អ្នក​បុរី​កីឡា​ចោទ​សន្តិសុខ​ក្រុមហ៊ុន​ជេរ​ប្រមាថ​និង​បំភ័យ

អ្នក​ភូមិ​បុរី​កីឡា ៤៥​គ្រួសារ ក្នុង​ចំណោម ១០៧​គ្រួសារ ដែល​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​សំណង​ពី​ក្រុមហ៊ុន ផានអ៊ីម៉ិច បាន​អំពាវនាវ​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត ឲ្យ​រាជរដ្ឋាភិបាល​ពន្លឿន​ដោះស្រាយ​ជម្រក​ស្នាក់​នៅ​ដល់​អ្នក​ភូមិ និង​ស្នើ​សុំ​ឲ្យ​សន្តិសុខ​ក្រុមហ៊ុន​បញ្ឈប់​ការ​គំរាមកំហែង​ប្រើ​ហិង្សា​គ្រប់​រូបភាព​មក​លើ​អ្នក​ភូមិ។

0:00 / 0:00

អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា ចោទ​ប្រកាន់​សន្តិសុខ​ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច ថា បាន​ជេរ​ប្រមាថ បំភិតបំភ័យ​ថា​នឹង​យក​ទឹក​អាស៊ីដ ទឹក​ក្ដៅ​ជះ​ទៅ​លើ​ពួក​គាត់ និង​គំរាម​ដុត​រោង​ប៉ាតង់​អ្នក​ភូមិ ប្រសិន​បើ​នៅ​តែ​បន្ត​មក​ស្នាក់​នៅ​លើ​ទីតាំង​ចាស់​នៃ​អាគារ​បុរី​កីឡា​ទៀត។

ការ​គំរាមកំហែង​នេះ​ធ្វើ​ឡើង​នៅ​បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា​ចំនួន ៤៥​គ្រួសារ ក្នុង​ចំណោម ១០៧​គ្រួសារ ដែល​ធ្លាប់​រស់​នៅ​បណ្ដោះអាសន្ន​ក្រោម​ជណ្ដើរ​នៃ​អាគារ​ថ្មី​ដែល​សង់​ដោយ​ក្រុមហ៊ុន បាន​រើ​ទៅ​នៅ​លើ​គំនរ​សំរាម​មាន​ក្លិន​ស្អុយ​គគ្រិច ក្រោម​ប៉ាតង់​កណ្ដាល​ថ្ងៃ​ក្ដៅ​ហែង និង​ក្នុង​អាគារ​ចាស់​ទ្រុឌទ្រោម​របស់​ពួក​គាត់​វិញ កាល​ដើម​ខែ​មីនា ដោយសារ​តែ​ទីតាំង​រស់​នៅ​ចាស់​ចង្អៀត​ណែន​ពេក។

តំណាង​អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា លោកស្រី ស ស៊ន រៀបរាប់​ក្នុង​សន្និសីទ​កាសែត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៥ ខែ​មីនា ថា មិន​ត្រឹមតែ​រស់​នៅ​ពិបាក​ព្រាត់ប្រាស​ប្ដី​ប្រពន្ធ​កូន បាត់​បង់​ការងារ និង​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ​ជា​មនុស្ស​នោះ​ទេ។ ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច នៅ​បាន​បញ្ជា​សន្តិសុខ​ឲ្យ​មក​លួច​អង្ករ ប៉ាតង់ និង​សម្ភារៈ​ប្រើប្រាស់​ផ្សេងៗ​ពី​អ្នក​ភូមិ​នៅ​ពេល​យប់ និង​បាន​គំរាម​ជះ​ទឹក​អាស៊ីដ និង​ទឹក​ក្ដៅ រហូត​គំរាម​ដុត​ប៉ាតង់​អ្នក​ភូមិ នៅ​ពេល​ដែល​សន្តិសុខ​ទាំង​នោះ​ខឹង​សម្បា​ដែល​អ្នក​ភូមិ​នៅ​តែ​ក្រាញ​រស់​នៅ​លើ​ដី​ដែល​ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច បាន​លក់​ឲ្យ​ម្ចាស់​ថ្មី​ទៅ​ហើយ​នោះ។

លោកស្រី ស ស៊ន៖ «កង​សន្តិសុខ​ដើរ​មក​គំរាម​ពួក​យើង​ជា​រៀងរាល់​ថ្ងៃ​ថា ពួក​យើង​រស់​នៅ​របៀប​នេះ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​គេ​នឹង​សម្លាប់​ចោល ហើយ​គេ​ជះ​ទឹក​អាស៊ីដ គេ​ជះ​ទឹក​ក្ដៅ គេ​ដុត​រោង គឺ​ក្រុមហ៊ុន​អត់​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ទេ»

អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា​ម្នាក់​ទៀត លោកស្រី សេង គន្ធា បាន​ប្រដូច​ការ​រស់​នៅ​របស់​អ្នក​បុរីកីឡា​លើ​គំនរ​សំរាម​សព្វថ្ងៃ ថា​មិន​ខុស​អី​ពី​រស់​នៅ​របស់​សត្វ​ធាតុ។

លោកស្រី​រៀបរាប់​ទាំង​អួល​ដើមក​ថា លោកស្រី​មិន​ចង់​រស់​នៅ​លើ​គំនរ​សំរាម និង​ការ​បណ្ដេញ​មុខ​ក្រោយ​ដូច​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ដោយ​ពុំ​មាន​ជម្រើស មិន​មាន​ប្រាក់ ទើប​ស៊ូ​រស់​នៅ​ដោយ​ភាព​អៀន​ខ្មាស៖ «មក​ដេក​លើ​គំនរ​សំរាម​នេះ មក​ដេញ​ដូច​ឆ្កែ​ដូច​ឆ្មា ប្រមាថ​មើលងាយ​សព្វ​បែប​យ៉ាង​ទាំង​អស់ តើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទ្រាំ​របៀប​ណា? មួយ​ឆ្នាំ​ជាង​ហើយ ទ្រាំ​ដល់​ថ្ងៃ​ណា​ទៀត? បើ​ខ្ញុំ​អត់​មាន​ឯកសារ​ពិត​ប្រាកដ​ដូច​ជា​គាត់​បង្ខូច​មែន ខ្ញុំ​អត់​មក​ទាមទារ​ទេ ខ្ញុំ​ទាមទារ​នេះ​ឯកសារ​ពិត​របស់​ខ្ញុំ»

អ្នក​ភូមិ​សហគមន៍​បុរី​កីឡា​ចំនួន ១០៧​គ្រួសារ កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ស្ថានភាព​ដូច​គ្នា។ សព្វថ្ងៃ​អ្នក​ភូមិ​ទាំង​នោះ​កំពុង​រស់​នៅ​ប្រជ្រៀត​គ្នា​ជា​បណ្ដោះអាសន្ន​នៅ​ក្រោម​ជណ្ដើរ​ឡើង​អាគារ​ថ្មី និង​ខ្លះ​ទៀត​រស់​នៅ​ក្រោម​សំពត់​ប៉ាតង់​កៅស៊ូ លើ​គំនរ​សំរាម រង់ចាំ​ដំណោះស្រាយ​ពី​រាជរដ្ឋាភិបាល​និង​ក្រុមហ៊ុន។ សម្រាប់​ពួក​គាត់​មាន​បង្គន់​ដែល​គ្មាន​អនាម័យ​តែ​មួយ​គត់​សម្រាប់​ដាក់​វេន​គ្នា​ប្រើប្រាស់។

ជុំវិញ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា មាន​ការ​គំរាម​ប្រើ​ហិង្សា និង​ជះ​ទឹក​អាស៊ីដ​ពី​សន្តិសុខ​ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច លោក ឯម សារី ជា​សន្តិសុខ​យាម​ល្បាត​ដី​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន បាន​ច្រាន​ចោល​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ទាំង​នោះ៖ «ខ្ញុំ​អត់​ទេ ព្រះ​ធរណី​ស្រូប ខ្ញុំ​អត់​មាន​ដាច់​ខាត ចេញ​តែ​ពី​មាត់​ពួក​គាត់​ទេ ពន្លើស​ការ​ពិត​ទេ គ្មាន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទេ។ ចង់​និយាយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឆ្លើយ​ដាក់​ក្រុមហ៊ុន​ថា ឲ្យ​យក​ទឹក​អាស៊ីដ​មក​ជះ ហើយ​ឲ្យ​រុះរើ​កម្ទេច​យក​ភ្លើង​ដុត​សាំង​ដុត​អី​ហ្នឹង​ថា​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន អាក្រក់​ខ្ញុំ​អត់​ហ៊ាន​ទេ»

មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ផ្នែក​ពង្រឹង​អំណាច​សហគមន៍​នៃ​ក្រុម​ការងារ​ពិសេស​សិទ្ធិ​លំនៅឋាន លោក ណើប លី យល់​ថា ដើម្បី​បញ្ចប់​ជម្លោះ និង​ការ​តវ៉ា​ដ៏​រ៉ាំរ៉ៃ​រវាង​អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច គួរ​ណា​តែ​អាជ្ញាធរ និង​ក្រុមហ៊ុន​បើក​ចំហ​នៅ​សម្រង់​ស្ថិតិ​បង្ហាញ​ឈ្មោះ​អ្នក​ភូមិ​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​បាន​ផ្ទះ​ល្វែង​តាម​គោលនយោបាយ​អភិវឌ្ឍ​នៅ​នឹង​កន្លែង ខណៈ​ដែល​ស្ថិតិ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​លាក់​បាំង។ មួយ​វិញ​ទៀត អាជ្ញាធរ​ត្រូវ​ដាក់​កំហិត​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​សង់ ២​អាគារ​បន្ថែម​ទៀត​តាម​ការ​សន្យា​ដែល​សង់​ឲ្យ​បាន ១០​អាគារ​ជូន​អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា។

ក្រុមហ៊ុន​ផានអ៊ីម៉ិច បាន​ឈូស​កម្ទេច​ផ្ទះ​អ្នក​ភូមិ​បុរីកីឡា​ចំនួន ៣៨៤​គ្រួសារ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១២។ អ្នក​ភូមិ​ភាគ​ច្រើន​បាន​បង្ខំ​ចិត្ត​ទទួល​យក​សំណង​ដោះ​ដូរ​ទៅ​រស់​នៅ​ទួល​សំបូរ ក្នុង​ខណ្ឌ​ដង្កោ ជាយ​រាជធានី​ភ្នំពេញ និង​ខ្លះ​ទៀត​ទៅ​រស់​នៅ​ភ្នំបាត ក្នុង​ស្រុក​ពញាឮ ខេត្ត​កណ្ដាល។ សព្វថ្ងៃ​នៅ​សល់​អ្នក​ភូមិ ១០៧​គ្រួសារ ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​សំណង​ពី​ក្រុមហ៊ុន និង​បន្ត​ការ​ទាមទារ​សុំ​រស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ល្វែង​តាម​ការ​សន្យា​របស់​ក្រុមហ៊ុន៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។