បុរសម្នាក់ដែលអះអាងថា រូបគាត់ទទួលរងការវាយដំយ៉ាងដំណំពីក្រុមសន្តិសុខភូមិនៅឃុំដូនកឹង ស្រុកកំចាយមារ ខេត្តព្រៃវែង នោះ កំពុងដង្ហោយរកយុត្តិធម៌។ ចំពោះករណីនេះ មេប៉ុស្តិ៍ឃុំដូនកឹង បដិសេធការចោទប្រកាន់។ រីឯមន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សនៅខេត្តព្រៃវែង យល់ថា ទង្វើនេះប្រសិនបើជាការពិត គឺជាការធ្វើទារុណកម្មដែលខុសនឹងច្បាប់។
អស់មួយសប្ដាហ៍ហើយ បុរសកំព្រាម្នាក់នៅមិនទាន់ទទួលបានយុត្តិធម៌នោះទេ បន្ទាប់ពីរូបគាត់ត្រូវបានសន្តិសុខភូមិពីរនាក់ ព្រួតវាយដំយ៉ាងដំណំរហូតដល់សន្លប់នៅក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងរបស់ប៉ុស្តិ៍ប៉ូលិសឃុំដូនកឹង ស្រុកកំចាយមារ ខេត្តព្រៃវែង។
បុរសរងគ្រោះឈ្មោះ ផុន ធា អាយុ ៤៩ឆ្នាំ ដែលកំពុងជាំ និងមានឈាមក្នុងភ្នែកខាងឆ្វេង រៀបរាប់ថា កាលពីរសៀលថ្ងៃទី១៣ ខែមីនា កន្លងទៅ រូបគាត់បានឈ្លោះគ្នាជាមួយបងថ្លៃ ដោយសារសុំលុយ ១០ដុល្លារដែលប្អូនផ្ញើមកពីកូរ៉េមិនបាន ហើយក៏ឈានដល់ប្រតាយប្រតប់គ្នាបន្តិចបន្តួច។ ពេលនោះ បងថ្លៃរបស់លោកដែលជាអនុប្រធានភូមិ ក៏បានប្ដឹងទៅមេប៉ុស្តិ៍ឲ្យជួយអន្តរាគមន៍។
លោក ផុន ធា បន្តថា ភ្លាមៗមេប៉ុស្តិ៍បានបញ្ជាសន្តិសុខភូមិពីរនាក់ទៅចាប់រូបគាត់ តែគាត់មិនព្រម ក៏បានប្រតាយប្រតប់គ្នាមួយសន្ទុះ ទើបចុងក្រោយ សន្តិសុខទាំងពីរបានដាក់ខ្នោះដៃគាត់ ហើយដឹកយកទៅបន្ទប់ឃុំឃាំងនៅប៉ុស្តិ៍ ដើម្បីធ្វើការអប់រំ ប៉ុន្តែនៅពេលដឹកទៅដល់ ស្រាប់តែសន្តិសុខទាំងពីរនាក់បិទទ្វារ ហើយចាប់ផ្តើមវាយដំគាត់រហូតដល់សន្លប់ ទើបឲ្យត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ៖ « ចាប់ដាក់ខ្នោះហើយដឹកខ្ញុំយកទៅប៉ុស្តិ៍។ ទៅដល់ប៉ុស្តិ៍គេវាយខ្ញុំក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងនោះ ប្រើដៃប្រើជើងទាត់ធាក់វាយសម្រាតខោអាវ ដាល់ក្បាលរហូតបែកឈាម ហើយខ្ញុំសន្លប់។ ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួន ខ្ញុំស្លៀកតែខោខ្លីមួយទេ គេវាយរយៈពេលប្រហែលជា ១០នាទី។ របួសធ្ងន់ត្រង់មុខ ក្បាល និងភ្នែក ហើយចំណែកដើមទ្រូងចុកណែនធ្លាក់ឈាម » ។
បុរសរូបនេះសម្ដែងការសោកស្ដាយដែលប៉ូលិសមិននាំខ្លួនទៅអប់រំ ប្រសិនបើគិតថាគាត់ធ្វើខុស ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បែរជាបណ្តោយឲ្យសន្តិសុខភូមិប្រើហិង្សាលើរូបគាត់ទាំងដៃជាប់ខ្នោះ រហូតដល់សន្លប់ និងមានរបួសធ្ងន់។ បុរសរូបនេះស្នើឲ្យភាគីពាក់ព័ន្ធជួយរកយុត្តិធម៌ជូនរូបគាត់៖ « ចង់ឲ្យមើលខ្លួនខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំជាជនក្រីក្រគ្មានទ្រព្យមើលខ្លួនទេ ឬមួយក៏ធ្លាក់ខ្លួនសរសៃប្រសាទខ្ញុំ ឬមួយឆ្កួតក៏គ្មានពេទ្យណាគេអាចព្យាបាលបានដែរ។ លុះត្រាតែមានលុយដែរ។ ខ្ញុំប្តឹងអ្នកដែលវាយខ្ញុំឲ្យរបួសបែកឈាម បែកទាំងសរសៃប្រសាទនេះ » ។
សន្តិសុខភូមិទាំងពីរនាក់នោះ មានម្នាក់ឈ្មោះ គុជ រស់នៅភូមិទន្សាយជុលហាប់ រីឯម្នាក់ទៀតឈ្មោះ យ៉ាត់ គាន រស់នៅភូមិដូនកឹង ឃុំដូនកឹង ជាមួយជនរងគ្រោះដែរ។
ឆ្លើយតបបញ្ហានេះ នាយប៉ុស្តិ៍នគរបាលរដ្ឋបាលឃុំដូនកឹង លោក គុយ សាវ៉ាត បានឆ្លើយបដិសេធថា លោកពុំបានបញ្ជាឲ្យសន្តិសុខប្រើហិង្សាលើឈ្មោះ ផុន ធា ដែលមានអាការស្រវឹងឡើយ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែបញ្ជាឲ្យសន្តិសុខទាំងពីរនាក់ទៅឃាត់ឈ្មោះ ផុន ធា កុំឲ្យប្រើហិង្សាលើបងថ្លៃរបស់ខ្លួន និងនាំរូបគេមកអប់រំណែនាំប៉ុណ្ណោះ។ លោកមេប៉ុស្តិ៍រូបនេះបន្តបំភ្លឺថា ពេលសន្តិសុខទៅដល់ គឺលោក ផុន ធា ទៅវិញទេដែលជាអ្នកចាប់ផ្តើមប្រើហិង្សាមុន ទើបបណ្ដាលឲ្យមានការប្រតាយប្រតប់គ្នា ហើយដឹកនាំយកមកប៉ុស្តិ៍ ប៉ុន្តែពេលដឹកដល់ប៉ុស្តិ៍ ដោយលោកឃើញថា ផុន ធា បានចេញឈាមខ្លាំងនៅត្រង់ដៃ ទើបបញ្ជាឲ្យសន្តិសុខភូមិដោះលែងវិញ ដោយពុំបានអប់រំណែនាំឡើយ៖ « ខ្ញុំហាមណាស់ថ្ងៃនោះ ខ្ញុំមិនឲ្យធ្វើអីទេ។ ពួកអានោះហ៊ានធ្វើអី គឺវាមិនហ៊ានទេ ព្រោះបើចាប់នៅកន្លែងនោះ វាប្រតាយប្រតប់គ្នានៅកន្លែងនោះ ប្រជាពលរដ្ឋក៏នៅកន្លែងនោះច្រើនដែរ។ វាមិនព្រមមក ប្រតាយប្រតប់គ្នាខ្លាំងដែរ ប្រូសប្រះៗបានលើកដាក់ម៉ូតូមកប៉ុស្តិ៍មក ហើយមកមួយស្របក់ប្រហែលជាដូចជាបងឯងកំពុងតេមកខ្ញុំនេះ ពេលវេលារយៈពេលប៉ុណ្ណេះហើយឲ្យឌុបទៅវិញ ព្រោះដៃវានៅហូរឈាម កុំឲ្យនៅយូរ ប្រាប់ឲ្យទៅរកថ្នាំរកអីបិទ » ។
ទោះជាយ៉ាងណា មានសាក្សីបញ្ជាក់ថា ពេលប្រតាយប្រតប់គ្នានៅផ្ទះ គឺលោក ផុន ធា មិនទាន់មានរបួសធ្ងន់ធ្ងរឡើយ ប៉ុន្តែរូបគាត់ចាប់ផ្តើមមានរបួសធ្ងន់ធ្ងរក្រោយចេញពីប៉ុស្តិ៍វិញ ជាពិសេសរបួសធ្ងន់ធ្ងរនៅត្រង់ភ្នែក និងក្បាល។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទំនាក់ទំនងតាមលេខទូរស័ព្ទរបស់សន្តិសុខភូមិនោះ ដើម្បីសុំការឆ្លើយតបបានឡើយ។
រីឯអ្នកសម្របសម្រួលអង្គការអាដហុក (ADHOC) ខេត្តព្រៃវែង អ្នកស្រី អ៊ាង គីមលី ដែលតាមដានករណីនេះមានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើករណីនេះគឺជាការពិតនោះ គឺអាជ្ញាធរខុសច្បាប់ ហើយរំលោភសិទ្ធិជនរងគ្រោះ៖ « ជាគោលការណ៍រាល់បទល្មើសទាំងអស់ គឺនៅពេលដែលចាប់ជនសង្ស័យបាន គឺមិនថានៅដំណាក់កាលណាមួយទេ តាមនីតិវិធីតាមផ្លូវច្បាប់ គឺមិនអាចប្រើហិង្សាដើម្បីសួររកចម្លើយ មិនអាចធ្វើទារុណកម្មបានទេ ជាពិសេសករណីនេះបើតាមសម្ដីរបស់ជនរងគ្រោះ គាត់ថាបានដាក់ខ្នោះគាត់ ហើយមានមនុស្សពីរនាក់ព្រួតវាយគាត់។ អ៊ីចឹងករណីនេះ គឺជាការធ្វើទារុណកម្ម។ យើងសោកស្ដាយពិតមែន ប្រសិនបើករណីនេះវាបានកើតឡើងពិតមែន ខ្ញុំឃើញថា បើករណីនេះបានកើតឡើងនៅប៉ុស្តិ៍រដ្ឋបាល បានន័យថាកន្លែងនោះមិនអាចអនុវត្តនូវគោលការណ៍ភូមិ - ឃុំមានសុវត្ថិភាពបានទេ » ។
ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនចោទថា សន្តិសុខភូមិមួយចំនួនមិនសូវមានការយល់ដឹងអំពីច្បាប់នោះទេ ដូច្នេះនៅពេលពួកគេទទួលបានឋានៈជាសន្តិសុខភូមិ ឬហៅថាស្វ័យការពារនោះ ពួកគេខ្លះតែងតែអាងអំណាចមិនខ្លាចប្រើហិង្សាលើអ្នកភូមិឡើយ។ ប្រជាពលរដ្ឋសំណូមពរឲ្យថ្នាក់លើ ពិនិត្យមើលលើការងារ និងអប់រំសន្តិសុខភូមិ ដើម្បីចូលរួមអនុវត្តគោលនយោបាយភូមិ-ឃុំមានសុវត្ថិភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព។
បុរសឈ្មោះ ផុន ធា អះអាងថា រូបគាត់មិនសុខចិត្តនោះទេ ប្រសិនបើអាជ្ញាធរមិនព្រមផ្តល់យុត្តិធម៌ជូនរូបគាត់តាមរយៈការផ្តល់សំណងជំងឺចិត្ត ដើម្បីយកមកព្យាបាលរបួសត្រង់ភ្នែកដែលគាត់កំពុងបារម្ភថា ខ្លាចពិការនៅថ្ងៃខាងមុខ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។