​ទៀត​ដាក់​នៅ​ប្រលោះ​ស្ពាន​អូរ តាំង​លូ​ភូមិ​ពោធិ៍ថ្មី ឃុំ​កោះសំពៅ។ ប្រជាពលរដ្ឋ​អះអាង​ថា កន្លែង​នេសាទ​ត្រី​ទាំង ៣​កន្លែង ខាង​លើ​ក្នុង​មួយ​កន្លែងៗ​ គេ​អាច​ចាប់​ត្រី​បាន​ប្រមាណ​ពី ១.០០០ ទៅ ១.៥០០​គីឡូក្រាម​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ។ ហើយ​ត្រី​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​ដឹក​ចេញ​ទៅ​ប្រទេស​វៀតណាម ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ​ពីរ​ទៅ​បី​ដង។

លោក​បន្ត​ថា ត្រី​ដែល​ចាប់​បាន​ភាគ​ច្រើន​ជា​ប្រភេទ​ត្រី​សរ​តូច​ល្អិត ហាង​ឆេង​នៅ​ប្រទេស​វៀតណាម គេ​អាច​លក់​វា​ក្នុង​តម្លៃ​ប្រមាណ​ពី ៣.៥០០ ទៅ ៤.០០០​ដុង ពោល​គឺ​ស្មើ​នឹង ៧០០ ទៅ ៨០០​រៀល​ក្នុង​មួយ​គីឡូ។

តំបន់​នេសាទ​ត្រី​របស់​ជនជាតិ​វៀតណាម ក្នុង​ដែន​​កម្ពុជា ខាង​លើ​​ មាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ២​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ជាយ​ដែន​កម្ពុជា-​វៀតណាម៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។