ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅឃុំសេដា ស្រុកតំបែរ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដែលត្រូវបានគេបាញ់ធ្លុះជើងទាំងពីរកាលពីឆ្នាំ២០១៤ បន្តរង់ចាំយុត្តិធម៌ពីសំណាក់អាជ្ញាធររដ្ឋទាំងអស់សង្ឃឹម។ ពួកគេលើកឡើងថា ដោយសារតែអ្នកបាញ់ខ្លួនជាប់សែស្រឡាយអ្នកធំ ទើបធ្វើឲ្យពួកគេមានសង្ឃឹមតិចតួចណាស់ ថាអាចទទួលបានយុត្តិធម៌។ បញ្ហានេះ ស្នងការនគរបាលខេត្តត្បូងឃ្មុំ បញ្ជាក់ថា សមត្ថកិច្ចនៅតែតាមរកជនសង្ស័យ ដើម្បីផ្តល់ភាពយុត្តិធម៌ជូនជនរងគ្រោះ។
បើទោះបីជាមិនសូវមានសង្ឃឹមថា ក្រុមគ្រួសារខ្លួននឹងទទួលបានយុត្តិធម៌ពិតប្រាកដក៏ដោយ ប៉ុន្តែក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះដោយការបាញ់ប្រហារកាលពី ២ឆ្នាំមុន ស្នើឲ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ជួយស្វែងរកជនល្មើសដើម្បីយកមកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមផ្លូវច្បាប់។
រយៈពេលជិត ២ឆ្នាំមកហើយ ជនសង្ស័យនៅតែអាចមានសេរីភាពក្រៅសំណាញ់ច្បាប់ដដែល រីឯក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះវិញ បែរជាត្រូវរត់គេចចេញពីប្រទេសកំណើតទៅរកស៊ីនៅក្រៅប្រទេស ពីព្រោះចេះតែបារម្ភពីសុវត្ថិភាពរបស់ខ្លួន និងមិនអាចប្រកបមុខរបរនៅក្នុងស្រុកកំណើតបាន។
ថ្លែងពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី លោក អែល អ៊ីសា ដែលជាជនរងគ្រោះដោយការបាញ់ប្រហារពីសំណាក់ពលរដ្ឋម្នាក់ឈ្មោះ ឃុត សោភ័ណ្ឌ ដែលអ្នកភូមិអះអាងថាជាប់សាច់ឈាមនឹងលោក គន់ គីម ជាអគ្គមេបញ្ជាការរងនាយសេនាធិការចម្រុះនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ ថ្លែងថា លោកនៅតែទន្ទឹងរង់ចាំយុត្តិធម៌រហូតមក។ លោកបន្តថា ក្រោយកើតហេតុ មានគេហៅទូរស័ព្ទទៅរកគ្រួសារគាត់ជាច្រើនលើកច្រើនសា ដើម្បីឲ្យដកពាក្យបណ្ដឹងចេញវិញ និងឲ្យក្រុមគ្រួសារលោកទទួលយកសំណងមួយចំនួន ប៉ុន្តែលោកបដិសេធ។ ចុងក្រោយ លោក និងប្រពន្ធ ក៏សម្រេចរត់គេចពីស្រុកកំណើតទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ។ ក្រោយមកក៏បន្តទៅធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ទៀត៖ « បាទ ! ទីមួយ ខ្ញុំរកស៊ីនៅស្រុកខ្មែរចេះតែសង្ស័យ ព្រោះអីពួកវានេះគំរាមខ្ញុំ តេរកខ្ញុំប៉ុន្មានលើកប៉ុន្មានសា។ អ៊ីចឹងទៅ ខ្ញុំក៏ដើរចេញគេចមករកស៊ីនៅស្រុកថៃ ហើយឥឡូវមកស្រុកម៉ាឡេ »។
លោក អែល អ៊ីសា ត្រូវបានជនសង្ស័យឈ្មោះ ឃុត សោភ័ណ្ឌ ជាអតីតទាហាន និងជាពលរដ្ឋនៅភូមិសែនចំរើន ឃុំសេដា បាញ់ធ្លុះជើងទាំងពីរកាលពីដើមខែតុលា ឆ្នាំ២០១៤ ខណៈពេលលោកបានទៅទារប្រាក់ពីជនសង្ស័យប្រមាណ ២លានរៀលថ្លៃចាក់ដី។ ជនរងគ្រោះរូបនេះអះអាងថា ឃុត សោភ័ណ្ឌ គឺជាសាច់ញាតិក្រុមគ្រួសារនាយកឧត្តមសេនីយ៍ គន់ គីម ជាអគ្គមេបញ្ជាការរងនាយសេនាធិការចម្រុះនៃកងយោធពលខេមរភូមិន្ទ។ ប៉ុន្តែក្រោយពេលកើតហេតុ ក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះក៏បានដាក់បណ្ដឹងទៅអធិការស្រុក។ អធិការស្រុកតំបែរ ពេលនោះ គឺលោក ហុង គីមហឿន បានបដិសេធថា ជនសង្ស័យមិនបានជាប់សាច់ឈាមជាមួយនាយឧត្តមសេនីយ៍ គន់ គីម ឡើយ ប៉ុន្តែអាចជាការយកឈ្មោះមកប្រើប៉ុណ្ណោះ។
ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី បច្ចុប្បន្ន លោក អែល អ៊ីសា បញ្ជាក់ថា របួសជើងរបស់លោកបានជាសះស្បើយហើយ ប៉ុន្តែមិនអាចធ្វើការងារធ្ងន់បានទេ ព្រោះជើងទាំងពីររបស់លោកតែងតែស្ពឹកជានិច្ច។
ប្រពន្ធរបស់លោក អែល អ៊ីសា អ្នកស្រី យ៉ា រ៉ូម៉ី មានប្រសាសន៍ថា តាំងពីក្រុមគ្រួសារអ្នកស្រីបានដាក់ពាក្យប្ដឹងទៅអាជ្ញាធរ និងតុលាការមក គឺមានការកោះហៅម្តង ក្រោយមកក៏បាត់ដំណឹងសូន្យ។ អ្នកស្រីទទួលដំណឹងថា ជនសង្ស័យកំពុងរស់នៅមានសេរីភាពក្នុងស្រុកកំណើត ប៉ុន្តែសម្រាប់គ្រួសារអ្នកស្រី ត្រូវនាំគ្នារត់គេចខ្លួនទៅរស់នៅប្រទេសគេទៅវិញ។ បញ្ហានេះ ធ្វើឲ្យពួកគាត់មិនសូវមានសង្ឃឹមថា នឹងទទួលបានយុត្តិធម៌ឡើយ៖ « ខ្ញុំយល់ថា គេខ្សែអ្នកធំគេមិនអាច។ មើលទៅអាជ្ញាធរជាដើម តុលាការជាដើម ឮថាខ្សែអ្នកធំ ឮតែលាន់មាត់ថាមិនអាចធ្វើគេបាន »។
ក្រៅពីប្ដីត្រូវបានគេបាញ់ឲ្យរបួសជើងធ្ងន់ធ្ងរ នៅមិនទាន់ទទួលបានយុត្តិធម៌ ផ្ទះសម្បែងនៅស្រុកកំណើត ត្រូវបានគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុរឹបអូស ព្រោះជំពាក់ប្រាក់គេ។ លើសពីនេះទៀត ប្ដីប្រពន្ធទាំងពីរនាក់ នាំគ្នាទៅធ្វើការងារនៅប្រទេសថៃ ជាងមួយឆ្នាំ ហើយត្រូវគេបោកប្រាស់មិនបានបើកប្រាក់ខែឲ្យពួកគាត់ថែមទៀត។
បញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ ធ្វើឲ្យពួកគាត់បន្តដំណើរទៅធ្វើការងារជាអ្នកចៀរជ័រកៅស៊ូនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី វិញ។ អ្នកទាំងពីរលើកឡើងថា ដរាបណាសមត្ថកិច្ចនៅមិនទាន់ចាប់ជនសង្ស័យបាន ពួកគាត់មិនហ៊ានវិលត្រឡប់ចូលមករស់នៅស្រុកកំណើតវិញឡើយ។
ទាក់ទងបញ្ហានេះ ស្នងការនគរបាលខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក ម៉ៅ ពៅ មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី១១ កក្កដា ថា សមត្ថកិច្ចនៅតែបន្តតាមរកជនសង្ស័យ ព្រមទាំងស្នើឲ្យពលរដ្ឋចូលរួមសហការផ្តល់ដំណឹងស្ដីពីទីកន្លែងរស់នៅរបស់ជនសង្ស័យដល់សមត្ថកិច្ចទៀតផង។ លោកបន្តថា អាជ្ញាធរនឹងខិតខំស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនជនរងគ្រោះ បើទោះបីជាអ្នកប្រព្រឹត្តិនោះជាប់សាច់ញាតិអ្នកធំណាក៏ដោយ៖ « អ៊ីចឹងគឺថាយើងមានច្បាប់។ យើងត្រូវអនុវត្តច្បាប់។ អ៊ីចឹងប្រសិនបើវាប្រព្រឹត្តអំពើណាមួយខុសនឹងច្បាប់ យើងនឹងអនុវត្តដោយមិនមានយោគយល់ទៅនឹងបុគ្គលណាមួយទេ »។
លោកថែមទាំងបានដាក់ផែនការដើម្បីឲ្យមន្ត្រីសមត្ថកិច្ចស្រាវជ្រាវរកមុខសញ្ញាជនសង្ស័យ ដើម្បីយកមកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមផ្លូវច្បាប់ ដោយមិនអាចឲ្យបុគ្គលរូបនោះធ្វើអំពើអយុត្តិធម៌លើប្រជាពលរដ្ឋបានទេ។
ទោះបីជាមានការលើកឡើងបែបនេះក្តី មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (ADHOC) ខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក នាង សុវ៉ាត មើលឃើញថា ការអនុវត្តច្បាប់របស់អាជ្ញាធរ ឬតុលាការ នៅមិនទាន់បានស្មើភាពគ្នានៅឡើយ ដែលជាហេតុបង្ហាញឲ្យឃើញថា ប្រទេសកម្ពុជា នៅមិនទាន់មាននីតិរដ្ឋពិតប្រាកដ៖ « គាត់អត់ហ៊ានធ្វើទេ ព្រោះគាត់ខ្លាចបាត់បង់ស័ក្ដិ ខ្លាចប៉ះពាល់កិត្តិយសរបស់គាត់។ ចំណែករឿង យ៉ា រ៉ូម៉ី នេះ យើងគិតថាជារឿងអយុត្តិធម៌ »។
លោកបន្តថា ប្រសិនបើអាជ្ញាធរនៅតែមិនអាចស្វែងរកយុត្តិធម៌ជូនជនរងគ្រោះបាន គឺបង្ហាញពីវប្បធម៌និទ្ទណ្ឌភាពនៅតែបន្តកើតមាននៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ម្យ៉ាងនឹងធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែបាត់បង់ជំនឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ និងអាជ្ញាធរក្នុងការគ្រប់គ្រងរដ្ឋជាក់ជាមិនខាន៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។